ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1426 เชียนหยวนชิกะ
หลังจากฆ่าตัวตายแล้วก็รู้สึกเกินกว่าจะอธิบาย แต่มองออกว่า สีนัยน์ตาของผู้ชายคนนี้เข้มขึ้นมาก เหมือนว่าเขาจะรีบมากจึงดึงนิ้วมือของตัวเองออกมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนตรงที่ที่ห่างไปอย่างน้อยสองสามก้าว “ที่รักคะ?” “เอาล่ะ คุณจัดการเคลียร์ให้เรียบร้อยด้วยแล้วกัน” เขารีบพูดจบ หลังจากนำยาในมือไปวางข้างๆแล้ว ก็เดินไปที่อ่างล้างมือล้างนิ้วมือ สักครู่เดียวเขาก็เปิดประตูออกไป ไม่นานเชียนหยวนล๋ายเย่ที่อยู่ในห้องอาบน้ำ ก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้อง
เชียนหยวนล๋ายเย่ : “……….”
เขาออกไปแล้วใช่ไหมนะ? หรือว่า….ที่เธอทำไปเมื่อครู่ทำให้เขาผิดหวังงั้นหรือ? เธอเพิ่งจะโตเป็นผู้ใหญ่ ทั้งยังมีความสัมพันธ์ครั้งแรกกับเขา แต่กลับเหมือนมีกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักอย่างนั้นนะ ความสุขในใจของสาวน้อยพลันสูญสลายไป คิดจะไปแทนที่ใครบางคน ทำให้เธออดไม่ได้ที่มอบฝ่ามือแห่งความเสียใจและอับอายให้แก่ตัวเอง
__
ภายนอกโรงแรม คณาธิปมาถึงชั้นล่างแล้ว หัวใจเขายังเต้นเร็วขึ้น ดังนั้นเขาจึงอยากจะออกไปรับลมหนาวสักหน่อย ดีที่สุดคือไปแช่บ่อน้ำที่อุณหภูมิต่ำเล็กน้อย แต่เมื่อตอนที่เขาลงไปนั้น กลับพบว่าตรงลานจอดรถของโรงแรมแห่งนี้ เนื่องจากหิมะเพิ่งจะตกไป พื้นดินจึงกลายเป็นสีขาวโพลน มีเงาของคนสองคนที่คุ้นเคยกำลังก่อตุ๊กตาหิมะอยู่ตรงนั้น
“พี่คะ หิมะนี่มาไม่ทันเวลาเอาเสียเลย เพิ่งจะตกเอาป่านนี้ ทำให้เราสองคนเพื่อลูกสาวแล้ว ต้องลงมาปั้นตุ๊กตาหิมะขึ้นไปให้” “ผมก็บอกแล้วว่าคุณไม่ต้องลงมา อากาศหนาว” เสียงเย็นๆของชายหนุ่ม ในคืนที่เต็มไปด้วยหิมะนี้ ไม่มีอะไรพิเศษ แต่ทุกคำพูดของเขา ต่างเต็มไปด้วยความเอาใจใส่และหวงแหน เพราะกลัวว่าเธอจะหนาว เมื่อได้ยินดังนั้น หญิงสาวที่กำลังถือบอลหิมะอยู่ก็ยิ้มออกมา “ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันก็ไม่ได้เล่นหิมะตั้งนานแล้ว งั้นคืนนี้เรามาก่อสักแถวดีไหมคะ คุณ ฉันและลูกทั้งสองของเรา” “หึหึ…….” ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธ ดังนั้นทั้งสองจึงง่วนอยู่ตรงลานหิมะนั่นต่อไป
คณาธิปมองเห็นจากตรงประตู ก็ใจลอยเล็กน้อย ตอนนี้เขารักษาจนหายแล้ว เมื่อเห็นฉากนี้ ในใจก็ไม่ได้รู้สึกอยากครอบครองและไม่ยินยอมจนอิจฉาและคุ้มคลั่งแล้ว เขายังคงเจ็บปวด แต่เป็นไปในทางชื่นชมเสียมากกว่า ไม่มีใครรู้เลยว่าเมื่อคราวนั้นตอนที่เขาขึ้นชั้นมัธยมปลาย มากกว่าหนึ่งครั้งที่เขาเดินอยู่กับสาวน้อยที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้ เขาเห็นเธอที่เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา ทั้งยังเห็นว่าทุกๆวันเธอใช้ชีวิตอย่างร่าเริงและมองโลกในแง่ดี ในเวลานั้นเขายังคิดว่าหากมีวันหนึ่ง ที่พวกเขาสามารถเดินเคียงข้างกันได้ เขาจูงมือเธอ แบบนั้น เขาคงมีความสุขมากใช่หรือไม่? คำตอบก็คือใช่! เพราะเขาโหยหาแสงสว่าง ทั้งยังเหนื่อยหน่ายกับชีวิตที่มืดมน เหมือนกับที่ไพบูลย์บอกกับเขา ว่าในใจของเขา คนที่เขาต้องการจริงๆไม่ใช่เส้นหมี่ แต่เป็นแสงสว่างที่สามารถส่องแสงไปถึงก้นบึ้งของใจเขาและยังสามารถช่วยเขาออกมาได้ด้วย เช่นนั้นแล้วเชียนหยวนล๋ายเย่ตอนนี้จะใช่ไหมนะ?
