“โดยเฉพาะคือ ตอนนั้นเจิ้งเฉียนคุนยังมีความหวังมากมายต่อการมีอยู่ของตระกูลไป๋ เพียงแต่อย่างไรเขาก็คิดไม่ถึงว่า ในสายตากษัตริย์ไป๋ เขาจะเป็นแค่หมาตัวหนึ่ง!”
“ส่วนผมกลับยอมช่วยเหลือพวกเขา ให้มีความก้าวหน้าในวิถีบู๊ เทียบกันกับเป็นหมาตัวหนึ่ง พวกเขาเลือกจะยอมอยู่ใต้อำนาจ คงไม่ยากไปมั้ง?”
กษัตริย์กวนพยักหน้าติดๆ กัน พูดจาแบบเคารพอย่างยิ่ง “ท่านมีปรีชาญาณจริงๆ ครับ!”
หยางเฉินมองกษัตริย์กวนแบบน่าตลกอยู่บ้างแวบหนึ่ง “คุณเปลี่ยนเป็นคนชอบประจบสอพลอแล้วตั้งแต่เมื่อไร?”
ชั่วขณะนั้นหน้ากษัตริย์กวนแดงขึ้น พูดอย่างหน้าไม่อายว่า “นี่ผมไม่ได้ประจบนะครับ แต่ว่าพูดตามความจริง!”
“เอาล่ะ ไม่มัวมาพูดไร้สาระมากแล้ว พูดเรื่องสำคัญหน่อยเถอะ!”
รอยยิ้มบนหน้าหยางเฉินเลือนหายทันใด พูดจาเสียงแข็ง
ชั่วพริบตาเดียวกษัตริย์กวนก็ประหม่าขึ้นมาแล้ว มองหยางเฉิน จากนั้นถามอย่างระมัดระวัง “ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรจะสั่งครับ?”
“เดิมทีผมอยากจะจับพันธมิตรตระกูลเดอะคิงให้เรียบไม่เหลือสักคน แต่ที่นึกไม่ถึงคือ กษัตริย์ทั้งสี่ไม่ได้มาด้วยตัวเอง เพียงแค่ส่งทีมพันธมิตรกลุ่มหนึ่งออกมา”
หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “มีบทเรียนในวันนี้ เกรงว่าพันธมิตรตระกูลเดอะคิงคงไม่มาโจมตีตระกูลคิงกวนง่ายดายอีก”
“ถ้าผมเป็นพวกเขา จะปล่อยตระกูลคิงกวนไปชั่วคราว ย้ายเป้าหมายไปที่เมืองเยี่ยนตู ถ้าเกิดหลังควบคุมเมืองเยี่ยนตูไว้ได้ อย่างนั้นก็สามารถสืบทอดตี้ชุนได้อย่างถูกหลักทำนองคลองธรรม”
“ถ้าเกิดพันธมิตรตระกูลเดอะคิงสืบทอดตี้ชุน ตระกูลคิงกวนจำเป็นต้องพังพินาศ!”
ฟังคำพูดของหยางเฉินแล้ว สีหน้ากษัตริย์กวนเปลี่ยนในชั่วพริบตา รีบบอกว่า “คุณหยางครับ ขอเพียงท่านออกหน้า จะต้องสามารถเอาเมืองเยี่ยนตูมาควบคุมในมือของท่านได้อย่างเหนียวแน่นแน่ครับ สืบทอดตี้ชุน มีเพียงท่านที่มีสิทธิ์ครับ!”
“ผมจะไม่สืบทอดตี้ชุน!”
ภายในการรอคอยของกษัตริย์กวน หยางเฉินส่ายหน้าตอบกะทันหัน
พอได้ยิน กษัตริย์กวนหน้าตาตื่นตกใจ “คุณหยาง ท่านไม่คิดจะสืบทอดตี้ชุนเหรอครับ?”
ในความคิดกษัตริย์กวน หยางเฉินรับปากมาเมืองกษัตริย์กวน ช่วยเหลือกษัตริย์กวนรับมือพันธมิตรตระกูลเดอะคิง ก็เป็นเพราะปูทางให้ตนเองสืบทอดตี้ชุน
แต่ว่าตอนนี้ คาดไม่ถึงหยางเฉินบอกเขาว่า ตนเองจะไม่สืบทอดตี้ชุน
แค่คิดก็รู้ถึง ความตื่นตกใจในใจของกษัตริย์กวน
ผู้ได้ครองตี้ชุนได้ครองโลก!
สิ่งล่อใจใหญ่โตขนาดนี้ หยางเฉินสามารถต้านทานไว้ได้อย่างคาดไม่ถึง?
กษัตริย์กวนไม่สงสัยแม้แต่น้อย ขอเพียงหยางเฉินยินยอม ตี้ชุนก็อยู่แค่เอื้อมมือ
หยางเฉินส่ายหน้า ทำท่าทางแน่วแน่พูดว่า “สำหรับโลกในตอนนี้ ทุกอย่างล้วนกลมกลืนกันมาก ไม่ว่าคนใดที่อยากจะทำลายความสงบของจิ่วโจว ผมจะฆ่าทิ้งด้วยตัวเอง”
“ไม่ต้องพูดถึงว่าตี้ชุนมีอยู่หรือไม่ ต่อให้มีอยู่จริง หลังควบคุมตี้ชุนแล้ว จะได้ครอบครองโลกจริงเหรอ?”
