มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1234
เผ่าปีศาจงู!
หลัวซิวจำได้ทันทีถึงตัวตนของคนเหล่านี้ และในขณะเดียวกันก็เข้าใจว่าเขาอาจมาที่โลกาอสูรฟ้า
โลกปีศาจที่ค่อนข้างใกล้เคียงกับโลกเสวียนเทียน คือโลกาอสูรฟ้า
เมื่อเสียงของหงเทียนดังเข้ามาในสมองของเขา ในที่สุด หลัวซิวก็เข้าใจถึงเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่เขามาถึงโลกาอสูรฟ้า
“พวกเจ้าลุกขึ้นเถิด” หลัวซิวโบกมือและพูดช้าๆ
เผ่าปีศาจงูเหล่านี้ฉลาดมาก เมื่อพวกเขาพบว่าภูตอัคคีไม่สามารถเผาร่างกายของเขาได้ พวกเขาจึงไม่กล้ากระทำการใดๆ
และปีศาจเหล่านี้โชคดีมาก เพราะหากพวกเขาทำอะไรจริง ๆ แม้ว่าเขาจะหลับลึกสลบอยู่ หอกยุทธ์มังกรดำก็สามารถทำลายทั้งเผ่าของพวกเขาได้
หงเทียนเป็นจิตภัณฑ์แห่งหอกยุทธ์มังกรดำ หากปราศจากการควบคุม จิตภัณฑ์ก็สามารถกระตุ้นพลังของหอกยุทธ์ได้ ไม่สามารถฆ่าเทพมารได้ แต่ะฆ่ามหาจักรพรรดิยุทธ์นั้นง่ายดายมาก
ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นเพียงเผ่าเล็กๆเท่านั้น พวกเขาล้วนเป็นปีศาจแดงที่ต่ำที่สุด ภายใต้ผลการฝึกตนที่เท่ากัน ความแข็งแกร่งของปีศาจแดงนั้นอ่อนแอที่สุดในบรรดาเผ่าปีศาจ
“ขอบคุณท่าน”
หัวหน้าเผ่าถูหมิงยืนขึ้นด้วยความกลัว และหัวหน้าเผ่าอื่นๆที่เหลือก็ยืนขึ้นด้วยความกลัว ต่างก้มศีรษะเพื่อแสดงความเคารพต่อผู้แข็งแกร่ง
แม้ว่าในโลกาอสูรฟ้า เผ่าปีศาจจะแข็งแกร่งกว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ แต่ก็มีปีศาจแดงเช่นพวกเขา จำนวนมาก ไม่แต่มีฐานะตำแหน่งอะไร
ยิ่งกว่านั้นในโลกาอสูรฟ้า ผู้แข็งแกร่งเป็นที่เคารพนับถือ กฎความแข็งแกร่งเป็นใหญ่นั้นหยั่งรากลึก ไม่ว่าจะเป็นเผ่าปีศาจหรือเผ่ามนุษย์ ตราบใดที่เป็นผู้แข็งแกร่งก็จะเป็นที่เคารพนับถืออยู่ทุกที่
“ข้าจะพักผ่อนอยู่ในเผ่าของพวกเจ้าช่วงหนึ่ง ในช่วงเวลานี้ ข้าไม่ต้องการให้ข่าวเกี่ยวกับตัวข้ารั่วไหลออกไป” หลัวซิวกล่าวด้วยเสียงที่ต่ำ
“ท่านอย่ากังวลไปเลย ข้ารับรองว่าจะไม่มีใครรู้ว่าท่านอยู่ที่นี่” ถูหมิงรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับรอง
หลัวซิวพยักหน้า จากนั้นสายตาของเขาก็จ้องไปที่อะลี่ข้างๆ ถูหมิง
เมื่อเห็นฉากนี้ ถูหมิงรู้สึกประหม่าขึ้นในทันใด เพราะอะลี่เคยไม่เคารพผู้แข็งแกร่งเผ่าพันธุ์มนุษย์คนนี้มาก่อน และถึงกับอยากจะย่างเขาแล้วกินด้วย
“เจ้าเป็นชายหนุ่มที่พาข้ากลับมาใช่ไหม? เจ้าสามารถติดตามข้าและข้าจะชี้แนะเจ้าในการฝึกฝนในช่วงที่ข้าพักฟื้นที่นี่” หลัวซิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม
หลัวซิวไม่ได้มีเจตนาฆ่าใดๆ สำหรับเผ่าเล็กๆ อย่างเผ่าปีศาจงู แล้วยังรู้สึกขอบใจเล็กน้อยต่อชายหนุ่มเผ่าปีศาจงูชื่ออะลี่
เพราะถ้าเขาไม่ได้พาเขากลับมายังเผ่า ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา เมื่อเขาอยู่ในอาการสลบ?
อย่างน้อยตอนนี้เขายังได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาสามารถฟื้นตัวอย่างสงบสุขในชนเผ่าเล็กๆ แห่งนี้ได้
เมื่อได้ยินว่าผู้แข็งแกร่งของเผ่าพันธุ์มนุษย์ต้องการชี้แนะการฝึกฝนของเขาเอง อะลี่แสดงท่าทางตื่นเต้นออกมาบนใบหน้า ในขณะที่คนหนุ่มสาวคนอื่นๆ ในเผ่าต่างแสดงความอิจฉาริษยาออกมา
ในช่วงเวลาต่อไป หลัวซิวอาศัยอยู่ในชนเผ่าเล็กๆ แห่งนี้ในภูเขาลึกที่มีหนองน้ำขนาดใหญ่ ในขณะเดียวกันก็ได้รู้ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับโลกาอสูรฟ้า
เผ่าปีศาจ ตำแหน่งชั้นนั้นเข้มงวด เผ่ามนุษย์ก็เป็นแบบนี้ และชนเผ่าก็เป็นแบบนี้ด้วย
วันนี้ ชนเผ่าได้ต้อนรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
“นายท่าน ท่าน…”
อะลี่วิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก คุกเข่าลงต่อหน้าหลัวซิว และก้มลงหมอบพื้นกระแทกหน้าผากกับพื้นไม่หยุด
“นายท่าน ท่านช่วยพ่อข้าด้วย”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” หลัวซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย
จากคำอธิบายของอะลี่ หลัวซิวได้รู้คร่าวๆว่าเกิดอะไรขึ้น เผ่าปีศาจงูเล็ก ๆ นี้ถูกปกคลองด้วยชนเผ่าใหญ่ชนเผ่าหนึ่ง
ชนเผ่าเล็ก ๆ ที่อยู่ใต้การปกครองนั้น ต้องมอบทรัพยากรจำนวนหนึ่งให้กับชนเผ่าใหญ่ทุกปี