ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1422 เสือไม่แผลงฤทธิ์จึงคิดว่าเป็นแมวป่วยหรือไง?
เมื่อรอให้เรื่องสงบลง ก็ผ่านไปเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้ว
และในขณะนี้ เชียนหยวน ชิกะที่ยืนยังไม่ไหว ก็ได้ถูกสามีของเธอเทนคาลากมาต่อหน้าของทุกคน
ขายหน้าไหม?
แน่นอน เธอถูกทุกคนจ้องมอง ทุกคนล้วนได้เพลิดเพลินกับความอัปยศของเธอ เป็นถึงคุณหนูใหญ่ของตระกูลคิววาย เกรงว่าครั้งนี้เธอคงคิดอยากตายขึ้นมาเลยมั้ง
เหล่าตระกูลหิรัญชานั่งมองอยู่ตรงนั้นกันหมด
จนกระทั่งไม่นาน อีกสองคนก็ได้ออกมา
“อ้าว? คุณอาและคุณอาธิปออกมาแล้วนะ คุณอาคะ ทำไมหน้าแดงจังเลย?”
หนูรินจังเห็นทั้งสองคน เด็กน้อยที่ยังไม่รู้ประสา รีบวิ่งเข้าไปหา
เชียนหยวนล๋ายเย่ “……”
เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ทันใดนั้นเธอก็พบว่าตรงหน้ามีคนนั่งเรียงกันอยู่เต็มไปหมด ทันใดนั้น หญิงสาวที่เพิ่งผ่านประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต ใบหน้าก็ยิ่งแดงขึ้นกว่าเดิม
และชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเองก็ตัวแข็งทื่อไปหมด
หนูรินจัง “……”
ส่วนเส้นหมี่ที่อยู่อีกด้าน เมื่อเห็นทั้งสองคน จึงรีบโบกมือเรียก
“พี่ธิป หนูเย่ มาทางนี้สิ ตรงนี้เกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะ มาจัดการหน่อยสิ”
“……”
เกิดเรื่องหรือ?
เชียนหยวนล๋ายเย่ที่ประหม่าเมื่อได้ยินดังนั้น ก็รีบวิ่งไปทันที
และแล้ว เมื่อเธอมาถึง ก็พบว่าพี่สาวของตนเองสวมเสื้อผ้าไม่เป็นระเบียบนั่งอยู่ตรงพื้น และข้างๆ ยังมีพี่เขยที่เธอไม่ได้เชิญอีกด้วย ขณะนี้ กำลังจ้องเธอเขม็งอย่างโหดเหี้ยม
“นี่มัน……เกิดอะไรขึ้น? พี่คะ พี่เขย พวกพี่เป็นอะไรหรือ?”
“เพราะแกทั้งนั้น! เชียนหยวนล๋ายเย่ เพราะแกคนเดียวนางสารเลว เพราะแกทั้งนั้น ถึงทำให้ฉันกลายเป็นสภาพในวันนี้”
ทันใดนั้น พี่สาวของเธอคนนี้ก็เริ่มคลั่ง
เงยหน้าจ้องเธอเขม็งจากพื้นทันที ดวงตาคู่นั้น ราวกับใบมีด แทบรอไม่ไหวที่จะสับน้องสาวคนนี้เป็นซอสเนื้อ
เชียนหยวนล๋ายเย่ตกตะลึง
และในขณะนี้ มีสุภาพสตรีคนหนึ่งเดินขึ้นมา เมื่อเห็นว่าจนขนาดนี้แล้ว นางสารเลวคนนี้ยังทำตัวแบบนี้อยู่ เธอก็ยกขาขึ้นแล้วถีบไปยังหน้าของเธอทันที
“กรี๊ด!”
“ยังมียางอายหรือเปล่า? ยังจะโทษคนอื่นอีกนะ ฉันว่าแกน่ะตอนเด็กๆโดนสั่งสอนน้อยไปน่ะสิ แม่งเอ๊ย!”
เป็นแสงดาวนี่เอง
ม็อกโกที่ยืนมองอยู่ข้างๆตาก็กระตุกขึ้นมา
แต่ว่า เขาเองก็เหมือนชายหนุ่มอีกคน ตากระตุกไปก็เท่านั้น จะให้คุม นั่นเป็นไปไม่ได้เลย
และแล้วหญิงสาวคนนี้ก็เลือดออกตรงมุมปากแล้วล้มพับไปกับพื้น และในตอนนี้ ต่อให้เชียนหยวนล๋ายเย่จะซื่อแค่ไหน ก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ
ใช่แล้ว ตอนที่เธออยู่ในสระแห่งความงาม ก็ผิดปกติไม่ใช่หรือไง?
