ตอนที่ 2039 เมืองร้อยมังกร
“ไม่ได้การ ศิลาดวงดาว!” หลังจากหลิงฮันถูกลากออกไปจากประตู ปรมาจารย์ฟู่ก็นึกขึ้นได้ว่า ที่เขาเรียกหลิงฮันมาก็เพื่อทวงคือศิลาดวงดาวหนึ่งล้านก้อน
“เป็นเด็กหนุ่มที่หัวไวจริงๆ!”
ชายชราส่ายหัวไปมา ด้วยสถานะของเขา หลังจากกล่าวสิ่งใดไปแล้วครั้งหนึ่ง ย่อมไม่สามารถกล่าวคําพูดเดิมซ้ําสองได้
ช่างมัน เห็นแก่พรสวรรค์ในศาสตร์ปรุงยาของหลิงฮัน เงินจํานวนหนึ่งร้อยล้านศิลาดวงดาวถือว่าเป็นการลงทุนก็แล้วกัน
“ในอีกไม่นาน งานอันยิ่งใหญ่แห่งศาสตร์ปรุงยาก็จะถูกจัดขึ้นที่เมืองร้อยมังกร อัจฉริยะมากมายจากทั่วสารทิศจะมารวมตัวกัน ถือว่าเป็นโอกาสดีของเด็กหนุ่มผู้นี้พอดี”
“ข้าจะเขียนจดหมายแนะนําให้เด็กหนุ่มผู้นี้ และให้การช่วยเหลือหน่อยแล้วกัน”
ฟู่เยว่สนุกสนานเป็นอย่างมาก หลังจากหลิงฮันเปลี่ยนจากศัตรูมาเป็นมิตร เขาก็ลากห ลิงฮันไปนุ่นมานี่แทบทุกที่ จนทําให้จักรพรรดินีและฮูหนิวไม่สบอารมณ์ เพื่อคิดว่าบุรุษของพวกนางกําลังถูกแย่งชิงไป
สี่วันต่อมา ฟู่เยว่ก็มาหาหลิงฮันอีกครั้ง
“พี่ชายหลิง พี่ชายหลิง มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นแล้ว” เขาพูดโพล่งขึ้นมาทันทีหลังจากที่เปิดประตู
“ทําไม เจ้าท้องรึไง?” หลิงฮันยิ้ม
“เจ้าสิท้อง!” ฟู่เยว่รีบสาปแช่งกลับ หลังจากอยู่ร่วมกับหลิงฮันมาหลายวัน ฝีปากของเขาก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างน้อยสามเท่าตัว
เสี่ยวกู่จ้องมองใช้หูฟัง และพึมพําเพื่อเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา
“เรื่องดีๆ ที่ว่าคืออะไร?” หลิงฮันเอ่ยถาม
“ท่านปู่ของข้าเขียนจดหมายแนะนําให้แก่พี่ชายหลิง เพื่อที่จะได้ไปเข้าร่วมงานของเหล่าอัจฉริยะที่จัดขึ้นที่เมืองร้อยมังกร” ฟู่เยว่กล่าว
“โอ้ มันเป็นงานแบบใดกัน?” หลิงฮันไม่ค่อยรู้สึกสนใจเท่าไหร่ เขากําลังจะไปอาณาเขตสวรรค์สู่อันเพื่อเข้าร่วมงานของนักปรุงยา และยังตจ้องตามหาที่ตั้งของตําหนักมัจฉาวายุภักษ์อีกด้วย
เมืองร้อยมังกรอะไรนั่น เขาไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย
“ตามตํานานที่เล่าขาน ในยุคบรรพกาลมังกรนิรันดร์หนึ่งร้อยตัวได้ถูกฝังอยู่ใต้เมืองร้อยมังกรเมืองแห่งนี้คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่ทุกๆ หลายร้อยล้านปีการประลองร้อยมหามังกรจะถูกจัดขึ้น มีคํากล่าวว่าใครก็ตามที่ได้อันดับหนึ่ง จะได้รับการผสานรวมกับแก่นพลังมังกรหนึ่งร้อยตัว รวมถึงวาสนาอันไร้ที่สิ้นสุด”
“ในขณะเดียวกัน การแข่งขันศาสตร์ปรุงยาอันยิ่งใหญ่ ที่อัจฉริยะนักปรุงยาจากทั่วสารทิศมารวมตัวกัน เพื่อเข้าร่วมหอโอสถบรรพกาลก็จะถูกจัดขึ้นด้วยเช่นกัน”
ฟู่เยว่กล่าวด้วยน้ําเสียงตื่นเต้น ถึงแม้เขาจะไม่สนใจในศาสตร์ปรุงยา แต่ความสนใจหลักของเขามุ่งไปอยู่ที่การประลองร้อยมหามังกร
หลิงฮันเริ่มรู้สึกสนใจขึ้นมา และกล่าว “อะไรคือหอโอสถบรรพกาล?”
