“โว้ว!”
และในขณะนี้ หัวหน้าหงเฉินก็ขยับตัว และหายไปในทันที
“ปัง!”
วินาทีถัดมา ซาตานซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร ถูกเขากระเด็นไปในอากาศโดยตรง
“พัฟ!”
วินาทีที่ซาตานถูกโจมตีโดยหัวหน้าหงเฉิน เขาอาเจียนเป็นเลือดออกมา และออร่าของศิลปะการต่อสู้บนร่างกายของเขาก็ร่วงโรยทันที
ดวงตาของหยางเฉินเบิกกว้าง“แข็งแกร่งขนาดนั้นเลย?”
“! มันจะไปฆ่าซาตาน!”
ทันใดนั้น หยางเฉินก็รู้สึกถึงเจตนาฆ่าอันทรงพลังของหัวหน้าหงเฉิน เขาขยับเท้าและวิ่งตรงไปยังหัวหน้าหงเฉินโดยไม่ลังเลอะไรเลย
ซาตานที่เพิ่งถูกโจมตีลงมา ยังไม่ทันได้ลุกขึ้น เขาก็รู้สึกว่าเขาถูกห่อหุ้มด้วยเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยฝุ่น
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ กว่าจะมีโอกาสที่จะได้แก้แค้นมันไม่ง่ายเลย แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงก็คือเขาประเมินความแข็งแกร่งของหัวหน้าหงเฉินต่ำไป
เมื่อเผชิญหน้ากับหัวหน้าหงเฉินในสถานการณ์ในตอนนี้ เขาไม่มีพลังที่จะสู้กลับได้แม้แต่นิดเลย และได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
“ตาย!”
คำพูดที่ไม่แยแสออกจากปากของหัวหน้าหงเฉิน
เห็นเพียงร่างของเขาหายไปอีกครั้ง คราวนี้เขาจะฆ่าซาตานแน่นอน
เหล่าผู้นักฆ่าหงเฉินที่อยู่รอบตัว พวกเขาต่างตื่นตระหนกและตกตะลึง ในตอนนี้พวกเขากลัวมากจนยืนแข็งทื่อไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ
“ปัง!”
ไม่กี่วินาที หยางเรุนแรงก็ยืนบังอยู่ตรงรุนแรงน้าซาตาน กระแทกหมัดออกไปชนเข้ากับหมัดของหัวหน้าหงเฉินโดยตรง
“บูม บูม บูม!”
วินาทีที่ทั้งสองชนกัน พื้นดินที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาก็ทรุดตัวลงทันที
“คุณหยาง!”
ซาตานเห็นหยางเฉินยืนบังอยู่ตรงหน้าเขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ และก็รู้สึกขอบคุณเช่นกัน
เมื่อกี้เขาเตรียมพร้อมที่จะถูกสันหารเรียบร้อยแล้ว แต่ในใจเขานั้นรู้สึกไม่เต็มใจ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าหยางเฉินจะช่วยเขาไว้
“ไอ้เวร! ฆ่า!”
หัวหน้าหงเฉินคำราม และหมัดอีกอันก็กระแทกออกไป
“บูม บูม บูม!”
ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด พลังอันรุนแรงได้ทำลายพื้นที่รอบๆไปแล้ว
ในใจของหยางเฉินรู้สึกทึ่งอย่างมาก เขารู้สึกได้ว่าหัวหน้าหงเฉินในตอนนี้ดูเหมือนจะสูญเสียการควบคุมไปแล้ว
โดยเฉพาะดวงตาสีแดงของเขาราวกับสัตว์ป่าที่บ้าคลั่ง
“เขากินยาอะไรเข้าไปกันแน่?”
หยางเฉินแอบคิดในใจ
“บูม!
ทันทีที่ หยางเฉินคิดเรื่องอื่นอยู่ เขาก็ถูกหัวหน้าหงเฉินชกเข้าที่หน้าอก เขาสัมผัสได้ถึงลำคอมีความหวานขึ้นมาทันที และร่างกายของเขาก็ถอยห่างออกไป 7-8 ก้าว
ยังไม่ทันตั้งหลัก เขาก็เห็นการโจมตีอีกครั้งจากหัวหน้าหงเฉิน
“บูม!”
