ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1363 หา! ผู้หญิงแพศยามาแล้ว!
【แสงดาว: ฉันก็จะกลับไปด้วย!! 】
【ม็อกโก: ……】
【แสนรัก: ……】
ห่างกันแค่หน้าจอต่างรู้สึกได้ถึงว่าผู้หญิงสองคนนี้ก็คือคิดจะมาดูอะไรสนุกๆ!!
สุดท้ายก็เป็นดิลกที่ออกหน้ามา
【อาจารย์ดิลก: ไม่เป็นไร ฉันอยู่ที่นี่ พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะจัดการต้อนรับขับสู้พวกเขาอย่างดี】
【ท่านไชยันต์: ใช่ ลกเป็นผู้อาวุโส ต้อนรับครอบครัวที่เกี่ยวดองกัน นั่นไม่ใช่เรื่องสมเหตุสมผลหรอกเหรอ? เกี่ยวอะไรกับพวกเธอ อยู่ในที่ของตัวเองกันนั่นแหละดีแล้ว】
【เส้นหมี่: ……】
【แสงดาว: ……】
น่าโกรธมากเลยทีเดียว
แต่ในเมื่อคุณท่านเอ่ยปากพูดแล้ว จึงได้เพียงแค่กลั้นเอาไว้
ดังนั้นสุดท้าย หน้าที่สำคัญในการต้อนรับแม่ของ เชียนหยวนล๋ายเย่ นี้จึงตกอยู่ที่ตัวของดิลก
แน่นอนว่ายังมีคนจองตระกูลหิรัญชาด้วย พวกเขาก็อยู่ด้วย ได้ยินว่าแม่ยายตระกูลหิรัญชาพวกเขาจะเดินทางไกลมาจากเจแปน ทุกคนต่างพากันตื่นเต้นดีใจเสนอตัวทำโน่นทำนี่กันขึ้นมา
เชียนหยวนล๋ายเย่ ก็มีความสุขมาก
ในคืนนั้น ตอนที่คุณแม่จะมายังบอกกับแม่อย่างตื่นเต้นว่า หลายคนที่นี่กำลังเตรียมรอต้อนรับการมาของเธออย่างยิ่งใหญ่
คุณนายเชียนหยวนฟังแล้วก็ทั้งตกใจทั้งดีใจ ดังนั้นในวันรุ่งขึ้นก็ได้นำของขวัญมีค่าจำนวนมากมาด้วย
เชียนหยวนล๋ายเย่ กับคณาธิปไปรับที่สนามบินด้วยตัวเอง
“คุณแม่…….”
ในวินาทีที่มองเห็นคุณแม่เชียนหยวนล๋ายเย่ ก็ดีใจมีความสุขเหมือนกับเด็กคนหนึ่ง
เพียงแต่เมื่อเธอวิ่งเข้ามาใกล้ ได้มองเห็นอีกคนหนึ่งอยู่ที่ด้านหลังของแม่ ทันใดนั้น ใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็ขาวซีดลงไป
“พี่สาว? พี่….พี่ก็มาด้วย?”
“ใช่สิ ล๋ายเย่ พี่ก็มาเยี่ยมน้องไง ต้อนรับไหม?”
เชียนหยวน ชิกะ ที่แต่งตัวสวยงามมากเป็นพิเศษ หลังจากที่ลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากทางด้านหลัง มองเห็นน้องสาว เธอทักทายเธอด้วยรอยยิ้มเต็มบนใบหน้า
เชียนหยวนล๋ายเย่: “……”
ผ่านไปสักพักหนึ่ง เธอยืนอยู่ตรงนั้นแล้วฝืนยิ้มว่า: “ต้อนรับ…….”
คณาธิปทางนี้ก็ได้นำกระเป๋าสัมภาระของคุณแม่ยายไปแล้ว เขาอ่อนโยน น้ำเสียงก็ฟังดูเอาใจใส่มากเลยทีเดียว
“ท่านเดินทางมาเป็นอย่างไรบ้างครับ? เหนื่อยมากไหมครับ?”
“เปล่าๆ สบายดีมากเลย เธอจัดการไว้ให้แม่ดีขนาดนี้ จะเหนื่อยได้ยังไง?”
คุณนายเชียนหยวน พอใจกับลูกเขยคนนี้มาก และแน่นอนว่าตอนที่พูดก็ดูมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ
คณาธิปก็ยิ้มๆ ลากกระป๋าเดินทางเตรียมจะออกจากสนามบิน
แต่ในเวลานี้ กลัมีเสียงออดอ้อนเสียงหนึ่งดังมาจากทางด้านหลัง: “อากิยามะ ที่ฉันทางนี้ยังมีกระเป๋าเดินทางอีกหนึ่งใบ นำสาเกที่คุณชอบดื่มมาให้คุณ ได้ยินว่า คุณชอบดื่มสิ่งนี้มากใช่ไหม?”
