ตอนที่ 1369: การฟื้นคืนชีพของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล (2)
“ฝ่าบาทคืนชีพแล้ว มันยอดเยี่ยมมาก ตอนนี้อาณาจักรทะเลสามารถรวมเป็นหนึ่งได้อย่างสมบูรณ์ เราไม่จำเป็นต้องอยู่ในความสมดุลระหว่างกลุ่มขนาดใหญ่ทั้งสาม” เซียนราชาของศาลาเทพเจ้าแห่งท้องทะเลร้องอุทานอย่างตื่นเต้น การฟื้นคืนชีพของฝ่าบาทประสบความสำเร็จ มันถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งต่ออาณาจักรทะเล
ในสมัยโบราณ อาณาจักรทะเลอยู่ภายใต้การควบคุมสูงสุดของศาลาเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ณ ตอนนั้นมีศาลาเทพเจ้าแห่งท้องทะเลเพียงแห่งเดียวสำหรับอาณาจักรทะเล ศาลาวิญญาณสวรรค์และศาลาเทพเจ้าอสรพิษยังไม่ถูกตั้งขึ้นมา
จอมยุทธ์ของร้อยเผ่าพันธุ์มีความสุขมากสำหรับการฟื้นคืนชีพของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ในสมัยโบราณมีเพียงเผ่าพันธุ์ทะเลเท่านั้นที่ไม่ได้ล่มสลาย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีอคติต่อเผ่าพันธุ์ทะเลเลย
เทพเจ้าแห่งท้องทะเลที่เพิ่งฟื้นคืนชีพขึ้นมาลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างช้า ๆ นางอาบแสงสีฟ้าที่มีความหนาแน่นสูงมาก แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของนางจะถูกบดบัง แต่นางก็มีพลังแห่งการมีอยู่ที่ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งไม่มีร่องรอยที่ด่างพร้อย
พลังแห่งการมีอยู่ของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลจางหายไป แต่เจี้ยนเฉินและยาดริมยังคงรู้สึกถึงแรงกดดันอันทรงพลัง
เจ้าศาลาทั้งสองคนที่ถูกยาดริมผนึกมองขึ้นไปที่ภูเขาข้างหน้าอย่างลำบากใจ พวกเขาจ้องมองเทพเจ้าแห่งท้องทะเลในความงุนงงด้วยสายตาที่สิ้นหวัง
“ขอแสดงความยินดีกับการฟื้นคืนชีพของฝ่าบาท ! ” เจี้ยนเฉินป้องมือให้เกียรติเทพเจ้าแห่งท้องทะเลในขณะที่เขายืนอยู่บนกระบี่จือหยิง เขารู้สึกมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ
ยาดริมคุกเข่ากลางอากาศ นางซาบซึ้งมากในขณะที่นางพูดด้วยเสียงสั่นว่า “เจ้าศาลาเทพเจ้าแห่งท้องทะเลขอคารวะฝ่าบาท ! ”
“เจี้ยนเฉิน ถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือจากเจ้า ข้าคงไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้ ข้าคงไม่สามารถแสดงความขอบคุณด้วยคำพูดได้หมด หากมีสิ่งใดที่ข้าสามารถช่วยเจ้าได้ในภายหน้า ข้าจะช่วยเจ้าอย่างเต็มที่แน่นอน” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลกล่าว น้ำเสียงของนางมีความสุขและตื่นเต้น นางรอเวลานี้มานานแสนนาน
“ข้าซาบซึ้งมากสำหรับคำขอบคุณของฝ่าบาท ฝ่าบาทได้ช่วยข้าให้มามากจากอดีต อย่างนั้นแล้วข้าจะลืมความมีน้ำใจของฝ่าบาทได้อย่างไร ? นี่คือหน้าที่ของข้า ข้าไม่ใช่คนที่ไม่รู้คุณคน” เจี้ยนเฉินตอบอย่างแน่วแน่ เขาเป็นคนซื่อตรง
“ยาดริม ตลอดเวลาที่ผ่านมามันเป็นเรื่องหนักมากสำหรับเจ้าในการเตรียมพร้อมสำหรับการฟื้นคืนชีพของข้า” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลกล่าวกับยาดริม เสียงของนางอ่อนโยน
