ตอนที่ 1388: การต่อสู้ในมิติภายนอก (2)
เจี้ยนเฉินตกใจมาก ทักษะกระบี่ที่เขาเพิ่งใช้มาจากจิตวิญญาณกระบี่ม่วงฟ้า แม้ว่ามันจะเป็นเพียงหนึ่งในทักษะพื้นฐาน มันก็เกิดจากโลกอมตะ พลังของทักษะเกินกว่าที่ใครจะจินตนาการได้ แต่มันก็ต้องพ่ายแพ้อย่างง่ายดายต่อหน้าจิตวิญญาณราชันต์ เขาจึงแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
มันจะเป็นที่ยอมรับถ้าจิตวิญญาณราชันย์ตัวจริงอยู่ที่นี่ด้วยและได้ทำลายทักษะกระบี่อย่างง่ายดาย แต่ทั้งหมดที่อยู่ที่นี่เป็นเพียงวิญญาณส่วนหนึ่งและพลังงานบางอย่างที่เขาได้ใส่ลงไปในกระบี่ของเขา
จิตวิญญาณราชันย์เข้าใจเส้นทางแห่งกระบี่มากกว่าข้าเสียอีก เขาสามารถหยุดทักษะกระบี่ของข้าได้อย่างง่ายดายด้วยข้อได้เปรียบด้านเส้นทางแห่งกระบี่หรือ ? เจี้ยนเฉินคิดอย่างรวดเร็ว แต่มือของเขาไม่เคยหยุด เขาปล่อยกระบี่จือหยิงออกไปและใช้ทักษะกระบี่ที่สอง เขาส่งปราณกระบี่ทั้งสามไปยังจิตวิญญาณราชันย์ พร้อมด้วยแสงส่องจ้า
ปราณกระบี่ทั้งสามไม่ได้โจมตีจิตวิญญาณราชันย์โดยตรง มันยิงเข้าไปในพื้นที่โดยรอบเขาและสร้างค่ายกลดักเขาในรูปสามเหลี่ยม ปราณกระบี่แต่ละเส้นมีความยาว 2 เมตรและมีแสงสว่างแสบตา ปราณกระบี่ทั้งสามเส้นสะท้อนเข้าด้วยกันขณะที่มันผสมผสานพลังเพื่อปิดผนึกทั้งพื้นที่
พลังแห่งการมีอยู่ของเจี้ยนเฉินพุ่งสูงขึ้น เขาหายตัวมายืนอยู่เหนือจิตวิญญาณราชันย์ และในเวลาเดียวกันกระบี่ฉิงโซวก็มาถึงใต้จิตวิญญาณราชันย์ มันส่องประกายแสงสีฟ้าผ่านการควบคุมทางจิตใจของเขา หลังจากนั้นกระบี่ทั้งสองก็แทงจิตวิญญาณราชันย์จากด้านบนและด้านล่าง
แสงสองทั้งสาย – สีม่วงและสีฟ้า – ยิงทะลุมิติด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ หากจิตวิญญาณราชันย์ไม่ได้อยู่ระหว่างทั้งสอง มันก็ดูเหมือนว่ากระบี่ทั้งสองกำลังจะปะทะกัน
“ตัดผ่าน ค่ายกล ! ” ใบหน้าของจิตวิญญาณราชันย์ยังคงเหมือนเดิม เขาทำเสียงฮึดฮัดดังก่อนที่ กระบี่หมอกเมฆจะแทงเข้าไปในมิติที่ว่างเปล่า มันจู่โจมค่ายกลของเจี้ยนเฉินด้วยพลังลึกลับอย่างฉับพลัน หลังจากที่เสียงระเบิดดังขึ้น ปราณกระบี่ทั้งสามก็แตกออก หลังจากนั้นจิตวิญญาณราชันย์ก็พุ่งขึ้นมาขณะที่เขาเคลื่อนไปหาเจี้ยนเฉินด้วยพลังแห่งการมีอยู่อันโหดเหี้ยม
กระบี่ฉิงโซวปะทุแสงสีฟ้าจากข้างใต้จิตวิญญาณราชันย์ มันเปลี่ยนเป็นแนวสีฟ้าเมื่อมันพุ่งขึ้นพยายามโจมตีตรงไปยังจิตวิญญาณราชันย์ ด้วยกระบี่จือหยิง มันฉายรังสีปราณหยินขั้นสูงสุดในขณะที่กระบี่จือหยิงที่อยู่ด้านบนฉายรังสีปราณหยางขั้นสูงสุดเช่นกัน
นี่คือปราณหยินและปราณหยางที่ถูกสร้างขึ้นจากพลังบรรพกาลเมื่อโลกก่อตัวขึ้น นี่คือพลังของจิตวิญญาณกระบี่ แม้ว่าจิตวิญญาณกระบี่จะได้รับบาดเจ็บสาหัส ปราณหยินและปราณหยางของมันก็อ่อนแอลงอย่างมาก มันก็ยังสามารถปะทุพลังขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อเมื่อปราณหยินและปราณหยางมารวมกัน
