“พวกเจ้ารู้กันหรือไม่? ใบหน้าของเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าในเวลานั้นมันแดงก่ำแค่ไหน! คนที่แม้แต่เก้าเต๋าบรรพกาลยังไม่อาจจะหยุดยั้งไว้ได้นี้ย่อมจะต้องเป็นยอดคนที่ไม่เคยปรากฏขึ้นในหน้าประวัติศาสตร์มาก่อนแล้ว!”
ในหมู่คนนั้นยอดนักสืบเป่าก็กำลังเล่าเรื่องอยู่อย่างออกรสออกชาติตื่นเต้นย่างชัดเจน
ส่วนเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์คนอื่นๆ นั้นได้แต่ต้องอ้าปากค้างขึ้นอย่างตกตะลึง
เพราะแม้พวกเขาจะไม่ได้เชื่อสนิทใจแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง
ข่าวเรื่องที่ว่าเก้าเต๋าบรรพกาลร่วมมือกันแต่กลับไม่อาจจะจัดการเย่หยวนลงได้นั้นปล่อยให้เย่หยวนเดินจากไปอย่างไร้รอยแผลมันย่อมจะแพร่กระจายลือกันไปทั้งมหาพิภพถงเทียน
เพียงแค่ว่าคนที่รู้ถึงรายละเอียดจริงๆ นั้นมันกลับกลายเป็นเป่าเทียนเต๋อผู้นี้
ยอดนักสืบเป่านั้นไม่ได้มีพลังฝีมือเหนือล้ำใดๆ แต่ทักษะในการสืบหาข่าวของเขามันเหนือล้ำจนไม่มีใครเทียบ
เวลานี้คนทั้งหลายนั้นเหมือนได้ฟังนิทานจากเรื่องแต่ง พูดถึงการเดินทางจากไปของเย่หยวนอย่างไร้บาดแผลใด
“นักสืบเป่า เจ้าจะโม้เกินไปหรือไม่? เก้าเต๋าบรรพกาลนั้นปิดกั้นมิติไว้สิ้นด้วยพลังของกฎ มีหรือที่ท่านนักบุญฟ้าครามจะไปที่ไหนได้?” มีเสียงหนึ่งกล่าวขึ้น
แต่ยอดนักสืบเป่านั้นกลับหัวเราะตอบไป “นั่นแหละที่มันลึกลับที่สุดในเรื่องครั้งนี้แล้ว! เวลานี้แม้แต่เหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าก็คงยังไม่อาจรู้ได้ว่าท่านนักบุญฟ้าครามทำเช่นนั้นได้อย่างไร แต่ข้านั้นได้ยินมาด้วยว่าตัวท่านนักบุญฟ้าครามนั้นมีความลับยิ่งใหญ่อยู่!”
เขานั้นย่อมจะรู้ว่าคนทั้งหลายคงคิดสงสัยไม่ยอมเชื่อง่ายๆ เพราะเรื่องราวนี้มันเกินกว่าที่จะรับได้จริงๆ
เพราะตั้งแต่ที่มีข่าวลือเรื่องนี้ออกมาเหล่าคนส่วนมากก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง!
ในหัวใจของพวกเขานั้นพวกเขาย่อมจะเชื่อว่าที่เย่หยวนกลับออกมาได้มันย่อมเป็นเพราะเขานั้นพิสูจน์ตัวเองต่อเต๋าบรรพกาลทั้งหลายจนเสร็จสิ้น
เพราะเรื่องนั้นมันเชื่อได้ง่ายกว่ามาก
“ความลับใดเล่า?” คำพูดนี้มันย่อมจะทำให้เกิดความสงสัยขึ้นมาตาม
ยอดนักสืบเป่าจึงตอบกลับไปรอยยิ้มมากเล่ห์ “ข้าได้ยินมาว่าท่านผู้นั้นกุมความลับที่จะหลุดพ้นจากเต๋าบรรพกาลได้!”
