นอกจากหยางเฉินแล้ว ยังมีใครได้อีก?
นี่ไม่ใช่หมายความว่า ถ้าอยากเฉินอยากจะฆ่าเขา แม้กระทั่งไม่ต้องปรากฏตัว แค่ถือโอกาสหยิบของชิ้นหนึ่งขึ้น ก็สามารถฆ่าเขาอย่างไม่รู้สึกตัวแล้ว
ประเด็นคือ จนมาถึงตอนนี้ แม้แต่หน้าของหยางเฉินเขาไม่ได้เห็นสักนิด ยังเกือบตายอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้ามแล้ว
“ภายในสิบลมหายใจ ไสหัวออกไปจากคลินิกอ้ายหมินซะ ไม่อย่างนั้น ตาย!”
และมีเสียงที่เย็นยะเยือกเสียงหนึ่งดังขึ้น
หลงคุนมองหวางจ้านอย่างลึกล้ำแวบหนึ่ง “ราชวงศ์หลง จะไม่ปล่อยนายไป!”
เสียงพูดจบลง เขาหมุนตัวถอยออกไปจากคลินิกอ้ายหมิน
จนหลงคุนออกไปแล้ว หวางจ้านถึงรู้สึกว่าแรงกดดันบนตัวหายไปในชั่วพริบตา ส่วนในใจเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
หลงคุนเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลาง แต่ทว่าการมีอยู่ที่น่าสะพรึงกลัวระดับนี้ คาดไม่ถึงหยางเฉินไม่แม้แต่เปิดเผยตัว อาศัยแค่ปากกาด้ามหนึ่ง ก็สามารถทำให้หลงคุนสั่นสะเทือนล่าถอย
นั่นไม่ใช่หมายความว่า ความสามารถของหยางเฉิน อย่างน้อยอยู่ที่แดนเทพชั้นปลายเหรอ?
แต่ว่า หยางเฉินแค่อายุยี่สิบแปดปีเอง
ภายในโลกนี้ มีคนที่มีพรสวรรค์วิถีบู๊น่าสยองขวัญเช่นนี้จริงๆ เหรอ?
ถ้าไม่ใช่เห็นกับตาตนเอง เขาคงไม่เชื่อเด็ดขาด
ไม่เพียงแค่หลงคุน และยังมีผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดสิบคนนั้น ในใจยิ่งตื่นตระหนกอย่างยิ่ง
ทันใดนั้นพวกเขามีความรู้สึกว่า หยางเฉินก็เหมือนหลุมที่ถมไม่เต็ม ไม่ว่าพบเจอศัตรูที่แกร่งมากแค่ไหน เขาล้วนสามารถจัดการจนแพ้ได้ง่ายดาย
“เสียวหว่าน ขอโทษนะ ทำหนูตกใจเข้าแล้ว”
หวางจ้านเก็บความคิดเอาไว้ มองทางเฝิงเสียวหว่าน ทำหน้ารู้สึกผิด
เฝิงเสียวหว่านส่ายหน้าเล็กน้อย “คุณปู่จ้าน ท่านรักษาตัวดีๆ มีเพียงท่านหายเจ็บแล้ว ถึงสามารถปกป้องตัวเองได้ค่ะ ไม่อย่างนั้น คนเหล่านั้นต้องไม่ปล่อยท่านไปแน่”
หวางจ้านพยักหน้าแล้ว เขาเข้าใจเป็นแน่ เพียงแต่สำหรับราชวงศ์หลง นับวันเขายิ่งหมดหวังจริงๆ
หลังหลงคุนออกมาจากคลินิกอ้ายหมิน ก็กลับไปยังคฤหาสน์ของหลงเทียนหยู่โดยเร็ว
“น้องหมอวิเศษคนนั้นล่ะ?”
หลงเฉียนถามแบบสงสัย
หลงคุนส่ายหน้าแล้ว สีหน้าอึมครึมไร้ที่เปรียบตอบว่า “เฝิงเสียวหว่าน แตะต้องไม่ได้! หวางจ้าน ก็แตะต้องไม่ได้! หยางเฉิน ยิ่งแตะต้องไม่ได้ใหญ่!”
“หลงคุน นี่คือนายเป็นอะไรแล้ว? ไปคลินิกอ้ายหมินมารอบหนึ่ง ทำไมถึงทอดถอนใจมากขนาดนี้?”
