พอลงบนพื้นดิน พื้นดินก็สั่นสะท้านราวกับเกิดแผ่นดินไหว เหล่านักฆ่าที่อ่อนแอรอบๆ ต่างก็ตกใจกับพลังงานอันน่าสะพรึง พวกเขาพุ่งเลือดต่อเนื่องออกมากันหมด
เมื่อพวกเขาเห็นว่า เงาของหัวหน้าหงเฉินทับกับเงาของอีกคน ทุกคนก็ตกตะลึง
“ฆ่า!”
หัวหน้าหงเฉินส่งเสียงออกมา ครู่หนึ่งต่อมา เขาก็หายตัวไป
เกือบในเวลาเดียวกัน หยางเฉินก็หายตัวไปเช่นกัน
“บูม บูม บูม!”
กลุ่มนักฆ่าไม่สามารถจับร่างของหยางเฉินและหัวหน้าหงเฉินได้เลย ได้ยินเพียงการปะทะกันอย่างรุนแรงซึ่งทำให้หูของพวกเขาขุ่นมัว
“ไอ้เวร!”
ลูซิเฟอร์กัดฟันแน่น “ไม่คิดว่าไอ้เวรนี้จะแข็งแกร่งถึงขนาดสู้กับหงเฉินได้!”
ดวงตาของซาตานเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม หัวสมองด้านในของเขาก็ตกใจไม่แพ้กัน เขาพูดอย่างเคร่งขรึม”เด็กคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ฉันไม่เคยเห็นศิลปะการต่อสู้ที่สุดยอดแบบนี้มาก่อน”
ในขณะเดียวกัน สายตาของเขายังคงมีความคลั่งไคล้อยู่เล็กน้อย
ลูซิเฟอร์ขมวดคิ้ว“อะไรนะ?นายชื่นชอบไอ้เวรนี่?”
ซาตานไม่ได้ปกปิดความชื่นชอบที่มีต่อปรากฏยางเฉินและพูดเบา ๆ ว่า “ฉันชื่นชอบผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ซึ่งมีความแข็งแกร่งเกินกว่าฉัน มีปัญหาหรือไง?”
“ฮึ!”
แสงเย็นวาบในดวงตาของลูซิเฟอร์”แน่นอนว่ามีปัญหา!”
“ฉันรู้ นายมักจะอิจฉาที่ทักษะศิลปะการต่อสู้ของฉันที่แข็งแกร่งกว่านาย ดังนั้นนายจึงอยากที่จะกำจัดฉันเสมอ”
“แต่ตราบใดที่ยังมีหงเฉินอยู่ นายก็จะไม่กล้า แน่นอนสิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนนี้นายถูกฉันแซงไปไกลแล้วล่ะ นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันเลยล่ะ”
“ใครสามารถรับประกันได้ว่านายจะไม่ทรยศหงเฉินในสถานการณ์ในตอนนี้?”
รูม่านตาของซาตานหดเล็กลง ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา และพูดอย่างเย็นชา”ลูซิเฟอร์ มีคำกล่าวในจิ่วโจวว่า เลือกกินข้าวได้แล้วแต่ตามใจชอบ แต่การพูดการจานั้นตามใจชอบไม่ได้!”
“นายมากวนตีนฉันแบบนี้ ไม่กลัวหงเฉินดูว่านายหรือไง?”
ลูซิเฟอร์หัวเราะเย็นชา“ฉันแค่พูดความจริงตามที่ฉันคิด ฉันไปกวนนายอย่างไรล่ะ? ถึงหงเฉินรู้ก็ไม่ลงโทษฉัน”
“ฮึ!”
ซาตานไม่ได้พูดอะไรต่ออีก
“บูม บูม บูม!”
ในเวลานี้ หยางเฉินและหัวหน้าหงเฉินยังคงอยู่ในการต่อสู้ที่ดุเดือด
แม้แต่ความต่อสู้ที่แข็งแกร่งระดับลูซิเฟอร์และซาตานก็ไม่สามารถจับภาพการปรากฏตัวของพวกเขาได้
ไม่ต้องพูดถึงนักฆ่าที่มีพละกำลังไกลจากจุดสูงสุดของอาณาจักรเทพ?
“ปัง!”
ทันใดนั้น เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง และวินาทีต่อมา ร่างสองร่างก็ปรากฏขึ้นในสายตาของทุกคน
หยางเฉินและหัวหน้าหงเฉินคนหนึ่งอยู่ซ้ายคนหนึ่งอยู่ขวา พวกเขาอยู่ห่างออกไปสิบกว่าเมตร หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเคลื่อนขยับอีก
“นี่……”
นักฆ่าหงเฉินเหล่านั้นตกใจกันหมด“หงเฉินชนะแล้วใช่ไหม?”