“หะ?! นักสืบเป่า เจ้าล้อเล่นแรงเกินไปมั้ง?”
“ใช่แล้ว หลุดพ้นจากโซ่ตรวนของเต๋าบรรพกาล?! ข้านั้นได้ยินมาว่าแม้แต่พวกเผ่าเทวาเองมันก็ยังหยุดอยู่แค่ระดับของเต๋าบรรพกาลเท่านั้น”
“ยอดนักสืบเป่า เจ้ายิ่งพูดมันยิ่งฟังดูเหมือนเรื่องโม้แต่งขึ้นทุกที! ฮ่าๆๆ…”
…
แท้จริงแล้วเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นมันแทบจะไม่ได้ออกไปถึงหูของคนในโลกหล้าเลย
ไม่รู้ว่ายอดนักสืบเป่าคนนี้ไปเอาแหล่งข่าวมาจากที่ใด แต่เขานั้นกลับมีข่าวที่เจาะลึกไปได้ถึงขนาดนั้น
เพียงแค่ว่าข่าวในวันนี้มันช่างดูน่าเหลือเชื่อเมื่อคนภายนอกมาได้ยินเข้า
เพราะฉะนั้นต่อให้จะได้ยิน คนทั้งหลายก็คิดว่ามันเป็นแค่เรื่องตลก
ยอดนักสืบเป่ากล่าวขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ “พวกเจ้ามันจะไปรู้อะไร! เดิมทีแล้วข้าเองก็คิดว่าที่เต๋าบรรพกาลทั้งหลายเรียกท่านนักบุญฟ้าครามไปเพราะห่วงอนาคตของเผ่าพันธุ์ แต่เมื่อไปถึงแล้วท่านนักบุญฟ้าครามนั้นกลับล่วงไต๋คนทั้งหลายนั้นออกมากางให้โลกหล้าได้รับรู้อย่างแจ่มชัด!”
เขาหยุดไปนิดหน่อยก่อนจะกล่าวต่อ “แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่มีหลักฐานใดๆ แต่พวกเจ้าลองคิดดูสิว่าทำไมเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าต้องมาสนใจอะไรนักยุทธที่เพิ่งบรรลุอาณาจักรเจ้าฟ้าดินด้วย? ไม่คิดว่ามันแปลกๆ หรือ? ที่สำคัญไปกว่านั้นนามของท่านนักบุญฟ้าครามนั้นลือลั่นมีคนนับถือนับสิบล้าน มีหรือที่คนอย่างท่านนี้จะทรยศเผ่าพันธุ์ใด? เรื่องนี้ต่อให้เป็นพวกเรายังเข้าใจ มีหรือที่เต๋าบรรพกาลทั้งหลายจะไม่เข้าใจ? แล้วเช่นนั้นเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าต้องการอะไรเล่าถึงได้ออกหน้ามาพร้อมๆ กันเช่นนั้น?”
ยอดนักสืบเป่านั้นวิเคราะห์ออกมาชัดเจนจนจักรพรรดิเทพสวรรค์คนอื่นๆ ได้แต่ก้มหน้าคิดตาม
หากมันเป็นเช่นนั้นจริงมันก็คงมิใช่เรื่องเล็กๆ แน่!
“แต่เหนือเต๋าบรรพกาลไปนั้นมันคือสิ่งใด? ในโลกหล้านี้มันจะยังมีใครที่อยู่เหนือเต๋าบรรพกาลไปได้หรือ?”
ยอดนักสืบเป่าจึงได้หรี่ตาลงตอบ “มันมีแต่ต้องรอวันที่ท่านนักบุญฟ้าครามกลับมาเท่านั้นถึงจะรู้ได้! เวลานี้เต๋าบรรพกาลทั้งเก้าได้ประกาศออกมาแล้วว่านักบุญฟ้าครามท่านทรยศเผ่าพันธุ์ ใครเห็นสามารถลงโทษได้ทันที เพียงแค่ว่าใครมันจะไปเชื่อ! แต่เวลานี้ระหว่างนักบุญฟ้าครามท่านและเต๋าบรรพกาลทั้งเก้านั้นมันคงมีแต่ต้องตายกันไปข้างเท่านั้นแล้ว!”
เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง มันกลับยังมีคนที่จองแค้นเก้าเต๋าบรรพกาลจนกว่าจะตายกันไปข้างอยู่ด้วย!
เรื่องราวที่ได้ยินได้ฟังในวันนี้มันช่างประหลาดจนเกินทนไหว!
…
ขณะที่มหาพิภพถงเทียนกำลังสั่นสะท้านไปด้วยข่าวลือนั้นตัวเย่หยวนก็ได้เดินทางจากแดนกลางมุ่งหน้าไปตะวันตกเรียบร้อยแล้ว
เต๋าบรรพกาลทั้งเก้านั้นร่วมมือกันประกาศถอนเขาจากตำแหน่งนักบุญฟ้าครามและบอกว่าเขานั้นคือคนทรยศของเผ่าพันธุ์
เว้นเสียแต่ว่ามันแทบไม่มีใครเชื่อ
เพราะศึกที่เขาแปดโมฆะนั้นมันยิ่งใหญ่กว่าเรื่องในครั้งนี้ไปมาก
กอปรกับชื่อเสียงแต่เดิมของเย่หยวนในเผ่ามนุษย์ คนที่จะเชื่อคำของหลินเฉาเถียนมันจึงมีแค่หยิบมือ
ระหว่างทางมานั้นเย่หยวนไม่ได้พบเจออุปสรรคใด
ยอดฝีมือหลายต่อหลายคนได้เห็นเย่หยวนและก็ไม่ได้คิดสนใจมายุ่งเกี่ยวหาเรื่องใดๆ ด้วย
โดยเฉพาะเมื่อเย่หยวนมาถึงแดนตะวันตกแล้ว ที่แห่งนี้มันคือดินแดนที่เย่หยวนต่อสู้แลกเลือดมา ชื่อเสียงความชื่นชมของคนในพื้นต่อเย่หยวนที่มันยิ่งสูงล้ำกว่าที่ใดๆ
มันมียอดฝีมือหลายต่อหลายคนที่เข้ามาทักทายกราบไหว้เย่หยวนเมื่อเห็นเย่หยวนเดินผ่านไป
แต่มันก็ช่างน่าเจ็บแค้นหัวใจ
เวลานี้เย่หยวนได้แต่มายืนอยู่ตรงหน้าเมืองนรกแปดอาณาจักรด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน
เวลานี้ตรงหน้าของเขานั้นมันมีศพของมารนรกนอนตายอยู่ไม่น้อย
ก่อนนั้นเขาเคยมีเรื่องในเผ่ามังกรจนโดนโยนเข้ามาในเมืองนรกแปดอาณาจักรจากทางเข้าของเผ่ามังกร
แต่เวลานี้ที่แห่งนี้มันกลับกลายเป็นแค่พื้นที่รกร้างมีพลังงานชั่วร้ายไหลเวียนหนาแน่น ไม่เหลือสภาพธรรมชาติที่สวยงามของกาลก่อน
เผ่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งแปดนั้นได้ร่วมแรงกันป้องกันมิตินรกไว้ที่นี่นานนับหมื่นล้านปี
จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้เองก็ทุ่มแรงกายแรงใจสรรหาวิธีคืนความหวังให้เผ่าพันธุ์
แต่เต๋าบรรพกาลทั้งเก้าผู้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของมหาพิภพถงเทียนนั้นกลับกำลังทำอะไรอยู่?
