สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด ดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยง
พื้นที่บริเวณนี้มันรกทึบไปด้วยป่าเขาพร้อมสัตว์ป่าและพืชพรรณที่ไม่เคยพบเห็นอยู่มากมาย
ส่วนหนึ่งของป่านั้นมันถูกถางเอาไว้เป็นที่โล่ง แต่ตอนนี้มันกลับเปี่ยมล้นไปด้วยหญ้ารกทึบ
ในหมู่หญ้ารกทึบสูงล้ำหัวนั้นมันกลับมีแท่นพังๆ ตั้งอยู่แท่นหนึ่ง
วินาทีนั้นเองที่แท่นนั้นมันได้ส่องแสงออกมาพร้อมปรากฏให้เห็นเงาร่างของคนพุ่งตัวออกมา
“อ่อก!”
เมื่อเงาร่างนั้นพุ่งตัวออกมาตกถึงพื้นเขาก็ต้องกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรง
เขานั้นพยายามจะประคองตัวเองลุกขึ้นมาแต่กลับต้องกระอักเลือดออกมาอีกครั้งหนึ่ง
บาดแผลของเขานั้นมันหนักหนาเพียงใดคงไม่ต้องอธิบาย
และคนผู้นี้มันย่อมจะเป็นจึนเถียนที่หนีออกมาจากมหาพิภพถงเทียนแล้ว!
“ห-ให้ตายเถอะ! อาการของข้ามันหนักหนาเกินไป ข้านั้นแทบไม่อาจขยับได้แล้ว! เรื่องง่ายๆ เช่นนี้กลับพลาดลงได้ปล่อยให้มดปลวกมันทำร้ายจนสาหัสปานนี้! แต่ว่า… นั่นมันคือสมบัติวิญญาณสวรรค์! หลังจากข้ารักษาตัวจนหายได้แล้วข้าจะต้องไปเอาเขาแห่งถงเทียนมาครองให้ได้!”
สายตาของจุนเถียนนั้นมันเปี่ยมล้ำไปด้วยความโลภ
การโจมตีของเย่หยวนนั้นมันรุนแรงจนทำให้ทวยเทพต้องร่ำร้องอย่างแท้จริง
แม้แต่ตัวเขาที่เป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์ระดับเลิศน้อยขั้นสุดนี้เองก็ยังถูกกระแทกจนลืมเหนือลืมใต้สิ้น
แต่โชคยังดีที่เส้นทางเชื่อมโลกมันปิดลงไปแล้ว เย่หยวนย่อมจะไม่มีทางผ่านขึ้นมาได้!
ไม่เช่นนั้นตัวเขาคงได้ตายลงตรงนี้เป็นแน่
เขานั้นค่อยๆ สงบจิตใจของตนลงก่อนจะหยิบเอาโอสถสีดำเทาออกมากลืนลงคอไปและเริ่มดูดซับพลังของมันรักษาอาการบาดเจ็บในร่างกาย
ตูม!
แต่วินาทีเดียวกันนั้นเองที่แท่นบูชานั้นมันก็แตกสลายระเบิดขึ้น!
จุนเถียนนั้นถูกแรงกระแทกของมันนี้ซัดจนลอยลิ่วไป
พร้อมๆ กันนั้นมันก็ปรากฏเงาร่างหนึ่งยืนอยู่ไม่ไกลจากจุนเถียน
จุนเถียนนั้นหรี่ตาลงมองอย่างหวาดกลัว “จ-เจ้า… มันเป็นไปได้อย่างไรกัน? เส้นทางเชื่อมโลกมันปิดลงแล้วแน่ๆ ไม่มีทางใดที่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์ระดับเลิศน้อยจะทลายเปิดมันออกได้! เจ้า… เจ้าทำมันได้อย่างไรกัน?”
จุนเถียนในเวลานี้หวาดกลัวอย่างถึงที่สุด
เพราะอาการบาดเจ็บของเขามันสุดแสนสาหัสจนไม่อาจจะต่อสู้ใดๆ ได้อีก
เรื่องที่เย่หยวนทลายเส้นทางเชื่อมโลกขึ้นมานี้มันย่อมจะเป็นข่าวร้ายที่สุดในชีวิตของเขา!