ลูซิเฟอร์และซาตานก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมเช่นกัน
ในขณะนี้ จังหวะการหายใจหยางเฉินและหัวหน้าหงเฉินนิ่งปกติกันทั้งสองคน ไม่สามารถรู้ว่าใครเป็นผู้ชนะ ใครเป็นผู้แพ้
“พัฟ!”
ขณะนี้ หัวหน้าหงเฉินกระอักเลือดออกมา และศิลปะการต่อสู้บนร่างกายของเขาก็ลดลงทันที
ในทางกลับกัน หยางเฉินยังคงสงบและพูดว่า “นายแพ้แล้ว!”
“บูม!”
การกระอักเลือดของหัวหน้าหงเฉิน และคำพูดของหยางเฉิน เห็นถึงผลลัพธ์อย่างชัดเจนแล้ว นักฆ่าหลายร้อยคนของหงเฉินต่างก็ตกตะลึงในขณะนี้
รู้สึกมีเสียงฟ้าร้องผ่าที่ดังก้องอยู่ในหูของพวกเขา
พวกเขาไม่รู้มาก่อนว่าหัวหน้าหงเฉินนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน และนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็น
มีนักฆ่าจำนวนมากที่ได้เห็นการปรากฏตัวของหัวหน้าหงเฉินเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำ
พวกเขารู้เพียงว่าหัวหน้าหงเฉินมีสองราชาปีศาจ คือซาตานและลูซิเฟอร์และความแข็งแกร่งของพวกเขาอยู่ในแดนเทพ
นอกจากนี้ยังมีนักฆ่าสุดยอดสามคน ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็อยู่ในกึ่งแดนเทพ นอกจากนี้ยังมีป้อมปราการสิบสองแห่งในหงเฉิน และหงเฉินของแต่ละฐานก็มีความแข็งแกร่งกึ่งแดนเทพเช่นกัน
แต่ในสายตาของนักฆ่าทั้งหลาย ปรากฏอย่างยิ่ง,อย่านิ่งฉินคือพระเจ้าในใจพวกเขา
ในเวลานี้พวกเขาเห็นกับตาจริง ๆ ว่าพระเจ้าในใจของพวกเขาพ่ายแพ้!
และยังพ่ายแพ้กับชายหนุ่มที่ดูอายุยังไม่ถึงสามสิบปีอีกด้วย
“นี่…นี่มันเป็นไปได้ยังไง”
หลายคนนั้นยังยอมรับความจริงไม่ได้
แม้แต่ลูซิเฟอร์และซาตานก็ไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้
“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้!”
ลูซิเฟอร์คำรามด้วยอารมณ์”หงเฉินเป็นชายที่แข็งแกร่งที่สูงสุดของเหล่าทวยเทพ เขาจะแพ้ได้ไง?”
แม้แต่ซาตานเองก็ยอมรับความจริงนี้ไม่ได้เช่นกัน แต่เขารู้สึกตื่นเต้นมากในขณะนี้
“นายเป็นใครกันแน่?”
หัวหน้าหงเฉินมองไปที่หยางเฉินด้วยท่าทางเคร่งขรึม
“ฉันเป็นใคร พวกนายก็น่าจะรู้ดีสิ”
หยางเฉินพูด
เขาตกเป็นเป้าหมายของหงเฉินมาเป็นเวลานาน และทุกอย่างเกี่ยวกับเขาต้องถูกหงเฉินจับตาดูไว้อยู่แล้ว
มิฉะนั้น พวกเขาก็ไม่ใช่วิธีการลักพาตัวหม่าชาวเพื่อบีบบังคับเขาออกตัว
ในใจของหัวหน้าหงเฉิน ความคิดที่ทำให้เขาหวาดกลัวก็ปรากฏขึ้นในทันใด
“ฉันรู้แล้ว! ฉันรู้แล้ว!นายคือผู้พิทักษ์แห่งชายแดนเหนือ คนเดียวยังสามารถเอาชนะคนทั้งครึ่งประเทศได้!”
เขาคำราม ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ”นายมาจากเขตจิ่วโจว! นายกล้าที่จะปรากฏตัวที่หงเฉิน นายยังต้องการควบคุมหงเฉินอยู่ในกำมือของนาย”
“นายมาเพื่อจัดการหงเฉิน ภายใต้คำสั่งของเขตจิ่วโจวใช่ไหม”
หัวหน้าหงเฉินตื่นเต้นระหนกอนย่างผิดปกติ ทั้งคนดูหงุดหงิดอย่างมาก
“จิ่วโจวต้องการอะไรกันแน่ ทำอย่างนี้ไม่กลัวเกิดสงครามกันหรือไง?”
