“เป็นแค่แดนราชาขั้นปลาย คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะต่อสู้กับผม ไสหัวออกไป!”
หลงเทียนหยู่ตะโกนอย่างโกรธจัด ราวกับว่าไม่ใช่หม่าชาวที่เพิ่งต่อสู้กับหลงจ้านที่เป็นแดนเทพ
ดวงตาของหยางเฉินหรี่ลงเล็กน้อย หลงเทียนหยู่คนนี้ ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง
ทั้งๆที่ตนเองก็เป็นแค่แดนราชาสูงสุดเท่านั้น ยังกล้าที่จะดูถูกหม่าชาว
หม่าชาวปลดปล่อยจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาและพูดอย่างเฉยเมยว่า ” แม้ว่าผมจะไม่ปลดผนึกความแข็งแกร่งของผม ผมก็สามารถเอาชนะคุณได้อย่างง่ายดาย!”
เสียงนั้นลดลง ไม่ว่าหลงเทียนหยู่จะเต็มใจที่จะต่อสู้กับเขาหรือไม่ก็ตาม เขาได้เริ่มในการโจมตีแล้ว
คราวนี้ เขาไม่ได้ปลดผนึกความแข็งแกร่งของเขา แต่ใช้แดนราชาขั้นปลาย ต่อสู้กับหลงเทียนหยู่
“คุณอยากตายเหรอ!”
หลงเทียนหยู่รู้สึกว่าหยางเฉินกำลังดูถูกตัวเอง และปล่อยให้หม่าชาวที่ไม่แข็งแกร่งเท่าเขาลงมือ
ทันทีที่เขาเคลื่อนไหว เขาก็ระเบิดกระบวนท่าการฆ่าทันที และเขาต้องการทำให้ทุกคนที่กล้าดูถูกเขาจ่ายราคา
หลงจ้านไปในทิศทางของราชวงศ์หลง ส่ายหัวและถอนหายใจ เขาจะดูไม่ออกได้อย่างไรว่า หลงเทียนหยู่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหม่าชาวเลย?
“ตาย!”
หลงเทียนหยู่คำรามและชกออกไป
ในขณะนี้ พื้นที่ดูเหมือนจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ และพลังที่น่าสะพรึงกลัวก็ปะทุขึ้นจากหมัดของเขาและโจมตีหม่าชาวโดยตรง
“ปัง!”
ในวินาทีถัดมา การโจมตีของหม่าชาวก็มาโดยไม่สะทกสะท้านเลย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจในการต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง หมัดและหมัดปะทะกัน และแรงที่น่าสะพรึงกลัวก็แกว่งไปในทิศทางตรงกันข้าม
“เติ้งเติ้งเติ้ง!”
ภายใต้ความตกใจของทุกคน หลงเทียนหยู่ถูกกระแทกจนถอยกลับเจ็ดแปดก้าวโดยตรง แต่ในทางกลับกัน หม่าชาวถอยกลับเพียงสามก้าว จากนั้นเขาก็อยู่บนพื้นอย่างมั่นคง
“มีพลังการต่อสู้เช่นนี้ ยังกล้าที่จะสู้กับพี่เฉินของผมอีกหรือ?”
ดวงตาของหม่าชาว เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและดูถูกหลงเทียนหยู่
เขาดูถูกหลงเทียนหยู่จริงๆ เดิมทีเขายังมีความคิดต่อสู้ครั้งใหญ่ แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือ หลงจ้านจะยอมถอยออกจากการต่อสู้
แม้ว่าหลงเทียนหยู่จะยั่วยุเขา แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นต่ำเกินไป!
ถ้าใครรู้ว่าหม่าชาวกำลังคิดอะไรอยู่ในขณะนี้ เขาจะต้องหดหู่ใจแทบตาย
ผู้คนในราชวงศ์หลงและตระกูลหลงที่กำลังดูการต่อสู้อยู่รอบๆ ต่างก็ประหลาดใจในเวลานี้
“อะไรนะ?องค์ชายถอยแล้ว!”