เย่หยวนยกฝ่ามือขึ้นมาก่อนจะปรากฏเขาอันน้อยที่ดูแข็งแกร่งบนฝ่ามือนั้น
“ใช้มันเปิด” เย่หยวนกล่าว
จุนเถียนนั้นหน้าซีดขาวลงไปทันที “จ-เจ้ากลับหลอมควบคุมเขาแห่งถงเทียนได้สมบูรณ์แล้ว? นี่… มันเป็นไปได้อย่างไร? ดูอย่างไรเจ้าก็…”
“ข้าย่อมจะเป็นแค่มือใหม่ที่ไม่รู้เรื่องราวใด แต่ข้านั้นหลอมควบคุมเขาแห่งถงเทียนได้อย่างใดน่ะหรือ? ข้าคงทำเจ้าผิดหวังแล้ว เพราะว่าคู่มือการควบคุมเขาแห่งถงเทียนนั้นมันก็ถูกบันทึกอยู่ภายในเขาแห่งถงเทียนนี่เอง” เย่หยวนตอกบลับไป
เมื่อจุนเถียนได้ยินเช่นนั้นเขาก็แทบจะต้องตะโกนด่าสวนออกไป
มหาพิภพถงเทียนนี้มันเป็นกับดักชัดๆ!
การที่เขาลงไปยุ่งเกี่ยวกับมันนั้นเท่ากับรนหาที่ตายอย่างแท้จริง!
ก่อนหน้านี้เย่หยวนได้สร้างเรื่องราวใหญ่โตขึ้นในมหาพิภพถงเทียน
เพราะเขาแห่งถงเทียนที่ปกปักค้ำยันสวรรค์ไว้ตลอดหลายล้านๆ ปีที่ผ่านมามันกลับหายลับไป!
หาย…
เขาแห่งถงเทียนนั้นถูกเย่หยวนหยิบมาใช้งาน!
ในเวลานั้นเหล่ายอดฝีมือทั้งมหาพิภพถงเทียนต่างทั้งหวาดกลัวและตกตะลึง
เขาแห่งถงเทียนนั้นมันคือเส้นทางสู่สวรรค์ในความเชื่อของนักยุทธทั้งหลาย
แต่เวลานี้เมื่อเขาแห่งถงเทียนมันหายไปแล้ว พวกเขาก็ไม่รู้จะต้องทำอย่างไรกันต่อไป
ครั้งนี้จุนเถียนกลัวขึ้นมาจับใจจริงๆ!
จุนเถียนนั้นค่อยๆ ถอยหลังกกลับไปอย่างไม่รู้ตัว
แต่สายตาของเย่หยวนนั้นกลับค่อยๆ หันไปมองดูรอบๆ กาย
ที่แห่งนี้มันทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก
มันเหมือนว่าในอากาศนั้นมีพลังกดดันรุนแรงล้ำลอยอยู่ตลอด
มันเหมือนเขาได้ก้าวเข้ามาในวิหารแห่งแรงดึงดูด
หากแรงดึงดูดของมหาพิภพถงเทียนนั้นนับเป็นหนึ่ง เช่นนั้นที่แห่งนี้ก็คงเป็นหมื่น!
คลื่นพลังกดดันที่รุนแรงนี้มันทำให้ทั้งวรยุทธบ่มเพาะทั้งวิชายุทธใดๆ ของเขาดูไร้ค่าไปทันที
ทางจุนเถียนเองก็ได้เห็นสีหน้าเช่นนั้นของเย่หยวนเช่นกัน
เขาจึงได้ยิ้มขึ้นมา “เด็กน้อย เจ้าคงรู้สึกไม่สบายตัวเลยใช่ไหม? หึ สามสิบสามสวรรค์นั้นใยคือโลกแห่งกฎ! ที่แห่งนี้ไม่มีคำว่าแนวคิดใดๆ มีเพียงกฎเท่านั้น! ที่แห่งนี้มันคือสวรรค์ สวรรค์ที่ปกครองทุกโลกเบื้องล่าง! เข้ามาในนี้พลังของเจ้านั้นจะถูกกดดันจนถึงที่สุด! เวลานี้เจ้าคงไม่อาจแม้แต่จะเหาะเหินได้ด้วยซ้ำ ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้าจะสังหารข้าได้อย่างไร!”
