ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1413 กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมคืนสนอง
ส่วนชินจัง ก็แสดงความคิดเห็นเกือบจะในทันทีว่า “จะไป เเด๊ดดี้ครับ ผมก็จะไปด้วยครับ”
แสนรักพยักหน้าด้วยความพึงพอใจจึงเอ่ยว่า : “ ได้เลยครับ งั้นพวกเราก็ไปเที่ยวเล่นให้สนุกกันก่อน รอฉลองปีใหม่เสร็จแล้ว ค่อยดูความเห็นจากตัวชินจังเอง หากว่าลูกยังอยากไปสถาบันวิจัย ก็ไป หากว่าไม่อยาก แด๊ดดี้ก็จะไม่บังคับ”
“โอเคครับ”
ในที่สุดหนุ่มน้อยเปลี่ยนความเศร้าโศกในสองสามวันนี้ได้ จึงยิ้มอย่างมีความสุข
และหลังจากที่เส้นหมี่เห็นลูกชายเดินออกไป จึงมองไปทางผู้ชายของตนเองอย่างตกตะลึงอีกครั้ง
“พี่……ยอมให้ลูกตัดสินใจด้วยตนเองจริงเหรอคะ?”
“อืม เดิมทีก็คือเรื่องของลูกอยู่แล้ว”
“แต่ว่า……”
เส้นหมี่พูดอึกๆอักๆ
เพราะว่า จากการสังเกตของเธอเมื่อสองสามวันก่อนนี้ หากว่าให้เด็กคนนี้ตัดสินใจด้วยตนเองล่ะก็ เขาจะต้องไม่ไปอย่างแน่นอน
โดยไม่คาดคิดว่า ก่อนหน้านี้ผู้ชายคนนี้ยังเป็นกังวลอยู่นิดหน่อย แต่ว่าตอนนี้เมื่อเอ่ยถึงเรื่องออนเซ็นนั่น จู่ๆเขาก็มั่นใจเป็นที่สุด
“วางใจได้ ผมก็ไปด้วยทั้งคน”
“……”
ทุกๆคน กำหนดการเดินทางก็ตกลงตามนี้
—
ทางญี่ปุ่น ก็ได้รับข่าวแล้วเช่นกัน แต่ว่า ในตอนแรก คนในตระกูลเชียนหยวน ก็ไม่ได้ดีใจขนาดนั้นนัก
เชียนหยวนเซ็น (คุณพ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่) : นึกไม่ถึงว่าอากิยามะยังจะพาเชียนหยวนล๋ายเย่กลับมาด้วย? ลูกมาก็ช่างเขาเถอะ ทำไมถึงพาเขามาด้วย? เขาคิดว่าพวกเราใจกว้างขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เขาเอ่ยถึงเรื่องของลูกสาวคนโต จนถึงตอนนี้ก็ยังคงสีหน้าหม่นหมองอยู่
ที่แท้ เขาก็รู้เช่นกันว่า ผู้ที่ออกความคิดให้กระทำอย่างนี้อยู่ลับหลัง ก็คือคณาธิป
พอคุณนายเชียนหยวนได้ยิน สีหน้าจึงซีดเซียวไปนิดหน่อย
ครั้งนี้เขา เป็นคนรับปากลูกสาวก่อน และทำใจไม่ได้ที่เห็นลูกเสียใจอีก ถึงได้มาโน้มน้าวสามีตนเอง
เเต่ถ้าสามีไม่รับปากล่ะก็……
“ที่รัก เรื่องนี้ ตัวอากิยามะเองเพียงแค่ออกหน้าแทนล๋ายเย่เท่านั้น เขาก็ทนดูสิ่งที่ชิกะทำลงไปไม่ได้เหมือนกัน คุณเห็นแก่ล๋ายเย่ ให้อภัยเขา ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเขาได้ไหม?”
“ล๋ายเย่?”
พอเชียนหยวนเซ็นได้ยินชื่อของลูกสาวคนเล็ก ก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่
“ก็เป็นเพราะว่าเธอนั่นเเหละ ถึงได้เกิดเรื่องนี้ขึ้น เธอแต่งไปแล้ว ใช้ชีวิตดีๆอยู่ที่นั่น อยู่ด้วยความสงบและไม่มีเหตุทะเลาะเบาะแว้งซึ่งกันและกัน แต่ตอนนี้ยังกลับมาทำไมอีก? มาดูพวกเราเสียหน้ายังไงน่ะเหรอ?”
“เปล่าสักหน่อยๆ”
คุณนายเชียนหยวนจำไม่รู้ว่าจะแยกแยะยังไงแล้ว
ยังดีที่ ในตอนนี้ คุณปู่ของเชียนหยวนล๋ายเย่ก็อยู่ที่นั่นด้วย หลังจากปลีกตัวออกมาไม่ได้เมื่อเขาเห็นลูกชายคนนี้และลูกสะใภ้มีปากเสียงกัน ก็เข้ามาเกลี้ยกล่อม
“พอแล้ว ในเมื่อลูกเขยจะมา ก็ต้องรับรองให้ดีก่อน อีกอย่าง พวกเขาออกเดินทางกันมาทั้งครอบครัว ลูกอย่าทำให้คนหน้าแก่อย่างพ่อต้องเสียหน้าสิ”
โดนตำหนิไปหนึ่งยก เชียนหยวนเซ็นคนนี้ถึงจะฝืนใจตบปากรับคำ
อีกเดี๋ยว เรื่องที่ว่าเชียนหยวนล๋ายเย่กำลังจะพาคนตระกูลหิรัญชาแช่ออนเซ็นที่นี่อย่างเอิกเกริก ข่าวก็จะเเพร่ไปถึงตระกูลเทนคา พอเชียนหยวน ชิกะได้ยินเข้า ก็จะโมโหจนแทบระเบิดแน่
“หมายความว่ายังไงคะ ทำหนูกลายเป็นสภาพนี้แล้ว ยังจะให้พวกเขามาเสวยสุขกับการต้อนรับที่ดีขนาดนั้นด้วยเหรอ? เชียนหยวนเซ็นพ่อหมายความว่ายังไงคะ?”
นึกไม่ถึงว่าเธอโมโหแม้แต่ชื่อพ่อของตนเองก็เรียกออกมาแล้ว
เรื่องนี้จะโทษลูกก็ไม่ได้
เพราะว่า ตั้งแต่เธอเเต่งไปตระกูลเทนคา ไม่ต้องเอ่ยถึงให้สามีของเธอเข้าไปเสวยสุขกับการต้อนรับของตระกูลเชียนหยวนเลย แม้แต่ให้พวกเขากลับบ้านตัวเอง ก็ไม่เคยมีมาก่อนด้วยซ้ำ
เชียนหยวน ชิกะ ทำเสียหน้าตระกูลเชียนหยวนเกินไปเเล้ว
แต่ว่าตอนนี้ คนตระกูลหิรัญชานั่น ก็ไปแช่ออนเซ็นรออัล คอท แล้ว !!
เชียนหยวน ชิกะโมโหจนหน้าตาบูดเบี้ยว
“คุณโมโหอะไรกัน? หากว่าไม่พอใจ งั้นก็พาผมกลับไปด้วยกันก็ได้นิ ผมก็เป็นลูกเขยตระกูลเชียนหยวนของคุณเหมือนกัน ผมกลับไปไม่ได้เหรอ?”
“คุณ? คู่ควรเหรอ?”
เชียนหยวน ชิกะซึ่งกำลังโมโหจัดพอได้ยินสิ่งนี้ จึงตะโกนด่าว่าเหยียดหยามอย่างรุนแรงไปประโยคหนึ่งทันที
เมื่อเทนคา ฮิโรชิเห็น ตาลอยคู่นั้นก็เริ่มหม่นหมองลง
“ฉันจะบอกคุณให้นะ เทนคา ฮิโรชิคุณมันก็แค่ผู้ชายที่ชอบมองผู้หญิงที่ฐานะสังคมดีกว่าตนเอง และก็เป็นฉันเชียนหยวน ชิกะที่โดนผู้ชายคนนั้นวางแผนใส่ความก็เท่านั้น ไม่อย่างนั้น อย่างคุณเนี่ย จะมีสิทธิ์อะไรมาแต่งงานกับฉัน?”
“คุณพูดว่าอะไรนะ? ผมชอบมองผู้หญิงที่ฐานะสังคมดีกว่าตัวเองงั้นเหรอ?”
“หรือว่าไม่ใช่หรือไง? คุณน่ะตักน้ำใส่กระโหลกชะโงกดูเงาบ้างเถอะ ดูว่าตัวเองมีพฤติกรรมน่ารังเกียจอะไร? ลองดูให้ดีๆว่าคุณคู่ควรกับฉันหรือปล่าว?”
ก็ยังคงทึกทักเอาเองว่าตนเองเป็นคุณหนูชนชั้นสูงอยู่อีก
หลังจากยืนอยู่ต่อหน้าสามีด้วยความลำพองตนอย่างกับอะไรดี ชี้ไปที่เขาว่าเป็นสิ่งที่น่าอับอายและเลวทรามยิ่งกว่า
เพียงพริบตา เธอเพิ่งจะพูดจบไป เทนคา ฮิโรชิคนนี้ก็วิ่งเข้าใส่เธอแล้ว
“โอ๊ย! เทนคา ฮิโรชิคุณทำอะไรเนี่ย? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
“ปล่อยคุณงั้นเหรอ? คุณเป็นเมียผม ทำไมจะต้องปล่อยคุณด้วยล่ะ? คุณว่าผมไม่มีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอไง? ดี ตอนนี้ผมจะทำให้คุณเห็น ว่าผมมีสิทธิ์ไหม?”
หลังจากนั้น ก็ถูกผู้ชายที่โกรธจนถึงที่สุดคนนี้ หลังจากที่ฉีกเสือผ้าของผู้หญิงคนนี้จนเกลี้ยง และกดทับเธอให้อยู่ใต้ล่างของตัวเองโดยตรง
“โอ๊ย—”
เสียงร้องโหยหวนของหญิงสาว ดังออกมาอยู่ในลานเล็กๆที่ทรุดโทรมแห่งนี้ทันที
และเสียงร้องแบบนี้ ตั้งแต่เที่ยงวัน จนตะวันลับขอบฟ้า จนชายคนนั้นเหนื่อยเกินกว่าจะขยับตัวได้อีก ถึงได้ปล่อยเธอ และเตะหญิงสาวที่ฟกช้ำดำเขียวทั่วเรือนร่างไปข้างๆ
เชียนหยวนล๋ายเย่ ! เชียนหยวนล๋ายเย่!!!
หญิงสาวกอดเสื้อผ้าที่ขาดวิ่น และยังคงตัวสั่นอย่างรุนแรงอยู่ข้างๆ ในตาที่บวมแดงจากการร้องไห้อยู่ก่อนแล้ว แต่ความโกรธเคืองกลับยิ่งถล่ำลึกเพิ่มขึ้นไปอีก