ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1217 ตอบโต้
แต่ว่า เมื่อไม่ให้ใครพบ คืนนั้น ภาสดรกับแสงดาวสองคนนี้ก็ใช้วิธีต่างๆ ซ่อนหม้อเสาอากาศที่ทำออกมาเองอยู่ด้านนอก
ส่วนเส้นหมี่ ใช้คอมพิวเตอร์รุ่นเก่านี้ในห้องการเงินของวัดเพื่อสื่อสารกับโลกภายนอก มองไม่ชัด ยังสามารถเห็นจีวรสีเทาด้านนอกม้วนขึ้นมาท่ามกลางความมืด อย่างเลือนราง
【สวยใส：คุณคริส ฉันออนไลน์แล้ว เรื่องที่ฉันคุยกับคุณเมื่อตอนกลางวัน คุณคิดว่าไงคะ？】
【คริส：คุณสวยใส ผมขอถามหน่อย ทำไมจู่ๆ คุณถึงขอร้องอะไรแบบนี้ล่ะ？คุณต้องรู้นะว่า คำขอของคุณมันยากมากๆ สำหรับตระกูลคริสของเรา】
คริสคนนี้ เป็นเวลานานมากแล้วที่เพิ่งจะได้ติดต่อ ถึงแม้ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้เจอกัน จะเป็นตอนที่แสนรักบุกไปเอาตัวเส้นหมี่ไปที่วิลล่าคริส และตอนนั้นก็ทะเลาะกันจนแย่ไปหมด
แต่เวลานี้ เขายังตอบข้อความเธอได้
จะเห็นว่า ยังเป็นคนที่มีคุณสมบัติที่ดี
เส้นหมี่รีบตอบ【สวยใส：ขอโทษนะคะคุณคริส ที่บ้านฉันมีปัญหาจริงๆ ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณอย่างเร่งด่วน ไม่อย่างนั้น คุณปู่ของฉันก็จะถูกโทษประหาร】
【คริส：โทษประหาร？】
เขาดูตกใจเป็นอย่างมาก
เส้นหมี่รีบเอาเรื่องราวในบ้านพูดกับเขาอย่างสั้นๆ แล้วจึงขอร้องเขาต่อ
【สวยใส：คุณคริส ฉันได้ยินว่าตอนนั้นคุณท่านของพวกเราเคยช่วยปู่คุณไว้ที่เวทซ์นอร์ธ ดังนั้น ได้โปรดล่ะเห็นแก่ตรงนี้ แล้วครั้งนี้คุณช่วยเขาได้ไหม？】
【คริส：……】
【สวยใส：คุณไม่ต้องห่วง แค่ครั้งนี้ครอบครัวพวกคุณช่วยฉันได้ ไม่ว่าคุณจะขออะไร ฉันตกลงทั้งนั้น】
【คริส：จริงเหรอ？】
หลังจากส่งข้อความนี้ไป อีกฝ่ายก็แทบจะตอบกลับในทันที
เส้นหมี่เห็น ในใจก็มั่นใจว่าสำเร็จแน่นอน จากนั้น ก็โล่งอก
คนแบบนี้ ที่จริงแล้วเป็นคนที่หาแต่ผลประโยชน์ ที่เรียกว่าไม่เต็มใจ หมายความว่าเงื่อนไขที่คุณให้ไม่เป็นไปตามที่เขาต้องการ ดังนั้น ตอนนี้เขาตอบสนองแบบนี้ เธอจึงหมดห่วง
【คริส：สวยใส ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากช่วยคุณนะ ก็แค่ตระกูลคริสของเราถูกไล่ออกจากราชวงศ์แล้ว ถ้าผมจะเข้าไปช่วยคุณท่านของคุณ ผมจำเป็นต้องมีโอกาสอย่างหนึ่ง】
【เส้นหมี่：อือ คุณว่ามาเลย】
【คริส：ไม่กี่วันนี้โอเดลล์กำลังจะลงหุ้นใหม่พอดี ถ้าคุณสวยใสช่วยผมซื้อมันในราคาที่ต่ำที่สุดได้ ก่อนที่จะลงขาย ผมก็จะสามารถมอบให้ราชวงศ์ได้ แล้วก็มั่นใจที่จะพูดกับพวกเขา】
【เส้นหมี่：……】