หลงเฉียนพูดแบบติดตลกอยู่บ้าง
หลงคุนกลับพูดด้วยท่าทางจริงจัง “ฉันไม่ใช่กำลังพูดล้อเล่นกับนาย แต่ว่าแจ้งเตือน! เมื่อกี้ ฉันปะทะมือกับหยางเฉินแล้ว”
“คุณเจอหยางเฉินแล้ว?”
ชั่วขณะนั้นหลงเทียนหยู่กระตือรือร้นขึ้นมาแล้ว รีบถามทันที “คุณโตโจมตีเขาจนแพ้แล้ว ถูกหรือเปล่า?”
หยางเฉินคือปีศาจในใจของเขา หยางเฉินไม่ตาย เกรงว่าวิถีบู๊ของเขายากจะพัฒนาขึ้นได้
ถ้าเกิดว่า หยางเฉินแพ้อยู่ในมือของหลงคุน ขอเพียงหลงเฉียนและหลงคุนลงมือพร้อมกัน คงต้องสังหารหยางเฉินทิ้งได้อย่างง่ายดายแน่
แต่ทว่าสิ่งที่ทำให้หลงเทียนหยู่ผิดหวังคือ หลงคุนกลับส่ายหน้าแล้ว ก่อนจะพูดด้วยท่าทางขึงขัง “พูดให้ถูกต้อง ผมแพ้แล้ว!”
“อะไรนะ?”
วินาทีนี้ หลงเฉียนที่หยิ่งยโสโอหัง ตกใจค้างแล้ว
ความสามารถด้านวิถีบู๊ของเขากับหลงคุนเท่ากัน ถ้าแม้แต่หลงคุนยังแพ้อยู่ในมือของหยางเฉินแล้ว งั้นแค่พูดได้ว่า เขาเจอหยางเฉินเข้า มีเพียงพ่ายแพ้เหมือนกัน
หลงเทียนหยู่อึ้งค้างอยู่เลย “นี่เป็นไปได้อย่างไร?”
“คุณเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลาง ต่อให้หยางเฉินแกร่งมากแค่ไหน พวกคุณก็สู้ได้เสมอกันมั้ง?”
หลงคุนทำหน้าเยาะเย้ยตนเอง “ถ้าผมบอกว่า แม้แต่หน้าของหยางเฉินผมยังไม่ทันเห็น ก็เกือบโดนเขาฆ่าทิ้งแล้วล่ะ?”
“ไม่!”
“นี่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”
“เขาเพิ่งอายุยี่สิบแปดปี จะเก่งกาจกว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลางได้อย่างไร?
อารมณ์ของหลงเทียนหยู่ฮึกเหิมอย่างมากกะทันหัน หน้าดูไม่เชื่อเต็มที่
พูดให้ถูกต้อง เขาไม่มีทางยอมรับว่าหยางเฉินครอบครองความสามารถด้านวิถีบู๊สังหารผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลางในชั่วพริบตาได้
หลงเฉียนท่าทางไม่เชื่อเช่นกัน “หลงคุน นายเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? หยางเฉินเพิ่งอายุยี่สิบแปดปี จะฆ่านายได้อย่างไรกัน? นายค่อนข้างประเมินเขาสูงเกินไป?”
“พวกนายคิดว่า ฉันหลงคุนเป็นคนที่พูดไปเรื่อยแบบนั้นเหรอ?”
หลงคุนกัดฟันพูดว่า “ตอนนี้ฉันบอกพวกนายได้อย่างเต็มปากมากว่า หยางเฉินคือจอมพลของชายแดนเหนือแห่งกองยุทธการ หยางปูไป้ในตำนาน และเป็นคนเดียวสู้ได้ครึ่งประเทศคนนั้น!”
ได้ยินคำพูดของหลงคุน สีหน้าหลงเฉียนและหลงเทียนหยู่ซีดเซียวอย่างยิ่งในชั่วขณะหนึ่ง
ชายแดนทั้งสี่แห่งกองยุทธการ กองยุทธการสาขาของเก้าเขตใหญ่ และกองยุทธการสาขาของแต่ละเมืองสำคัญใหญ่ๆ รวมขึ้นมาก็มีหลายสิบแห่ง
แต่ว่าในนั้น มีสี่ชายแดนแกร่งสุด ส่วนภายในสี่ชายแดน ก็เป็นชายแดนเหนือที่แกร่งที่สุด
จอมพลแห่งชายแดนเหนือ ยิ่งเป็นตำนานคนหนึ่ง นอกจากอิทธิพลไม่กี่คนนั้นที่ยืนอยู่ยอดบนจิ่วโจว จะมีใครรู้กัน?
