ณ บ้านของเฉินเป่าฮว่า
เฉินเป่าฮว่าที่กำลังจ้องดูทีวีอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “บ้าชิบ”
เขาลืมไปเลยว่าลูกสาวของเขาอยู่ที่นี่ถ้าไม่ถูกภรรยาของเขาตบที่แขน เขาไอทันทีและเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว
“เด็กคนนี้… บ้าเกินไปแล้ว ลาออกจากประธาน ILHCRC เนี่ยนะ”
แม้ว่าลู่โจวเคยทำแบบนี้มาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเป่าฮว่าเคยได้ยิน
“ถ้าเขาอยากเกษียณเขาก็ควรจะเกษียณสิจะได้ยุ่งน้อยลง” เฉินยู่ซานกล่าว เธอมองดูทีวีและพูดว่า “เขาเคยไปพักผ่อนมาแล้ว และน้ำหนักของเขาก็หายไปเยอะตอนหยุดพัก”
เฉินเป่าฮว่าจิบน้ำให้สงบลง เขาแสดงสีหน้าจริงจังและพูดขึ้น
“ประธาน ILHCRC เป็นตำแหน่งสูงสุดในชุมชนฟิสิกส์ของจีน ILHCRC มีความเชื่อมโยงกับทั้งโลกและทางการทูต… เฮ้อ ผู้ชายคนนี้นี่มัน! ถ้าตำแหน่งนี้เทียบกับรัฐบาล อย่างน้อยก็ระดับรองรัฐมนตรีนะ? ทำไมเขาถึงลาออกล่ะ”
เฉินเป่าฮว่ารู้สึกว่าหัวใจของเขาตกลงไปข้างล่าง
เขาทำงานให้กับรัฐมาทั้งชีวิต แต่เขากลับเป็นได้เพียงเจ้าหน้าที่เล็กๆ ในแผนกที่ไม่มีชื่อเท่านั้น
แต่เด็กคนนี้อายุเพียงสามสิบปี เขากลับได้ปีนขึ้นไปสู่ตำแหน่งที่สูงขนาดนี้ แต่ตอนนี้เขากลับอยากลาออกเนี่ยนะ นี่ทำให้เฉินเป่าฮว่ารู้สึกเหมือนชีวิตของเขาสูญเปล่าไปโดยปริยาย
“นั่นเป็นนักวิชาการตัวจริง ไม่ใช่นักการเมืองที่กระหายอำนาจอย่างพ่อนะคะ” เฉินยู่ซานกลอกตาไปที่พ่อของเธอและพูดว่า “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เขามีความสุขก็พอแล้วค่ะ”
เฉินเป่าฮว่ามองหน้าลูกสาวที่กำลังมีความสุขเหลือเกิน เขารู้สึกอยากจะอ้วกจริงๆ…
…
กลับมาที่ศูนย์ประชุมและแสดงสินค้านานาชาติเซี่ยงไฮ้
ที่บริเวณนิทรรศการโปสเตอร์ชั้นหนึ่งใกล้จอใหญ่บนกำแพง…
หลังจากที่ลู่โจวประกาศว่าเขาจะลาออกจาก ILHCRC ไม่ถึงครึ่งนาทีทั้งพื้นที่จัดแสดงโปสเตอร์กลายเป็นบ้ากันไปหมด!
“ศาสตราจารย์ลู่ต้องการถอนตัวจากคณะกรรมการเหรอ?!”
“เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย???”
“ไม่มีทาง?! ILHCRC ต้องมีศาสตราจารย์ลู่เท่านั้น! ILHCRC จะยังเป็น ILHCRC โดยไม่มีลู่โจวได้เหรอ?”
“ฉันไม่เชื่อล่ะ! ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะออกจาก ILHCRC! นี่คือบริษัทของเขานะ! เขาจะไม่ละทิ้ง ILHCRC แน่นอน!”
