เหลือชายร่างใหญ่ชาวตะวันตกเพียงคนเดียว และก็เป็นฐานที่มั่นนักฆ่าที่ทรงพลังที่สุด ผู้แข็งแกร่งของขุมพลังของอาณาจักรกึ่งแดนเทพ
ในขณะนี้ ใบหน้าของเขาเฉื่อยชา ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง นักฆ่าที่ต่อสู้เคียงข้างเขาเมื่อวาน เดี๋ยวนี้ได้ตายหมดแล้ว
“คุณ…คุณเป็นใครกันแน่”
ชายร่างใหญ่ตัวสั่น และถามด้วยสีหน้าหวาดกลัว
แม้กระทั่งในสนามรบนอกอาณาเขต เขาก็ไม่เคยเห็นชายหนุ่มที่แข็งแกร่งเช่นหยางเฉิน
ตัวเขาเองเป็นนักฆ่ากึ่งแดนเทพ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหยางเฉิน เขาไม่มีอะไรนอกจากความสิ้นหวัง
“ดูเหมือน นายก็ไม่รู้เหมือนกัน!”
แววเจตนาสังหารฉายในดวงตาของหยางเฉิน สะบัดนิ้วดีดเศษหินไปยังคู่ต่อสู้
“พรึ่บ!”
ฐานที่มั่นแห่งแรกของหงเฉิน นักฆ่าหลายสิบคน เสียชีวิตทั้งหมด
หยางเฉินไม่แสดงความเมตตาใดๆทั้งสิ้น คนเหล่านี้บางทีอาจไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ในเมื่อพวกเขาเป็นนักฆ่าของหงเฉิน มีเพียงทางเดียวเท่านั้นก็คือตาย
เมื่อหยางเฉินกลับมาที่รถรบ ชายร่างใหญ่ของกองยุทธการนอกเขตของจิ่วโจว ตกตะลึงไปตั้งนานแล้ว
เมื่อกี้นี้ เขาได้เห็นการเผชิญหน้าระหว่างหยางเฉินและนักฆ่าหงเฉินจากระยะไกล ทั้งหมดนี้เป็นการกระทำเพียงฝ่ายเดียว
เริ่มจากหยางเฉินลงจากรถ และกลับมาที่รถ เพียงแค่สองนาที ฐานที่มั่นหงเฉินก็ถูกทำลายจนหมดสิ้นแล้ว?
ในนอกอาณาเขตของกองยุทธการ แม้ว่าหงเฉินจะไม่ใช่กองกำลังสูงสุด แต่ในโลกของนักฆ่า ก็เป็นหนึ่งในองค์กรนักฆ่าชั้นนำเช่นกัน
หงเฉินมีฐานที่มั่นเพียงสิบสามแห่ง แต่ภายในสองนาที ฐานที่มั่นหนึ่งแห่งก็ถูกกวาดล้างจนหมดสิ้น เกรงว่าอีกสิบสองฐานที่มั่นก็คงจบลงด้วยความพินาศอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ละมั้ง?
“ฐานที่มั่นต่อไป!”
หยางเฉินสั่ง
“ครับ!”
ชายร่างใหญ่รีบขับรถ มุ่งตรงไปที่ฐานที่มั่นต่อไปของหงเฉิน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ก็มาถึงฐานที่มั่นจุดที่สองของหงเฉิน
เหมือนกับก่อนหน้านี้ หยางเฉินยังคงทิ้งชายร่างใหญ่ไว้ที่กองยุทธการจิ่วโจว เขาบุกเดี่ยวไปที่ฐานที่มั่นเพียงลำพัง และเริ่มสังหาร
สองนาทีเช่นเคย การต่อสู้จบลง
ชายร่างใหญ่มึนงง จนถึงขณะนี้ เขาถึงรู้ว่าหยางเฉินให้เขารอในรถรบ เพราะกังวลว่าเขาจะกลายเป็นภาระของหยางเฉิน
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ชายร่างใหญ่สีหน้าขมขื่น
จะว่าไปแล้ว เขาก็เป็นกึ่งแดนเทพผู้แข็งแกร่ง แม้แต่นอกอาณาเขตของกองยุทธการจิ่วโจว เขาก็ถือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นยอด
แต่พอมาถึงที่หยางเฉิน เขากลับกลายเป็นภาระ
ในเวลาเดียวกัน ในสำนักงานใหญ่ของหงเฉิน ในฐานใต้ดิน บนจอขนาดใหญ่ เห็นเพียงจุดสีแดงสลายหายไปทีละจุด
จุดแดงเหล่านี้ เป็นฐานที่มั่นสิบสามแห่งของหงเฉิน ตราบใดที่จุดสีแดงยังสว่างแสดงว่าฐานที่มั่นนี้ยังคงอยู่
แต่ภายในเวลาไม่ถึงสามชั่วโมง จุดสีแดงก็สลายหายไปตั้งหกจุดแล้ว
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมฐานที่มั่นหงเฉินของเราถึงถูกทำลายไปติดต่อกัน?”