“บนโลกนี้ เป็นโลกของคนบนโลก แต่ไม่ใช่โลกของคนหรืออิทธิพลบางกลุ่ม ที่ผมต้องการ ไม่ใช่การครองโลก แต่ว่าเป็นจิ่วโจวสงบสุข!”
“ถ้าตำนานเป็นความจริง สำหรับตี้ชุนการมีอยู่แบบนี้ อย่างนั้นไม่ว่าเป็นใคร หลังจากแน่ใจว่าตี้ชุนกำเนิดขึ้นแล้ว จะสามารถควบคุมตี้ชุนได้จริง?”
ฟังคำพูดพวกนี้ที่หยางเฉินพูด กษัตริย์กวนท่าทางตกใจ
เมื่อคิดโดยละเอียด ยังเป็นเช่นนี้จริงๆ ก่อนหน้านี้เขายังไม่เคยพิจารณา หลังจากตี้ชุนกำเนิดขึ้น คนที่สืบทอดตี้ชุน จะควบคุมตี้ชุนได้จริงหรือไม่?
“ว่ากันว่า คนผู้นั้นเมื่อร้อยปีก่อน คือผู้แข็งแกร่งที่เดินออกมาจากตี้ชุน อาศัยเพียงกำลังตัวเอง ก็สามารถปราบปรามราชวงศ์ทั้งห้าที่รุ่งเรืองในตอนนั้นได้”
“คนแบบนี้ ความสามารถจะน่าสยองขวัญมากแค่ไหน?”
หยางเฉินพูดต่ออีกว่า “การมีอยู่ที่เกรียงไกรแบบนี้ ที่ตี้ชุน จะมีมากเท่าไร?”
“ทำไมถึงมีตำนานที่เกี่ยวข้องกับตี้ชุน? ทำไมตี้ชุนไม่กำเนิดขึ้นเอง แต่ดันต้องการให้กษัตริย์ที่ควบคุมเมืองเยี่ยนตูคนหนึ่งปรากฏตัวก่อน ถึงจะสามารถกำเนิดขึ้นได้ล่ะ?”
“คนในตี้ชุน เป็นคนแบบไหน ยังไม่รู้อะไรทั้งนั้น ส่วนบนโลกใบนี้ มีเพียงสิ่งที่ไม่รู้ ถึงเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด”
กษัตริย์กวนรู้สึกเพียงว่าจิตใจสั่นไปหมด เรื่องพวกนี้ที่หยางเฉินบอกมา ทำให้เขาสำนึกได้เป็นครั้งแรกถึงความน่ากลัวของตี้ชุน
เหมือนที่หยางเฉินพูดมานั้น ทำไมตี้ชุนไม่กำเนิดขึ้นเองล่ะ?
ถ้าหลังจากตี้ชุนกำเนิดขึ้น จะนำความเปลี่ยนแปลงมาสู่โลกใบนี้อย่างไรบ้าง?
ในฐานะกษัตริย์กวน เขารู้มามากกว่าบ้าง เขารู้ว่า ที่จิ่วโจว แม้กระทั่งทั้งโลกนี้ ล้วนมีการมีอยู่ของอิทธิพลเหนือชั้นที่แท้จริงบางส่วนอยู่
เพียงแต่อิทธิพลเหนือชั้นเหล่านี้ ในช่วงปกติจะไม่ปรากฏตัวออกมา เหมือนถูกกฎบางอย่างผูกมัดไว้ ทำให้พวกเขาไม่มีทางกำเนิดขึ้น
ถ้าพูดแบบนี้ หากตี้ชุนกำเนิดขึ้น นั่นก็คือบัตรผ่านเข้าสู่สังคมของอิทธิพลเหนือชั้นเหล่านี้อย่างนั้นเหรอ?
ถึงตอนนั้น เกรงว่าสถานการณ์ทั้งโลก คงเกิดความเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวง
สำหรับเมืองกษัตริย์กวน เกรงว่าหากอยู่ในงานเลี้ยงของอิทธิพลเหนือชั้นเหล่านี้ คงจะค่อยๆ เลือนหายไป
“ท่านครับ ผมเข้าใจแล้ว ความกังวลของท่านมีเหตุผล ตี้ชุนคือสิ่งที่ไม่รู้ ใครก็ไม่อาจรับรองได้ว่า หลังตี้ชุนกำเนิดขึ้น จะสามารถนำความสงบสุขมาให้จิ่วโจวได้”
ตั้งนาน กษัตริย์ทำท่าทางเคร่งขรึมพูดขึ้น
หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย “ในฐานะตระกูลเดอะคิงของจิ่วโจว งั้นก็ต้องพยายามสร้างความสงบเพื่อจิ่วโจว”
“ตอนนี้ คุณน่าจะเข้าใจแล้วมั้งว่า ทำไมผมถึงไม่ฆ่าผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรตระกูลเดอะคิงยี่สิบคนนั้น?”