น้ำตาของยาดริมเอ่อล้น นางตอบอย่างสุภาพว่า “ฝ่าบาทคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของข้า เหตุผลเดียวที่ข้ายืนอยู่ที่นี่ในวันนี้เป็นเพราะพระองค์ ข้ายินดีที่จะทำงานจนกว่าจะถึงลมหายใจสุดท้ายของชีวิตเพื่อความยิ่งใหญ่ของพระองค์”
เทพเจ้าแห่งท้องทะเลถอนหายใจเบา ๆ และเปลี่ยนหัวข้อของการสนทนา นางกล่าวว่า “ทวีปเทียนหยวนกำลังเผชิญกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ นี่คือหายนะที่เชื่อมโยงโดยตรงกับชีวิตของผู้คนนับไม่ถ้วน เราไม่สามารถเป็นกลางในเรื่องนี้ ยาดริม เมื่อภัยพิบัติครั้งใหญ่มาถึง เจ้าจงนำจอมยุทธ์ของเผ่าพันธุ์ทะเลไปช่วย”
“เพคะ ฝ่าบาท ข้าจะทำทุกอย่างที่ทำได้ ยาดริมตอบอย่างแน่วแน่
“ปล่อยพวกนั้นสองคนออกไป เซียนจักรพรรดิทุกคนมีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับเรา เราไม่ควรต่อสู้กันเองและทำให้ตัวเองอ่อนแอลงในเวลานี้” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลกล่าวต่อ
ดวงตาของเจ้าศาลาทั้งสองเป็นประกายขึ้นทันที ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังมีแสงแห่งความหวีงอีกครั้ง พวกเขาทั้งคู่ตื่นตระหนก
“แต่ฝ่าบาท เจ้าศาลาทั้งสองคนต้องการหยุดการฟื้นคืนชีพของพระองค์ในเวลานั้น หากไม่ได้เจี้ยนเฉินเข้ามาช่วย พวกเขาอาจจะประสบความสำเร็จแล้ว พระองค์ต้องการปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ เช่นนี้หรือ ? ” ยาดริมไม่พอใจ
“พวกเขาพยายามทำร้ายข้าและทำผิดอย่างที่ไม่อาจยกโทษให้ได้ แต่การคุกคามของโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งสำคัญกว่า เราสามารถลงโทษพวกเขาได้หลังจากกำจัดภัยคุกคามนั้นไปแล้ว” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลตอบอย่างสบาย ๆ นางอยู่ในอาณาจักรทะเลอยู่เสมอ แต่นางก็รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นในทวีปเทียนหยวน
“ข้าเพิ่งฟื้นคืนชีพขึ้นมาใหม่ พลังของข้าจึงยังไม่ถึงจุดสูงสุด ข้าต้องรีบไปบ่มเพาะทันทีและฟื้นฟูพลังโดยเร็วที่สุดเพื่อที่ข้าจะสามารถรับมือกับภัยคุกคามของโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งได้ เจี้ยนเฉิน โถงศักดิ์สิทธิ์นี้สร้างขึ้นจากผลึกอเวจี มันอยู่กับข้ามานานหลายปีแล้ว มันเป็นของมีค่าที่สุดสำหรับข้า ข้าไม่ต้องการมันอีกต่อไป ข้าจึงอยากมอบของขวัญนี้ให้กับเจ้าเพื่อตอบแทนน้ำใจของเจ้า เจ้าอาจไม่สามารถใช้โถงศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่มันจะมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเพราะความทนทานของมันที่ไม่มีโถงศักดิ์สิทธิ์ใดเทียบได้” หลังจากที่นางโบกมือ โถงศักดิ์สิทธิ์ในอากาศก็หดลงจนมีขนาดเท่ากำปั้นและลอยมาหยุดข้างหน้าเจี้ยนเฉิน มันเรืองแสงด้วยแสงสีฟ้าจ้า
เดิมทีเจี้ยนเฉินต้องการปฎิเสธของขวัญชิ้นนี้ แต่หลังจากพิจารณาถึงกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีแล้ว เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากรับมันไว้ เทพเจ้าแห่งท้องทะเลพูดถูก โถงศักดิ์สิทธิ์จะมีความสำคัญมากสำหรับกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี มันอาจเป็นหนึ่งในสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พวกเขาเคยมี
