ใบหน้าของเทียนชิงนั้นดูเคร่งเครียดขึ้นทันที
เผ่าเทวานั้นเป็นเผ่าที่ยืนอยู่สูงเหนือทุกชีวิตแต่กลับถูกคนผู้หนึ่งกระทืบลงด้วยเท้าสิ้นในเวลานี้!
ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังจะเป็นความพ่ายแพ้ตลอดกาล!
หลังจากวันนี้ไปแล้วใครจะยังต้านทานหรือเทียบเคียงเย่หยวนได้?
ในศึกของยอดคนนี้ เย่หยวนเอาชนะพวกเขาได้หนึ่งต่อห้าทำให้เผ่าเทวาไร้สิ้นพลังขัดขืน
ศึกครั้งนี้มันเหนือล้ำทำลายตำนานอันยาวนานของเผ่าเทวาลงสิ้น!
เผ่าเทวานั้นจะมิใช่เผ่าในตำนานใดๆ อีกต่อไป
พวกเขาทั้งหลายนั้นเองก็พ่ายแพ้ตกอยู่ใต้เท้าคนอื่นได้เช่นกัน!
“แล้วเรายังมีทางออกอื่นอีกหรือ?” เทียนชิงถามขึ้นมาด้วยความขมขื่น
เขานั้นแทบไม่อยากจะรับความเป็นจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้า
สำหรับเทียนชิงแล้วเขานั้นเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดเสมอมา
เขานั้นรู้สึกว่าจุดที่ตนอยู่คือยอดสุดของโลกหล้า ไม่มีใครจะก้าวขึ้นไปได้สูงกว่าตนแล้ว
แต่เวลานี้เย่หยวนกลับก้าวล้ำหัวเขาไปขึ้นเป็นจุดสูงสุดอันใหม่!
เย่หยวนพยักหน้ารับ “มี จากนี้ไปพวกเจ้าก็จงทำอะไรตามกฎตามระเบียบผู้คน ทำเช่นนั้นข้าจะไม่ทำอะไรต่อเผ่าเทวาอีก แต่เจ้าจงจำไว้ในวันหน้ามันจะไม่มีเผ่าพันธุ์ไหนสูงต่ำไปกว่ากันทั้งสิ้น! ทุกชีวิตนั้นจะล้วนมีค่าเท่ากัน! เจ้าจงไปสั่งสอนคนในเผ่าพันธุ์เจ้าให้มันวางศักดิ์ศรีโง่ๆ ทิ้งลงเสีย แน่นอนว่าทางฝั่งมนุษย์เองก็จะไม่ยึดถือตนเองเป็นผู้ปกครองใดๆ”
เทียนชิงเบิกตากว้างขึ้นมาถาม “เจ้าหมายความเช่นนั้นจริง?”
เย่หยวนจึงตอบกลับไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ข้าจำเป็นต้องมาเล่นตลกกับเจ้าหรือ?”
เทียนชิงผงะไปอย่างไม่อาจห้ามตัว
เพราะหากให้พูดตามตรงแล้วศักดิ์ศรีของเผ่าเทวานั้นมันฝังรากลึกไปถึงกระดูก
มันเป็นศักดิ์ศรีที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่วินาทีที่เกิด เป็นสิ่งที่ไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงใดๆ ได้
เผ่าเทวานั้นเป็นเผ่าพันธุ์ที่ถูกเผ่าอื่นๆ เกรงกลัวเสมอมาตั้งแต่วินาทีที่ถือกำเนิด
แต่เวลานี้เย่หยวนกลับคิดจะทำให้คนทั้งหลายเท่าเทียม
มีหรือที่เผ่าเทวาหรือตัวเทียนชิงจะเคยพบเจอเรื่องราวสุดแสนน่าอับอายเช่นนี้มาก่อน?
แต่เทียนชิงเองก็ไม่ได้โง่เง่า
เขานั้นรู้ดีว่าคำของเย่หยวนมันมิใช่ความเห็นใจสงสารใด
ด้วยกำลังของเย่หยวนนั้นเขาย่อมจะสามารถทำให้เผ่ามนุษย์กลายเป็นผู้ปกครองเหนือล้ำทุกเผ่าพันธุ์ได้ง่ายๆ!
แต่เขานั้นไม่คิดทำ!