ทันทีที่จิตวิญญาณราชันย์ได้ปะทะกับกระบี่จือหยิง เขารู้สึกถึงเศษเสี้ยวของปราณหยางขั้นสูงสุดที่ซ่อนอยู่ภายใน เขารู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมาทันที และโดยไม่ลังเลใด ๆ เขารีบหยุดก่อนที่จะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในหนึ่งพันเมตรด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว
ทันทีที่จิตวิญญาณราชันย์หายไป แสงรุ่งโรจน์ของกระบี่ทั้งสองก็ซ้อนทับกัน อย่างไรก็ตามกระบี่ทั้งสองยังคงแยกจากกันไม่ใกล้เกินสามนิ้ว ในขณะที่ปราณหยินและปราณหยางปะทุระลอกคลื่นขึ้นด้วยพลังทำลายล้างสูง
“ทักษะเทพทั้งเก้า สังหาร ! ” เสี่ยวหลิงเคร่งขรึม นางใช้ทักษะสูงสุดที่โมเทียนหยุนได้ทิ้งไว้ข้างหลัง ทักษะลับเทพทั้งเก้า มือของนางกลายเป็นกรงเล็บเป็นพลังงานที่น่ากลัวควบแน่นรอบตัวพวกเขา จากนั้นนางก็กวาดพวกเขาตรงหน้านาง
บริเวณรอบตัวนางสั่นสะเทือนก่อนที่จะยุบลง พลังแห่งการสังหารอันทรงพลังยิงเข้าหาจิตวิญญาณราชันย์เป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวและทำให้มิติยุบตัวไปพร้อมกัน จิตสังหารที่ปล่อยออกมานั้นเพียงพอที่จะทำลายโลกได้ มันเพียงพอที่จะส่งผลกระทบต่อวิญญาณของผู้คน แค่จิตสังหารที่น่ากลัวจากพลังแห่งการสังหารก็เพียงพอที่จะแยกวิญญาณของคนที่อ่อนแอกว่า
เจี้ยนเฉินหรี่ตา เขาได้เห็นทักษะการต่อสู้ระดับเซียนนับไม่ถ้วน แต่ทักษะเทพทั้งเก้านั้นเหนือกว่าขอบเขตของทักษะการต่อสู้ เขาได้พิจารณาแล้วว่าทักษะลับเทพเจ้าทั้งเก้านั้นไม่ได้อ่อนแอกว่าทักษะกระบี่ที่เขาได้เรียนรู้จากจิตวิญญาณกระบี่นภาโดยสรุปจากการโจมตีครั้งนี้ และมันอาจจะมีพลังมากกว่าด้วยซ้ำ
ทักษะการต่อสู้ระดับเซียนนั้นเหมาะสำหรับเซียนผู้คุมกฎและเซียนจักรพรรดิเท่านั้น ผลลัพธ์จะไม่ปรากฏเด่นชัดมากนักเมื่อเซียนจักรพรรดิใช้มัน แต่ทักษะเทพทั้งเก้าก็ยังสามารถแสดงให้เห็นถึงผลที่ยิ่งใหญ่เมื่อจอมยุทธ์ระดับย้อนกลับใช้มัน สิ่งนี้สามารถอธิบายได้ด้วยความจริงที่ว่าทักษะลับเทพเจ้าทั้งเก้ามีระดับสูงมาก
ดวงตาที่ไม่แยแสของจิตวิญญาณราชันย์เต็มเปี่ยมไปด้วยความสนใจ เขาจับจ้องอยู่ที่พลังแห่งการฆ่าซึ่งทำให้เกิดความเสียหายอย่างหนัก จริง ๆ แล้วเขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถหลบการโจมตีได้ ราวกับว่ามันจะจับเขาถ้าเขาพยายามที่จะหลบไป
จิตวิญญาณราชันย์ยกกระบี่หมอกเมฆของเขาขึ้นมา แสงสีขาวไม่มีที่สิ้นสุดควบแน่นมาจากมิติโดยรอบ กระบี่นั้นกลายเป็นแสงสีขาวก่อนที่จะพุ่งออกมาเป็นภาพ เขาใช้กระบี่โจมตีพลังแห่งการฆ่า
ปัง !