เทพเจ้าแห่งท้องทะเลจากไปหลังจากสะสางหน้าที่ต่าง ๆ นางพบสถานที่ที่จะบ่มเพาะ เพื่อที่นางจะได้ฟื้นสภาพสูงสุดโดยเร็วที่สุด
เจี้ยนเฉินไม่จำเป็นต้องอยู่อีกต่อไปเนื่องจากการฟื้นคืนชีพของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลเสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาขี่กระบี่ฉิงโซวและออกไปเหมือนกับแสงที่พุ่งยาว
เจี้ยนเฉินอดคิดไม่ได้เกี่ยวกับโถงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่จากศาลาเทพเจ้าอสรพิษที่เคยตามล่าเขา ครั้งหนึ่งเขาเคยไปที่ศาลาเทพเจ้าอสรพิษด้วยความตั้งใจที่ไม่ดีและต่อสู้กับแม่ทัพศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่คนด้วยตัวเอง แต่โชคไม่ดีที่เขาถูกเจ้าศาลาขัดขวาง ทำให้ทั้งสี่คนรอดชีวิตไปได้ เขายังแก้แค้นไม่สำเร็จ
“เดิมทีข้าวางแผนที่จะเอาชีวิตของพวกเจ้าเมื่อข้าแข็งแกร่งพอ แต่ตอนนี้ที่ทวีปเทียนหยวนกำลังเผชิญกับภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ ข้าจะจัดการกับศัตรูของเราหลังจากเกิดภัยพิบัติ” เจี้ยนเฉินพึมพำ
เผ่าเต่านั้นแตกต่างจากตัวตนเดิมอย่างสิ้นเชิง แม้ว่ามันจะไม่ได้มีจอมยุทธ์เซียนราชาขั้นสูงสุดมากมายที่ปกป้องเผ่า แต่มันก็รุ่งโรจน์กว่าที่ผ่านมา พวกเขามีเซียนจักรพรรดิ มีเพียงผู้คุมกฎคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เผ่ายืนเท่าเทียมกับศาลาทั้งสาม พวกเขายึดครองอาณาจักรทะเลท่ามกลางความตกใจของทุกคนและไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุพวกเขา ทุกวันมีผู้เยี่ยมเยียนจากเผ่าต่าง ๆ เป็นจำนวนมาก
คนในเผ่ารู้สึกว่าพวกเขาอาศัยอยู่ในความฝันในขณะนี้ พวกเขาไม่เคยมีความสุขหรือความภาคภูมิใจเช่นนี้มาก่อน พวกเขาได้ต่อสู้จนชนเผ่าใหญ่หลายเผ่าในอดีตและเผชิญกับการทำลายล้าง แต่ในทุกวันนี้ผู้นำจากเผ่าโดยรอบต่างต้องมอบเหรียญผลึกจำนวนมากให้กับพวกเขา ในอดีตพวกเขาไม่เคยนึกภาพของวันนี้มาก่อน
อย่างไรก็ตามทุกคนในเผ่าก็รู้ว่าเหตุผลที่พวกเขามีได้ทุกวันนี้นั้นเป็นเพราะผู้คุมกฎของพวกเขา นี่คือสาเหตุที่ผู้คุมกฎของเผ่าเต่าได้กลายเป็นผู้นำที่ได้รับความเคารพและชื่นชมที่สุดในหมู่ทุกคนในเผ่า เขาได้รับความรักจากทุกคน
ห้องโถงของเผ่าเต่าได้ถูกตกแต่งใหม่และตอนนี้ดูมีสีสันสดใส มันยิ่งใหญ่และงดงาม เจี้ยนเฉินนั่งบนบัลลังก์ในห้องโถง ในขณะที่ผู้อาวุโสของเผ่ายืนอย่างสุภาพทั้งสองด้าน
“ข้าเรียกพวกท่านทั้งหมดมาที่นี่วันนี้เพื่อประกาศสองสิ่ง สิ่งแรกคือข้ากำลังจะออกจากอาณาจักรทะเล เจี้ยนเฉินแจ้งให้พวกเขารับรู้
ใบหน้าผู้อาวุโสทั้งหลายเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งที่เขาพูด พวกเขาเริ่มตื่นตระหนกและต้องการกระตุ้นให้เขาอยู่ต่อเพราะเผ่าไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีผู้คุมกฎ
เจี้ยนเฉินทำให้ทุกคนเงียบลงและพูดว่า “ในไม่ช้าก็เร็วข้าก็ต้องจากไป แต่ไม่ต้องห่วง ถึงแม้ว่าข้าจะไม่อยู่ เผ่าเต่าก็จะยังคงเป็นหนึ่งในกลุ่มที่ทรงพลังที่สุดในอาณาจักรทะเล สิ่งที่สองที่ข้าต้องการประกาศคือข้าจะทำให้พวกเจ้าทุกคนแข็งแกร่งขึ้นก่อนที่ข้าจะไป พวกเจ้าจะกลายเป็นเสาหลักในการสนับสนุนเผ่าเต่าในอนาคต”