เย่หยวนนั้นมีอำนาจของผู้ปกครองอย่างแท้จริง คำพูดของเขานั้นคือกฎหมาย
หากเขาบอกว่าทุกชีวิตเท่าเทียม ทุกชีวิตที่อยู่บนโลกหล้านี้มันก็จะเท่าเทียมกันทันที!
เพียงแค่ว่าเทียนชิงไม่อาจจะเข้าใจได้!
“ทำไมเล่า? เผ่าเทวาข้านั้นย่อมจะมีความแค้นลึกล้ำกับเจ้านัก!” เทียนชิงถามขึ้นมา
“ไม่นานเจ้าจะได้เข้าใจมันแน่! อีกไม่นานข้าจะแวะไปเยี่ยมที่เผ่าเทวา! เวลานี้พวกเจ้าจงกลับไปเสียก่อนเถอะ!” เย่หยวนกล่าว
เทียนชิงนั้นหน้าเปลี่ยนสีไปก่อนจะนึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่เย่หยวนเคยกล่าวถึง
หรือว่าเย่หยวนคิดจะจัดการกับแปดจอมเทพจริง?
แต่เย่หยวนนั้นไม่ได้คิดสนใจเทียนชิงใดๆ อีกและหันหน้าไปหาหลงยี่แทน “หลงยี่ เจ้านั้นนำกำลังแปดเผ่าพันธุ์อสูรเฝ้าดูแลรักษาหน้ามิตินรกมานับหมื่นๆ ล้านปี เป็นการยอมสละตนเพื่อผลประโยชน์ของคนทั้งโลก ข้าจะขอมอบผลึกแห่งกฎนี้ให้เจ้า! ในวันหน้าเจ้าจะได้กลายเป็นเต๋าบรรพกาลชีวิต!”
หลงยี่นั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายด้วยรอยยิ้มกว้างเต็มใบหน้า
ที่ด้านข้างเหล่าผู้นำของเผ่าพันธุ์อื่นๆ เองก็เข้ามาร่วมยินดีกับเขา
หากหลงยี่ได้ขึ้นเป็นเต๋าบรรพกาลแล้วมันย่อมจะไม่มีใครคิดขัด
“ขอบพระคุณมากท่านบรรพบุรุษ!” หลงยี่ก้มหัวลงรับคำ
เย่หยวนพยักหน้ารับก่อนจะหันไปหาทางหนี่ซวนต่อ “หนี่ซวน เจ้านั้นเป็นแม่ทัพใหญ่ของหลากเผ่าพันธุ์ ทำประโยชน์ให้แก่ผู้คนอย่างมหาศาลเกินนับ! หลังจบเรื่องราววันนี้ไปข้านั้นจะวางมหาค่ายกลสืบทอดขึ้นมาใหม่อีกครั้งและเจ้าจะเป็นคนที่สองที่ได้รับสิทธิเข้าถึงมันนอกจากตัวว่านเจิ้น!”
เมื่อหนี่ซวนได้ยินเช่นนั้นเขาก็แทบจะกระโดดขึ้นมาเต้น!
มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจความหมายของมหาค่ายกลสืบทอด?
เพราะมหาค่ายกลสืบทอดนั้นมันคือมหาค่ายกลในตำนานที่สั่งสอนให้เกิดมหาบรรพกาลทั้งสิบแปดขึ้นมา!
การที่เขาได้รับโอกาสนี้มาต่อให้เขาจะไม่มีปัญญาก้าวขึ้นถึงระดับของมหาบรรพกาลแต่วันหน้าเขาก็คงเป็นหนึ่งในสุดยอดเจ้าฟ้าดินบนมหาพิภพถงเทียนนี้
“ขอบพระคุณท่านนักบุญฟ้าคราม!” หนี่ซวนร้องบอก
เย่หยวนพยักหน้ารับก่อนจะหันไปมองดูหน้าเหล่ายอดฝีมือรอบๆ “การกำเนิดแห่งเต๋าสวรรค์ครานี้มันได้จบลงแล้ว จากวันนี้ไปทั้งฝั่งหลากเผ่าพันธุ์และเผ่าเทวานั้นจะไม่หาเรื่องกันอีก! หากใครนั้นคิดสร้างเรื่องให้เกิดขึ้นระหว่างสองเผ่าพันธุ์ข้าจะสังหารมันผู้นั้นอย่างไร้ปรานี!”
