“อุตส่าห์มีคนที่น่าสนใจเช่นเยี่ยนจ้าวเกอ ข้าเองก็ไม่ได้รีบสู้กับเขานัก เรื่องสนุกต้องอยู่ทีหลังสุดถึงจะถูก” เฉินเฉียนหัวบิดขี้เกียจคราหนึ่ง “แต่ในเมื่อฟู่บัวแดงไปหลบกับทางเยี่ยนตี๋ ก็ถือว่ารับประทานมื้อใหญ่แล้วกัน เยี่ยนตี๋นั่นมีเมฆแปลงกำเนิด เป็นคนที่ข้ามองไม่ออกเช่นกัน หวังว่าเขาจะน่าสนใจเหมือนเช่นเยี่ยนจ้าวเกอ”
เขาชมเชยอย่างจริงใจ “ความรู้สึกที่อยู่เหนือความคาดหมายเช่นนี้ ประเสริฐจริงๆ”
เฉินคุนหัวจนปัญญากับพี่ชายของตัวเองที่กระทำทุกอย่างตามใจ แต่ว่าขณะความคิดทำงาน เขาก็พลันคิดอะไรขึ้นได้มากมาย
เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ และความเคลื่อนไหวที่เฉินเฉียนหัวกระทำออกมา ใหญ่โตยิ่งกว่าสิ่งที่เขาเคยทำ
สำหรับเฉินคุนหัวแล้ว สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ…สร้างศัตรูมากเกินไป!
จักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาวกับจักรพรรดิไร้จำกัดเท่ากับถูกล่วงเกินแล้ว
ถึงจักรพรรดินีจะไม่เคยถามไถ่เรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง แต่เป็นเพราะการรับสืบทอด จึงมีความสัมพันธ์กับเยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูกแห่งเขากว่างเฉิงไม่เลวอยู่
เฉินเฉียนหัวตั้งใจหาเรื่องพ่อลูกตระกูลเยี่ยน ยากจะบอกว่าจักรพรรดินีจะลงมือหรือไม่
แน่นอนว่าการล่วงเกินจักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาวนั้น ความจริงแล้วเท่ากับผูกมิตรกับจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ
แม้จักรพรรดินีจะมีความสัมพันธ์กับตระกูลเยี่ยนไม่เลว แต่ว่าจักรพรรดิเอกภพกลับมีความรู้สึกคับข้องใจที่ล้ำลึกยิ่งกับเยี่ยนจ้าวเกอ
ทว่าบนโลกซ้อนโลกไม่ได้มีแค่ห้าจักรพรรดิ เหนือห้าจักรพรรดิยังมีสามกษัตริย์
เฉินเฉียนหัวบุกที่อยู่ของจักรพรรดิแพร สร้างความปั่นป่วนให้แก่สถานการณ์ใหญ่ของโลกซ้อนโลก ทำลายสภาพการณ์ที่มั่นคง พูดจากมุมมองนี้ คนที่ไม่พอใจมากที่สุดจะเป็นผู้ใด
กษัตริย์ดิน!
ดังนั้นเฉินคุนหัวจึงร้อนรน
เพราะพ่อลูกตระกูลเยี่ยน จึงอาจจะสะกิดความโกรธของกษัตริย์กระบี่แล้ว
และเป็นเพราะเรื่องของจักรพรรดิแพร จึงก่อให้เกิดมรสุมขึ้น ล่วงเกินกษัตริย์ดินไปด้วย
ถ้านับกษัตริย์เร้นลับที่เห็นด้วยกับกษัตริย์ดินในเรื่องราวส่วนใหญ่แล้ว ถือว่าล่วงเกินสามกษัตริย์ในคราวเดียว ไม่ว่าใครก็ไม่อาจอยู่บนโลกซ้อนโลกได้อีกต่อไป
แต่เรื่องราวมีความเป็นไปได้สองอย่าง
เฉินคุนหัวพลันคิดได้ว่า เป็นเพราะเรื่องของกงจักรมหาประกายกาฬและเสวี่ยชูฉิง ในสายตาของกษัตริย์ดิน พ่อลูกตระกูลเยี่ยนเกรงว่าจะไม่ได้รับการต้อนรับที่ดีนัก
ถึงแม้เฉินคุนหัวจะไม่ทราบถึงการดำรงอยู่ของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณและโถงเซียน แต่เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นบนโลกซ้อนโลก เมื่อปรากฏขึ้นในสายตาแล้ว เขาก็สามารถคำนวณถึงวัตถุสิ่งของส่วนหนึ่งได้
พี่ชายของตนก่อให้เกิดความปั่นป่วนอย่างแท้จริง แต่ว่าการเนรเทศตัวเองจากการเป็นประมุขทิศบนไปเป็นประมุขทักษิณ คล้ายเป็นการยอมรับผิดในสายตาของคนนอก
เขาไปที่เขตเพลิงทักษิณเพื่อสะกดการเติบโตของพ่อลูกตระกูลเยี่ยนและเขากว่างเฉิง เกรงว่าจะสมใจผากิเลนบนยอดเขาหนานเกาพอดี
ปัจจุบันหากต้องการหาคนที่สามารถสะกดเยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูกได้ นอกจากยอดฝีมือระดับเซียนแล้ว ประมุขทิศบนเฉินเฉียนหัวเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
ด้วยเหตุนี้ เรื่องราวจะมีพื้นที่ให้ควบคุมได้
หากควบคุมได้ถูกต้อง กษัตริย์ดินอาจจะถึงขั้นสนับสนุนขุนนางกองหน้าเช่นเฉินเฉียนหัว!