ก็คือ เชียนหยวน ชิกะ นั่นเอง เธอกลับกล้าที่จะเอ่ยปากพูดโดยตรงกับน้องเขยคนนี้
เชียนหยวนล๋ายเย่ ได้ยิน ทันใดนั้น หลังจากที่ในใจของเธอรู้สึกประหม่าอยู่สักครู่หนึ่ง แล้วเดินรุดหน้าขึ้นไปขวางพี่สาวไว้
“ฉันถือให้ค่ะ”
“เธอจะถืออะไร? เหล้านี่หนักมา ให้อากิยามะถือดีแล้ว” เชียนหยวน ชิกะ ผลักเธอออกโดยตรง แล้วนำกระเป๋าเดินทางส่งไปให้กับคณาธิปทางนั้น
หลังจากที่หญิงสาวเห็นแล้ว ยืนอยู่ตรงนั้น ทันใดนั้น นัยน์ตาสีดำสนิทคู่นั้นก็แดงขึ้นมาด้วยความโกรธ
ในขณะที่เธอกำลังจะดูกับตาว่าสามีตัวเองช่วยถือกระเป๋าเดินทางของพี่สาวคนนี้ จู่ ๆ สามีก็หันหลังกลับมา
“ล๋ายเย่ คุณลากมันมานี่ ผมเอาใบเล็กนี้ให้คุณลาก”
“…..ค่ะ!”
หญิงสาวยิ้มรับทั้งน้ำตาอย่างทันที
หลังจากที่เธอหันไปใช้แรงดึงกระเป๋าใส่เหล้านั้นมาจากในมือของพี่สาวมาลากไว้ แล้วลากมันวิ่งไปหาสามีทางนั้นอย่างมีความสุข
“ที่รัก นี่ค่ะ”
“อืม”
คณาธิปรับกระเป๋าใส่เหล้านี้มา
จากนั้น จนกระทั่งทั้งสองคนลากมันออกมาจากในสนามบิน เขาไม่เคยห่างจากข้างกายของสาวน้อยคนนี้เลย และหลังจากที่มาถึงข้างรถแล้วก็นำกระเป๋าใส่เหล้าใบนั้นวางไว้ในท้ายรถ
“คุณไปเรียกแม่ของคุณขึ้นรถ”
“ได้ค่ะ”
เชียนหยวนล๋ายเย่ ตอบตกลงอย่างเชื่อฟัง หลังจากที่วางกระเป๋าใบเล็กในมือลงแล้ว เธอก็วิ่งไปหาคุณแม่ทางนั้นอีกครั้ง
เธอคิดว่าจะนั่งเบาะหลังเป็นเพื่อนคุณแม่ เพราะอย่างน้อยไม่ได้เจอหน้ากันนานมากขนาดนี้แล้ว
แต่เมื่อสองคนแม่ลูกขึ้นมาบนรถแล้ว เชียนหยวน ชิกะ ที่อยู่ด้านนอก จู่ ๆ กลับเปิดประตูรถฝั่งด้านข้างขนขับแล้วมุดขึ้นไปนั่งโดยตรง
เชียนหยวนล๋ายเย่: “……”
ใบหน้าเล็กๆ ก็เศร้าหมองลงไปอีกครั้ง
นี่พี่สาวเป็นอะไร? ทำไมพอมาถึงก็เอาแต่ทำในเรื่องที่เธอไม่ชอบ? เธอคิดจะทำอะไร? ตำแหน่งนั้นคือที่นั่งของเธอ
ฉากนี้ในวันนี้ แม่ลูกสามคนควรนั่งด้วยกันที่เบาะหลังไม่ใช่เหรอ? ยังสามารถพูดคุยกันได้ด้วย
หญิงสาวเริ่มจะอดทนไม่ไหวแล้ว
“น้องสาว อากิยามะเป็นประธานของหิรัญชากรุ๊ปไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังขับรถแบบนี้อยู่อีกล่ะ? เขาไม่ได้ซื้อโรลส์รอยซ์เหรอ?”
ผู้หญิงคนนี้ จนถึงตอนนี้แล้วยังจำรถโรลส์รอยซ์เหล่านั้นที่ขับมาอย่างเอิกเกริกในงานแต่งงานนั้นของเชียนหยวนล๋ายเย่ ได้
เชียนหยวนล๋ายเย่: “เขาก็ขับรถคันนี้มาตลอด จะทำไมเหรอ?”
คุณนายเชียนหยวน: “ใช่ ก็แค่เครื่องมือเดินแทนเท้า ขับอะไรก็ได้”
เชียนหยวน ชิกะ: “……”
พอเห็นคุณแม่ก็ช่วยพูดด้วย จึงนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างคับแค้นใจ ไม่พูดอะไรอีก
สักพัก คณาธิปก็เข้ามาแล้ว
ในวินาทีนั้นที่เปิดประตู เขาเห็นคนที่นั่งในตำแหน่งด้านข้างของตัวเอง คิ้วที่ดูหล่อเหลาก็ขมวดขึ้นมาทันที เผยให้เห็นถึงความไม่พอใจเล็กน้อย
“อากิยามะ ฉันนั่งตรงนี้ ไม่เป็นไรใช่ไหม? เบาะหลังมีคุณแม่กับน้องสาวนั่งอยู่แล้ว พวกเขาไม่ได้คุยกันนานมากแล้ว ฉันเลยปล่อยให้เขาได้อยู่ด้วยกันสักหน่อย”
ผู้หญิงคนนี้ฉลาดนักเชียว