พลังแห่งการฆ่าถูกแยกกันไปด้วยกระบี่ของเขา แต่จิตวิญญาณราชันย์ก็ถูกพัดพาไปไกล ร่างของเขาค่อนข้างพร่ามัว
จิตวิญญาณราชันย์ขว้างกระบี่ออกไปขณะที่เขาทะยานกลับมา กระบี่หมอกเมฆพุ่งเข้าหาเสี่ยวหลิงขณะที่มันกระพริบด้วยแสงมืด กระบี่นั้นเหมือนงูพิษซ่อนอยู่ในความมืดมิดของมิติ
เจี้ยนเฉินใช้ความคิด เขาควบคุมกระบี่ทั้งสองด้วยวิญญาณของเขาและนำมันไปสู่กระบี่หมอกเมฆ กระบี่ของเขาสามารถหยุดมันได้ในขณะที่เขาใช้ทักษะมายาพริบตาเพื่อพุ่งไปยังจิตวิญญาณราชันย์ เขารวมรวมพลังจากปราณกระบี่ไว้ในมือขวาแล้วแทงไปทางจิตวิญญาณราชันย์
“ทักษะเทพทั้งเก้า ปิดผนึกโลก ! ”
เมื่อจิตวิญญาณราชันย์ต้องการจัดการกับคู่ต่อสู้ของเขาในลักษณะที่คล้ายกัน เสี่ยวหลิงก็ใช้ทักษะเทพทั้งเก้าอีกครั้ง นางแช่แข็งทั่วทั้งภูมิภาคภายในพริบตา ทำให้จิตวิญญาณราชันย์ไม่ทันระวังตัวและตรึงเขาไว้
พลังของทักษะเทพทั้งเก้านั้นเหนือกว่าทักษะกระบี่ขั้นพื้นฐานที่เจี้ยนเฉินรู้ มันมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นเมื่อคนที่ใช้คือเสี่ยวหลิง จอมยุทธ์ระดับย้อนกลับเว้นเสียว่าจิตวิญญาณราชันย์นั้นจะปรากฏตัวด้วยร่างจริง เพราะร่างโคลนไม่สามารถหลุดออกมาได้ในเร็ว ๆ นี้แน่
ปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉินเจาะร่างจิตวิญญาณราชันย์ แต่ก็ไม่มีเลือดออก ร่างของเขาเหมือนธาตุอากาศเพราะร่างที่แท้จริงของเขาควบแน่นมาจากคลื่นวิญญาณและพลังงานบางส่วน มันทำให้ร่างกายอ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว
จิตวิญญาณราชันย์ ยังคงสงบแม้จะถูกโจมตีอย่างหนัก เขายังคงแสดงออกเช่นเดิม สภาพแวดล้อมของเขาเต็มไปด้วยแสงสีขาวไม่รู้จบ แสงเปลี่ยนเป็นกระบี่จำนวนนับไม่ถ้วนที่โจมตีไปรอบ ๆ ทำให้เขาหลุดพ้นจากทักษะของเสี่ยวหลิง เขาขยายนิ้วชี้ขวาของเขาแล้วยิงปราณกระบี่เข้าไปในหน้าอกของเจี้ยนเฉิน
ร่างกายของเจี้ยนเฉินแตกต่างจากจิตวิญญาณราชันย์ซึ่งมันมีเลือดเนื้อของจริง. เขาเปล่งเสียงฮึดฮัดขณะที่กระเด็นถอยหลังไปอย่างกะทันหัน ปราณกระบี่จากจิตวิญญาณราชันย์สร้างความเสียหายให้เขา มันเหมือนงูที่เขมือบทั้งเลือดและอวัยวะของเขาจนแหลก