แน่นอนว่าสำหรับประมุขปฐวี เฉินเฉียนหัวอาจเป็นคนที่สร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้
เพราะเสียดายผู้มีความสามารถ จึงไม่อาจทอดทิ้ง กลับชอบสร้างปัญหา
ขณะที่ให้เขาไปสะกดพ่อลูกตระกูลเยี่ยน ไยไม่ใช้สองพ่อลูกตระกูลเยี่ยนพัวพันเขา
จากมุมมองด้านการควบคุมและการคานอำนาจของผู้ปกครอง นี่บางทีอาจจะเป็นตัวเลือกที่ประเสริฐที่สุดในตอนนี้
เฉินเฉียนหัวพอเป็นทัพหน้า กษัตริย์ดินก็ไม่ต้องฉีกหน้ากับกษัตริย์กระบี่ โลกซ้อนโลกยังคงรักษาสถานการณ์ที่มั่นคงต่อไปได้
เมื่อมีการสนับสนุนจากกษัตริย์ดิน แรงกดดันที่เฉินเฉียนหัวต้องเผชิญกับกษัตริย์กระบี่จะลดน้อยลงมาก
“พี่ใหญ่…” เฉินคุนหัวพริบตาเดียวเกิดความคิดมากมายนับไม่ถ้วน พลันมองพี่ชายของตัวเอง
เป็นความบังเอิญหรือ
การกระทำตามอำเภอใจกลับก่อให้เกิดสถานการณ์ที่มีประโยชน์มากที่สุด?
แน่นอนว่าเงื่อนไขคือเฉินเฉียนหัวจะต้องสร้างความลำบากให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูก แต่ในความจริงแล้วกลับไม่ได้มีเป้าหมายอันใด
‘ไม่มีเป้าหมายอะไรจริงๆ?’ เฉินคุนหัวขบคิดในใจ
ความคิดของพี่ชายไม่ถูกจำกัดด้วยสิ่งใด ผู้ใดก็ไม่กล้าบอกว่าเข้าใจถึงที่สุด
เฉินคุนหัวสำนึกตัวว่าเมื่อเทียบกันแล้ว เขาอาจจะเป็นคนที่เข้าใจเฉินเฉียนหัวมากที่สุด
แต่ตอนนี้เขาไม่แน่ใจอยู่บ้าง
“อะไรหรือ?” เฉินเฉียนหัวเหลือบหางตามองไป เห็นน้องชายของตัวเองแปลกๆ อยู่บ้าง
เฉินคุนหัวถอนใจ
พี่ชายของตัวเองทำเพื่อความสุขชั่วขณะของตัวเองเหมือนเดิม หรือคิดถึงความเป็นไปได้มากมายที่ตามมาภายหลัง
ถึงอย่างไร ความคิดเหล่านั้นของเฉินคุนหัวก็นับว่าสมเหตุสมผล เป็นสถานการณ์ที่มีประโยชน์ที่สุด
ทว่าการนิสัยทำอะไรตามใจของเฉินเฉียนหัว จะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมากขนาดไหน
อาจจะเป็นไปตามความต้องการ แต่เช่นนั้นจะมีผลลัพธ์ที่ส่งผลดีหรือไม่
เฉินคุนหัวไม่มั่นใจนัก
“พี่ใหญ่มีความคิดเช่นนี้ อย่าเพิ่งรีบร้อนไปฝั่งทิศใต้ ข้าจะไปแจ้งสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิ และประมุขคนอื่นๆ เสียก่อน” เฉินคุนหัวพูดพลางถอนใจ
แน่นอนว่าตอนนี้ยอดเขาอัศจรรย์ไม่อาจไป เขาไม่อยากถูกคนกลุ้มรุมจู่โจมด้วยโทสะ
เฉินเฉียนหัวโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “แล้วแต่เจ้า แต่ข้าไม่มีเวลามารอ จะไปเขตเพลิงทักษิณก่อน”
“พี่ใหญ่…” เฉินคุนหัวยิ้มขื่นขม เพราะที่เขากลัวคือสถานการณ์นี้
เขาไม่เกลี้ยกล่อมอีก ด้านนอกกลับมีแขกมาเยือน
หนึ่งคนชรา หนึ่งคนหนุ่ม
เฉินคุนหัวรู้จักคนทั้งสอง
ชายชราเป็นประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิน หนึ่งในประมุขทั้งสิบเหมือนกับพี่ชายของตน ไม่ทราบเหมือนกันว่ามีศักดิ์ฐานะและอายุมากขนาดไหน แต่ขณะเดียวกันก็เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์อันดับสองของโลกซ้อนโลก รองจากเฉินเฉียนหัว ซึ่งทุกคนยอมรับ