“คือ พี่ชายหญิงไม่รู้จักแม้กระทั่งหอโอสถบรรพกาลงั้นรึ?” ฟู่เยว่ตกตะลึง แม้แต่คนที่เรียนรู้ศาสตร์ปรุงยาเพียงผิวเผินก็ยังรู้จักหอโอสถบรรพกาล เหตุใดหลิงฮันที่เป็นอัจฉริยะแห่งศาสตร์ปรุงยาถึงไม่รู้จักกัน
“ข้าไม่รู้จัก” หลิงฮันสายหัว
สิ่งที่ไม่รู้ก็คือไม่รู้ ไม่มีความจําเป็นจะต้องรู้สึกอับอาย
“พี่ชายหลิงช่างเป็นคนที่แปลกเสียจริง” ฟู่เยว่กล่าว
“หอโอสถบรรพกาลคือสมาคมนักปรุงยา ที่ถูกก่อตั้งโดยนักปรุงยาห้าดาวทุกคนเมื่อนานมาแล้ว”
“ยิ่งเวลาผ่านไป หอโอสถบรรพกาลก็ยิ่งกลายเป็นสมาคมที่เคร่งครัดมากขึ้น สมาคมที่ถูกก่อตั้งโดยปรมาจารย์นักปรุงยาห้าดาวนั้น เปรียบได้กับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของโลกปรุงยา”
“นักปรุงยาคนใดที่ได้รับการรับรองโดยหอโอสถบรรพกาล จะมีสถานะสูงส่งดังสวรรค์และปฐพี!”
“แต่ทุกๆ หนึ่งร้อยล้านปี มีเพียงนักปรุงยาที่ไต่เต้าไปถึงสามอันดับแรก ของการแข่งขันศาสตร์ปรุงยาที่จัดขึ้นในเมืองร้อยมังกรได้เท่านั้น ถึงจะได้รับเกียรติให้เข้าร่วมกับหอโอสถบรรพกาล แม้นิรันดร์เช่นพวกเราจะมีอายุขัยไร้ขีดจํากัด แต่คนที่ได้รับเกียรติให้เข้าร่วมก็มีจํานวนน้อยนิดจนน่าอนาถใจ”
“พี่ชายหลิง หากท่านด้เข้าร่วมกับหอโอสถบรรพกาล ข้ารับประกันได้ว่า ไม่ว่าท่านไปที่ไหนก็จะมีแต่คนเคารพ”
หลิงฮันอุทาน “โอ้” ออกมา ที่แท้หอโอสถบรรพกาลก็คือแบบนี้นี่เอง
“แล้วเมืองร้อยมังกรอยู่ที่ไหน?” เขาเอ่ยถามต่อ
“อาณาเขตสวรรค์อัน”
หลิงฮันชะงักแน่นิ่ง อาณาเขตสวรรค์อันงั้นรึ?
หรือว่าเมืองร้อยมังกรจะเป็นจุดหมายที่หม่าถงกวางต้องพาเขาไป? เพียงแต่การแข่งขันศาสตร์ปรุงยาจะถูกจัดขึ้นในทุกๆ หนึ่งร้อยล้านปี เพราะงั้นย่อมไม่ใช่งานเดียวกับที่เขาต้องเข้าร่วมก่อนหน้านี้แน่นอน
แต่อย่างไรเขาก็ต้องไปอาณาเขตสวรรค์ผ่อันอยู่แล้ว นับว่าจังหวะพอเหมาะพอดี
“การเข้าร่วมการแข่งขันศาสตร์ปรุงยา จําเป็นต้องมีจดหมายแนะนําด้วยรี?” เขาเอ่ยถา มอีกครั้ง
“เป็นเช่นนั้น” ฟู่เยว่พยักหน้า “ลองคิดดูสิว่านักปรุงยาในยุทธภพนี้มีมากขนาดไหน หากไม่มีการจํากัดจํานวน เมืองร้อยมังกรจะมียืนเบียดกันตายเลยหรอกรึ?”