เจตนาสังหารฉายแววในดวงตาของหยางเฉิน เขาจะต้องควบคุมหงเฉินในมือของเขาเองในวันนี้ให้ได้ ไม่เช่นนั้นตัวตนของเขาจะถูกเปิดเผย ซึ่งจะสร้างปัญหามากมายให้กับจิ่วโจว
แม้ว่าเขาจะออกจากชายแดนเหนือไปนานแล้ว ตอนนี้เขาเองก็ไม่ได้ไม่ได้เป็นคนเขตจิ่วโจวแล้วด้วย
อย่างไรก็ตาม ศัตรูเหล่านั้นไม่ไปสืบเรื่องเหล่านี้หรอกนะ
พวกเขาจะหาวิธีกำจัดจิ่วโจวเท่านั้น ถ้าข่าวการมา หงเฉินของเขาถูกเปิดเผย ก็จะทำให้จิ่วโจวมีปัญหาติดตามอย่างหนักแน่นอน
“ใครบอกนายว่าฉันเป็นคนเขตจิ่วโจว?”
แน่นอน หยางเฉินไม่ยอมรับและหัวเราะเย็นชา”ในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ นายไม่รู้หรือไง เหนือฟ้ายังมีฟ้า?”
“ไม่! ฉันค่อนข้างมั่นใจว่านายต้องเป็นผู้พิทักษ์แห่งชายแดนเหนือ!”
หัวหน้าหงเฉินพูดอย่างแน่วแน่“ข้อมูลนายฉันรู้หมด เมื่อหกปีที่แล้ว นายเข้าไปในชายแดนเหนือของเขตจิ่วโจว”
“และในชายแดนเหนือ มีเพียงผู้พิทักษ์แห่งหยางปูรุนแรง และได้ถูกเรียกกันว่าคนเดียวก็สามารถเอาชนะครึ่งประเทศได้”
“ถ้านายไม่ใช่หยางปูไป้ แล้วนายจะเป็นใครได้?”
หยางเฉินหัวเราะอย่างเย็นชา“ในเมื่อนายคิดแบบนั้น มันก็แล้วแต่นายละกัน”
ในเวลานี้ ยิ่งเขาอธิบายมากเท่าไหร่ คนก็จะยิ่งสงสัยเขามากขึ้นเท่านั้น
แน่นอนว่า หลังจากที่หยางเฉินกล่าวคำเหล่านี้ นักฆ่าที่ยังคงสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเขาอยู่ก็โล่งใจ
เช่นเดียวกับที่หยางเฉินกล่าว เหนือฟ้ายังมีฟ้า
ใครจะรับรองได้ว่าไม่มีผู้แข็งแกร่งในชายแดนเหนือที่เทียบได้กับผู้พิทักษ์แห่งชายแดนเหนือแล้ว?
ถ้าหยางเฉินเป็นผู้พิทักษ์ดินแดนทางชายแดนเหนือจริงๆ แล้วจิ่วโจวจะปล่อยให้เขาจากไปได้อย่างไร?
ดังนั้นหยางเฉินจึงอาจไม่ใช่ผู้พิทักษ์แห่งชายแดนเหนือ
มีเพียงหัวหน้าหงเฉินเท่านั้นที่ตัดสินใจในใจแล้วว่าหยางเฉินเป็นผู้พิทักษ์แห่งชายแดนเหนือ
“ปล่อยเพื่อนฉันออกมา ฉันปล่อยนายได้!”
หยางเฉินพูดอย่างเย็นชา
ครั้งนี้การช่วยชีวิตคนเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
“หยางเฉิน นายคิดว่านายชนะแล้วหรือไง คิดว่าหงเฉินทำอะไรนายไม่ได้แล้วหรือไง?”
จู่ๆ หัวหน้าหงเฉินก็ถามขึ้น
หยางเฉินเลิกคิ้ว”ฉันไม่อยากพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง! ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง!”
“แล้วฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้งเช่นกัน เป็นรองหัวหน้าของหงเฉิน และฉันจะปล่อยเพื่อนนายให้นาย”
หัวหน้าหงเฉินกล่าว
รัศมีความรุนแรงเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของหยางเฉิน
หัวหน้าหงเฉินในเวลานี้ทำให้เขารู้สึกว่าเขาท้ายถูกเลยว่าคิดอะไรอยู่
เขาไม่เข้าใจจริงๆ หัวหน้าหงเแม้แต่เอาความกล้าจากไหน ทั้งๆ ที่แพ้เขาไปแล้ว ยังมาทำตัวอวดเก่งอีก?
ไม่กลัวที่เขากวาดล้างหงเฉินไปหรือไง?
“หงเฉิน เราร่วมฆ่าไอ้เวรนี้กัน!”
ลูซิเฟอร์ก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเคร่งขรึม