“นี่หมายความว่า พลังของชายหนุ่มแข็งแกร่งกว่าองค์ชายหรือ?”
ทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ และหลงเทียนหยู่ได้ยินเสียงเหล่านี้โดยธรรมชาติ และการแสดงออกทางสีหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวไปชั่วขณะ
“นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น ในเมื่อคุณระเบิดพลังเต็มที่แล้ว ผมก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนความแข็งแกร่งอีก”
เสียงของหลงเทียนหยู่ลดลง และคำราม พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขาแตกในทันที และรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา
ดวงตาของหม่าชาวดูเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย และมุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย “น่าสนใจ!”
ในฐานะคนรุ่นใหม่ที่มีความสามารถมากที่สุดของราชวงศ์หลง จะไม่มีทางแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างไร?
ในเวลานี้ หลงเทียนหยู่ใช้เทคนิคลับของราชวงศ์หลง แม้ว่าแดนบูโดของเขาจะไม่พัฒนาขึ้น แต่รัศมีของเขาก็พุ่งทะยานฟ้า แข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก
เกรงว่าผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพธรรมดา ก็ไม่ใช่ศัตรูของหลงเทียนหยู่
“ฆ่า!”
หลงเทียนหยู่ตะโกนด้วยความโกรธ เท้าของเขาขยับและร่างกายของเขาก็วาบวับ
“ฆ่า!”
หม่าชาวก็ขยับ
เกือบจะในทันที ทั้งสองชนกันอีกครั้ง
โมเมนตัมที่น่าสะพรึงกลัวได้กวาดล้างตระกูลหลงทั้งหมด และทั้งสองก็ปะทะกันอย่างบ้าคลั่ง
เผชิญหน้ากับหลงเทียนหยู่ซึ่งเปรียบได้กับผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพ หม่าชาวเหนื่อยเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่ได้ปลดผนึกความแข็งแกร่ง
หากแม้แต่แดนราชาสูงสุดยังจัดการไม่ได้ เขาจะคู่ควรกับตำแหน่งกษัตริย์เก้าองค์แห่งแดนเหนือได้อย่างไร?
รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าปะทุออกมาจากร่างของหม่าชาว หลงเทียนหยู่ที่เพิ่งทำแต้มได้ก็แพ้ซ้ำๆ
สำหรับผู้คนในราชวงศ์หลงและตระกูลหลง นี่เป็นเหมือนงานฉลองของการมองเห็น
แม้แต่ในราชวงศ์หลง ก็ยังยากที่จะเห็นการต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งระดับนี้
สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือ พวกเขาได้เห็นการต่อสู้ระดับนี้ในเมืองเล็กๆอย่างเยี่ยนตู
หลงเถิงรู้สึกประหม่าอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นหม่าชาวชนะหรือหลงเทียนหยุ่ชนะ สำหรับเขา มันเป็นการทรมานครั้งใหญ่
ถ้าหม่าชาวถูกโจมตีอย่างหนัก หยางเฉินจะไม่ยอมอย่างแน่นอน
ในทำนองเดียวกัน หากหลงเทียนหยู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ราชวงศ์หลงก็จะไม่ยอมแน่นอน
ในเวลานั้น ตระกูลหลงเป็นตระกูลที่โชคร้าย
“คุณหยาง รีบหยุดเถอะ ถ้าไปต่อ เกรงว่ามันจะไม่จบลงด้วยดี!”
หลงเถิงก็อ้อนวอน
หยางเฉินยกคิ้วและพูดด้วยดวงตาที่หรี่ลง “ท่านผู้นำหลง คุณไม่ได้กลัวตอนจบที่เลวร้าย แต่คุณกลัวว่าหลงเทียนหยู่จะถูกฆ่าและตระกูลหลงจะเดือดร้อนใช่ไหม?”