คิดมาได้ถึงตรงนี้เย่หยวนก็ต้องระเบิดจิตสังหารออกมาอีกครั้ง
เวลานี้ที่ความเป็นความตายของเผ่าพันธุ์กำลังใกล้เข้ามา คนพวกนั้นกลับยังจะมาแย่งชิงความลับของเขาไป
มันมิใช่ว่าบัญญัติเทพแห่งถงเทียนนี่เป็นความลับที่ต้องปิดบังใดๆ มากมาย เพียงแค่ว่าระบบการบ่มเพาะนี้มันพิเศษจนเกินไป เต๋าบรรพกาลทั้งเก้านั้นได้มีรากฐานของตนอย่างหนักแน่นแล้วมันย่อมจะไม่มีทางเอาวรยุทธนี้ไปปรับใช้ใดๆ ได้
ไม่เช่นนั้นตัวเย่หยวนก็คงเผยแพร่ทิ้งไว้ให้ตั้งแต่หมื่นล้านปีก่อน
แม้ว่าวรยุทธบ่มเพาะนี้มันจะทรงค่าสักเท่าใดแต่ต่อหน้าความถูกต้องของเผ่าพันธุ์ ต่อหน้าการเสียสละของนักบุญมายาล้ำมีหรือที่ตัวเขาจะยังมาหวงวรยุทธบ่มเพาะใดๆ อีก?
“เจ้า… อย่าเพิ่งได้ใจไป! นายท่านเผ่าเทวาทั้งหลายกำลังเดินทางมาใกล้ถึงเต็มทีแล้ว!” มารนรกเจ้าฟ้าดินตนหนึ่งพูดขึ้น
แต่เย่หยวนนั้นยังคงก้าวเดินต่อไปอย่างไม่สนใจ “ข้าแค่จะไปยังมิตินรกเท่านั้น ใครมาขวางต้องตาย!”
เหล่ามารนรกทั้งหลายต่างหันมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง
เพราะต่างฝ่ายนั้นต่างก็ได้ทำสงครามกันมานานนับปีๆ แต่ยังไม่เคยจะได้ยินได้ฟังว่ามีมนุษย์คนไหนคิดลงไปยังมิตินรกด้วยตัวคนเดียวเช่นนี้มาก่อน!
เจ้าหมอนี่มันโอหังจนเกินไป!
ไม่นานนักมันก็มีกลุ่มยอดฝีมือชาวเทวาพุ่งตัวมาถึง
คนที่นำหน้ามานั้นเป็นถึงเต๋าสวรรค์เก้าลายขั้นกลาง
เมื่อเขาได้เห็นเย่หยวนนั้นสีหน้าของเขาก็ต้องซีดขาวลงทันที “เจ้า… เจ้ามันเย่หยวน!”
ได้ยินนามนั้นสีหน้าของเผ่าเทวาคนอื่นๆ รวมไปถึงมารนรกทั้งหลายต่างก็ต้องเปลี่ยนสีไป
เพราะนามนี้มันคือฝันร้ายของเผ่าเทวา!
ศึกที่เขาแปดโมฆะนั้นมันทำให้ทัพเผ่าเทวาเสียกำลังไปกว่าครึ่งจนแทบไม่เหลือแรงทำสงครามรุกรานใดๆ
การเพิ่มประชากรต่อเนื่องนานกว่าหมื่นล้านปีนั้นมันกลับถูกทำลายลงชั่วข้ามคืน!
บทเรียนอันโหดร้ายนั้นมันได้กลายเป็นฝันร้ายฝังลึกลงในจิตใจของเผ่าเทวาอย่างไม่อาจลบล้าง
คนผู้นี้มันคือจอมมาร!
เย่หยวนหันไปมองก่อนจะกล่าวขึ้น “ข้าจะไปยังมิตินรก! ไสหัวไป!”
เต๋าสวรรค์เก้าลายขั้นกลางคนนั้นต้องอ้าปากค้างอย่างไม่คิดอยากเชื่อ
เจ้าจอมมารผู้นี้กำลังจะไปยังมิตินรกด้วยตัวคนเดียว?
เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะกล่าวสั่ง “พ-พวกเจ้าหลีกทาง! ให้มันผ่านไป!”
…………………………