ในสายตาของคนทั้งหลายนั้นเย่หยวนย่อมจะเป็นแค่ลูกแกะที่รอวันเชือด
แต่ใครจะไปคิดว่าที่แท้แกะน้อยตัวนี้มันกลับเป็นเสือร้าย!
ผู้บรรลุสวรรค์นั้นกลับหักขาของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นกลางได้ มีหรือที่คนทั้งหลายจะไม่ตกตะลึง?
ถังหยูนั้นได้แต่ต้องเบิกตากว้างขึ้นมาอย่างตื่นตะลึงไม่ต่างจากคนทั้งหลาย
เพียงแค่ว่ามันเป็นแค่ความตื่นตะลึงเท่านั้น ไร้ความเกรงกลัวใด
เพราะการโจมตีก่อนหน้านี้มันใช้ความสามารถด้านการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วโจมตีจังหวะศัตรูไม่ทันตั้งตัว
ที่สำคัญถังหยูนั้นยังมีฝีมือต่างจากหลี่เจิ้งชิวสิ้นเชิง
แม้จะอยู่ในชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นกลางเหมือนๆ กันแต่เขานั้นแข็งแกร่งกว่าหลี่เจิ้งชิวไปมากมายนัก
“ตอนที่เจ้าสั่งให้ไสหัวไปนั้น มันหมายรวมถึงนายน้อยคนนี้ด้วยหรือไม่?” ถังหยูถามขึ้นมาด้วยเสียงเย็นเยือก
เย่หยวนหันไปตอบกลับ “ย่อมไม่รวมเจ้า!”
มุมปากของถังหยูนั้นเผยอขึ้นมาเป็นรอยยิ้ม “อย่างน้อยเจ้าก็ยังพอรู้ขีดจำกัดของตนเอง!”
คนทั้งหลายนั้นพยักหน้าขึ้นมาตาม คิดว่าอย่างน้อยๆ เจ้าเด็กคนนี้มันก็ยังรู้ว่านายน้อยหยูนั้นมิใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ
แต่เย่หยวนนั้นกลับตอบกลับไป “เจ้าอยู่ก่อน ข้ามีเรื่องจะคุยเจรจากับเจ้า”
เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวคนทั้งหลายย่อมจะหัวเราะลั่นขึ้นมา
“เจรจาหรือ! ฮ่าๆๆ เจ้าผู้บรรลุสวรรค์นี้มันตลกเสียจริง มันกลับคิดจะเจรจาต่อรองใดๆ อีก!”
“ชิๆ วิธีการของมันนี่ดีจริงๆ ไม่ต้องเสียอะไรแต่ก็มานั่งเจรจาต่อรองได้”
“ยังจะมาว่างท่าใหญ่โตปกปิดความฉิบหาย! คิดอยากจะวางท่าแต่ก็ไม่อยากจะลบหลู่นายน้อยหยู เรื่องดีๆ เช่นนั้นมันจะมีได้อย่างไรกัน?”
…
คนทั้งหลายนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมาตามๆ กันบอกว่าเย่หยวนนั้นรู้จักแต่รังแกคนอ่อนแอแต่เกรงกลัวคนที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง
ถังหยูนั้นเองก็หัวเราะขึ้นมาก่อนจะกล่าว “เจรจา? หึๆ มันช่างเป็นวิธีที่สดใหม่นัก! ลองบอกข้ามาหน่อยสิว่าเจ้าคิดจะเจรจาอะไรกับนายน้อยผู้นี้?”
เย่หยวนจึงยิ้มตอบกลับไป “เจ้าแน่ใจหรือว่าอยากจะพูดต่อหน้าคนทั้งหลายนี้?”
ถังหยูยิ้มตอบกลับไป “การเจรจานั้นมันย่อมต้องมีพยาน ให้คนทั้งหลายได้ยินกันไปเลย!”
เย่หยวนพยักหน้ารับ “ในเมื่อเจ้าขอ ข้าก็ย่อมไม่ขัด!”
