ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1222 ความลับ
เส้นหมี่ตื่นมาอีกครั้ง รอบๆ ก็สงบลงแล้ว
“อื้อ……”
“ตื่นแล้ว เร็ว ประคองเธอขึ้นมา เทน้ำให้เธอ”
เสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา
ทันใดนั้น ก็มีคนช่วยประคองเธอขึ้นมา ไม่นาน ก็มีของเหลวอุ่นๆ มาที่ริมฝีปากของเธอ
ร่างกายเส้นหมี่เหมือนจะแหลกสลาย คอของเธอก็แห้งกระหายน้ำมาก ทันใดนั้น เธอก็ดื่มน้ำไปอึกใหญ่จากถ้วยนี้
ดื่มน้ำเสร็จ ในที่สุดการมองเห็นในดวงตาของเธอก็ชัดเจนขึ้น
“นี่คือ……？”
“เธอเป็นลมไป ตอนที่พวกเราจมลงมา ภาส……เขาเอาแต่ประคองฉันกับลูก ไม่ทันได้ดูแลเธอ เธอถูกชนจนหมดสติ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นหรือยัง？”
แสงดาวยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ตอนนี้กำลังมองเธอด้วยความเป็นห่วง
เส้นหมี่จึงได้สติคืนมา
เธอส่ายหน้า ลุกขึ้นมาจากพื้น แล้วเริ่มมองไปรอบๆ ในสถานที่ที่มืดสลัวแห่งนี้
พอมอง เธอก็ตะลึงงันทันที
เพราะว่า หลังจากเธอพบลำแสงด้านในที่เธอปรับสายตาได้แล้วจากที่นี่ สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเธอ คือถ้ำหินที่กว้างมาก และในถ้ำนี้ เธอยังของใช้ที่มีครบ แม้แต่น้ำที่เธอเพิ่งดื่ม เธอก็เห็นว่ามันถูกเทจากกาต้มน้ำร้อนๆ บนโต๊ะตัวเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกล
ทำไมถึงเป็นแบบนี้？
เธอตกตะลึงอย่างมาก รีบถามไปว่า：“นี่ที่ไหนเหรอ？ทำไมข้างในดูเหมือนให้คนพักเลย？”
ภาสดรพยักหน้า：“ถูกต้อง น่าจะมีผู้คนอาศัยอยู่ที่นี่มาก่อน แต่พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี่มานานแล้ว”
เขาชี้ไปยังเฟอร์นิเจอร์ที่เต็มไปด้วยฝุ่นที่อยู่ไม่ไกล และเตียงไม้ที่แสนจะธรรมดา กับโคมไฟที่จุดอยู่ข้างหนูดาราที่กำลังหลับอยู่ในตอนนี้
เส้นหมี่เห็นก็ตะลึงอีกครั้ง
โคมไฟตั้งโต๊ะนั้น เป็นไฟฟ้าเหรอ？ไม่ใช่น้ำมันก๊าดอะไร？
เส้นหมี่ประหลาดใจอีกครั้ง เธอเริ่มค้นหารอบๆ ถ้ำ อยากรู้ว่ามีที่อื่นให้ออกไปอีกหรือไม่ แสงดาวเห็น ก็ตามอยู่หลังเธอไป
“หมี่ ทำไมพระรูปนั้นถึงขังพวกเราไว้ที่นี่？ตอนท้ายที่เธอให้เขาเปิดประตู รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วใช่ไหม？”
“อือ”
เส้นหมี่หาไป ก็ไม่ได้ปิดบังเขาด้วย ตอบอือออกไป
แสงดาวได้ยิน ก็ร้อนใจทันที：“เกิดอะไรขึ้น？บอกมานะ ข้างนอกเกิดเรื่องขึ้นใช่ไหม？”
เธอที่ตอบสนองช้า ก็สังเกตเห็นในเวลานี้เช่นกัน