พูดจบแล้วจุนเถียนก็พุ่งตัวหนีหายไปในป่าทึบ
เย่หยวนที่ได้เห็นนั้นหัวเราะขึ้นมาก่อนจะเปิดใช้งานเขาแห่งถงเทียนตามที่มีบันทึกบอกไว้
ฟุบ!
เขาแห่งถงเทียนนั้นเปลี่ยนกลายเป็นลำแสงพุ่งตามติดไปทันที
จุนเถียนนั้นกำลังร่ำร้องในใจว่าตนเองช่างโชคดีแต่วินาทีต่อมานั้นเขากลับสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังรุนแรงจากด้านหลัง
เขานั้นบาดเจ็บอย่างแสนสาหัส กำลังของเขาย่อมจะไม่เต็มที่มาแต่เดิม
ในเวลานี้มีหรือที่เขาจะยังหลบเลี่ยงได้?
ตูม!
เขาแห่งถงเทียนนั้นกระแทกลงไปอย่างรุนแรงบนร่างของเขา
จุนเถียนนั้นต้องกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรงก่อนจะร่วงลงไปกองกับพื้น
เย่หยวนนั้นค่อยๆ ก้าวเดินตามไปอย่างไม่รีบร้อน “มันไม่สำคัญหรอกว่ากำลังของข้าจะตกลงไปเท่าใด ข้านั้นยังเขาแห่งถงเทียนอยู่ในมือมิใช่หรือ? แม้ว่าข้านั้นจะไม่รู้ว่ามันเป็นสมบัติระดับใดแต่การที่มันเป็นหัวใจของโลกใบหนึ่งนั้น มันย่อมจะเป็นสมบัติล้ำค่าที่หอกของเจ้าไม่อาจเทียบได้แล้วใช่หรือไม่? เพราะฉะนั้นข้าจึงไม่ต้องมีวรยุทธพลังบ่มเพาะใดๆ ไม่ต้องใช้วิชาใดๆ ทั้งสิ้น ข้าแค่ใช้มันบดขยี้เจ้าก็เพียงพอแล้ว”
ได้ยินเสียงเท้าของเย่หยวนเดินตามมาไม่ไกลตัวจุนเถียนก็เกิดกลัวขึ้นมาจับใจจริงๆ!
เขานั้นประเมินเขาแห่งถงเทียนต่ำเกินไป!
ใช่แล้ว เวลานี้เย่หยวนไม่ต้องมีวรยุทธวิชาใดๆ ทั้งสิ้นเลย
เขานั้นแค่ยกเอาเขาแห่งถงเทียนมาบดขยี้คนก็จบเรื่อง
ง่ายดายแต่กลับแสนโหดร้าย!
แต่มันได้ผลอย่างชัดเจน!