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นอกจากผู้ยิ่งใหญ่ใจกลางสำนักงานใหญ่ของกองยุทธการ และนักรบของชายแดนเหนือ คนที่เคยหน้าหยางเฉิน ก็มีไม่มาก ถึงแม้จะเป็นผู้นำของราชวงศ์ ก็ยังไม่มีคนเคยเจอ
“หลงคุน เรื่องนี้สำคัญต่อราชวงศ์หลงอย่างมาก นายแน่ใจได้เหรอว่าหยางเฉินคือหยางปูไป้จอมพลชายแดนเหนือ?”
หลงเฉียนถามด้วยท่าทางจริงจัง
หลงเทียนหยู่กัดฟันแน่น มองทางหลงคุน
หลงคุนพยักหน้า “ฉันแน่ใจ!”
“นายไม่เคยเจอจอมพลชายแดนเหนือ และแต่ไหนแต่ไรไม่เคยปะทะมือกับจอมพลชายแดนเหนือมาก่อน เอาอะไรมาแน่ใจได้ว่า ชายหนุ่มที่อายุแค่ยี่สิบแปดปีคนหนึ่ง คือจอมพลชายแดนเหนือ?”
หลงเฉียนไม่ยินยอม กัดฟันสอบถาม
“งั้นนายบอกฉันมา เขาเป็นผู้แข็งแกร่งที่มาจากชายแดนเหนือ และที่บังเอิญคือ จอมพลชายแดนเหนือเป็นผู้แข็งแกร่งที่อายุน้อยมากคนหนึ่ง เขาอาศัยแค่ปากกาด้ามเดียว ก็สามารถฆ่าฉันได้สบายๆ งั้นนายบอกฉันมา ถ้าเขาไม่ใช่จอมพลชายแดนเหนือ แล้วจะเป็นใคร?”
“ยังมีอีก ว่ากันว่าใต้จอมพลชายแดนเหนือ เก้ากษัตริย์แห่งชายแดนเหนือ เก้าคนนี้ ยังมีคนหนึ่งความสามารถบรรลุถึงกึ่งแดนเทพ โดยพื้นฐานล้วนเป็นแดนราชาขั้นกลางและขั้นปลาย แต่ว่าเก้าคนนี้ กลับสามารถระเบิดกำลังสู้รบกึ่งแดนเทพได้”
“คนที่ปะทะกับองค์ชายก่อนหน้านี้ คือพวกพ้องใต้สังกัดของหยางเฉิน แม้แต่ยังอายุน้อยกว่าหยางเฉินด้วย เดิมทีมีเพียงความสามารถแดนราชาขั้นกลาง ยังสามารถระเบิดกำลังต่อสู้กึ่งแดนเทพออกมาได้เลย”
“ต่อมา ความสามารถทะลวงถึงแดนราชาขั้นปลาย และเวลานี้ เขาสามารถระเบิดกำลังสู้รบของแดนเทพชั้นต้นได้แล้ว”
“งั้นนายบอกฉันมา หม่าชาวคนนี้ ถ้าไม่ใช่หนึ่งในเก้ากษัตริย์แห่งชายแดนเหนือ ยังเป็นใครได้อีก?”
หลงคุนสอบถามต่อเนื่อง
คำพูดแต่ละประโยค ล้วนเหมือนเป็นค้อนหนักอันหนึ่ง ทุบหน้าอกของหลงเทียนหยู่อย่างรุนแรง
หลงเฉียนอึ้งทึ่งถึงที่สุดเหมือนกัน ข่าวลับพวกนี้ที่หลงคุนพูดมา ต่อให้เป็นตระกูลเดอะคิงทั้งห้า ต่างไม่อาจจะรู้ชัดได้ แต่สำหรับคนของราชวงศ์นั้น กลับเข้าใจแจ่มแจ้ง
หยางเฉินและหม่าชาวล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งที่ออกมาจากชายแดนเหนือ
หยางเฉินสามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นในชั่วพริบตาได้
หม่าชาวอยู่แดนราชาขั้นกลาง ยังสามารถระเบิดกำลังสู้รบของกึ่งแดนเทพออกมาได้
ทุกอย่างนี้ชี้ไปทางความจริงเรื่องหนึ่ง หม่าชาวก็คือหนึ่งในเก้ากษัตริย์แห่งชายแดนเหนือ ส่วนหยางเฉิน ก็คือจอมพลชายแดนเหนือที่เล่าลือกัน หยางปูไป้!
“ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง!”
หลงเฉียนสีหน้าซีดเผือดพักหนึ่ง