เขาไม่มีเวลาคิดอะไรไปมาก ก็ออกฝ่ามือไป
หมัดและฝ่ามือปะทะกัน หยางเฉินถอยกลับอีกครั้ง และคราวนี้เขาไม่สามารถควบคุมความหวานในส่วนลึกของลำคอได้อีกต่อไป เลือดพุ่งออกมาเต็มปาก ร่างกายของเขาก็พุ่งออกไป
ตั้งแต่เขาก้าวเข้าสู่แดนเทพ มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้
ก่อนที่ร่างของเขาจะล้มลงกับพื้น หัวหน้าหงเฉินกำลังจะฆ่าเขาอีกครั้ง”ไปตายซะ!”
หัวหน้าหงเฉินคำราม รัศมีความรุนแรงบนร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้นอีกครั้ง และหมัดก็ล้มลง!
“คุณหยาง ระวัง!”
ซาตานตะโกน
ในตอนนี้ เขาทำได้เพียงฝากความหวังที่จะแก้แค้นให้กับ หยางเฉิน หาก หยางเฉิน พ่ายแพ้ เขาเองก็จะต้องตาย
เมื่อเห็นว่าการโจมตีอันทรงพลังของหัวหน้าหงเฉินกำลังจะตกลงที่เขา ในวินาทีนั้น รัศมีอันทรงพลังของ หยางเฉิน ก็เพิ่มสูงขึ้น
“ไปไกลๆ!”
คนยังไม่ทันลงบนพื้นดิน พลังอันยิ่งใหญ่ก็เตะออกจากขา
“บูม!”
เตะใส่หมัดหัวหน้าหงเฉิน
หัวหน้าหงเฉินถอยห่างออกไปสิบหว่าเมตร และในเวลานี้ หยางเฉินก็ลงอยู่บนพื้นดินในตอนนี้ เมื่อเขามองไปที่หัวหน้าหงเฉินอีกครั้ง มีเพียงเจตนาฆ่าอย่างบ้าคลั่งในรูม่านตาของเขา
เขารู้สึกได้ว่าหัวหน้าหงเฉินสูญเสียการควบคุมโดยสิ้นเชิง คนประเภทนี้ อันตรายอย่างยิ่ง ถ้ายังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ คนอีกมากมายก็จะถูกเขาฆ่าทำร้ายแน่นอน
“อ่า!”
ทันใดนั้น หัวหน้าหงเฉินคำรามและพุ่งเข้าหานักฆ่าหงเฉินที่อยู่รอบๆ
“บูม บูม บูม!”
นักฆ่าหงเฉินสามคนถูกฆ่าตายในทันที
“ซวยแล้ว สติแตกแล้ว!”
ซาตานตระหนักถึงก็รีบวิ่งเข้าไป กัดฟันของเขา พยยามที่จะห้ามมัน
เพียงแต่ว่า หยางเฉินเร็วกว่าเขา เมื่อหัวหน้าหงเฉินกำลังจะฆ่านักฆ่าอีกสี่คน หยางเฉินก็ปรากฏตัวขึ้น
“ไปให้พ้น!”
หมัดเดียวออกไป!
“บูม!”
หัวหน้าหงเฉินถูกโจมตีจนพุ่งออกไป
นักฆ่าที่เกือบจะตายในเมื่อกี้ยืนอึ้งอย่างนิ่ง จนกระทั่งหยางเฉินปล่อยหมัดไปที่หัวหน้าหงเฉิน สติของเขาถึงจะกลับมาอีกครั้ง เขายังมีชีวิตอยู่
“ทุกคนถอยออกไปหนึ่งกิโลเมตร!”
หยางเฉินคำรามเสียงดัง
แม้แต่เขาก็ยังไม่สามารถรับรองความปลอดภัยของนักฆ่าเหล่านั้นได้
มีนักฆ่าอยู่เจ็ดแปดร้อยคนที่อยู่รอบๆ หัวหน้าหงเฉินพุ่งไปที่ไหนที่หนึ่งก็สามารถฆ่าคนจำนวนมากในไม่กี่วินาที
“ทุกคนถอยห่างออกไปหนึ่งกิโลเมตร!”
ซาตานตะโกนเสียงดัง
ทุกคนกลับมามีสติและถอยกลับอย่างรวดเร็ว
พวกเขายังไม่ถึงแดนเทพอยู่ที่นี่ก็ทำได้แค่ตายอย่างเดียว
“คุณหยาง ตอนนี้จะยังไงดีครับ? ไอ้สารเลวนี้สติแตกไปแล้ว”
ซาตานมาที่ด้านข้างของหยางเฉินและพูดอย่างเคร่งขรึม
ในตอนนี้หัวหน้าหงเฉินเปรียบเสมือนสัตว์ป่าที่บ้าคลั่ง เขาจะโจมตีใครก็ตามที่อยู่ใกล้เขาที่สุด
ถ้าไม่มีหยางเฉินเข้าไปช่วย พวกนักฆ่าก็ไม่มีโอกาสรอดชีวิตได้
หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาที มีเพียงหยางเฉินและซาตานเท่านั้นที่อยู่รอบๆ ฐานหงเฉิน แน่นอนหัวหน้าหงเฉินก็อยู่ด้วย และลูซิเฟอร์ที่ล้มตัวสั่นอยู่ด้านข้าง
ก่อนหน้านี้ ลูซิเฟอร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการถูกโจมตีของหยางเฉิน และตอนนี้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืน
เมื่อได้เห็นความน่าสะพรึงกลัวของหัวหน้าหงเฉินด้วยตาของเขาเอง เขากลัวว่าเขาจะตายในมือของหัวหน้าหงเฉิน
“บูม!”
ในขณะที่ลูซิเฟอร์กำลังกังวลใจ หัวหน้าหงเฉินก็พุ่งเข้ามาหาเขาและเตะลูซิเฟอร์
ร่างของลูซิเฟอร์พุ่งออกไปยันท้องฟ้า และก็ตายไป
“ลูซิเฟอร์ ตายแล้วเหรอ?”
ซาตานตกตะลึง
ลูซิเฟอร์และเขาเป็นสองราชาปีศาจของหงเฉิน และพวกเขายังเป็นนักฆ่าที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้หัวหน้าหงเฉิน
ตอนนี้ ลูซิเฟอร์ตายแล้ว ถูกสังหารโดยหัวหน้าหงเฉินที่เสียสติไปแล้ว
หยางเฉินมีใบหน้าเคร่งขรึม ตอนนี้แม้แต่เขาเองก็ไม่กล้าเข้าใกล้หัวหน้าหงเฉินมาก สามารถใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวที่ว่องไวควบคุมหัวหน้าหงเฉินภายในระยะที่กำหนดเท่านั้น
หัวหน้าหงเฉินบ้าไปแล้วจริงๆ หมัดของเขายังคงท ฐานดินของหงเฉินยุบตัวลงทีละน้อย
“คุณหยาง ศิลปะการต่อสู้ของเขายังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!”
จู่ๆซาตานก็พูดด้วยท่าทางตกใจ
หยางเฉินเองก็สังเกตเห็นแล้ว คิ้วของเขาเต็มไปด้วยการแสดงออกที่เคร่งขรึม นี่เป็นครั้งแรกที่เจอสถานกาณ์แบบนี้
หยางเฉินถาม “เขากินยาอะไรเข้าไปกันแน่?”
ซาตานส่ายหัว“ถึงผมจะไม่รู้ แต่ที่แน่ชัดคือยาที่มันกินเข้าไปเกี่ยวกับคนพวกนั้นครับ”
“คนพวกนั้น? คนที่ให้หงเฉินฆ่าฉัน?”
หยางเฉินขมวดคิ้วและถาม