ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1225 ฝาแฝด
นี่เป็นความลับสุดยอดอย่างแน่นอน！
ถ้าทั้งหมดนี้คือความจริง
ภาสดรยืนอยู่บนน้ำแข็งก้อนนั้น เหมือนคลื่นลูกใหญ่ซัดอยู่นาน สุดท้าย เขาก็ได้ยินตัวเองถามว่า：“งั้น……ถ้านี่คือความจริง คนข้างนอกนั่นเป็นใคร？”
“ไม่รู้สิ”เส้นหมี่ดูเย็นชา
“แต่ว่า เมื่อก่อนตอนที่พิมลพาฉันไปหอวิไลลักษณ์ ฉันเห็นในแนะนำตัวของตระกูลอุดมฐี พูดถึงคนๆ หนึ่ง เขาคือน้องชายของชนะธิต”
“น้องชาย？”
ภาสดรตกตะลึงอีกครั้ง
“ดูเหมือนจะไม่เคยได้ยินชื่อคนนี้เลย ตระกูลอุดมฐีนอกจากชนะธิต ที่เหลือ ก็คือหลานชายไม่กี่คนของเขา คนอื่นๆ ดูเหมือนจะไม่เคยได้ยินเลย มีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่？”
“มี แต่เพราะปรากฏตัวน้อยมาก ดังนั้นเลยไม่แนะนำเท่าไหร่ การแนะนำที่หอวิไลลักษณ์แค่พูดไปประโยคเดียว ว่าน้องชายเขากลับไปบ้านเกิด ก็มากพอแล้ว”
เส้นหมี่นึกถึงข้อมูลแนะนำเหล่านั้นที่เห็นในหอวิไลลักษณ์อย่างละเอียด แล้วพูดไป
มีน้องชายคนหนึ่งจริงๆ
แต่บันทึกแค่ไม่กี่คำ ในบันทึกนั้น แม้แต่ชื่อของเขาก็ไม่ปรากฏ ถ้าเธอไม่ไปที่หอวิไลลักษณ์ เธอก็แทบจะไม่รู้เลย
เส้นหมี่ปีนลงมาจากศพ เอาไฟฉายส่องดูในถ้ำน้ำแข็งนี้ต่อ ว่าจะพบเบาะแสอะไรอีกหรือไม่？
“เอ๋？ที่นี่มีแผนที่จริงๆ”
ทันใดนั้น ภาสดรก็อุทานออกมาจากด้านข้างของเขา
เส้นหมี่ได้ยิน ก็หันมาทันที
จริงๆ เลย ข้างหลังชายคนนี้ เมื่อกี๊พวกเขาถูกก้อนน้ำแข็งพวกนี้ปกคลุม โดยไม่เห็นว่า ตอนนี้พอปีนขึ้นมาแล้ว ในที่สุดก็เห็นแผนที่บนกำแพงหิน
และ ไม่ใช่แค่นี้ ด้านล่างของแผนที่ พวกเขายังมองเห็นโต๊ะตัวหนึ่งที่ถูกคว่ำลงวางอยู่ตรงนั้น
ดูเหมือนว่า ในนี้จะมีบทความมากมาย！
เส้นหมี่รีบเข้ามาดูแผนที่บนผนังพร้อมไฟฉาย：“คุณดูสิ แผนที่นี้ใช่แผนที่ประเทศพวกเราไหม？”
“ใช่！”
ภาสดรอยู่ข้างหลังเขาแล้ว พอได้ยินคำถาม ก็พยักหน้าด้วยความมั่นใจ
เส้นหมี่ฟังแล้ว ก็ทั้งดีใจและเป็นกังวล
ดีใจที่ในที่สุดพวกเขาก็แน่ใจได้เสียทีว่า นี่คือจุดบัญชาการของสถานที่นี้ แต่ที่น่ากังวลคือนี่คือแผนที่ในตอนนั้น ไม่ใช่แผนที่ที่พวกเขาจะหาเพื่อออกไปจากที่นี่
เส้นหมี่ขมวดคิ้วอีกครั้ง