ปราณกระบี่ในเจี้ยนเฉินเป็นการรวมตัวของบัญญัติที่ทรงพลังยิ่งกว่าปราณกระบี่ที่เขาสามารถใช้ได้เอง เขาไม่กล้าจัดการกับมันอย่างประมาท เขารีบสั่งให้พลังบรรพกาลของเขาล้อมรอบปราณกระบี่ก่อนที่จะใช้ความเข้าใจเกี่ยวกับเส้นทางแห่งกระบี่เพื่อทำลายมัน
ในขณะเดียวกันจิตวิญญาณราชันย์ก็ประสบกับสิ่งที่เจี้ยนเฉินกำลังเผชิญเช่นกัน เจี้ยนเฉินจัดการเก็บเศษเสี้ยวของปราณกระบี่ไว้ในร่างโคลนของจิตวิญญาณราชันย์ แต่จิตวิญญาณราชันย์นั้นมีความเข้าใจเกี่ยวกับเส้นทางแห่งกระบี่มากกว่า ดังนั้นเขาจึงรีบหนีออกมาอย่างรวดเร็ว
“พี่ใหญ่ ! ” เสี่ยวหลิงเริ่มตื่นตระหนกทันทีเมื่อนางเห็นว่าเจี้ยนเฉินบาดเจ็บ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความกังวล นางรู้วิธีช่วยเจี้ยนเฉินดี นางจำเป็นต้องเอาชนะจิตวิญญาณราชันย์ให้ได้ ดังนั้นนางจึงละทิ้งความคิดทั้งหมดและสร้างตราประทับด้วยมือของนาง นางทักษะเทพทั้งเก้าอีกครั้ง
“ทักษะเทพทั้งเก้า อัญเชิญสัตว์เทวะ ! ”
เสือขาวตัวใหญ่ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างข้างหลังเสี่ยวหลิง มันยืนอยู่อย่างสง่าผ่าเผยเกือบเหมือนเทพเจ้าที่ลงมาบนโลก มันส่งเสียงคำรามก่อนที่จะกระโดดไปข้างหน้า ดูเหมือนว่ามันจะผ่านโครงสร้างมิติโดยไม่สนใจระยะห่างระหว่างพวกเขาทั้งสอง และมันก็มาถึงข้างหน้าจิตวิญญาณราชันย์ราวกับว่ามันหายตัวมา มันเหวี่ยงอุ้งเท้าข้างหนึ่งใส่จิตวิญญาณราชันย์ ด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว การโจมตีมีพลังแห่งการฆ่าเช่นกัน มันเต็มไปด้วยพลังอาฆาต
จิตวิญญาณราชันย์ ค่อนข้างเคร่งเครียดเป็นครั้งแรก พลังแห่งการมีอยู่ของเขาพุ่งสูงขึ้นในขณะที่เขาเรียกกระบี่หมอกเมฆกลับคืนมา เขาใช้ความเข้าใจอันน้อยนิดเกี่ยวกับกระบี่ดั้งเดิมมากที่สุดเท่าที่ทำได้ในขณะที่เขาเหวี่ยงกระบี่หมอกเมฆไปยังเสือขาวด้วยแสงส่องจ้าจนมองไม่เห็น