คำพูดของเย่หยวนนั้นมันฟังดูสุดแสนสบายไร้ความเข้มงวดใด
แต่คำพูดนี้ของเขามันย่อมจะไม่มีใครที่กล้าขัด
เพราะเวลานี้ตัวเย่หยวนนั้นคือผู้ปกครองทุกเผ่าพันธุ์อย่างแท้จริง!
และคำว่าทุกเผ่าพันธุ์นี้มันรวมไปถึงเผ่าเทวาด้วย!
ไม่มีใครกล้าจะขัดคำของเขา!
แม้ว่าหลายต่อหลายคนนั้นจะไม่เข้าใจนักก็ตาม
…
ไม่นานนักเรื่องศึกหน้าเขาแห่งถงเทียนนั้นมันก็ได้กระจายไปทั่วทั้งมหาพิภพถงเทียนอย่างรวดเร็ว
เหล่าผู้คนทั้งหลายที่ได้ยินต่างต้องฟังมันอย่างตื่นเต้น!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันถึงจุดที่นักบุญฟ้าครามคนเดียวเอาชนะห้าบรรพบุรุษเผ่าเทวา
แค่ได้ยินได้ฟังนั้นมันก็ทำให้เลือดลมของพวกเขาไหลพล่านแล้ว
เรื่องราวเช่นนั้นมันไม่มีใครเคยคิดฝันถึงมาก่อน
หากเป็นเทียนชิงที่ต่อสู้กับเต๋าบรรพกาลแบบหนึ่งต่อห้าแล้วพวกเขาอาจจะยังไม่ตกใจมากมาย
แต่นี่มันเป็นฝ่ายมนุษย์ที่เอาชนะเผ่าเทวา
มันเหนือล้ำยิ่งกว่าสวรรค์!
“เก่งเกิน! เก่งกาจเกินไปแล้ว! หากชีวิตนี้ข้าได้เห็นท่านนักบุญฟ้าครามท่านสักครั้งข้าคงตายตาหลับได้!”
“อันดับหนึ่งตลอดทุกยุคสมัย! ท่านนักบุญฟ้าครามนั้นสมชื่อแล้วจริงๆ ที่ได้รับยกย่องเป็นยอดคนอันดับหนึ่งของทุกยุคสมัย!”
“ท่านนักบุญฟ้าครามนั้นเป็นเหมือนดั่งดวงตะวันที่สาดส่องแสงให้เรามาทุกยุคสมัย! ท่านผู้เดียวนั้นสร้างตำนานขึ้นมาถึงสามยุค! ทิ้งคุณงามไว้มากมายกดหัวเผ่าเทวาไว้ตลอดกาล ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่นี้มันจะยังมีใครมาเทียบเคียงได้อีก?”
…
หลังจากที่เผ่าเทวาได้ปรากฏขึ้นมานั้นมันก็ทำให้คนทั้งหลายได้รู้สึกหวาดกลัวเต็มอก
โดยเฉพาะการกลับมาของเทียนชิงที่จัดการสามเต๋าบรรพกาลด้วยตัวคนเดียว
ความตกตะลึงนั้นมันไม่อาจจะเอาคำพูดใดมาอธิบายได้
ในความคิดของคนทั้งหลายนั้นเต๋าบรรพกาลมันคือตัวตนที่อยู่สูงล้ำที่สุดของมหาพิภพถงเทียนนี้ เป็นตัวตนที่ไร้เทียมทาน!
แต่จู่ๆ มันกลับมีคนผู้หนึ่งมาจัดการสามเต๋าบรรพกาลลงด้วยตัวคนเดียว เรื่องราวนี้มันย่อมจะยิ่งใหญ่ล้ำในจิตใจของผู้คน
แต่เย่หยวนนั้นกลับเอาชนะห้าบรรพบุรุษของเผ่าเทวาไว้ด้วยกำลังของตนเพียงแค่คนเดียวทั้งยังเป็นบรรพบุรุษเผ่าเทวาที่ได้รับพลังของเต๋าบรรพกาลมาแล้วด้วย
หากให้เทียบกันแล้วตัวเย่หยวนมันคงเป็นสวรรค์ลงมาเอง!
พลังของเขานั้นมันเหนือล้ำกว่าที่จะเอาคำพูดใดๆ มาบรรยายได้
จากวันนี้ไปมนุษย์ทั้งหลายจะได้ใช้ชีวิตใต้แสงตะวันอย่างสุขสบาย
พวกเขานั้นไม่ต้อง ‘หลบ’ เพราะความกลัวใดๆ อีกแล้ว!