“มันยังจะเรียกว่าสวรรค์ได้เหรอถ้าพระเจ้าไม่อยู่ที่นั่นน่ะ เฮ้อ…”
“พวกเขาน่าจะคงทำพลาดอะไรไปล่ะมั้ง! อย่างการตีความผิดพลาดแหง! ตัวอย่างเช่น… จริงๆ แล้วเขาแค่ต้องการพักผ่อนสักสองสามวัน”
แต่มันไม่ใช่ข้อผิดพลาดในการตีความ
นักวิชาการชาวจีนที่อยู่ที่นั่นก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน
การลาออกจากคณะกรรมการ ILHCRC!
หมายความว่าเขาจะไม่เข้าร่วมการเลือกตั้งประธาน ILHCRC ครั้งต่อไปเหรอ?!
แม้ว่า ILHCRC จะออกข่าวช่วงสองปีของคณะกรรมการบริหารไปนานแล้ว แต่ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลยสักคน!
เพราะในใจของทุกคนมั่นใจว่าลู่โจวจะยังคงดำรงตำแหน่งประธาน ILHCRC ต่อไป โดยเฉพาะตอนที่ทฤษฎีไฮเปอร์สเปซเสร็จสมบูรณ์แล้ว ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหาบุคคลที่มีผลงานด้านฟิสิกส์ที่เหนือกว่าเขา
มันไม่เคยมีใครสร้างปาฏิหาริย์ทางวิชาการมากมายขนาดนี้มาก่อน!
มันไม่โอเวอร์เลยถ้าจะบอกว่าครึ่งหนึ่งของเหตุผลที่ ILHCRC เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในโลกของฟิสิกส์นั้นเป็นเพราะเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงจันทร์ ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งเป็นเพราะตัวลู่โจว!
เขาเป็นเหมือนเข็มทิศ
ไม่ว่าเขาจะชี้ไปทางไหนก็ตาม มันก็คืออนาคต!
แต่ตอนนี้เขาจะหนีไปจริงๆ เหรอ?!
มันไม่มีใครยอมรับได้หรอก!
เกิดความโกลาหลขึ้นนอกหอประชุมหมายเลขหนึ่ง เช่นเดียวกับในห้องประชุม
ลู่โจวหันหลังเดินออกไปหลังจากโค้งคำนับเสร็จ หลายคนที่นั่งแถวหน้ามีสีหน้าดูประหลาดใจมาก พวกเขาลุกขึ้นจากที่นั่งและพยายามรีบไปที่เวทีทันที
แค่อยู่ต่ออีกวาระเดียวก็พอ!
แม้จะเป็นเวลาเพียงไม่กี่เดือน แต่ได้โปรดให้เวลาเราเตรียมตัวบ้าง!
หลังจากทฤษฎีไฮเปอร์สเปซแล้ว มันก็ยังมีความลึกลับมากมายเกี่ยวกับไฮเปอร์สเปซที่ยังไม่ถูกค้นหาเลย เช่นความว่างเปล่าของมิติพิเศษและไม่ว่าจะมีพลังมหาศาลที่ควบคุมจักรวาลหรือไม่…
เขาเปิดประตูใหม่เอี่ยมสำหรับโลกฟิสิกส์ แต่เขากลับทิ้งทั้งโลกไว้ลำพังเพื่อค้นหาว่ามีอะไรอยู่เบื้องหลังประตูนี้
เหล่านักฟิสิกส์หวังว่าเขาจะอยู่ต่ออีกสักหน่อย…
ศาสตราจารย์วิทเทิลถึงกับไร้ความรู้สึกเมื่อมองสถานการณ์เหล่านี้ เขารู้สึกอารมณ์ไม่ค่อยดี
เขาเชื่อมาโดยตลอดว่าสถาบันวิจัยทางวิทยาศาสตร์ระดับโลกคือจุดแข็งของชาติที่เข้มแข็งที่สุดของจีน แหล่งข้อมูลทางวิชาการเช่น ILHCRC และเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนทำให้มันเป็นไปได้เนื่องจากสถานะของลู่โจว ชื่อเสียงของลู่โจวนั้นเหนือกว่า ILHCRC เองเสียด้วยซ้ำ
มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่มีใครหยุดพวกเขาได้ ตอนที่ห้องปฏิบัติการแห่งชาติบรูคเฮเวน และแม้แต่สถาบันการศึกษาในอเมริกาเหนือทั้งหมดประกาศการถอนตัวจาก ILHCRC
แต่ตอนนี้ลู่โจวเพิ่งประกาศลาออกจากคณะกรรมการของ ILHCRC และมันทำให้เกิดการตอบสนองที่รุนแรงเพราะทุกคนต้องการจะหยุดเขาเอาไว้
ศาสตราจารย์วิทเทิลที่รู้แล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่เล็กน้อย
ด้านหนึ่งเขาเองก็แอบอิจฉา
แต่อีกทางหนึ่งเขาก็รู้สึกหงุดหงิด…
ศาสตราจารย์เฟอร์นันโด ตัวแทนชาวอังกฤษที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา จู่ๆ ก็กระซิบว่า “ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ… คุณคิดว่าคนแบบนี้มีอยู่จริงในโลกนี้ไหม?”