ตอนนี้ เส้นหมี่จึงบอกเธอไปหมดว่า“น่าจะเป็นเช่นนี้ น้องชายพี่ที่อยู่ข้างล่างได้เริ่มปฏิบัติการขึ้นแล้ว พระผู้เฒ่ากังวลว่าพวกเราจะถูกคนของชนะธิตมาก่อกวน ดังนั้นเขาจึงส่งเรามาที่นี่ก่อน”
“อ๋า？”สีหน้าแสงดาวเปลี่ยนไป
“งั้น……พวกเราถูกขังอยู่ในนี้ ทางด้านพระผู้เฒ่าจะเป็นอะไรไหม？ไอ้แก่นั่นโหดเหี้ยมจะตาย เขาจะปล่อยคนในวัดไปหรือเปล่า？”
“แล้วก็ ในเมื่อที่วัดอันตรายแล้ว แล้วที่ใต้เขา น้องชายฉันจะเป็นอะไรไหม？ตอนนี้เขาไม่มีใครแล้ว ถ้าชนะธิตบ้าขึ้นมา ลงมือกับเขาจะทำไง？”
“ดังนั้นพวกเราต้องรีบหาทางออกออกไป เข้าใจไหม？”
ประโยคหลังนี้ เส้นหมี่ยิ่งฟังยิ่งหงุดหงิด น้ำเสียงของเธอดุไปที่เธออย่างรวดเร็ว ออกคำสั่งให้เธอไปหาทางออก
แสงดาว：“……”
ไม่พอใจเล็กน้อย แต่ครั้งนี้ ภาสดรเข้ามาแล้ว เขาเห็นฉากนี้ ก็ดึงผู้หญิงคนนี้ออก
“เอาล่ะ คุณไม่ต้องคุยกับเธอแล้ว ตอนนี้ในใจเธอกังวลมากกว่าใคร ทั้งห่วงน้องชายคุณ ดังนั้น ที่เราจะทำตอนนี้ ก็คือรีบหาทางออกแล้วออกไป”
“ฉันไม่ได้ว่าเธอสักหน่อย”
แสงดาวเม้มปาก แล้วตามออกไปหาทางออกด้วย
ตอนนี้เอง พวกเขาต้องรีบออกไป พวกเขาหลบอยู่ในนี้ปลอดภัยแล้ว แต่คนที่อยู่ด้านนอกเพื่อปกป้องพวกเขาล่ะ？
พระผู้เฒ่า วัด และแสนรักที่อยู่ใต้เขา……
ไม่มีใครกล้าคิดถึงปัญหานี้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือ เสียงบ้าๆ ในสมองที่บอกพวกเขาว่าต้องทำอะไรต่อไป รีบหาทางออก แล้วรีบออกไป
แต่ว่า พวกเขาคิดไม่ถึงว่า ตอนที่พวกเขาเดินไปตามถ้ำ หลังจากผ่านทางเดินที่แคบและยาว ข้างในก็มีถ้ำหินอีกแห่ง
และถ้ำหินนี้ ก็ใหญ่กว่าข้างนอกเสียอีก！
“พระเจ้า นี่มันที่ไหนกันเนี่ย？”
แสงดาวตกตะลึงขั้นสุด
เพราะว่าพวกเขาไม่เพียงแค่เห็นพื้นที่ขนาดใหญ่ พวกเขายังเห็นด้านในมีชั้นเหล็กจำนวนมากวางไว้ และบนชั้นเหล็ก ก็เต็มไปด้วยกล่องไม้
แล้วนั่นคืออะไรอีก？
แสงดาวค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น เธอพุ่งตรงไปที่สิ่งเหล่านี้
สุดท้าย เมื่อพวกเขาเปิดกล่องไม้เหล่านี้ออก กลิ่นเน่าและอับชื้นก็โชยเข้าจมูก ในกล่องนี้ สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าพวกเขา คือเสื้อผ้าเน่าๆ ชิ้นหนึ่ง
“ทำไม……มีเสื้อผ้าด้วยล่ะ？”
แสงดาวเอามือปิดจมูก มองผ้าขาดๆ ที่เหม็นอับด้วยความสะอิดสะเอียน
เส้นหมี่กลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรมากนัก เธอเดินเข้ามาพลิกดู：“นี่ดูเหมือนจะ……？”