“ที่รักคะ คุณอยากจะไปเล่นหิมะใช่ไหมคะ? ฉันไปเป็นเพื่อนนะคะ” ทันใดนั้นทางด้านหลังก็มีเสียงหอบของสาวน้อยลอยมา ตามมาด้วยสียงฝีเท้าตึงๆๆที่รีบลงมาจากชั้นบน คณาธิปรีบหันกลับไปดู ก็เห็นหญิงสาวที่สวมชุดคลุมอาบน้ำอยู่ด้านใน ชั้นนอกมีเพียงเสื้อคลุมหนึ่งตัวคลุมอยู่วิ่งตามมา “ที่รักคะ…….” เธอเรียกอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ เนื่องจากเมื่อครู่เขาออกมาโดยไม่ได้บอกกล่าวกับเธอ ในเสียงนี้จึงเจือไปด้วยเสียงสะอื้นเล็กน้อย
คณาธิป : “……….”
เธอไม่ใช่แสงสว่าง แต่เธอเป็นคนที่สวรรค์ส่งมาจัดการเขา!! ชายหนุ่มที่โมโหท้ายที่สุดจึงกลับห้องไปอย่างเสียอารมณ์
คืนนั้นทุกคนต่างนอนหลับอย่างมีความสุข เมื่อคืนหนึ่งผ่านไป หลังจากที่ทุกคนตื่นแล้ว และเปิดม่านหน้าต่าง บริเวณบ่อน้ำร้อนที่หิมะตกตลอดทั้งคืน กลายเป็นสีขาวโพลนไปหมด มองดูแล้วเหมือนสวรรค์อย่างนั้น
“ช่างสวยจริงๆ ที่รักคะ พวกเราอยู่ต่ออีกวันนะคะ” แสงดาวมองอย่างตื่นเต้นจากในห้องพัก ร้องขออยู่ต่ออีกหนึ่งวัน ม็อกโกไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี “ผมยังไงก็ได้ แต่คุณไปถามคุณปู่กับคุณอาดิลกก่อนว่าพวกเขาไม่มีธุระอะไรที่ต้องรีบกลับใช่ไหม?” “ง่ายจะตาย?” พูดจบ หญิงสาวคนนี้ก็พุ่งพรวดออกไปจากห้อง ไปหาคนทันที เหลือแต่ม็อกโกอยู่ในห้องเพียงคนเดียว เขาจึงจำต้องทั้งชงนมให้ลูก และทั้งต้องคอยระวังหนูดาราที่กำลังอยู่ในวัยซนวิ่งตามแม่ของเธออกไป
ผลจากการสื่อสารกันย่อมต้องผ่านความเห็นชอบกันหมด ปลายปีแล้ว นานๆจะออกมาเที่ยวสักครั้ง ทุกคนต่างก็อยากจะสนุกกัน ดังนั้นทุกคนจึงเห็นพ้องต้องกันที่จะอยู่ต่ออีกวัน ส่วนทางตระกูลเชียนหยวนนั่น ตั้งแต่ที่เชียนหยวนล๋ายเย่ให้คนส่งเชียนหยวนชิกะกลับไป ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆอีก คงน่าจะเพราะเข้าใจความหมายของเธอ ดังนั้นเชียนหยวนล๋ายเย่จึงอารมณ์ดี ทั้งยังเสนอสถานที่ดีๆให้ทุกคนด้วย “พวกเราไปที่ปากภูเขาไฟได้นะ มีแช่โคลน พวกคุณรู้จักไหมคะ?” “เธอหมายถึงที่ที่ฝังตัวเองไปในโคลนนะหรือ?” แสงดาวที่ชอบเล่นสนุกเมื่อได้ยินแล้ว ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที