ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1348 พี่อากิยามะ พี่จะเเต่งงานกับฉันจริงๆเหรอ?
“อากิยามะ ทำไมจู่ๆคุณถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของเราอีกล่ะ? ก่อนหน้านี้ คุณบอกว่าไม่มีความคิดที่จะสร้างครอบครัวและฐานะไม่ใช่เหรอ?”
“ครับ”
คณาธิปนั่งคุกเข่าต่อหน้าคนพวกนี้ ไม่ได้ปฏิเสธ
“แต่ว่า ตอนนั้นผมพูดโกหกพวกคุณไป ผมก็ไม่ใช่เพราะว่าไม่อยากสร้างครอบครัวและฐานะ ถึงได้ปฏิเสธเรื่องการแต่งงานนี้ครับ ผมเพียงแค่คิดว่า ฐานะของตนเองไม่ค่อยดี จะเป็นตัวถ่วงให้ลูกสาวของพวกคุณไปเปล่าๆครับ วันนี้ คุณก็เห็นแล้วนี่ครับ”
คนๆนี้ นึกไม่ถึงว่าจะเลือกพูดความจริง
แต่แววตาของเขา หลังจากที่เงยหน้าขึ้นมา มองผู้อาวุโสคนญี่ปุ่นสองคนนี้ ก็มีความจริงใจและไม่หยิ่งยโสและไม่ทำตนให้ต่ำต้อยเป็นพิเศษ
จนพ่อของเชียนหยวนตะลึงงันไปเลยทีเดียว
แม่ของเธอ หลังจากยิ่งได้ยินคำพูดนี้ จึงมองพ่อหนุ่มคนนี้ ไร้คำพูดคำจาเป็นเวลาอยู่นาน
แสงดาวเห็นจากข้างๆ อดไม่ได้ที่จะพูดสอดว่า “ คุณท่านเชียนหยวน น้องชายฉันทำอะไรเลอะเลือนอยู่ก็จริง มาครั้งนี้ ก็ด้วยความจริงใจล้วนๆ หวังว่าคุณท่านสามารถให้โอกาสเขาอีกสักครั้งค่ะ”
“คุณหนูใหญ่ท่านนี้ เพื่อที่จะจัดการเรื่องที่คุณเป็นคนดูแลครอบครัวในครั้งแรกที่ดูแลรับผิดชอบ นึกไม่ถึงว่าจะยอมถอยจากจุดยืนของตัวเองแล้ว
คณาธิปหลังกลับมามองเธอ
กลับเห็นว่า เธอก็ไม่ได้มองมาทางตนเอง กลับกันมองไปข้างหน้าอย่างเต็มไปด้วยความหวังโดยตลอด
คณาธิป : “……”
รอไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ผู้นำตระกูลเชียนหยวนคนนี้ ถึงจะพยักหน้าช้าๆอยู่ที่นั่น
“ได้ แต่ว่า ครั้งนี้ คุณต้องประกาศให้ทั่วทั้งโตเกียวว่า คุณแต่งงานกับลูกสาวตระกูลเชียนหยวนของเราแล้ว อีกทั้ง ยังต้องทำให้พวกเขาเห็น ตามขนบธรรมเนียมประเพณีของประเทศพวกเราด้วย”
ในที่สุดเขาเห็นด้วยสักที
“แต่ว่า เขาก็เสนอข้อเรียกร้อง นั้นก็คือต้องการให้คณาธิป แต่งงานกับเชียนหยวนล๋ายเย่โดยสามสื่อหกพิธีไป ตามขนบธรรมเนียมประเพณีของที่นี่ อีกทั้งประกาศให้โลกรับรู้ด้วย
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะเป็นเหรอ?
แสงดาวที่อยู่ข้างๆฟันจนจบแล้ว ก็ยังไม่เข้าใจถึงสภาวะการตลาดอันนี้ แต่ก็ปลาบปลื้มมากๆในทันที
จนกระทั่ง พวกเขาออกมาจากห้องพ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่แล้ว ตามด้วยผู้ใต้บังคับบัญชาที่มาด้วยกันกับคณาธิป จึงเตือนเธออยู่ข้างๆว่า
“คุณหนูใหญ่ครับ ตามขนบธรรมเนียมประเพณีที่นี่ของพวกเรา หากว่าอากิยามะต้องรับตัวเจ้าสาวเชียนหยวน ฮอนอย่างเป็นทางการขนาดนี้ ข้อหนึ่ง พ่อแม่ต้องให้เกียรติประเพณีตระกูลเชียนหยวนก่อน อีกทั้งยังต้องให้ทั่วทั้งโตเกียวเห็นก็จะไม่เป็นที่ดูถูกดูแคลนครับ”
“ข้อสอง ตอนที่มาสู่ขอ ก็จะต้องให้พ่อแม่ของอากิยามะมาด้วย แบบนี้ ถึงจะแสดงให้เห็นว่าให้เกียรติพวกเขากันครับ”
“ข้อสาม ตอนที่ออกจากบ้านเชียนหยวน ฮอน เพราะว่าตระกูลเชียนหยวนเป็นชนชั้นสูงของพื้นเมือง ก็จะต้องปฏิบัติตามพิธีการอันยิ่งใหญ่ที่สืบทอดมาจากราชวงศ์อย่างแน่นอน หรือก็คือสิบขั้นตอนจากการทาบทาม การแสดงความยินดี และในพิธีแต่งงานอีก ล้วนต้องปฏิบัติตามอย่างละเอียด ก็จะยุ่งยากมากครับ”
ผู้ใต้บังคับบัญชาพูดรวดเดียวจนปากเเห้งผากไปหมดแล้ว
แสงดาวฟังจนสมองมึนไปหมดแล้ว
แค่การแต่งงานยังสลับซับซ้อนขนาดนี้เลยเหรอ? งั้นทาบทามอะไร? การแสดงความยินดีอะไร? แล้วก็สิบขั้นตอนอะไร? แล้วอะไรอีกนะ?