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ต้องขอบคุณปู่ของเจ้ามากจริงๆ”
“แน่นอนอยู่แล้ว มีเพียงนักปรุงยาสี่ดาวเท่านั้นที่จะสามารถเขียนจดหมายแนะนําได้ และสามารถแนะนําได้เพียงคนเดียวเท่านั้น” ฟู่เยว่กล่าวด้วยน้ําเสียงราวกับว่าหลิงฮันทําถูกแล้วที่รู้สึกขอบคุณ
หลิงฮันกล่าวต่อ “แล้วจะออกเดินทางในตอนไหน?”
“อีกไม่นาน น่าจะภายในเดือนนี้นี่ล่ะ”
หลิงฮันใช้ประโยชน์จากเวลาที่เหลืออยู่เกือบเดือน ในการขอคําชี้แนะเกี่ยวกับศาสตร์ปรุงยาจากปรมาจารย์ฟู่
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเวลาออกเดินทางก็มาถึง
“หืม ทําไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ด้วย?” หลิงฮันมองไปยังฟู่เยว่ด้วยความประหลาดใจ
ฟู่เยว่กล่าวออกไปด้วยความรู้สึกหดหู่ “หมายความว่าอย่างไร ถึงแม้ข้าจะไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนพี่ชายหลิง แต่คิดว่าข้าไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมการประลองร้อยมหามังกรงั้นรึ?”
หลิงฮันพยักหน้าเพื่อสื่อสิ่งที่เขาคิดออกไปตรงๆ
“ฮืม ถึงแม้ข้าจะไม่ใช่จักรพรรดิ แต่ก็เป็นราชาในหมู่ราชา เป็นไปได้อย่างไรที่ข้าจะไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมการประลอง?” ฟู่เยว่กล่าวอย่างเกรี้ยวกราด
การประลองร้อยมหามังกรไม่มีข้อจํากัดในด้านพลังบ่มเพาะ แต่มีข้อกําหนดเกี่ยวกับอายุ คือห้ามอายุเกินกว่าสิบล้านปี
จํานวนนี้นับรวมไปถึงระยะเวลาที่ใช้ไปในห้องบ่มเพาะกาลเวลาด้วย
เพราะงั้นจอมยุทธที่สามารถเข้าร่วมได้จึงมีไม่มาก
ด้วยความมั่งคั่งของตระกูล แน่นอนว่ากลุ่มของพวกเขาไม่ได้เดินทางด้วยเท้า พวกเขาใช้วิธีการเดินทางด้วยเรือทางดินที่ไม่ได้เคลื่อนที่ผ่านอากาศ แต่เป็นการเคลื่อนที่ผ่านใต้ผืนดิน
การเคลื่อนที่ด้วยวิธีนี้รวดเร็วเป็นอย่างมาก เพราะไม่จําเป็นต้องอ้อมผ่านสิ่งกีดขวางใดๆ
พวกหลิงฮันเข้าไปอยู่ในหอคอยทมิฬแทบทุกคน ในขณะที่เรือกําลังเคลื่อนที่มุ่งหน้าไปยังอาณาเขตสวรรค์ผ่อัน
เรือใช้เวลาเกือบเจ็ดเดือนในการเคลื่อนที่ผ่านสามอาณาเขตสวรรค์ นี่เป็นเพราะเรือข้ามผ่านผืนปฐพีที่พวกเขานั่งเป็นเรือระดับสูงถึงได้รวดเร็วขนาดนี้ ไม่เช่นนั้นระยะเวลาจะเพิ่มกว่านี้ราวๆ สามถึงห้าเท่า
ภายในระยะเวลาเจ็ดเดือน พวกเขามาถึงอาณาเขตสวรรค์ผ่อนในที่สุด