กษัตริย์กวนพยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “สำหรับท่านแล้ว ผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรตระกูลเดอะคิงเหล่านั้น ก็คือพวกต่ำต้อย แต่ว่าสำหรับจิ่วโจว คนเหล่านี้กลับเป็นการมีตัวตนที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของจิ่วโจว สูญเสียใครคนใดไป ล้วนเป็นความสูญเสียของจิ่วโจว”
“ส่วนพวกเขา เดิมทีเป็นคนโดนทิ้งของพันธมิตรตระกูลเดอะคิงเท่านั้น พวกเขาเพียงแค่ทำงานตามคำสั่ง ความผิดไม่ได้อยู่ที่พวกเขา”
“ท่านให้ผมโทรหาพันธมิตรตระกูลเดอะคิงเรียกร้องค่าชดใช้จำนวนมาก และยังให้ผมพาผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรตระกูลเดอะคิงเข้าไปด้วย นั่นคืออยากจะให้คนเหล่านี้มองเห็นความไร้หัวใจของพันธมิตรตระกูลเดอะคิง”
“มีเพียงพวกเขาตัดใจจากพันธมิตรตระกูลเดอะคิงถึงที่สุด ถึงจะหันมาอยู่ใต้อำนาจของท่าน”
หยางเฉินพยักหน้านิดหนึ่ง “คุณพูดถูกแค่ส่วนหนึ่งในนั้น แต่สิ่งสำคัญกว่านั้นคือ ผมจะไม่ยอมฆ่าคนบริสุทธิ์!”
ประโยคเดียวแบบนี้ ออกมาจากปากของผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนหนึ่ง กษัตริย์รู้สึกไม่อยากเชื่ออยู่บ้าง
“อาวุธของผม อยากควงไปทางศัตรู แต่ไม่ใช่พวกเราเอง! ทำไมในเมื่อเป็นพวกเราเอง ต้องฆ่าแกงกันด้วย! เฮ้อ!”
หยางเฉินถอนหายใจยาว บนหน้าเขียนความจำใจไว้เต็ม
กษัตริย์กวนย่อมรู้กระจ่าง พวกเราเองจากในปากของหยางเฉิน ก็คือคนของจิ่วโจว
ในขณะเดียวกัน ในห้องประชุมทางไกลผ่านวิดีโอของพันธมิตรตระกูลเดอะคิง
ใบหน้าที่อึมครึมของกษัตริย์ทั้งสี่ ต่างปรากฏอยู่ในวิดีโอคอล
โดยเฉพาะเป็นกษัตริย์ไป๋ สีหน้ายิ่งอึมครึมจนน่ากลัว ทั้งตัวอยู่ในสภาพโมโหเดือดดาล
“กษัตริย์คนสารเลวนี้ นึกไม่ถึงกล้าข่มขู่พวกเรา สมควรตายจริงๆ !”
กษัตริย์หม่ากัดฟันแน่นพูดขึ้น
กษัตริย์เฉาตบโต๊ะอย่างแรง ลุกขึ้นยืนโดยตรง มองทางวิดีโอคอลพูดอย่างขุ่นเคือง “ตระกูลคิงกวนกระจอกๆ ที่หนึ่ง กล้ากลับมาข่มขู่พวกเราพันธมิตรตระกูลเดอะคิง ไม่รู้จักที่ตายเสียจริง ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราก็นำผู้แข็งแกร่งชั้นสูงของตระกูล ไปตระกูลคิงกวนเองสักรอบเถอะ”
“ผมก็อยากดูสักหน่อย สรุปว่าเบื้องหลังตระกูลคิงกวนมีผู้แข็งแกร่งลึกลับที่มาจากกองยุทธการหรือไม่!”
กษัตริย์เซวมองกษัตริย์ไป๋ที่สีหน้าอึมครึมแวบหนึ่ง จากนั้นมองทางกษัตริย์เฉาแล้วพูดว่า “ไปตระกูลคิงกวนตอนนี้ ยังมีความหมายอยู่อีกเหรอ?”
“ทำไม? นี่คือคุณกลัวแล้ว?”
กษัตริย์เฉามองทางกษัตริย์ด้วยหน้าตายั่วยุพลางถามขึ้น
กษัตริย์เซวพูดจานิ่งเรียบ “ผมกลัวแล้ว แต่ที่ผมกลัวไม่ใช่ตระกูลคิงกวน แต่เป็นกองยุทธการที่อาจจะมีตัวตนอยู่ด้านหลังตระกูลคิงกวน”
“หึๆ !”
กษัตริย์เฉาหัวเราะเยาะ “ก่อนหน้านี้คนที่พูดว่ากษัตริย์กวนไปรับคนที่สนามบิน เป็นแค่ละครฉากหนึ่งที่ตระกูลคิงกวนกับกองยุทธการแสดงขึ้นมาก็คือคุณ ตอนนี้คนที่บอกว่ากลัวคนของกองยุทธการอยู่ด้านหลังตระกูลคิงกวน ก็เป็นคุณอีก”