ฐานบัญชาการของหงเฉิน โต๊ะประชุมที่หน้าจอ นักฆ่าหงเฉินพูดด้วยสีหน้าที่โกรธจัด
คนอื่นๆเงียบเหมือนจั๊กจั่น และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เห็นเพียงที่มั่นของหงเฉินหายไปติดต่อกันทีละแห่ง พวกเขาอยากจะไปสนับสนุน แต่ไม่รู้ว่าที่มั่นต่อไปของคู่ต่อสู้จะไปทางไหน?
ประเด็นคือ ทุกๆฐานที่มั่นสองแห่งอยู่ห่างกันประมาณครึ่งชั่วโมงในการขับรถ แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าเป้าหมายต่อไปของอีกฝ่ายคือจุดไหน ก็แทบจะไปไม่ทันด้วยซ้ำ
เนื่องจากฐานที่มั่นแต่ละแห่งสลายหายไปเร็วเกินไป โดยพื้นฐานแล้ว ทุกๆสองฐานที่มั่นในระหว่างขับรถจะมีฐานที่มั่นหนึ่งจุดที่สลายหายไป
“หรือว่าเป็นหยางเฉิน?”
ในขณะนี้ จู่ๆ นักฆ่าคนหนึ่งก็ถามขึ้น
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทุกคนต่างก็ตกใจ
“เป็นไปไม่ได้!”
มีคนโต้กลับทันที “แม้ว่าจะเป็นแดนเทพชั้นยอดผู้แข็งแกร่ง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีประสิทธิภาพที่รวดเร็วเช่นนี้ มาทำลายฐานที่มั่นหงเฉินของเรา”
“ผมสงสัยว่า อีกฝ่ายควรจะเป็นพลังของประเทศใดประเทศหนึ่ง ที่มาทำลายหงเฉินของเรา”
และมีคนพูดขึ้นทันที “ตามข้อมูลที่หงเฉินเราแจ้งมา แดนวิถีบู๊ของหยางเฉิน น่าจะอยู่ในแดนเทพชั้นปลาย”
“ทุกฐานที่มั่นของหงเฉินเรา ก็ได้รับการปกป้องโดยกึ่งแดนเทพผู้แข็งแกร่ง ยังมีอาวุธที่แข็งแกร่งไม่มีอะไรเทียบได้ ถึ
งแม้จะเป็นแดนเทพชั้นยอดผู้แข็งแกร่ง ก็ไม่น่าจะใช้เวลาไม่กี่นาที ก็ทำลายจุดฐานที่มั่นไปหนึ่งจุด”
“ดังนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นหยางเฉิน ต้องเป็นประเทศใดประเทศหนึ่ง หรือผู้มีอำนาจสุดยอด ต้องการทำลายหงเฉินของเรา”
ชายชาวตะวันตกร่างใหญ่ สีหน้าดูเคร่งขรึมอย่างยิ่ง
เขาไม่ต้องการเชื่อมโยงทั้งหมดนี้กับหยางเฉิน แต่ฐานที่มั่นของหงเฉินถูกทำลายเร็วมาก และดูเหมือนว่าหยางเฉินไม่น่าจะทำได้
“ไม่ว่าอำนาจอะไร ถ้าต้องการหงเฉินของเรา ก็คือกำลังหาที่ตาย!”
