ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1234 ในคืนนั้น เขายืนอยู่ทั้งคืน……
สุดท้ายแสนรักก็ออกไปจากวัดแห่งนี้ในตอนบ่ายของวันนั้น
เดิมทีม็อกโกก็อยากจะไปพร้อมกับเขาด้วย เพราะเขายังเป็นห่วงในสภาพร่างกายนั้นของเขา
แต่กลับถูกแสนรักปฏิเสธ
สถานการณ์โดยรวมได้ถูกกำหนดเอาไว้ตั้งแต่ต้น ในเมืองหลวงยังมีอีกหลายเรื่องที่จำเป็นต้องจัดการ หลังจากที่ได้เกิดเรื่องของทศราชขึ้น อำนาจและความน่าเชื่อถือของเตชินทร์ก็ได้หายไปจนหมดสิ้น ถ้าหากไม่มีคนของตระกูลเทวเทพนั่งดำรงตำแหน่งอยู่ในไวท์ พาเลซ ก็ยากมากที่จะทำให้สถานการณ์มั่นคงลงได้
ยังมีเรื่องของไชยันต์ทางนั้นที่จะต้องติดตามต่อไป
ฉะนั้น สุดท้ายม็อกโกก็เลยอยู่ต่อที่นี่
“คุณอา งั้นผมขอตัวกลับก่อนครับ”
ม็อกโกไม่เหมือนกับแสนรัก หลังจากที่รู้ว่าพระผู้เฒ่ารูปนี้คือคุณอาของตัวเองแล้ว เขาเรียกผู้อาวุโสคนนี้ในฐานะผู้ที่มีอายุน้อยกว่ามาโดยตลอด
แต่พระผู้เฒ่ารูปนี้กลับไม่ค่อยอยากยอมรับในสถานะตัวตนนี้
“โยมม็อกโกเชิดชูเกินไปแล้ว อาตมาคือจรัสแจ้ ต่อไปหวังว่าโยมเรียกอาตมาแบบเหมือนเมื่อก่อนจะดีกว่า”
“……”
เงยหน้ามองพระผู้เฒ่าที่สวมจีวรสีเทาทั้งตัวอย่างงงๆ ทันใดนั้นม็อกโกก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี
แต่เป็นเรื่องจริงที่ในใจมีความรู้สึกเศร้าเสียใจเล็กน้อย
แสงดาวที่ยืนอยู่ด้านข้างเห็นแล้วก็เลยดึงแขนเสื้อของเขา
“ในเมื่อเขาไม่ยอมให้เรียกเข้าแบบนี้ งั้นก็ไม่ต้องเรียกเถอะ ต่อหน้าน้องชายของฉันเขาก็ยังคงมีทีท่าสำรวมแบบพระภิกษุ แล้วจะให้ยอมรับความสัมพันธ์นี้กับคุณได้อย่างไรกัน?”
“ใช่สิ ผมก็คิดแบบนั้น”
ภาสดรที่อยู่ด้านข้างก็เสริมขึ้นมา
ม็อกโกทำอะไรไม่ได้เลย ดังนั้นในตอนสุดท้ายพวกเขาทั้งสามคนจึงได้แต่พาลูกลงมาจากบนภูเขา
เนื่องจากแสนรักได้ออกไปจากเมืองหลวงแล้ว ตอนนี้ที่บ้านตระกูลเทวเทพจึงเหลือเพียงแค่พวกเขาสองสามีภรรยา หลังจากที่ม็อกโกลงมาจากบนภูเขา ก็ไม่ได้ไปที่เรด พาวิเลี่ยนอีกเลย แต่กลับตรงไปยังเดอะวิวซีที่ถูกพาตัวกลับมาแทน
“ดร นายมีแผนการยังไงบ้าง?”
ตอนที่รับประทานอาหารเย็น ม็อกโกถือจานกับข้าววางลงบนโต๊ะ เห็นภาสดรกำลังนั่งกินอยู่อย่างมูมมาม เขาจึงถามประโยคนี้ขึ้นมา
เขาไม่ได้มีความหมายอื่น ก็แค่อยากถามดูแค่นั้น เพราะตอนนี้สถานการณ์คงที่เรียบร้อยแล้ว ในฐานะเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนที่ดีต่อกันของเขา เขาจึงอยากถามดูว่าเขาต้องการอะไรหรือไม่?
ถ้าหากต้องการตำแหน่งทางการใดตำแหน่งหนึ่งในรัฐบาล เขาก็จะจัดการให้เขา
ถึงแม้เขาจะรู้ว่า เขาเป็นคุณชายเจ้าสำราญที่ฉาวโฉ่คนหนึ่ง ไม่ค่อยตั้งใจและกระตือรือร้น
แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ หลังจากที่เขาถามจบแล้ว ผู้ชายที่กำลังถือถ้วยถ้วยหนึ่งกินข้าวอยู่บนโต๊ะอาหาร กลับทำท่าทางคิดอย่างตั้งใจขึ้นมา
“นายคิดว่าฉันควรทำอะไรดี?”
“ฉัน?”