เพราะแบบนี้ พอเธอเห็นสามีแล้ว ก็……ก็กระโจนเข้าไปอย่างหน้าไม่อาย โชคดีที่เป็นที่รัก นี่ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นล่ะก็
ทันใดนั้น เธอที่ฉลาดหลักแหลม ก็คิดได้
ขณะนี้ ดวงนี้กลมโตราวกับลูกองุ่นก็ได้ถูกความเยือกเย็นปกคลุม
“เธอทำอะไรลงไปกันแน่?”
“เหอะเหอะ ฉันทำอะไรน่ะหรือ? เชียนหยวนล๋ายเย่ ฉันต้องบอกแกว่าฉันทำอะไรด้วยหรือ?”
เมื่อเชียนหยวน ชิกะเห็นว่าเป็นน้องสาว ทั้งๆที่ตัวยังล้มพับอยู่กับพื้น ท่าทีก็โอหังขึ้นมาทันที
นี่คือรังแกคนที่อ่อนแอกว่าหรือ?
เมื่อแสงดาวเห็นดังนั้นก็โกรธ คิดจะลงมืออีก!
และในขณะนี้ สิ่งที่ทำให้ทุกคนอึ้งจนพูดไม่ออกก็เกิดขึ้นแล้ว เด็กสาวน่ารักอ่อนโยนคนนั้น จู่ๆก็ยื่นมือไป แล้วจับคอของพี่สาวอย่างรวดเร็วและโหดเหี้ยมทันที
“จะพูด หรือไม่พูด?”
ทุกถ้อยคำ ออร่ารังสีแห่งความตายมากพอๆ กับดาบคมๆ ที่เพิ่งดึงออกมาจากฝัก
สถานการณ์ในตอนนี้เงียบลงจนหมด
พวกเขามองดูภาพนี้ด้วยความอึ้งทึ่ง แม้แต่แสนรักที่สงบมากที่สุด ก็ยังประหลาดใจขึ้นมาเล็กน้อย
ยัยเด็กนี่ ยังมีด้านนี้ด้วยหรือเนี่ย?
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงเริ่มต้น เพราะ เมื่อเชียนหยวน ชิกะไม่ได้เชื่อฟัง ดวงตาของเด็กสาวก็หรี่ลง จากนั้นก็เหยียบเข่าของพี่สาวลงไป
“แกร๊ก”
“กรี๊ด!”
กระดูกสะบักเคลื่อนและหัก ทำให้ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องออกมาอย่างโหยหวนบนพื้นทันที
และในตอนนี้ แม้แต่คิ้วของม็อกโกเองก็กระตุกไปครั้งหนึ่ง
เพราะว่า ในฐานะที่เป็นทหารคนหนึ่ง เขารู้ดีที่สุด ว่าความสามารถในการจะเหยียบกระดูกสะบักเข่าให้เคลื่อนที่ได้เพียงครั้งเดียวนั้น ไม่มีทางจะทำได้จากการฝึกทั่วๆไปเลย
“ไม่พูด ก็ไม่เป็นไร ฉันจะแสร้งทำเป็นไม่รู้ก็ได้ แต่ว่า ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ฉันไม่มีทางให้เธอออกมาปรากฏตัวในฐานะคนตระกูลคิววายอีกแล้ว เพราะว่าเธอมันไม่คู่ควร!”
เด็กสาวที่ถูกทำให้ฟิวส์ขาด หลังจากพูดจบด้วยสีหน้าแววตาที่เย็นชาแล้ว
เพียงพริบตาเดียว ขาอีกข้างของผู้หญิงคนนี้ และมือทั้งสองข้าง ก็ถูกเธอล็อกไว้ทั้งหมด ท่าทีที่รวดเร็ว โหด แม่นยำ จนทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์อึ้งกันไปหมด
แม้แต่ขนหัว ยังลุกไปหมด
แม่งเอ๊ย นี่น่าจะเป็นเรื่องที่น่าตกตะลึงที่สุด หลังจากที่พวกเขาได้ประสบมหัตภัยมาแล้ว
ยัยเด็กนี่ ที่แท้ภายนอกดูอ่อนโยนน่ารักใสซื่อ สิ่งที่ซ่อนอยู่คือด้านที่แท้จริงที่แข็งแกร่งและโหดเหี้ยม
“ดูเหมือนว่า เชียนหยวนเซ็นก็ถือว่าตาถึงมากนะ”
“หา? ทำไมล่ะ?”
ผู้คนที่เฝ้าดูด้วยความสยดสยองอยู่ เมื่อได้ยินคำพูดของแสนรักที่อยู่ข้างๆก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ พวกเขาหันกลับมามองมาที่เขา