พริบตาต่อมาเย่หจยวนก็ขยับตัว!
เย่หยวนนั้นมีวิชาการเคลื่อนไหวที่สุดแสนรวดเร็วพุ่งใส่ถังหยูทันที
ถังหยูนั้นเตรียมตัวรับมือมาตั้งแต่แรกจึงตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม “เจ้าโง่โอหัง! ฝ่ามือจักรพรรดิจันทร์สว่าง!”
เมื่อถังหยูลงมือนี้มันก็เหมือนดั่งมีจันทราลอยขึ้นมากลางโถงใหญ่ สาดส่องทุกมุมของห้องจนสว่างจ้า
เวลานี้ไม่ว่าเย่หยวนจะลอบเข้ามาจากมุมใดมันก็ไม่มีทางจะหลบพ้นฝ่ามือของถังหยูไปได้
รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นบนหน้าของทุกผู้คน
ไม่ประเมินตนเองมันคงมีจุดจบเช่นนี้แล้ว?
การเคลื่อนไหวที่สุดแสนรวดเร็วนั้นมันแข็งแกร่ง แต่พลังเองก็เป็นสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กัน!
“หึ เจ้าโง่นี่มันช่างโอหังนัก! มันคงไม่ได้รู้เลยว่านายน้อยหยูนั้นได้รับการยอมรับให้เข้าทดสอบกับนิกายสวรรค์หยกแท้แล้ว! ไม่นานเขาคงได้กลายเป็นศิษย์นิกายนอกคนหนึ่งของนิกายสวรรค์หยกแท้! เจ้าหมอนี่มันคิดเอาไข่ไปตีหินชัดๆ!” กุ้ยเทียนหยูหัวเราะเย้ยขึ้นมา
“สองขั้ว!”
เย่หยวนใช้วิชาดาบสองขั้วออกมาอย่างเฉียบพลัน
คลื่นพลังปราณดาบที่รุนแรงนั้นมันทำให้คนทั้งหลายต้องหันมามองเป็นตาเดียว
ตูม!
ร่างของถังหยูกระเด็นไปติดฝาผนังห้องอย่างไม่อาจจะขัดขืนใดๆ ได้แม้แต่น้อย
คนทั้งหลายต่างอ้าปากค้างขึ้นมาตามๆ กัน
แข็งแกร่งปานนี้ได้อย่างไร?
ผู้บรรลุสวรรค์ที่เพิ่งอยู่ในชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นต้นนั้นกลับเอาชนะนายน้อยหยูได้อย่างขาดลอย?
“เด็กน้อย วันนี้เจ้าได้ตายแน่! ต่อให้จะเป็นจอมเทพที่ไหนมาก็ไม่มีทางช่วยเจ้าได้!” เมื่อกุ้ยเทียนหยูได้เห็นภาพนั้นเขาก็ยิ้มกว้างขึ้นด้วยความสะใจ
ตูม!
ถังหยูนั้นกระแทกตัวขึ้นมาจากซากปรักหักพังก่อนจะมองดูเย่หยวนด้วยความอับอาย
“เด็กน้อย เจ้ามันเก่ง! เจ้าเป็นคนแรกที่กล้าลงมือต่อนายน้อยคนนี้ในเมืองจักรพรรดินี้! หากวันนี้ข้าไม่ป่นร่างเจ้าให้เป็นผุยผงแล้วนายน้อยผู้นี้จะไม่ขอใช้นามถังอีกต่อไป! โจมตีมัน!” ถังหยูสั่งการออกมาด้วยเสียงลั่นฟ้า
เหล่าลูกน้องทั้งหลายของถังหยูนั้นไม่มีใครอ่อนแอ พวกเขาต่างเป็นถึงยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นกลางสิ้น
กุ้ยเทียนหยูและลู่หยวนเจี๋ยนั้นรู้ดีว่านี่เป็นโอกาสที่จะสร้างบุญคุณต่อถังหยูจึงได้สั่งคนของตัวเองให้เข้าร่วมสนามรบไปพร้อมๆ กัน
เย่หยวนหัวเราะเย้ยขึ้นมาก่อนจะใช้ค่ายกลดาบเอกภพออกมารับ!
บนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้พลังค่ายกลดาบของเย่หยวนมันย่อมจะถูกกดไว้อย่างมหาศาล กินระยะไปได้เพียงแค่ราวร้อยก้าวรอบๆ ตัว
แต่มันก็เพียงพอแล้ว!
วินาทีที่ค่ายกลดาบนั้นทำงานออกมาไม่ว่าจะมียอดฝีมืออยู่มากมายแค่ไหนเย่หยวนก็จะทำให้พวกเขาไม่ได้กลับออกไปครบสามสิบสอง!
ภายในปราณดาบอันบ้าคลั่งนั้นมันมีดาบแสงพุ่งผ่านไปมากอย่างคมกริบพร้อมด้วยเสียงกรีดร้องที่ดังออกมา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกุ้ยเทียนหยูและลู่หยวนเจี๋ยนั้นที่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากเย่หยวน
ถังหยูนั้นอยู่นอกระยะของค่ายกลดาบออกไปแต่เขาก็ยังต้องเบิกตากว้างมองดูอย่างไม่อาจเชื่อ
เขานั้นไม่เคยนึกฝันว่ามดปลวกที่เกาะติดหยางเสว่เจินมานั้นกลับจะเป็นสุดยอดเจ้าฝีมือเช่นนี้!
เขาสามารถจะเอาชนะกลุ่มนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นกลางได้ด้วยกำลังของชั้นบรรยากาศสวรรค์ขั้นต้น!
หลังผ่านไปได้อีกหลายอึดใจในที่สุดเหล่าคนทั้งหลายก็ได้ร่วงตกถึงพื้นร้องโอดโอยขึ้นตามๆ กัน
เย่หยวนหันไปมองถังหยูจน่ทำให้อีกฝ่ายนั้นสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย
ท่าทางของนายน้อยผู้ยิ่งใหญ่ก่อนหน้านั้นมันหายไปจนสิ้นแล้ว!
“จ-เจ้าต้องการอะไรกันแน่? น-นายน้อยผู้นี้ขอเตือนไว้ก่อนเลยนะว่าข้านั้นคือคนตระกูลถัง หากเจ้าทำอะไรข้าแล้ว เจ้าจะไม่ได้ตายดีแน่!” ถังหยูร้องขึ้นมาพร้อมขู่ด้วยนามของตระกูลถัง
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ข้าไม่คิดทำอะไรหรอก ข้าแค่จะเจรจากับเจ้า”
ถังหยูถอนหายใจยาวออกมาคิดว่าอย่างน้อยๆ เจ้าหนุ่มคลั่งคนนี้มันก็ยังเกรงนามของตระกูลถังบ้าง
“ด-ได้สิ ข้าจะเจรจากับเจ้าเอง เจ้าว่ามาสิ!” ถังหยูตอบกลับมา
เย่หยวนยิ้มก่อนจะปล่อยคลื่นพลังปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
ค่ายกลดาบสองขั้ว!
ดาบแสงพุ่งผ่านไปจัดแขนขวาของถังหยูออกจากร่างทันที
แขนของเขานั้นกลับขาดลง!
“อ้าก!” ถังหยูนั้นร้องลั่นขึ้นมาก่อนจะปรากฏเหงื่อเม็ดโตขึ้นบนหน้าผาก
“จ-เจ้ากล้า!” ถังหยูร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด
เย่หยวนย่อตัวลงมาตรงหน้าเขาก่อนจะยกมือขึ้นตบบ่า “หากไม่ยอมให้อภัยกันแล้วมันก็คงคิดแค้นกันไม่จบสิ้น! นี่มันแค่แขนเดียวเท่านั้น ทำไมเจ้าไม่คิดปล่อยมันผ่านๆ ไปเสียเล่า นายน้อยหยู ข้านั้นอยากนับถือเจ้าเป็นพี่น้องเจ้าว่าอย่างไร?”
รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเย่หยวน
ถังหยูนั้นผงะไปทันที เป็นเวลานี้เองที่เขาเข้าใจว่าเย่หยวนคิดเจรจาอะไรกับตัวเขากันแน่
พ่อของหยางเสว่เจินนั้นถูกตระกูลหลี่สังหารลงแต่เขานั้นกลับก้าวขึ้นมาเป็นตัวกลางคิดไกล่เกลี่ยบอกว่าให้อภัยกันไปเสีย หากคับแค้นกันไปมามันจะไม่มีวันจบสิ้นและยังคิดส่งหยางเสว่เจินให้แต่งงานเข้าตระกูลศัตรู
ความไร้ยางอายนี้มันทำให้เย่หยวนเดือดดาล
เพราะฉะนั้นเขาจึงได้ตัดแขนของถังหยูออกแล้วบอกให้มาเป็นพี่น้องกัน!
หยางเสว่เจินที่ได้เห็นเรื่องราวนั้นได้แต่ต้องนั่งแข็งค้างไปตั้งแต่แรก
นางนั้นคิดเสมอมาว่าตัวเองได้ช่วยเหลือเย่หยวนให้เขามีชีวิตรอดออกมาจากป่าหมึกเรืองได้
ด้วยกำลังของเย่หยวนนั้น หากไปเจอภูติแท้ในป่าหมึกเรืองเข้ามันคงถึงตายได้
ใครจะไปคิดฝันว่าเขานั้นไม่ต้องการให้นางช่วยเหลือใดๆ!
ด้วยกำลังที่เย่หยวนแสดงออกมานี้ มีหรือที่ภูติแท้ในป่าหมึกเรืองมันจะอันตรายใดๆ เขาได้?
เย่หยวนนั้นเดิมทีย่อมจะไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับเรื่องราวน้แต่เขาก็ยังตามนางมาจนถึงอาณาจักรตะวันออกนี้
เป้าหมายของเขานั้นมันชัดเจน!
เขามาเพื่อช่วยเหลือนาง!
หยางเสว่เจินนั้นฉลาด มีหรือที่นางจะคาดเดาความคิดของเย่หยวนไม่ได้?
ในเวลานี้นางรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก
ตอนที่นางกำลังสิ้นหวังนั้น ชายคนนี้ได้ให้ความหวังแก่นาง!
แน่นอนว่าทั้งหมดมันย่อมจะเป็นแค่ความเข้าใจผิดของนาง
ต่อให้จะไม่มีเรื่องของนาง เย่หยวนก็ต้องมายังอาณาจักรตะวันออกอยู่แล้ว
อาณาจักรตะวันออกนั้นมันใกล้กับป่าหมึกเรืองที่สุด หากนิกายสวรรค์หยกแท้จะส่งคนมาตรวจสอบเรื่องราวมันก็คงต้องมาหยุดที่อาณาจักรตะวันออกก่อน
เย่หยวนนั้นอยู่ไกลจากป่าหมึกเรืองไม่น้อย เวลานี้เขาย่อมจะกังวลสุดใจ!
หากนิกายสวรรค์หยกแท้ตามร่องรอยไปจนเจอมหาพิภพถงเทียน มันคงเป็นวันสิ้นโลกแล้ว!
“อ่า? ดูสีหน้าเจ่าแล้วเหมือนจะไม่อยากเป็นพี่น้องกับข้าหรือ? ได้ๆ ไม่เป็นพี่น้องก็เป็นศัตรูแล้วกัน ข้าจะส่งเจ้าลงนรกให้เอง!” เย่หยวนผุดลุกขึ้นพร้อมก้มลงมองถังหยูด้วยสายตาดุร้าย