ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1420 ได้ช่วยสิ่งที่คนอื่นไม่อาจช่วยได้
“พี่ครับ……”
“เอาเถอะ นี่น่ะผู้หญิงคนนั้นจงใจใช้แผนชั่วกับนาย นายเห็นเชียนหยวนล๋ายเย่ด้านในนี้หรือยัง?”
“ไม่นะครับ เธอเข้ามาด้วยหรือครับ?”
ปอร์เช่ตกใจอย่างมาก
เมื่อเส้นหมี่เห็นดังนั้น และแล้วความอบอุ่นบนใบหน้าของเธอหายไป เปลี่ยนไปเป็นสีหน้าเย็นชาที่เธอไม่ได้เห็นมานาน
เธอคิดว่าเธอเพียงแค่ทะเลาะกันเล็กๆ
คิดไม่ถึงเลยว่า คิดจะมาใช้แผนชั่วใส่เส้นหมี่เสียแล้ว
ก็ดี ถ้างั้นก็จะเล่นสนุกกับเธออย่างตั้งใจเลยล่ะ!
เส้นหมี่พาน้องชายออกไปแล้ว
ไม่นาน พวกเขาทั้งสองก็ได้มาถึงจุดพักที่อยู่ไม่ไกล และก็ได้เห็นเชียนหยวน ชิกะสวมชุดอาบน้ำสีขาวพาคณาธิปมา
“น้องสาวของฉันอยู่ในนี้แหละ ที่นี่ เป็นที่ท่างราชวงศ์ไว้ใช้เองเลยนะ ไม่อนุญาตให้คนอื่นเข้ามา น้องสาวของฉันเห็นว่าคุณเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ก็เลยขอให้พ่อไปบอกกับทางราชวงศ์ให้น่ะ รีบเข้าไปเถอะ”
เธอพูดอย่างดิบดี
สีหน้าเองก็มีความอบอุ่นและมารยาทที่ไม่เคยมีมาก่อน
คณาธิปหรี่ตาลง
เอาความจริง เขาไม่ได้เชื่อคำพูดจอมปลอมของผู้หญิงคนนี้เลย แต่ว่า ในเมื่อบอกว่าเด็กนั่นอยู่ในนี้ ก็แค่สระน้ำพุร้อน เขาเข้าไปแล้วจะเป็นอะไรไปล่ะ?
คณาธิปดันประตูเข้าไป
และเมื่อเขาเข้าไป ปอร์เช่ผู้เป็นน้องชายที่กำลังจ้องเส้นหมี่อยู่ไม่ห่างมากนัก ก็ได้เห็นผู้หญิงชั่วร้ายคนนั้นหยิบขวดน้ำหอมออกมาอีก
เธอเดินขึ้นไปที่ต้นน้ำลำธารของบริเวณบ่อน้ำพุร้อน แล้วรินมันลงไป ทันใดนั้น แม้จะอยู่ห่างระยะไกล ก็ยังได้กลิ่นหอมฉุนๆ และหมอกในสระแห่งความงามก็ยิ่งหนาขึ้น
“ใช่แล้ว พี่ครับ ตอนผมเข้าไปก็เห็นด้านในมีหมอกหนาอยู่”
เมื่อได้ยินปอร์เช่พูดดังนั้น ก็ได้เตือนสติขึ้นมา
เส้นหมี่หลับตาลง แล้วสูดดมอย่างเงียบๆ
เพียงไม่นาน เธอก็รู้ว่ามันคืออะไร
“นี่คือรากเซียนเหมา เมื่อบวกกับหินแร่ได้กลั่นบางสิ่งที่ทำให้ผู้คนมีความสุขออกมาตรงจุดน้ำพุร้อน สรรพคุณหลักก็คือปลุกเซ็กส์”
“ปลุก……ปลุกเซ็กส์?”
เมื่อสิ้นคำ ปอร์เช่ที่ไม่มีแม้แต่แฟนสาว ทันใดนั้นก็หน้าแดงขึ้นมา
และความแดงก่ำนี้ เขาเองก็เข้าใจแล้วว่าทำไม ทันใดนั้นก็โกรธมาก
“ถ้างั้นก็แปลว่า ยัยเชียนหยวน ชิกะนี่คิดจะทำร้ายผมกับ……น้องสาวของเธอหรือ? ทำไมเธอถึงชั่วร้ายขนาดนี้? น้องสาวแท้ๆของตนเองนะ วางยา แถมยังเรียกพี่ธิปมาอีก เธอเสียสติไปแล้วหรือไง?”
“ไม่งั้น จะเรียกว่าเชียนหยวน ชิกะได้หรือ?”
