เมื่อได้ยินหม่าหลานเย้ยหยันทุกคนเกี่ยวกับสถานกักขังอีกครั้ง เซียวไห่หลงก็พูดอย่างโกรธเคืองทันที:”หม่าหลัน ดูท่าทางที่น่าเกลียดของเธอสิ ฟันหน้าทั้งสองซี่หายไปแล้ว พูดแล้วลมก็ออกมา มาเหลิงอะไรกับเราอีกล่ะ?”
เมื่อหม่าหลันได้ยินว่าเซียวไห่หลงกล้าที่จะเยาะเย้ยฟันของเธอเอง เธอก็โกรธ
ไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอไม่กล้าส่องกระจกเพราะว่าฟันหน้าน่าเกลียด
แต่การพบหมอฟันเป็นเรื่องที่ลำบากมาก ในบางครั้งคุณต้องกลับไปกลับมาหาหมอฟันหลาย ๆ ครั้งเพื่ออุดฟัน ไม่ต้องพูดถึงว่าฟันหักไปสองสามซี่และต้องทำใหม่อีกครั้ง
เดิมทีเซียวชูหรันต้องการใช้เงินเพื่อปลูกฟันลายคราม แต่เป็นเพราะเธอขาหักและไม่สะดวกที่จะเคลื่อนไหว ดังนั้นเลยไม่ทำก่อน แต่คุยไว้แล้ว พอขาหายดีก็ไปปลูกฟัน
เป็นเพราะการสูญเสียฟันหน้า ซึ่งหม่าหลันไม่อยากที่จะออกไปเลย ไม่เช่นนั้นพออ้าปากก็จะน่าเกลียด
แต่ตอนนี้ เซียวไห่หลงกล้าที่เอาฟันของเขาเพื่อหยอกล้อตัวเอง เธอจะทนได้อย่างไร?
หม่าหลันจึงด่าทันที:”เซียวไห่หลง ฉันเป็นป้าสองของนาย ไม่กลัวฟ้าผ่าเหรอ? พูดกับฉันแบบนี้”
เซียวไห่หลงพูดอย่างดูถูก:”เธอเป็นป้าสองอะไรล่ะ?มองดูความแย่ของเธอ ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนน่าเกลียดเท่าเธอใาก่อน! ฟันหน้าหายก็ไม่ไปเสริม มึงเหลือไว้แสดงรายการตลกเหรอ?”
สิ่งที่หม่าหลันไม่กล้าคิดคือรูปลักษณ์ของนายหญิงใหญ่ในรายการตลกของจ้าวเปิ่นซาน ซ่งตันตัน เพราะตอนนี้เธอดูคล้ายกับเธอ เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวไห่หลง มันก็ยิ่งน่าหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก
ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋าของเธอและกัดฟันด่าว่า:”รอฉันก่อน ฉันจะโทรหาตำรวจและบอกว่าพวกเธอบุกเข้าไปในบ้าน! พวกแกไม่เคยเปลี่ยน เข้าไปข้างในครั้งนี้และอีกนานกว่าจะออกมา!”
นายหญิงใหญ่เซียวหัวเราะเยาะในขณะนี้ด้วยใบหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม:”หม่าหลัน เธอคิดว่าเธอเป็นคนเดียวในโลกที่สามารถซื้อ Tomson Riviera ได้เหรอ?”
หม่าหลันพูดอย่างเย็นชา:”แน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่ยาจกอย่างพวกแก จะมาอยู่Tomson Rivieraได้?ไม่ใช่ฉันรังเกียจเธอหรอกนะ ถ้านายหญิงใหญ่อย่างแกอยู่Tomson Rivieraได้ ฉันจะเอาหัวบิดลงมาให้เตะ!”
นายหญิงใหญ่เซียวหัวเราะเสียงดัง:”โอ้ หม่าหลัน เธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลยจริงๆ อย่าเห็นว่าร่างของฉันแก่เลย วันนี้ฉันอยากจะลองดูว่าหัวของเธอดีหรือเปล่า!”
สุดท้าย นายหญิงใหญ่ก็หยิบกุญแจอันวิจิตรงดงามออกมาแล้วพูดอย่างเย่อหยิ่ง:”ฉันบอกให้ หม่าหลัน A04 ของTomson Rivieraนี้เป็นของฉันแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ครอบครัวของพวกเราจะเป็นเพื่อนบ้านกัน!”
“ถุ้ย!”หม่าหลันพูดอย่างดูถูก:”เธอยังจะกล้าอวด เธอไม่มีจะกินแล้ว จะซื้อ A04 Tomson Rivieraได้? เธอขายเซียว เวยเวยให้คนรวยอีกแล้วเหรอ? แต่เพื่อความงามของเซียว เวยเวย คนรวยคนไหนที่ยินดีจ่ายราคามหาศาลเช่นนี้?”
เมื่อเซียวเวยเวยได้ยินแบบนี้ เธอชี้มาและพูดอย่างโกรธเคือง:”หม่าหลัน เธอพูดถึงใครอยู่?”
“เธอไงล่ะ!” หม่าหลันพูดอย่างไม่ใส่ใจ:”ก็ไม่รู้ว่าใครอยู่กับชายชราที่แก่กว่าพ่อของตนอีก ตอนนี้เขากล้ามาอวดฉัน แล้วยังไง?”
เซียวเวยเวยโกรธจัดเมื่อถูกเปิดแผลเก่า เธอกำลังจะเข้าว่าหม่าหลัน นายหญิงใหญ่เซียวคว้าเธอและพูดเบาๆ:”เวยเวย อย่าไปโกรธคนพิการแบบนี้ นางเป็นทุกข์มากแล้ว จะจริงจังกับนางไปทำไม?”
พูดจบก็บอกคนอีกสี่คนว่า:”ไปเถอะไปเถอะ เราต้องไปทำความสะอาดคฤหาสน์ของเรา จะเถียงกับคนเลวแบบนี้ไปเพื่ออะไร”
คนอื่นๆ ถ่มน้ำลายใส่เท้าของหม่าหลันทีละคน จากนั้นทุกคนก็เดินผ่านเธอด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง
หม่าหลันยังไม่เชื่อว่าพวกเขาสามารถซื้อTomson Rivieraได้จริง ๆ และด่าอยู่ข้างหลังว่า:”พวกเธอยังไม่พออีก แสร้งทำเป็นอวดดีเสมอ เดี๋ยวจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไล่พวกเธอก็ได้”
เฉียนหงเย่นหันกลับมามองที่หม่าหลันด้วยดวงตาที่มืดมนและพูดอย่างเย็นชา:”หม่าหลัน อย่าลืมว่าบัญชีระหว่างเราสองคนยังไม่ชำระ!”