ยิ่งไปกว่านั้น ครอบครัวของตนทำงานหนักตั้งแต่วันที่เข้ามา แต่เฉียนหงเย่นล่ะ? เธอสามารถเป็นนางบำเรอของผู้ดูแล เพียงเพราะเธอดูแลตัวได้ดีกว่าตัวเอง!
ดังนั้น เมื่อมองไปที่เฉียนหงเย่น เธอโกรธมาก กัดฟันและด่าว่า:”ผู้หญิงบางคนมันไร้ยางอายจริงๆ เพื่อประโยชน์เพียงเล็กน้อย ก็ไปนอนกับผู้ดูแล ไร้ยางอายจริงๆ!”
เมื่อเฉียนหงเย่นได้ยินเธอล้อเลียนตัวเอง ก็โกรธมากแน่นอน พูดด่าว่า:”เหอเหลียน เธอพูดจาระวังหน่อย มิฉะนั้นระวังพรุ่งนี้กูจะไม่ให้มึงกินข้าว!”
เมื่อเหอเหลียนได้ยินเช่นนี้ เธอก็โกรธทันที:”เฉียนหงเย่น เธอจะเหลิงทำไม?เธอก็แค่นอนกับผู้ดูแลเองไม่ใช่เหรอ? เธอคิดว่ามีเขาหนุนหลัง กูจะไม่กล้าทำอะไรมึงเหรอ? รอเขาเล่นมึงเบื่อแล้ว ถึงตอนนั้น มึงก็เหมือนกับกูไม่ใช่เหรอ?”
เฉียนหงเย่นโกรธมาก จนโพล่งออกมา:”เหอเหลียน ฉันว่าครอบครัวของเธอคงไม่อยากดีขึ้นแล้ว เชื่อไหมแค่ฉันพูดคำเดียว พรุ่งนี้จะทำให้เวลาทำงานในแต่ละวันของพวกเธอเพิ่มจาก 16 ชั่วโมงเป็น 20 ชั่วโมง? ให้ครอบครัวของเธอหมดแรงตาย!”
เมื่อเหอเหลียนได้ยินเช่นนี้ เธอก็โกรธมาก:”เฉียนหงเย่นมึงแม่งมีจิตสำนึกรึเปล่า? ทั้งครอบครัวกูมันเป็นเพราะมึง ถึงกลายเป็นแบบนี้! มึงไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกผิด ยังมาพูดแบบนี้กับกูอีก! มึงมันไม่ใช่คน!”
เฉียนหงเย่นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา:”อย่ามาพูดไร้สาระกับฉันที่นี่ เธอตกลงร่วมมือกับฉันเพราะเรื่องเงิน งั้นถ้าเธออยากได้เงินจำนวนนี้ ก็ต้องแบกรับความเสี่ยงอยู่เบื้องหลัง! ทำไมถึงไดเมาโทษฉันล่ะ?”
เหอเหลียนกัดฟัน:”ไม่โทษเธอแล้วจะโทษใคร ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ตอนนี้ทั้งครอบครัวของฉันกำลังกินเล่นในเมืองจินหลิงอยู่เลย! จะมาทนทุกข์แบบนี้ได้อย่างไร?”
เฉียนหงเย่นพูดอย่างดูถูก:”นี่เป็นการพิสูจน์ว่าเธอไม่มีชีวิตที่มีความสุข! เธอถูกกำหนดให้อยู่ในเหมืองถ่านหินขนาดเล็กนี้ตลอดชีวิต! ไม่เธอก็จะเหนื่อยตายที่นี่ หรือไม่ก็เหมืองถ่านหินขนาดเล็กจะถล่มเธอตายอยู่ข้างใน พูดสั้นๆเธอจะไม่สามารถยืนหยัดอยู่ในชีวิตของเธอได้อีก!”
เมื่อเหอเหลียนได้ยินเช่นนี้ นางก็โกรธจัด!
ตนเป็นเจ้ามือการพนันที่ทำงานหนักมากในมาเก๊ามาหลายปี เก็บเงินบางส่วน และจะกลับไปเลี้ยงตอยแก่ที่เมืองจินหลิง สุดท้ายเฉียนหงเย่นมาขอให้ตัวเองวางแผนให้หม่าหลัน วางแผนนี้ไม่เท่าไหร่ ตนวางแผนจนทำให้ตัวเองมายังเหมืองถ่านหินนี้ แล้วใช้ชีวิตในความมืด ชีวิตที่เหมือนนรก ดังนั้นเธอจะไม่เกลียดเฉียนหงเย้นได้อย่างไร?
ตอนนี้ฟังคำพูดของเฉียนหงเย่น เธอหงุดหงิดมาก! รู้สึกว่าสมองชาอยู่พักหนึ่ง แล้วหยิบตะขอเหล็กขึ้นมาจากพื้น ที่ใช้สำหรับดึงถ่านหินโดยเฉพาะ และสะบัดไปทางเฉียนหงเย่น!
เฉียนหงเย่นไม่นึกเลยว่า นังนี้จะกล้าทำตน!
ยิ่งกว่านั้น ขยับตะขอเหล็กทันที เธอกลัวจนฉี่แทบแตก รีบหนีไป แต่เธอเริ่มช้าไปนิด ตะขอเหล็กเกี่ยวน่องของเธอได้
ตะขอเหล็กสามารถเกี่ยวถ่านหินแข็งได้ ไม่ต้องพูดถึงเนื้อหนัง เฉียนหงเย่นรู้สึกเพียงว่าตะขอนั้นเหมือนตะขอปลา เจาะเนื้อตนทะลุ แล้วมีอาการปวดแสบ ทำให้เธอล้มไปที่พื้นด้วย
ในเวลานี้ ขาของเธอมีเลือดปน และดูน่ากลัว
เฉียนหงเย่นตกตะลึง เธอรู้ดีอยู่ในใจว่า ทุกอย่างในเหมืองถ่านขนาดเล็กนี้สกปรกมาก ตะขอเหล็กมีสนิมและขี้เถ้าถ่านติดอยู่ ไม่รู้ว่าแบคทีเรียกี่ตัว ดีไม่ดีบางทีอาจจะติดเชื้อ!
ยิ่งกว่านั้น เหอเหลียนที่อยู่ตรงหน้าเธอเสียสติไปแล้ว และเธอก็ค่อนข้างจะเป็นภัยต่อตัวเธอเอง!
ดังนั้นเธอจึงรีบตะโกน:”เหอเหลียน เธอกล้าทำฉัน เธออยากตายรึไง?”
เหอเหลียนตาแดงแล้วในเวลานี้ และกัดฟันพูดว่า:”มึงทำให้กูตกมาถึงจุดนี้ ให้กูอยู่ในความมืดตลอดชีวิต งั้นกูตายไปพร้อมกับมึงดีกว่า!”
หลังจากนั้น เธอก็ดึงขอเกี่ยวเหล็กออกจากน่องอย่างแรง แล้วก็กำลังจะไปเกี่ยวที่หน้าหล่อน!