[ตะลึง! นี่คือหน้าตาจริงของยานอวกาศบุกเบิกลำแรกของโลก!]
[ผู้อพยพกลุ่มแรกของโซนเศรษฐกิจพิเศษกว่างฮั่นกำลังมุ่งหน้าไปดวงจันทร์!]
[พวกคุณรู้ไหมว่าเที่ยวบินไปดวงจันทร์ออกไปแล้ว?]
[ด้วยสิ่งนี้ ทำให้เราเข้าใกล้การล่าอาณานิคมอวกาศไปอีกขั้น…]
ชางเอ๋อที่เพิ่งออกจากชั้นบรรยากาศไปยังไม่ได้ลงจอดที่สะพานไม้กางเขน ซึ่งรออยู่ที่วงโคจรแลกเปลี่ยนดวงจันทร์ แต่ที่ภาคพื้นดินก็อยู่ในความวุ่นวายแล้ว
ข่าวการปล่อยยานได้ครองพาดหัวข่าวของเครือข่ายสื่อสำนักใหญ่
ไม่ว่าจะเป็นเว่ยป๋อหรือเกมออนไลน์ ทุกคนต่างพูดถึงการเดินทางไปปราสาทจันทราของชางเอ๋อ
ถึงแม้ว่าการลงจอดดวงจันทร์ไม่ใช่เรื่องแปลกแล้ว แต่ครั้งนี้มีหลายคนไปเยือนดวงจันทร์ในเวลาเดียวกัน มันเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ
ทางรัฐต้องการให้ทุกคนเข้าใจแผนเมืองกว่างฮั่นอย่างลึกซึ้งและก็กำจัดความกลัวของประชาชนในการออกจากโลกไปอวกาศ
CTV ได้เชิญเนี้ยหยุน ซึ่งเป็นอดีตนักบินของสกายโกลว์ มานำเสนอโครงการพิเศษเพื่อแนะนำแผนเมืองกว่างฮั่น
เนี้ยหยุนอยู่ที่สตูดิโอ ถึงแม้ว่ารูปลักษณ์ของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากนักในช่วงไม่กี่ปีนี้ อารมณ์ของเขามั่นคงมากกว่าแต่ก่อน ท้ายที่สุดแล้วเขาไม่ใช่นักบินธรรมดาอีกต่อไป ตอนนี้เขาเป็นนายพลใหญ่ของกองทัพอากาศซึ่งได้ทำงานกับกองกำลังอวกาศ
เขายืนต่อหน้ากล้องในชุดอวกาศปราสาทจันทราระหว่างที่เขาแนะนำตัวเองกับผู้ชมที่นั่งอยู่หน้าทีวี คอมพิวเตอร์ และโทรศัพท์มือถือ
“แรงโน้มถ่วงบนดวงจันทร์มีเพียงแค่หนึ่งในหกของโลก นอกจากปัญหาด้านอากาศ อาหาร และน้ำดื่ม มันยังมีอีกปัญหาสำคัญ การใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมแรงโน้มถ่วงต่ำเป็นเวลานานอาจจะเป็นอันตรายของนักบินอวกาศ อย่างเช่นความเสียหายต่อมวลกระดูกและระบบทางเดินหายใจ เรามักใช้การออกกำลังกายเพื่อเอาชนะปัญหาสุขภาพเหล่านี้ แต่ตอนนี้เรามีวิธีที่ดีกว่า…อย่างเช่น เสื้อผ้าที่ผมกำลังใส่อยู่”
พิธีกรถามด้วยความอยากรู้ “เสื้อผ้าพวกนี้มีอะไรพิเศษหรือครับ?”
เนี้ยหยุนพูดตอบพร้อมรอยยิ้ม “สิ่งที่พิเศษของชุดนี้คือส่วนประกอบหลักเต็มไปด้วยโลหะ สำหรับพื้นที่ไม่ได้ใช้ทำงานและส่วนพื้นที่ทำงานของสถานีวิจัยวิทยาศาสตร์บนดวงจันทร์ พวกเราได้ติดตั้งแม่เหล็กเหนี่ยวนำไว้ที่พื้น ซึ่งจะช่วยสร้าง ‘แรงโน้มถ่วงจำลอง’ ที่ปรับแต่งได้สำหรับทีมงานที่สวมชุดอวกาศในเคบิน เพื่อชดเชยการขาดแคลนแรงโน้มถ่วง ตราบใดที่คุณใส่เสื้อผ้าชุดนี้ คุณก็จะสามารถใช้ประสบกับสภาพแวดล้อมแรงโน้มถ่วงปกติ”
พิธีกรถาม “แต่…มันจะไม่ส่งผลกับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ฐานใช่ไหม?”
เนี้ยหยุนยิ้มให้และตอบว่า “ไม่ครับ อุปกรณ์ที่อาจจะได้รับผลกระทบจะถูกป้องกันโดยวัสดุต้านแม่เหล็ก นอกจากชุดอวกาศที่สามารถจำลองสภาพแวดล้อมแรงโน้มถ่วง เรายังมีห้องแรงโน้มถ่วงพิเศษในสถานีวิจัยวิทยาศาสตร์บนดวงจันทร์ มันสามารถจำลองสภาพแวดล้อมที่มีแรงโน้มถ่วงเพื่อช่วยด้านสุขภาพของทีมงาน”
พิธีกรถามว่า “คุณพูดละเอียดมากกว่านี้ได้ไหม?”
เนี้ยหยุนตอบว่า “โดยทั่วไปแล้วมันก็เหมือนมีชิงช้าสวรรค์ที่ติดไว้ด้านข้าง มันหมุนเหมือนกับเครื่องเหวี่ยง จากนั้นเมื่อรวมเข้ากับแรงโน้มถ่วงของดวงจันทร์เอง มันจะทำให้ผู้คนในห้องมีแรงดึงลงด้านล่าง ภายในห้องนั้นคุณสามารถออกกำลังกาย ดูภาพยนตร์ หรือเล่นเกมด้วยหมวกวีอาร์…หรือแม้แต่นอนหลับ”
พิธีกรถามว่า “แต่ถ้ามันหมุนอยู่แบบนั้น คนจะเข้าห้องนั้นได้อย่างไรครับ?”
เนี้ยหยานหัวเราะและพูดว่า “นี่คือคำถามหรือครับ? ผู้คนเข้าไปในห้องเมื่อมันหยุดหมุน! สุดท้ายแล้ว คุณไม่ต้องอยู่ในห้องนั้นตลอด แค่วันละ 2-3 ชั่วโมง”
นอกจากชุดอวกาศ เนี้ยหยุนแนะนำอีกหลายสิ่ง
อาทิเช่น กิจวัตรประจำวันบนสถานีวิจัยวิทยาศาสตร์ดวงจันทร์ งานปกติที่พวกเขาทำ และทิศทางที่พวกเขาอยากพัฒนาต่อ แล้วก็ถ้าโมเดลของเมืองกว่างฮั่นพิสูจน์แล้วว่าเป็นไปได้ ในอนาคต พวกเขาสามารถขยายไปดาวอังคารหรือแม้แต่สถานที่ที่ห่างไกลออกไป
แม้ว่ามันไม่มีเอฟเฟคต์พิเศษหวือหวา ผู้ชมที่นั่งดูอยู่หน้าทีวีและคอมพิวเตอร์ที่บ้านได้มีความหวังในแววตา พวกเขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวที่ไกลออกไป
จากช่วงเวลาที่ชางเอ๋อถูกปล่อยออกไป การเดินทางไปสู่ดวงดาวก็ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ
สิ่งนี้เป็นการผจญภัยสู่อนาคต…
…
“ท่านเทพลู่โหดเกินไปแล้ว!”
“นับตั้งแต่ตอนนี้ เราจะมีเมืองแห่งใหม่บนแผนที่”
“แล้วมันยังเป็นเทศบาลที่ถูกควบคุมโดยตรง!”
“เซินเจิ้นและซูโจวกำลังร้องไห้แล้ว พวกเราได้สมัครมาหลายปีแล้ว แต่เรายังไม่ได้ถูกควบคุมโดยตรง!”