หัวหน้านักฆ่าฉายเจตนาฆ่าในแววตา และสั่งทันที “สั่งการลงไป ให้นักฆ่าหงเฉินทั้งหมดละทิ้งฐานที่มั่น แล้วกลับไปที่สำนักงานใหญ่ทันที!”
“นอกจากนี้ แจ้งนักฆ่าทุกคนที่อยู่ในภารกิจให้ยกเลิกภารกิจทั้งหมด และกลับไปที่สำนักงานใหญ่ทันที!”
“ครับ!”
ในสถานการณ์เช่นนี้ ทำได้แต่ให้นักฆ่าหงเฉินทั้งหมดมารวมตัวกันที่สำนักงานใหญ่เท่านั้น เพื่อหลีกเลี่ยงความสูญเสียที่มากกว่านี้
ฐานที่มั่นหนึ่งจุด สำหรับหงเฉินนั้นไม่มีค่าต้องพูดถึง จริงๆที่สำคัญที่สุดคือ นักฆ่าของหงเฉินถึงจะเป็นรากฐานของพวกเขา
ขอเพียงนักฆ่ายังอยู่ หงเฉินก็จะไม่ถูกทำลายอย่างแน่นอน!
“หัวหน้า แล้วสารเลวจิ่วโจวที่อยู่ข้างนอกล่ะ ยังจะเก็บไว้ไหม?”
ในขณะนี้ จู่ๆ ลูซิเฟอร์ก็ถามขึ้น
หัวหน้าหงเฉินขมวดคิ้ว “ภารกิจทั้งหมดสามารถล้มเลิกได้ แต่ภารกิจนี้ห้ามล้มเลิกเด็ดขาด เก็บเขาไว้ก่อน!”
“ครับ!”
ลูซิเฟอร์ไม่กล้าคิดที่จะฆ่าหม่าชาวอีก
ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หยางเฉินไปที่ฐานที่มั่นหลายแห่ง เขาพบว่าทั้งหมดล้วนว่างเปล่า
“จอมพล ดูเหมือนว่านักฆ่าหงเฉินทั้งหมดได้อพยพออกจากฐานที่มั่นแล้ว ตอนนี้ยังต้องการไปยังฐานที่มั่นต่อไปหรือไม่?”
ชายร่างใหญ่ที่ขับรถถาม
สีหน้าของหยางเฉินสงบนิ่ง แต่ในดวงตาของเขามีแสงเย็นวูบวาบ และพูดว่า “ฐานที่มั่นต่อไป!”
มีฐานที่มั่นทั้งหมดสิบสามแห่ง เวลานี้เขาได้ทำลายฐานที่มั่นไปแล้วหกหรือเจ็ดแห่ง และพบฐานที่มั่นที่ว่างเปล่าสามสี่แห่ง ขณะนี้เหลือเพียงสามหรือสี่ฐานที่มั่นสุดท้ายเท่านั้น
เขาไม่เชื่อ ในฐานที่มั่นสิบสามแห่งของหงเฉิน จะหาหม่าชาวไม่เจอ
วันนี้หงเฉินจำเป็นต้องถูกทำลาย!
หยางเฉินฆ่าไปตลอดทาง และภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง เขาก็ทำลายฐานที่มั่นของหงเฉินไปกว่าครึ่ง
สิ่งนี้ทำให้พวกนักฆ่าของหงเฉินโกรธมากจนสุดขีด และแม่แต่ตอนนี้พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ตกลงใครต้องการทำลายหงเฉิน
แต่กลับเรียกนักฆ่าของหงเฉินทั้งหมดจากฐานที่มั่นที่ยังไม่ถูกทำลาย ทั้งหมดมารวมตัวกัน
แม้ว่าหงเฉินจะเรียกนักฆ่าที่ออกไปทำภารกิจแล้ว แต่ด้วยความเร็วของหยางเฉินที่จะทำลายฐานที่มั่นของหงเฉิน เกรงว่าหงเฉินจะไม่สามารถยืนหยัดรอพวกนักฆ่าทั้งหมดกลับมา