ศาสตราจารย์วิทเทิลลังเลและพูดว่า “คนแบบไหน?”
“คนประเภทที่ไม่ต้องการอำนาจและชื่อเสียงไง…”
ศาสตราจารย์เฟอร์นันโดมองที่วิทเทิลและยิ้ม เขาพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ ว่า “ตำแหน่งของประธาน ILHCRC นั้นเทียบเท่ากับการยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจวิชาการในวิชาฟิสิกส์เชียวนะ ถ้าเป็นผม ผมจะดำรงตำแหน่งนั้นตลอดไปแน่นอน!”
“แต่บางทีคนอย่างเขาก็อาจมีอยู่จริงนะ… คนที่สนใจแค่ ‘ความรู้’ เท่านั้นน่ะ”
ศาสตราจารย์วิทเทิลยักไหล่และไม่ต้องการที่จะคุยกันต่อ เขามองไปบนเวทีและสาปแช่งชื่อของลู่โจวในใจ
อย่างไรก็ตามเหมือนมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น เมื่อลู่โจวหายไปหลังม่าน จู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นในหัวของเขา
ในช่วงเวลาสั้นๆ เขาก็เข้าใจมัน
“… ดำรงตำแหน่งนั้นตลอดไป… อ๋อ”
รูม่านตาสีดำของเขาค่อยๆ เปิดขึ้น
ไม่แปลกใจเลย!
ในที่สุดเขาก็เข้าใจเหตุผลที่แท้จริงที่ลู่โจวลาออกแล้ว!
เห็นได้ชัดว่าด้วยทรัพยากรฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ชั้นนำในด้านฟิสิกส์ ILHCRC จะกลายเป็นจุดสนใจของข้อพิพาทด้านทรัพยากรในโลกวิชาการไป
ซึ่งไม่ว่าใครจะนั่งในตำแหน่งประธาน พวกเขาจะไม่ยอมมอบอำนาจให้ผู้อื่นอย่างแน่นอน
แต่ชายผู้นั้นกลับเลือกที่จะออกไปในตอนนี้ นี่ไม่เพียงแต่เป็นตัวอย่างของตัวเองเท่านั้น แต่ยังทิ้งโซ่ตรวนเอาไว้ด้วย
แม้แต่ศาสตราจารย์ลู่ก็สามารถเป็นประธานกรรมการได้เพียงวาระเดียวเท่านั้น…
แล้วใครจะมีคุณสมบัติที่จะอยู่ได้สองวาระกันล่ะ?
ในอนาคตไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับ ILHCRC สิ่งหนึ่งที่จะไม่เปลี่ยนแปลงเลยก็คือตำแหน่งประธาน ILHCRC ที่จะถูกจำกัดวาระไว้สองปีเท่านั้น
ศาสตราจารย์วิทเทิลมองที่โพเดียมที่ว่างเปล่า เขาหลับตาที่แสนเหนื่อยล้าของเขาลง
มีเพียงแค่ความรู้ข้างในตาของเขาเท่านั้น…
เห็นได้ชัดว่าไม่…
เขาไม่ได้ลาออกเพราะเขาไม่สนใจอะไรเลย…
แต่เป็นเพราะเขาห่วงใยมากกว่าใครต่างหาก…