ม็อกโกเกือบจะหัวเราะพรวดออกมา
“แน่นอนว่าฉันหวังว่านายจะสามารถอยู่ที่นี่คอยช่วยเหลือฉัน ตอนนี้คือช่วงที่ต้องการคนอยู่ นายดูนายสิก็ไม่ได้แย่ ครั้งนี้โชคดีที่ได้นายจึงทำให้แผนการนี้ของพวกเราสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี หากนายจะอยู่ที่นี่ต่อ ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีที่สุดสำหรับฉันเลยนะ”
“จริงเหรอ?”
ทันใดนั้น ดวงตาของภาสดรก็ส่องแสงเปล่งประกายขึ้นมา
คือด้วยจิตใต้สำนึกเขาจึงหันไปมองยังหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะอาหารเหมือนกัน แต่ในเวลานี้เธอกำลังป้อนข้าวให้ลูกอยู่
“แสง….พี่สะใภ้ก็คือแบบนี้เหมือนกันเหรอ?”
“อืม?”
แสงดาวที่กำลังป้อนข้าวต้มเนื้อให้ลูกสาวเงยหน้าขึ้นมา
หลังจากที่กลับมาเดอะวิวซีแล้ว เธอก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าตามสไตล์เธอเรียบร้อยแล้ว
เสื้อแจ็กเกตตัวเล็ก เส้นผมที่หนาและดกดำก็มัดรวบไว้สูง เผยให้เห็นต้นคอที่ขาวและสวยงาม ทั้งร้อนแรงและดูเซ็กซี่ มองแวบแรกก็ช่างสะดุดตายิ่งนัก
“เรื่องแบบนี้นายไม่ต้องถามฉัน เขาให้นายทำแบบนี้ นายก็ทำตามไปเถอะ พฤติกรรมอย่างนายถ้ายังไม่คิดจะทำอะไรจริงจังอีก นายคิดอยากจะให้ผู้หญิงเหล่านั้นของตระกูลจรัลพฤกษ์พวกนายจับนายกลืนกินเหรอ?”
“เอ่อ…….”
“ดาว!”
ม็อกโกจำเป็นต้องเรียกให้ภรรยาที่พูดตรงไปตรงมาคนนี้หยุดพูด
แต่โชคดีที่ภาสดรไม่ได้โกรธ เขาฟังจบแล้วก็หัวเราะเหมือนคนซื่อบื้อ จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป
ในคืนนั้น เมื่อชายคนนี้กลับไปแล้ว สองสามีภรรยาก็พาลูกเข้าห้องนอน ม็อกโกเปิดคอมพิวเตอร์ตรงหน้าและก็เปิดทำเนียบบุคลากรของไวท์ พาเลซในปัจจุบัน จากนั้นก็เริ่มศึกษาขึ้นมาจริงๆ
แสงดาวกล่อมให้ลูกนอนหลับแล้ว จึงหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ
สิบกว่านาทีต่อมา เมื่อในที่สุดผู้หญิงคนนี้เดินออกมาจากในห้องอาบน้ำที่เต็มไปด้วยไอน้ำ ใบหน้าเล็กๆ ของเธอแดงระเรื่อ คอเสื้อที่เปิดออกเล็กน้อยก็เผยให้เห็นผิวขาวเนียนเปรียบดั่งน้ำนม
“คุณ….ยังไม่นอนเหรอ?”
“อืม อีกสักครู่ ผมลองดูก่อนว่ามีตำแหน่งไหนเหมาะสมกับเขาบ้าง”
ม็อกโกยังไม่ได้หันหน้ามา
แต่ในเวลานี้เอง ทันใดนั้น จมูกของเขาเหมือนว่าจะได้กลิ่นหอมที่แสนยั่วยวน ด้านหลังเหมือนกับมีเสียงฝีเท้าค่อยๆ ย่องเบาๆ เข้ามาหา
“ที่รัก?”
เขาอึ้งเล็กน้อย แล้วหันหน้าไปมองตามจิตใต้สำนึก
ผลคือเมื่อหันหน้าไป ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมยาวสลวย บนร่างกายสวมใส่แค่เพียงชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำที่เซ็กซี่มากปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขาด้วยลีลาท่าทางที่มีเสน่ห์
“คุณ…ถ้าคุณยังไม่นอน งั้นฉัน… ฉันนอนก่อนนะ”
แสงดาวเองก็ตื่นเต้นไม่น้อย
เพราะถึงแม้ว่านิสัยเธอจะหยิ่งผยอง แต่สำหรับเรื่องแบบนี้ อันที่จริงในเนื้อแท้ของเธอคือหวงเนื้อหวงตัวมาก
อีกทั้งระหว่างพวกเขาสองคน ถึงแม้ว่าจะแต่งงานกันแล้ว แต่ก็ไม่เคยเปิดกว้างจนถึงขั้นแบบนี้มาก่อนเลย
ใบหน้าเล็กๆ ของแสงดาวแดงก่ำจนแทบจะระเหยเป็นหยดเลือดออกมาแล้ว
และในวินาทีนี้เอง ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงนั้นและเพิ่งจะพูดว่าจะทำให้จบอยู่เมื่อสักครู่ หลังจากที่แววตาดูมืดลง เขาก็ปิดคอมพิวเตอร์ลงจนเสียงดัง “ปัง” แล้วก็กระโจนพุ่งเข้ามาหาเธอ