คิดออกถึงคำขอของคนๆ นี้ แต่ไม่คิดว่า จะพูดคำขอที่สูงแบบนี้ออกมา
โอเดลล์？
นั่นมันอีคอมเมิร์ซที่มีชื่อเสียงในเมืองYไม่ใช่หรือ？ ถ้าหุ้นใหม่ของบริษัทแบบนี้เข้าตลาด ถ้าซื้อไว้ได้ วันข้างหน้าจะทำเงินได้มหาศาล
แต่ดูเขาสิ ยังจะอยากให้เธอซื้อในราคาถูกก่อนเข้าตลาด แล้วยังมาพูดว่าจะให้ราชวงศ์อีก
มุมปากเส้นหมี่ยกขึ้นเป็นมุมอย่างเหยียดหยาม ไม่ได้ปฏิเสธ นิ้วของเธอรีบดีดไปบนแป้นพิมพ์
【สวยใส：ได้ คุณจะซื้อเท่าไหร่？】
【คริส：ทรัพย์สินทั้งหมดของผม！】
……
คืนนั้น เส้นหมี่อยู่ในห้องการเงินนี้จนดึกถึงจะไปนอน
ภาสดรกับแสงดาวไม่ได้ถามอะไร แต่ว่า คืนนี้ เพราะว่าภาสดรต้องเฝ้าหม้อเสาอากาศนั้น คืนนี้เลยนอนข้างนอก
และตอนที่พวกเขากำลังทำเรื่องนี้แข่งกับเวลา
ในเขตเมืองของเมืองหลวงที่ใต้เขานั้น หลังจากแสนรักมีไข้ทั้งคืนในห้องผู้ป่วย ตอนเช้ามา ในที่สุดไข้ก็ลดลง แล้วลืมตาขึ้นมาช้าๆ
“คุณฟื้นแล้วเหรอ？”
ไพบูลย์ที่เฝ้าเขามาทั้งคืน หลังจากเห็น ก็ถอนหายใจยาวๆ
แสนรักแม้มริมฝีปากแห้งนั้น：“ตั้งแต่……เมื่อไหร่？”
“ไม่นานนักหรอกครับ แค่คืนเดียว คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง？ยังมีการตอบสนองอยู่อีกไหม？ไม่สบายตรงไหน บอกผมได้เลย”
ไพบูลย์ชำเลืองดูแผลด้านหลังหูของเขาที่มีผลคลุมแล้วก็ยังบวมแดงสุดๆ แล้วกำชับไปอย่างเป็นกังวล
แสนรักได้ยิน ก็หลับตาอีกครั้ง
พูดตรงๆ แล้ว ตอนนี้เขาทรมานมากจริงๆ ทั้งหัวมีแต่ความปวด ราวกับว่ามีอะไรสะท้อนอยู่ข้างใน ปวดจนเขารู้สึกคลื่นไส้
แต่สุดท้าย หลังจากเขาค่อยๆ ดีขึ้น ก็ส่ายหน้า：“ไม่เป็นไร ตอนนี้ผมติดต่อกับเขาได้หรือยัง？”
ไพบูลย์พยักหน้า：“ได้ครับ การผ่าตัดของพวกเขา เมื่อก่อนก็เป็นผมที่ทำทั้งนั้น หากเอาตามเมื่อก่อน ไม่กี่ชั่วโมงติดต่อได้แล้ว ตอนนี้คุณลองดูได้”
“โอเค”
แสนรักที่นอนอยู่บนเตียง ก็กดไปที่หลังหูของตัวเองทันที
อย่างที่คิดไว้ หลังจากกดลงไปตรงที่แสบร้อนนั้น ในหูของเขา ก็มีเสียงกระแสไฟฟ้า ราวกับว่าถูกเชื่อมต่อด้วยคลื่นวิทยุ
“ฮัลโหล？รัก？”
เสียงที่คุ้นเคย ในที่สุดก็ดังออกมาจากหูของเขา
แสนรักตกใจ แป๊บเดียว เขาที่นอนอยู่บนเตียง ชายหนุ่มที่ตัวสูงใหญ่คนนี้ ก็เบ้าตาแดงก่ำจนแทบจะน้ำตาไหลลงมา
ยังไงแล้ว เขาก็เป็นน้องชายของเขา
ไม่ว่าเขาจะเก่งแค่ไหน มีบทบาทอย่างไรในครอบครัวนี้ เขาก็เป็นแค่คนที่เขาเฝ้าดูการเติบโต ต่อหน้าเขา
“ทำไมไม่พูด？อึดอัดไหมหลังจากฝังเครื่องสื่อสารแล้ว？ งั้นานยก็รีบให้ไพบูลย์เอามันออก แล้วเรื่องนี้เราค่อยคิดหาวิธีอื่น อยู่ที่ตัวนายเป็นหลัก”