ตอนที่ 1422 การลงโทษของทางโรงเรียน + ตอนที่ 1423 นายท่านของคุณสมองกลวง Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1422 การลงโทษของทางโรงเรียน
เจียงจื้อหรู่เรียกหาจ้าวเหมยเพื่อพูดคุยด้วยเช่นกันเกี่ยวกับเรื่องถังม่านลี่ ความหมายของเจียงจื้อหรู่ก็คือว่าเหมยเหมยไม่ควรให้ผ่านช่องทางทางกฎหมาย ถึงอย่างไรนอกจากถังม่านลี่จะขายขี้หน้า ทางโรงเรียนก็เสียหน้าด้วยเช่นกัน
“ความขัดแย้งภายในของพวกเราก็แก้ไขกันภายใน อย่าสร้างเรื่องจนทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะเอาได้เลย เธอคิดอย่างไร?” เจียงจื้อหรู่พูดยิ้ม ๆ
เหมยเหมยไม่เห็นด้วยทันที พูดอย่างใจเย็นว่า “งั้นมันก็ขึ้นอยู่กับว่าทางโรงเรียนจะแก้ไขอย่างไร หากอาจารย์เอาแต่ตักเตือนและต่อว่าไม่ถูกจุด ถ้าอย่างนั้นหนูก็คงต้องรบกวนศาล เพื่อสั่งสอนถังม่านลี่ว่าควรทำตัวอย่างไรแล้วล่ค่ะ”
เจียงจื้อหรู่เข้าใจความหมายของเธอ พูดขึ้นมาแล้วคนอย่างถังม่านลี่ช่างทำให้คนเอือมระอาเสียจริง
แต่ใครให้นักเรียนหญิงน่ารังเกียจคนนี้เป็นนักเรียนของเขากันล่ะ!
ในฐานะที่เป็นอาจารย์ก็หวังเสมอว่านักเรียนของตัวเองเรียนจบอย่างราบรื่น มีอนาคตที่ดี
“วางใจได้ ครั้งนี้ทางโรงเรียนจะลงโทษถังม่านลี่อย่างหนัก ลงบันทึกความผิดร้ายแรงครั้งที่หนึ่ง และตัดสิทธิ์ทุนการศึกษาเป็นเวลาสองปี เธอเห็นสมควรอย่างไรบ้าง?” เจียงจื้อหรู่เสียดายแทนถังม่านลี่
เขาเคยอ่านข้อมูลของถังม่านลี่ รู้ว่าเธอมาจากหมู่บ้านที่ยากจนที่สุดในจ่าวจวง สถานภาพการเงินของครอบครัวไม่ค่อยดี หากไม่สามารถได้รับทุนการศึกษา แรงกดดันของเธอคงไม่น้อย
แต่เขาพยายามเต็มที่แล้ว ไม่อย่างนั้นทางโรงเรียนคงตัดสิทธิ์ถังม่านลี่ที่จะได้ทุนการศึกษาตลอดไป
เห็นท่าทีเหมือนเหมยเหมยจะยังไม่พอใจ เจียงจื้อหรู่จึงอธิบายต่อว่า “นักเรียนของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงมีโอกาสแค่สามครั้งในการโดนลงทัณฑ์ หากเกินสามครั้งก็จะไม่สามารถรับประกาศนียบัตรจบได้ ถังม่านลี่เหลือโอกาสอีกแค่สองครั้ง การลงโทษนี้ก็ถือว่าหนักพอสมควรแล้ว”
“ก็ได้ เห็นแก่ทางโรงเรียน หนูจะไม่เอาผิดทางกฎหมายกับถังม่านลี่ก็ได้ค่ะ แต่ว่า……”
เหมยเหมยหยุดไปครู่หนึ่ง พูดเน้นเสียงหนักว่า “อาจารย์เจียง หนูขอพูดในทางที่ไม่ดีไว้ก่อนนะคะ หากในอนาคตถังม่านลี่ยังไม่ยอมรามือ จงใจแพร่ข่าวลือของฉันออกไปแบบนั้นอีก ถึงตอนนั้นหนูคงต้องใช้มาตรการทางกฎหมายจริง ๆแล้ว”
เจียงจื้อหรู่หัวเราะอย่างจนปัญญาและเห็นด้วย
เพียงแต่หวังว่าถังม่านลี่จะสามารถเรียนรู้จากบทเรียนนี้ได้จริง ๆ เลิกทำอะไรโง่ ๆอีก!