อีกคนหนึ่งเป็นคนหนุ่มในอาภรณ์สีดำที่มีสีหน้าเย็นชา คนผู้นี้กลับไม่ใช่ประมุขในหมู่คน เป็นจอมยุทธ์ที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าผู้หนึ่ง
กระนั้น เขาก็อาจจะเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าที่มีความพิเศษมากที่สุดในปัจจุบันของโลกซ้อนโลก
มีคนสอดรู้สอดเห็นยกย่องให้คนที่ยังไม่ได้สำเร็จเป็นประมุขเช่นเขา เป็นอันดับสามรองจากระดับเซียนของโลกซ้อนโลก
เนี่ยจิงเสิน กระบี่สะท้านเทพ ลูกศิษย์ของกษัตริย์กระบี่ จากเขานครหยกบนยอดเขาเป่ยเกา
พวกเขาสองคนรวมตัวกันมา ไม่ต้องอธิบายมากความ เป็นเพราะเรื่องที่เฉินเฉียนหัวจู่โจมผาบัวแดงบนยอดเขาอัศจรรย์เมื่อก่อนหน้า
กษัตริย์เร้นลับเข้าฌาน ไม่มีลูกศิษย์ในสำนัก
ปัจจุบันกษัตริย์กระบี่กับกษัตริย์ดินไม่ได้อยู่บนโลกซ้อนโลก ทว่าในฐานะผู้สืบทอดของแต่ละฝ่าย เนี่ยจิงเสินกับหวังเจิ้งเฉิงย่อมมาถามไถ่เรื่องราว
กระนั้นไม่รอให้พวกเขาเอ่ยปาก เฉินเฉียนหัวก็มองน้องชายของตัวเอง “เอาละ เจ้าไม่ต้องไปแล้ว บอกพวกเขาที่นี่แล้วกัน ข้าขอไปก่อน”
เนี่ยจิ่งเสินสีหน้าไร้อารมณ์ ส่วนหวังเจิ้งเฉิงคิ้วขมวดเล็กน้อย “เรื่องยอดเขาอัศจรรย์ยังไม่ชัดเจน เฉินทิศบนได้โปรดอยู่ก่อน ท่านต้องการให้น้องชายของท่านบอกอะไรกับพวกเรา เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับยอดเขาอัศจรรย์หรือไม่”
“ผู้อาวุโสหวัง สหายร่วมเส้นทางเนี่ย เรื่องราวเป็นเช่นนี้” เฉินคุนหัวเรียบเรียงถ้อยคำ กล่าวว่า “ก่อนหน้านี้พี่ชายของข้าพลัดหลงเข้าไปในนพยมโลก เกิดความขัดแย้งกับจักรพรรดิแพรงามที่นั่น ภายหลังกลับโลกซ้อนโลก เพราะวู่วามไปชั่วขณะ จึงโจมตียอดเขาอัศจรรย์ ต่อมาพี่ชายของข้าใจเย็นลง รู้สึกเสียใจ ดังนั้นจึงคิดเนรเทศตัวเองไปรับตำแหน่งประมุขทักษิณ ยอมรับการลงทัณฑ์”
หวังเจิ้งเฉิงงงงันเล็กน้อย ความคิดมากมายแวบผ่านในชั่วพริบตาเดียว “สหายร่วมเส้นทางเฉินคิดรับตำแหน่งประมุขทักษิณ? เรื่องนี้…”
“ถึงอย่างไรตำแหน่งประมุขทักษิณก็ว่างอยู่” เฉินเฉียนหัวกล่าวอย่างไม่นำพา “ต่อให้ไม่ว่าง ข้าก็อยากจะแลกเปลี่ยนฉายาประมุขทิศบน”
หวังเจิ้งเฉิงครุ่นคิด “ถ้าเป็นเช่นนั้น…”
ยามนี้เนี่ยจิงเสินที่อยู่ด้านข้างโพล่งขึ้น “สหายร่วมเส้นทางเฉินเก็บฉายาประมุขทิศบนไว้เถอะ”
“หือ?” เฉินเฉียนหัว หวังเจิ้งเฉิน และเฉินคุนหัวมองมาพร้อมกัน
“ถ้าหากเสียใจจากการกระทำก่อนหน้าจริงๆ มีวิธีให้ชดเชยอยู่ถมเถไป” เนี่ยจิงเสินว่า “ตำแหน่งประมุขทักษิณไม่ได้ว่างอยู่ มีเจ้าของมานานแล้ว”
เฉินเฉียนหัวยิ้ม “หรือท่านคิดบอกว่าเป็นท่าน?”
“ไม่ผิด เป็นข้า” เนี่ยจิงเสินกล่าวอย่างเฉยชา
เสียงยังไม่ทันขาด บนร่างก็มีแสงสว่างขึ้น ปราณกระบี่นับไม่ถ้วนพุ่งสู่หมู่เมฆ
ขณะที่สนทนากัน เนี่ยจิงเสินก้าวเท้าเข้าสู่ระดับประมุขในหมู่คน
………………..