เธอก้มลงมองไปที่โต๊ะข้างเท้า จากนั้นครุ่นคิด และก็เรียกชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ให้มา จากนั้นทั้งสองก็ออกแรงพลิกโต๊ะอย่างอีกครั้ง
“เพล้ง——”
จู่ๆ ก็มีบางอย่างร่วงลงไปจากบนโต๊ะนี้
เส้นหมี่ตกใจ หยิบไฟฉายมาส่องตรงนั้น จากนั้น ก็พบเป็นแว่นตาร่วงลงที่พื้น
ข้างแว่นตา ก็ยังมีหนังสือที่กลายเป็นสีเหลือง
“นี่คืออะไร？”
ภาสดรเป็นผู้ชาย พอเห็นฉากนี้แล้ว ก็ออกแรงขยับโต๊ะทันที แล้วเข้าไปเก็บมันออกมา
“《นโยบายแห่งชาติ》？”เขาเบิกตาโตคู่นั้น ไม่ค่อยเชื่อเล็กน้อย
แต่ นี่ยังไม่สำคัญที่สุด ที่ทำให้เขาตกใจกว่านั้นคือ ในหนังสือเกี่ยวกับศิลปะการทหารที่สูญหายไปนาน เขาเห็นชื่อที่เขียนอยู่บนนั้น——ทศราช！
ทศราช？
ภาสดรมองไปยังหญิงสาวด้านข้าง
เส้นหมี่เป็นคนฉลาดมาก ทันใดนั้น ก็เอื้อมมือหยิบหนังสือทันที
“ทศราช？นี่น่าจะเป็นน้องชายของชนะธิต”
“……”
ภาสดรไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
เพราะว่า ตอนนี้เขามีความโกรธพลุ่งพล่านอยู่เต็มอกแล้ว
“ดังนั้น ตอนนั้นเขาก็อยู่ที่นี่ใช่ไหม？เขาวางแผนไว้นานมากแล้วใช่ไหม？ในเมื่อที่นี่เป็นฐานทัพทั้งหมด งั้นตอนนั้นชนะธิตก็ต้องอยู่ที่นี่ หนังสือของน้องชายเขาก็อยู่นี่แล้ว นั่นไม่ได้อธิบายสถานการณ์นี้งั้นเหรอ？”
“กลัวว่าจะใช่ และก็ ฉันสงสัย……”
จู่ๆ เส้นหมี่ก็หยุดลง ในหัว กลับนึกถึงเมื่อกี๊ตอนที่เธอตื่นมา ถ้ำหินอันแรกที่เห็น
ภาสดร：“ทำไมเหรอ？”
เส้นหมี่：“……”
ยังไม่พูดอะไร จู่ๆ เธอก็ก้าวเท้าเดินไป
ชายหนุ่มที่มองอยู่ข้างหลังก็งงงวย
ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรไป？ทำไมเอาแต่ทำตัวแปลกๆ？หัวไวมากแล้วจะเหนือกว่าใครงั้นเหรอ？ไม่พูดอะไร แล้วจะให้คนอื่นตามเธอไปได้ไง？
ไม่รู้ว่าผู้หญิงแบบนี้มีแต่คนไม่ชอบเหรอ？
คุณชายภาสดรเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่สุดท้าย ก็เดินตามหลังมาอย่างเชื่อฟังและออกมาด้วยกัน
สิบนาทีต่อมา ตอนที่ทั้งสามคนกลับมาที่ถ้ำหินตรงจุดเริ่มต้น เส้นหมี่ใช้ประโยชน์จากแสงสลัวที่นี่ ค้นหารอบๆ ถ้ำทันที
แสงดาวกับภาสดรสองคนนี้งงเล็กน้อย
“เธอหาอะไรอยู่？”
“ใครจะไปรู้！”
ภาสดรไม่อยากตอบอยู่แล้ว จึงเอาเก้าอี้มาตัวหนึ่ง แล้วอุ้มหนูดาราที่ตื่นแล้วมาหยอกล้อตรงนั้น