สมองเธอสับสนวุ่นวายไปหมด ตอนนี้ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าคนนั้นเดินไปไกลแล้ว ดูๆ สีหน้าแววตาก็ราวกับว่าไม่ค่อยสบอารมณ์ ไม่มีหนทางอื่น ทำได้แค่ไปหาสถานที่หนึ่งก่อน หยิบโทรศัพท์ออกไปปรึกษาในกลุ่ม
และในตอนนี้คณาธิป ถึงประตูทางเข้า และเตรียมจะไปแล้ว
“อากิยามะ!”
ทันใดนั้น เสียงหญิงสาวที่นุ่มนวลชัดเจนและก้องกังวาลดังออกมาแล้ว
คณาธิปจ้องมองไปด้านข้าง มองแวบเดียวก็เห็นสาวน้อยสดใสและสวยงามที่ยังสวมชุดกิโมโน บนศรีษะก็ยังม้วนมวยผมไว้อยู่วิ่งเข้ามาแล้ว
“อากิยามะ พี่……พี่ไปสู่ขอกับพ่อของฉัน พ่อเห็นด้วยแล้วเหรอค่ะ? พ่อบอกว่าอย่างไรบ้างค่ะ?”
หญิงสาวที่วิ่งจนหยดเหงื่อละเอียดขับออกบนหน้าผาก หลังจากที่รอคนๆนี้ในที่สุดก็ได้มาเจอกันเสียที เธอมองเขาอย่างมีความสุขพร้อมทั้งความขวยเขินนิดหน่อย ราวกับดอกท้อที่บานสะพรั่งในเดือนมีนาคม
คณาธิปจึงสติป้ำๆเป๋อๆไปครู่หนึ่ง
ที่จริงแล้ว ตอนที่เพิ่งจะออกมา ในใจของเขาก็ยังเกิดความกลัดกลุ่มใจอยู่นิดหน่อย
เพราะว่า พ่อของเธอเสนอข้อเรียกร้องพวกนั้น เขาคนเดียวที่ในใจไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง เขาไม่มีพ่อแม่ และเขาก็ไม่มีเพื่อน ต่อให้มีพี่สาว ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เขามาทำงานแต่งงานที่พิธีรีตองจุกๆจิกๆขนาดนี้ให้สำเร็จได้
ผมคณาธิป เป็นเพียงแค่ผู้โดดเดี่ยวตัวคนเดียวเท่านั้นเอง
แต่ว่าตอนนี้ เขาหลุบตาลง เวลาที่เห็นเด็กผู้หญิงคนนี้วิ่งมาทางตนเองอย่างมีความสุข ในสายตาคู่นั้นที่สดใสและมีเสน่ห์อีกทั้งใสสะอาด เฝ้ามองตัวเองอยู่กลับเต็มไปด้วยการรอคอยและตั้งหน้าตั้งตารอ
ทันใดนั้น ทั้งปากกับใจเขาก็อ่อนลง
“ไม่เป็นไร เธอรออยู่ในบ้านดีๆก็พอ”
“อืม!”
สาวน้อยมีความสุขจะเเย่อยู่แล้ว
ตายิ้มหวานของเธอทั้งใหญ่ทั้งกลมคู่หนึ่ง และใบหน้าที่ทั้งกลมมนเจิดจรัสจนดอกไม้ที่งามอร่ามพวกนั้นในสวนดอกไม้ราวกับสูญเสียสีสันไป
เธอคือสาวน้อยที่บริสุทธิ์หมดจดจริงๆ
ต่างก็ไม่มีใครรู้ว่า ทำไมเธอต้องแต่งงานกับเขาผู้ชายที่ถึงวัยสามสิบคนนี้ให้ได้
ตอนที่คณาธิปออกมาจากคฤหาสน์เชียนหยวน แสงดาวก็เริ่มพูดคุยอย่างขมุกขมิบในกลุ่มอีกครั้ง เวลานี้ ทั้งกลุ่มมีความชุลมุนวุ่นวาย เพราะว่าเรื่องนี้ของเขาแล้ว
[เส้นหมี่ : ไม่สิ พี่ พี่ยังพูดไม่เคลียร์เลยนะ ตระกูลเชียนหยวนของพวกเขาต้องการอะไรกันแน่คะ? พี่ต้องพูดให้ชัดเจนสิคะ พวกเราจะได้เตรียมตัวให้พร้อมค่ะ]
[แสงดาว : อ้าว! พี่พูดไปตั้งเยอะขนาดนี้ ยังพูดไม่เคลียร์อีกเหรอ?]
[อาจารย์ดิลก: หนูดาว อาก็ฟังไม่เข้าใจเหมือนกัน ]
[ม็อกโก : ที่รัก คุณพูดอีกรอบทีครับ……]
[แสงดาว : ……]
มีเพียงแค่เเสนรักและไชยันต์เท่านั้นที่ไม่ได้ออกมา
แต่ว่า พวกเขาสองคนที่ไม่เป็นโล้เป็นพาย ก็พอคิดได้ว่า ไชยันต์อายุมากแล้ว ทนเสียงเอะอะโวยวายของคนหนุ่มสาวไม่ไหว ดังนั้น ที่เขาไม่ได้ปรากฏตัว เห็นทีจะต้องสมองเลอะเลือนอย่างแน่นอน