เส้นหมี่ไม่รู้สึกประหลาดใจเลยแม้แต่น้อย
แต่ว่า เธอเองก็ไม่ได้ลุกขึ้นมา แต่เมื่อเห็นหญิงสาวคนนั้นเทยาปลุกเซ็กส์ลงไปอีกครั้ง เธอยังรินชาดอกไม้ให้ตนเอง แล้วจิบชาอย่างเชื่องช้า
ปอร์เช่ “พี่ครับ พวกเราจะไม่ไปห้ามหรือ? ผู้หญิงคนนั้นวางยาอีกแล้วนะ”
เส้นหมี่ “จะไปห้ามทำไมกัน? พวกเขาเป็นสามีภรรยากันนะ ต่อให้จะโดนวางยา แล้วเกิดอะไรขึ้นมา มันก็เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือ?”
ปอร์เช่ “เอ่อ……”
เด็กหนุ่มที่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ก็หน้าแดงหูแดงไปหมด
เหมือนว่า……จะมีเหตุผลนะ
“งั้น……งั้นตอนนี้พวกเราต้องทำอะไรล่ะ?”
“นายเห็นคนทำความสะอาดคนนั้นไหม?”
ทันใดนั้น เส้นหมี่ก็เงยตามอง มองไปยังชายทำความสะอาดใบไม้ในวัยกลางคนที่อยู่ไม่ไกลจากจุดน้ำพุร้อนมากนักแล้วถามขึ้น
ปอร์เช่อึ้งไป “เห็นแล้วนะ ทำไมหรือ?”
“นายไปเรียกเขามา บอกเขาว่า ฉันมีเรื่องต้องการให้เขาช่วยหน่อย”
ผู้หญิงที่กำลังชิมชาดอกไม้อย่างช้าๆ เมื่อพูดเช่นนี้ขึ้นมา ดวงตาที่สดใสของเธอที่มีเสน่ห์ ท่าทีราวกับหมาป่าตัวเมียตัวใหญ่ที่คลุมชุดกระต่ายสีขาวอยู่ เมื่อปอร์เช่เห็นดังนั้นก็ตัวสั่นเล็กน้อย
พี่สาวน่ากลัวจังเลย
ผ่านไปไม่กี่นาที เมื่อเส้นหมี่พาคนทำความสะอาดคนนั้นจากไป ทางด้านสระแห่งความงาม คณาธิปที่อยู่ท่ามกลางหมอกหนานั้นเริ่มหายใจถี่ขึ้น ในที่สุดก็หาคนที่ตามหาคนพบ
“อึก……”
เสียงอุทานน่ารักที่ไพเราะอย่างมากของหญิงสาวจู่ๆก็ดังขึ้นมาจากม่านที่ถูกแขวนแนวตั้งไว้อย่างมิดชิด เขาที่ได้ยินดังนั้นก็กลืนน้ำลายอยู่ด้านนอก
ความร้อนผ่าวในร่างกายนั้น มันยิ่งมากขึ้นจนแทบทนไม่ไหวแล้ว
“ล๋ายเย่?”
“หือ?”
เสียงนุ่มนวลน่ารักราวกับแมวน้อย ดังขึ้นอีกครั้ง
คณาธิปเข้ามาทันที
และแล้ว พอเขาเข้าไป ดวงตาที่อยู่หลังกระจกแว่น เมื่อเห็นภาพนั้นเข้าแล้ว ทันใดนั้น ก็ราวกับถูกกระตุ้นอย่างแรง เขาเบิกตากว้าง จ้องมองหญิงสาวที่อยู่ในสระน้ำพุร้อนในขณะนี้ แล้วตัวแข็งทื่อไปทันที
นั่นคือร่างบางที่ไม่มีสิ่งใดมาปกปิดเลยแม้แต่น้อย
เธอนั่งอยู่ท่ามกลางกลีบดอกไม้ที่อยู่เต็มผืนน้ำ ราวกับแมวที่เกียจคร้าน ใบหน้าเล็กๆที่แดงขึ้นเพราะไอน้ำ ขนตายาวๆ ดวงตากลมโตที่ราวกับลูกองุ่นคู่นั้น ในเวลานี้มันยิ่งเบลอและแดงมากขึ้น
ไม่ต้องพูดถึงมือเล็กคู่นั้น ที่ลูบไล้ร่างกายตนเองไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูกอยู่ใต้กลีบดอกไม้เลย
“!!!”
คณาธิปแทบบ้าแล้ว
ดวงตาของเขามืดลง เลือดร้อนราวกับสูบฉีดขึ้นบนหัวเขา ทันใดนั้น เขาก็ตวาดด้วยเสียงแหบห้าว “เธอกำลังทำอะไรอยู่? รีบสวมเสื้อผ้าแล้วออกมาซะ”
“ที่รัก……”
แต่ว่า ครั้งนี้เด็กคนนี้ไม่ได้เชื่อฟัง
เธอพูดด้วยเสียงราวกับแมวในสระน้ำพุร้อน ทันใดนั้น เธอก็ยืนขึ้นมากลางสระน้ำพุร้อนทันที
“สาด”
“!!!”
ทันใดนั้น ดวงตาของคณาธิปก็ยิ่งเบิกกว้างขึ้น