พวกเจิ้งเสวี่ยซานรับรู้เรื่องการลงโทษถังม่านลี่ของทางมหาวิทยาลัยก็แอบตกใจอยู่บ้าง เดิมทียังรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมที่วิ่งสิบรอบแต่ตอนนี้ไม่รู้สึกอีกแล้ว เมื่อเทียบกับการลงบันทึกความผิดและการยกเลิกทุนการศึกษา วิ่งสิบรอบนับว่าเป็นการลงโทษที่ไม่รุนแรงเลยสักนิด
แต่พวกเธอหวาดกลัวเหมยเหมยมากขึ้นเช่นกัน ไม่คาดคิดว่าจ้าวเหมยจะไม่เห็นอกเห็นใจกันบ้างเลย บทจะโมโหขึ้นมาก็เอาไม่อยู่เลย
วันนี้หลังจากที่ถังม่านลี่สารภาพผิดต่อหน้าสาธารณชนเรียบร้อยแล้ว ก็กลับไปฟุบตัวร้องไห้บนเตียงที่หอพัก เจิ้งเสวี่ยซานกำลังปลอบใจเธอ คนอื่นกลับไม่ได้ส่งเสียงพูดอะไร แต่ก็เห็นใจถังม่านลี่อยู่เหมือนกัน
ยกเว้นก็แต่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนและฉีฉีเก๋อ
พวกเธอต่างก็รู้สึกว่าถังม่านลี่สมควรโดนแล้ว กรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนอง!
เหมยเหมยขอตัวกลับหอพักกับเจียงจื่อหรู่ กลับเจอครูฝึกหน้านิ่งอยู่ระหว่าทางพลันนึกอดดีใจไม่ได้ กำลังคิดจะไปหาเขาอยู่พอดี!
ครูฝึกหันมาพยักหน้าให้เธอเบา ๆ ใบหน้าไม่แสดงความรู้สึกอะไร
ในใจกลับเต้นตุบ ๆ เขาต้องรักษาระยะห่างกับว่าที่พี่สะใภ้ในอนาคต ไม่งั้นถ้าหากมีคนโง่พูดจาไร้สาระแบบถังมานลี่อีก เขาคงไม่มีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกแล้ว!
“ครูฝึกเฉา ฉันหาคุณเพราะมีธุระนิดหน่อยค่ะ”
ครูฝึกกำลังคิดว่าจะบ่ายเบี่ยงหลบหน้าไป พอได้ยินเสียงของพี่สะใภ้ใหญ่ก็ต้องหยุดลงอย่างไม่มีทางเลือก ทำหน้าขรึมถามว่า “เรื่องอะไร?”
เหมยเหมยยิ้มอย่างเกรงใจ ตั้งใจหยั่งเชิงถามดูว่า “ฉันอยากจะโทรศัพท์หาเมิ่งจางชิง”
จริง ๆด้วย ครูฝึกกระพริบตาเพียงแวบหนึ่ง เหมยเหมยก็ยืนยันได้เลยว่าเขารู้จักเสี่ยวเมิ่งด้วย
“ตามผมมาเถอะ!”
ครูฝึกไม่ถามเยอะ เพียงแค่โทรศัพท์เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง ว่าที่พี่สะใภ้อยากโทรแน่นอนว่าเขาต้องทำให้พอใจสิ!
……………………………………………
ตอนที่ 1423 นายท่านของคุณสมองกลวง
ครูฝึกหน้านิ่งพาเหมยเหมยไปห้องทำงานห้องหนึ่ง ให้เธอเขาห้องไปใช้โทรศัพท์ ส่วนตัวเองก็เฝ้าอยู่หน้าประตูข้างนอกแต่กลับตั้งใจเงียหูฟัง
เหมยเหมยกดเบอร์โทรศัพท์ของฟาร์มอย่างคล่องแคล่ว และโชดดีไม่น้อยเพราะคนที่รับโทรศัพท์ก็คือเสี่ยวเมิ่ง พอได้ยินเสียงของเหมยเหมย คิ้วของเขาก็ขมวดแน่น กลัวอะไรมักจะเจอจริง ๆ
“อาเมิ่งคะ ฉันคือจ้าวเหมย พี่หมิงซุ่นกลับมาหรือยังคะ?” เหมยเหมยถามทันทีอย่างไม่อ้อมค้อม
“ไม่เร็วขนาดนั้นหรอก? อย่างน้อยก็ยังต้องอีกสิบกว่าวันครึ่งเดือนนู่น เธอฝึกทหารอย่างวางใจเถอะ รอฝึกทหารเสร็จก็จะได้เจอหน้าหมิงซุ่นแล้ว” เสี่ยวเมิ่งพูดกล่อมเธอ
ตอนนี้มีการยืนยันแล้วว่าเหยียนหมิงซุ่นอยู่ในทะเลทราย แต่กองทัพของประเทศ Y คุ้มกันทางเข้าออกหลายแห่งของทะเลทรายอย่างแน่นหนา คนที่เขาส่งไปแฝงตัวเข้าไปไม่ได้เลย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พบตำแหน่งของเหยียนหมิงซุ่น ยิ่งล่าช้านานเท่าไรพวกเขาก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น
เรื่องพวกนี้แน่นอนว่าไม่สามารถบอกเหมยเหมยได้ เดี๋ยวจะคิดมาก กังวลเป็นห่วงไปเสียเปล่า ๆ
เหมยเหมยได้ยินก็แปลกใจขึ้นมาทันที เมื่อก่อนเหยียนหมิงซุ่นทำงานเสร็จก็จะกลับมาพักผ่อนระยะหนึ่งก่อน จากนั้นถึงจะไปทำงานต่อ ไม่เคยทำงานต่อเนื่องเช่นนี้ ทำไมถึงรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลอยู่นะ
“ลุงเมิ่ง พี่หมิงซุ่นเกิดอะไรขึ้นใช่ไหมคะ?” เหมยเหมยถามอย่างร้อนใจ
“จะเป็นไปได้ยังไง เธอคิดอะไรเนี่ย หมิงซุ่นจะเป็นอะไรไปได้อย่างไรกันเล่า? ไม่มีเรื่องอะไรทั้งนั้นแหละ อีกไม่กี่วันก็กลับมาแล้ว” เสี่ยวเมิ่งพูดกล่อมด้วยน้ำเสียงน่าฟัง ในใจหวาดกลัวอย่างไม่มีสาเหตุ
เหมยเหมยเชื่อครึ่งหนึ่งสงสัยครึ่งหนึ่ง แต่ว่าเธอก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่ไม่ดีอะไร เมื่อก่อนหากเหยียนหมิงซุ่นได้รับบาดเจ็บ เธอจะต้องมีลางสังหรณ์แล้ว ในใจจะว้าวุ่นไม่สบายใจมาก แต่ครั้งนี้ความรู้สึกไม่สบายใจกลับไม่มีปรากฎขึ้นมาเลย คิด ๆแล้วเหยียนหมิงซุ่นน่าจะปลอดภัย ก็เลยไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ
เสี่ยวเมิ่งถอนหายใจอย่างโล่งอก ถือได้ว่าเป็นการโน้มน้าวพี่สะใภ้ได้สำเร็จแล้ว เขาพูดอีกครั้งว่า “รอการฝึกทหารสิ้นสุดลง เธอก็มาที่ฟาร์มกินข้าวกับนายท่านหน่อยสิ ฉันจะให้ห้องครัวทำจานโปรดของเธอ”
“ไม่ไปหรอก หนูไม่อยากทะเลาะกับเขาเสียหน่อย ยิ่งมีชีวิตอยู่ต่อก็ยิ่งมีชีวิตถอยหลัง ฉันวางแล้วนะคะ ถ้าพี่หมิงซุ่นกลับมาก็ให้เขาโทรศัพท์หาฉันด้วยนะคะ!”