“แม้แต่นักวิชาการที่ยอดเยี่ยมยังไม่มีแฟน อยากหัวเราะใส่หน้าเขาจัง อย่างน้อยที่สุด ผมก็ไม่ได้โดดเดี่ยว”
ณ สนามบินโคเปนเฮเกน
ลู่โจวนั่งอยู่ที่เลานจ์วีไอพี เขากำลังไถโทรศัพท์ดูคอมเมนท์ในโลกออนไลน์
สิบนาทีก่อน เขาโพสต์รูปที่ถูกถ่ายที่สนามบิน ผ่านไปไม่นาน มีจำนวนไลก์มากกว่า 100,000 ไลก์ และมีจำนวนคอมเมนท์หลายหมื่น
มันถูกคาดการณ์ไว้แล้ว เกือบทุกครั้งที่มีเรื่องใหญ่เกี่ยวกับเขาในโลกออนไลน์ เว่ยป๋อของเขาจะแตกตื่น
แล้วครั้งนี้มันก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
ไม่ว่ามันเป็นรางวัลโนเบล หรือการปล่อยยานชางเอ๋อ แฟนคลับของเขาต่างก็คลั่งกัน
ลู่โจวอ่านคอมเมนท์ที่กองกันในช่องคอมเมนท์ เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นคอมเมนท์ล่าสุด
เขาอยากพูดอะไรบางอย่างตามบรรทัดพวกนี้ [ดูที่บัญชีธนาคารของคุณสิ คุณคงขำไม่ออก] แต่สุดท้ายแล้ว เขาหักห้ามใจตัวเอง
ลู่โจวพบว่าบางทีเขาทำตัวร้ายจริงๆ แต่โชคดีที่เขาเป็นคนใจดี
ถึงแม้ว่ามีเรื่องที่คู่ควรกับการเฉลิมฉลองด้วยคนทั้งโลก ก็จะมีคนเกลียดชังปรากฏขึ้นมา
ยกตัวอย่างเช่น มีใครบางคนได้คำนวณและคาดเดาว่าโครงการอาณานิคมอวกาศขนาดใหญ่นี้จะล้มละลายในที่สุด ไม่ว่าค่าใช้จ่ายจะถูกลดมากแค่ไหน มันไม่มีทางที่จะทำให้การพัฒนาทรัพยากรดวงจันทร์ได้กำไร พวกเขาคิดว่าผลลัพธ์สุดท้ายของโครงการอาณานิคมดวงจันทร์จะเป็นการหัวเราะเยาะของโลกที่นักบินอวกาศจีน
อีกหนึ่งตัวอย่างคือนักข่าวใหญ่ที่เว่ยป๋อโจมตีลู่โจวที่เขาคิดถึงปัญหาด้วยเหตุผลมากเกินไป แล้วสำหรับที่เขาตำหนิเด็กหญิงรุนแรงเกินไปที่งานซัมมิทสภาพอากาศโลก โดยอ้างว่าลู่โจวขาดความเห็นอกเห็นใจที่ผู้คนทั่วไปมีและไม่ได้สะท้อนอารยธรรมของจีน
แต่ลู่โจวเองไม่ได้โต้ตอบอะไรไป เหล่าแฟนออกมาปกป้องเขา
กว่างฮั่นเป็นเมืองที่มีเงินเดือนเฉลี่ยสูงที่สุดในโลก และพวกเขามีโอกาสได้พูดคุยปัญหาวิชาการกับผู้ได้รับรางวัลโนเบล พวกเขาเองนั้นเป็นผู้เข้าชิงรางวัลโนเบล
พวกเขาไม่ได้อยากไปดวงจันทร์งั้นเหรอ?
มีนักวิจัยทางวิทยาศาสตร์ล้านคนต่อแถวอยู่ และมีคนจำนวนมากที่อยากจะไป!
ฮีโร่บางส่วนยอมสละชีวิตส่วนตัวและชีวิตครอบครัวเพราะว่าสาขาของพวกเขาเฉพาะทางเกินไป แล้วพวกเขาอยากไปดวงจันทร์เพื่ออนาคตของประเทศชาติ แต่คนส่วนใหญ่ไม่อาจผ่านเกณฑ์ได้
ไม่มีใครบังคับให้คุณไป
ลู่โจวแสยะยิ้มในระหว่างที่ไถโทรศัพท์เล่น ท่านทูตตู้หยานหมิงเดินมาหาเขาแล้วพูดพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตร
“นักวิชาการลู่ มีข่าวดีอะไรไหม?”
“ไม่มีครับ ผมแค่อ่านคอมเมนท์ที่น่าสนใจ…” ลู่โจววางโทรศัพท์ลง เขากระแอมแล้วเงยหน้ามามอง และถามว่า “คุณต้องการอะไรหรือครับ ท่านทูตตู้?”
นักวิชาการตู้ยิ้มให้และพูดว่า “ไม่มีอะไร ผมแค่อยากมาเจอคุณ แล้วเตือนคุณว่ามันถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้ว”
ถึงเวลาขึ้นเครื่อง?
แล้วเหรอ?
“โอเค ผมจะไม่อยู่ต่อแล้ว” ลู่โจวลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วยื่นมือขวาให้ท่านทูตตู้ เขาพูดว่า “แล้วเจอกันครับ!”
“เจอกันครับ!” ชายชราผมสีเทาจับมือลู่โจวพร้อมรอยยิ้ม “ระวังการเดินทางด้วยนะ…แต่ผมก็คิดว่าผมน่าจะเจอคุณไม่อีกไม่นาน”
“ทำไมคุณพูดแบบนั้นล่ะ?”
ท่านทูตตู้หยานหมิงพูดพร้อมรอยยิ้ม
“เป็นเพราะว่าผมเห็นคุณในหนังสือพิมพ์ตลอดเลย!”