“จ-เจ้าสังหารข้าไม่ได้!” จุนเถียนร้องขึ้นมา
“โอ้? ทำไมเล่า?” เย่หยวนถาม
“ข้านั้นคือนักบวชนิกายนอกแห่งนิกายสวรรค์หยกแท้ ข้านั้นมีกระดานชีวิตอยู่ที่นิกาย หากเจ้าสังหารข้าคนที่นิกายสวรรค์หยกแท้จะต้องออกมาตามล่าเจ้าแน่! ที่สำคัญไปกว่านั้นเขาแห่งถงเทียนนั้นมันยังเป็นสมบัติล้ำค่าของนิกายสวรรค์หยกแท้ หากพวกเขารู้ว่าเจ้ามีมันไว้ในครอบครองแล้วพวกเขาคงต้องออกตามล่าเจ้าสุดหล้าฟ้าดิน! ตัวเจ้านั้นอาจจะหนีได้แต่เจ้าจะทำอย่างไรกับคนทั้งหลายในมหาพิภพถงเทียนเล่า?” จุนเถียนกล่าวขึ้น
เย่หยวนที่ได้ยินต้องขมวดคิ้วแน่นเหมือนได้ยินเรื่องน่ารำคาญใจ
แต่เย่หยวนย่อมจะไม่คิดเชื่อถือมันทั้งหมด
เมื่อจุนเถียนได้เห็นเย่หยวนเริ่มลังเลเขาจึงรีบกล่าวขึ้นเสริม “เจ้าเองก็สัมผัสได้ถึงพลังกฎที่กดดันสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด! หากเพื่อนๆ ของเจ้าที่ยังไม่บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์ขึ้นมาแล้วมันย่อมจะไม่มีทางขึ้นถึงสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดได้! หากฝืนขึ้นมาแล้วมันคงไม่พ้นกลายเป็นเนื้อบดภายใต้พลังยอดเต๋าแห่งกฎนี้แน่!”
“ตราบเท่าที่เจ้าไว้ชีวิตข้านั้น ข้าจะยอมให้เจ้าประทับตราเจตจำนงวิญญาณดั่งเดิมลงบนตัวและติดตามรับใช้เจ้าไป! เจ้าเองก็เพิ่งขึ้นมาถึงสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดและคงยังไม่รู้ถึงอะไรต่อมิอะไรบนนี้ พอดีเลย เจ้าจะได้มีคนนำทางด้วย!”
จุนเถียนนั้นไม่อยากจะตาย
ตอนที่เขาลงไปยังมหาพิภพถงเทียนนั้นเขาคิดรับเย่หยวนเป็นคนรับใช้
ใครจะไปคิดว่าในเสี้ยวพริบตาต่อมา เขากลับก้มหัวขอเป็นคนรับใช้เย่หยวนแทน? ช่างน่าขัน!
หลังจุนเถียนกล่าวจบแล้วเขาก็นั่งรอคำตอบของเย่หยวนไปอย่างเงียบงัน
เย่หยวนนั้นปิดปากเงียบไปนานอย่างไม่อาจเข้าใจได้ว่ากำลังคิดอะไร
จุนเถียนที่สัมผัสได้ถึงความเงียบนี้ก็ยิ่งรู้สึกกระวนกระวาย
แต่วินาทีต่อมานั้นเย่หยวนก็เปิดปากขึ้นถาม “บนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้มันมีวิธีที่จะฟื้นคืนวิญญาณให้แก่คนที่เหลือเพียงแค่เสี้ยวจิตศักดิ์สิทธิ์หรือไม่?”
จุนเถียนรีบตอบกลับไปทันที “แน่นอน! แน่นอนว่ามันมี! สามสิบสามสวรรค์นั้นมันเป็นจุดสูงสุดของทุกโลก เป็นดินแดนแห่งพลังกฎ! อย่างว่าแต่เสี้ยวจิตศักดิ์สิทธิ์ ต่อให้จะเป็นคนที่ตายสิ้นลงไปแล้วก็ยังฟื้นคืนกลับมาได้!”
เมื่อเย่หยวนได้ยินเช่นนั้นเขาก็ตื่นเต้นดีใจอย่างถึงที่สุด
เพียงแค่ว่าเขาไม่ได้คิดแสดงมันออกมา “โอ้? เช่นนั้นคนเราจะฟื้นคืนวิญญาณได้อย่างไร?”
“เรื่องนั้น… เรื่องนั้น…” จุนเถียนได้แต่ยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “ข้านั้นเป็นเพียงแค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์ระดับเลิศน้อย ตัวตนที่ต่ำที่สุดของสามสิบสามสวรรค์ มีหรือที่ข้าจะรู้ว่าคนเบื้องบนท่านใช้วิธีการใดกัน?”
“อ่า? เช่นนั้นเก็บเจ้าไว้ก็ไร้ค่า ตายเสียเถอะ!” เย่หยวนตอบกลับไป
……………………….