เหมยเหมยปฏิเสธเสียงแข็ง เธอกินอิ่มสบายอยู่แล้วคงไม่ดันทุรังหาเรื่องไปกินข้าวกับตาแก่โรคจิตนั่นหรอก ไม่ใช่มาโซคิสต์เสียหน่อย
ครูฝึกหน้านิ่งที่อยู่หน้าประตูเพียงแค่ได้ยินคำว่า “เขา” จากปากของเหมยเหมยที่ว่ายิ่งมีชีวิตอยู่ต่อก็ยิ่งมีชีวิตถอยหลัง เขาก็รู้ทันทีเลยว่าคือเฮ่อเหลียนชิงที่เขากลัวจนหัวหดก็แอบตกใจ พี่สะใภ้ในอนาคตค่อนข้างใจกล้าเลยทีเดียว กล้าที่จะเถียงกับนายท่านด้วย?
ไม่เหมือนกับเขาที่ยืนอยู่หน้านายท่าน กลับทำได้แค่เพียงหายใจเงียบ ๆ……
เหมยเหมยเดินออกมา หันไปยิ้มให้ครูฝึก พูดเสียงเบาว่า “ขอบคุณนะค่ะครูฝึก”
“ไม่เป็นไร วันหลังคิดอยากจะโทรศัพท์ก็ตรงมาที่นี่เลยก็ได้” ครูฝึกอำนวยความสะดวกให้
เหมยเหมยรีบส่ายหัว “ไม่ต้องค่ะ ๆ ไม่มีเรื่องเร่งด่วนอะไรแล้ว ขอบคุณค่ะครูฝึก”
เธอไม่อยากจะให้คนอื่นเข้าใจผิดอีกแล้ว แล้วก็ไม่อยากจะนำปัญหามาให้ครูฝึกด้วย
ครูฝึกก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ถึงอย่างไรการฝึกทหารก็จะจบลงในอีกสิบกว่าวันแล้ว!
พอเดินออกมาจากอาคาร เหมยเหมยก็ขอตัวลากับครูฝึก เพิ่งจะเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ครูฝึกก็เรียกเธอไว้ ท่าทางดูเขินอาย ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะถามออกมา “เอ่อ…นายท่านเขาชอบอะไรบ้างเหรอ?”
รอการฝึกทหารที่นี่จบลง เขาต้องไปฝึกพิเศษที่ฟาร์ม แต่ก็ต้องถามให้รู้ก่อนว่านายท่านโปรดปรานอะไร
เหมยเหมยไม่แปลกใจเท่าไร เธอรู้มาว่าเจ้าหน้าที่ของฟาร์มผ่านไปช่วงหนึ่งก็จะเปลี่ยนกลุ่ม เหยียนหมิงซุ่นบอกว่าเฮ่อเหลียนชิงต้องการทดสอบนิสัยใจคอของคนเหล่านั้นด้วยตนเอง ดูท่าครูฝึกก็คงโดนด้วยเช่นกัน
เธอเอียงหัวคิด พูดว่า “ผู้ชายคนนั้นชอบเล่นกับแมว รักที่จะทะเลาะกับคนอื่น ชอบกินอาหารอร่อยๆ แล้วก็… ใช่แล้ว เขาชอบทำงานตรงข้ามกับคนอื่น สมองกลวง……”
ครูฝึกมองแผ่นหลังของพี่สะใภ้ในอนาคตท่ามกลางสายลมพัดผ่านที่ยุ่งเหยิง
นี่ใช่นายท่านที่เป็นยอดฝีมือผู้ชาญฉลาดที่เขาได้ยินจากรองกัปตันหรือ?
เขาต้องเชื่อใครกันแน่นะ?
……………………………………………