เรื่องใหญ่ที่กดหัวพวกเขามาถึงสองยุคสมัยนั้นมันกลับถูกเย่หยวนจัดการลงสิ้น!
ก่อนศึกครั้งนี้คนทั้งหลายนั้นเพียงแค่ชื่นชมนับถือจิตใจที่กว้างใหญ่ของเย่หยวนเพียงเท่านั้น
แต่หลังจากศึกนี้ผ่านไปแล้วเย่หยวนก็ได้กลายเป็นเทพเจ้าของพวกเขาไปในทุกด้าน!
เขานั้นคือเทพที่อยู่บนสวรรค์!
เขานั้นคือเทพที่สยบทุกอย่างลงได้แทบเท้า!
เขานั้นคือเทพผู้คุ้มครองเผ่าพันธุ์!
จากวันนี้ไปเขานั้นจะกลายเป็นตำนานที่ยังมีชีวิต!
เพียงแค่ว่าเรื่องราวทั้งหลายนี้เย่หยวนไม่ได้รับรู้ถึงและไม่ได้สนใจมากมาย
เพราะเวลานี้จิตใจของเขามันมีแต่เมฆหมอกดำมืด
เพราะว่าเขานั้นรู้ดีว่าการจัดการเผ่าเทวาลงมันเป็นแค่ก้าวแรกเท่านั้น!
แปดจอมเทพผู้สร้างเผ่าเทวานั้นต่างหากที่น่ากลัวอย่างแท้จริง!
หากต้องไปเผชิญหน้ากับตัวตนระดับนั้น เขาไม่มีความมั่นใจใดๆ แม้แต่น้อย
แต่ไม่นานเขาต้องได้เผชิญแน่
แต่ก่อนที่เรื่องทั้งหลายจะไปถึงจุดนั้นมันก็ยังมีเรื่องสำคัญอีกอย่างที่เย่หยวนต้องจัดการ
ช่วยมู่หลินเสวีย!
เขานั้นเสาะหาวิธีต่างๆ มากมายด้วยความยากเย็นจนไปถึงหยาดชีวาก็เพื่อจะช่วยเหลือนาง
เวลานี้เขาได้สิ่งที่ต้องการตามหวังแล้ว!
แต่ก่อนที่เขาจะได้ลงมือใดๆ จิตใจของเย่หยวนมันกลับเกิดความปั่นป่วนขึ้นมา
เพราะว่าตัวเย่หยวนตอนนี้มิใช่แค่เด็กหนุ่มไม่รู้เรื่องราวอีกแล้ว
เต๋าโอสถของเขานั้นมันก้าวขึ้นมาถึงระดับสมบูรณ์ พลังแห่งกฎ
เขานั้นย่อมได้เข้าใจมากกว่าเก่าว่าอาการของมู่หลินเสวียมันหนักหนาสาหัสเกินเยียวยาปานใด
จิตเสี้ยวที่ยังหลงเหลือนั้นแม้มันจะยังไม่ดับลงแต่แท้จริงมันก็ไม่ได้ต่างจากคนตายแม้แต่น้อย
แม้แต่ยอดฝีมืออันดับหนึ่งในวิชาโอสถอย่างเขาเองก็ยังไม่อาจจะหาทางออกได้!
เย่หยวนนั้นหลอมโอสถเต๋าได้ แต่โอสถเต๋านั้นมันไม่พอที่จะช่วยเหลือมู่หลินเสวีย!
หยาดชีวานั้นเป็นของระดับกฎที่มีพลังชีวิตอัดไว้หนาแน่น
พลังของมันนั้นวิเศษอย่างไรคงไม่ต้องอธิบายให้มากความ
แต่มันจะช่วยได้หรือไม่นั้น เย่หยวนเองก็ไม่อาจจะมั่นใจได้แม้แต่น้อย
เขานั้นได้แต่อธิษฐานในใจขอให้มู่หลินเสวียลืมตาตื่นขึ้นมาได้
เย่หยวนนั้นค่อยๆ ดึงพลังของหยาดชีวาเข้าใส่ร่างมู่หลินเสวียด้วยจิตใจที่ยังไม่อาจสงบลงได้เช่นนั้น
…………………………