หลงเถิงตกใจและส่ายหัวอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “คุณหยาง ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมแค่ไม่อยากให้ความคับข้องใจระหว่างคุณกับราชวงศ์หลงรุนแรงขึ้น”
“หึ!”
หยางเฉินส่งเสียงเย็นชาว่า “ผู้ที่ไม่ยอมยอมจบในตอนนี้คือราชวงศ์หลง หากหลงเทียนหยู่ไม่หาที่ตาย เขาก็จะไม่ตาย ถ้าเขาแสวงหาความตายของตัวเอง แม้ว่าหลงหวงจะมาด้วยตนเอง ผมก็จะฆ่ามัน!”
หลังจากพูดอย่างนั้น หยางเฉินก็เพิกเฉย และมองดูทั้งสองคนในการต่อสู้ด้วยสายตาที่เย็นชาของเขา
เขาจะไม่รู้ความคิดของหลงเถิงได้อย่างไร?
จริงๆแล้ว หลงเถิงได้ยอมจำนนต่อเขาโดยสมัครใจ แต่ต่อหน้าราชวงศ์หลง ชายชราคนนี้ ได้ลืมตัวตนของเขาไปแล้ว
เมื่อเห็นว่าหยางเฉินโกรธ หลงเถิงก็กังวลขึ้นมาทันที แต่เขาไม่กล้าอธิบาย ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกังวล
“ปังปังปัง!”
หม่าชาวก็ระเบิด และในทันที หลงเทียนหยู่ถูกชกสามครั้งติดต่อกันและร่างของหลงเทียนหยู่ก็บินขึ้นไปในอากาศ
ผู้ชมรอบๆต่างเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
ในสายตาของพวกเขา อัจฉริยะด้านบูโดในรุ่นหลานของราชวงศ์หลง แพ้จริงหรือ?
เป็นไปได้อย่างไร?
ใบหน้าของหลงจ้านสงบ เขาเคยสู้กับหม่าชาว ดังนั้นจึงดูออกว่า หม่าชาวไม่ได้อยู่ในสถานะที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาในขณะนี้
เมื่อกี้ หม่าชาวต่อสู้กับเขา เขาระเบิดพลังการต่อสู้ที่เทียบเท่ากับแดนเทพชั้นต้น
หากหม่าชาวและหลงเทียนหยู่ต่อสู้ด้วยกำลังทั้งหมดตั้งแต่เริ่มต้น หลงเทียนหยู่อาจไม่สามารถต้านทานการโจมตีของหม่าชาวได้
“องค์ชาย!”
ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพสองคนปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วที่ข้างๆหลงเทียนหยู่ พยายามพยุงหลงเทียนหยู่ขึ้น
“ไปให้พ้น!”
หลงเทียนหยู่คำรามและดวงตาสีแดงเข้มของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
เขาซึ่งเป็นอัจฉริยะด้านบูโดของราชวงศ์หลง จะด้อยกว่าชายหนุ่มจากเยี่ยนตูได้อย่างไร?
เมื่อผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพทั้งสองเห็นหลงเทียนหยู่ที่โกรธจัด การแสดงออกของพวกเขาเคร่งขรึม แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะเกลี้ยกล่อมเขาและรีบถอยกลับ
หลงจ้านก็แอบถอนหายใจเบาๆ
หลงเทียนหยู่เช็ดเลือดจากมุมปากของเขา มองมาที่หม่าชาวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม กัดฟันของเขาและพูดว่า “เด็กน้อย ผมยอมรับว่าคุณแข็งแกร่งมาก แต่แล้วยังไงล่ะ?”
“คิดว่าผม หลงเทียนหยู่มีเพียงความแข็งแกร่งแค่นี้จริงหรือ?”
หม่าชาวเยาะเย้ย”พูดมากจริงๆ ถ้าคุณสามารถแข็งแกร่งกว่านี้ได้ ก็รีบหน่อยสิ อย่าเสียเวลา”
“ให้คุณตามที่ขอแล้วกัน!”
เสียงของหลงเทียนหยู่ลดลง และรัศมีที่น่ากลัวก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา