ตอนที่ 1445 – ต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์
เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วขณะที่เขาจ้องมองอย่างช้า ๆ เหนือผู้คนทั้งหมดที่อยู่ การจ้องมองของเขาหยุดอยู่กับร่างของต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ สักพักก่อนที่เขาจะดูค่ายกลที่วาดโดยกิ่งมายา ค่ายกลได้เชื่อมโยงชิ้นส่วนวิญญาณทั้งหมดจากผู้คนบนภูเขาและส่งมันเข้าไปในโถงเทพเจ้าสงคราม มันเป็นพลังงานที่น่าอัศจรรย์
อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นในโถงเทพเจ้าสงคราม เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า โถงเทพเจ้าสงครามนั้นมีพลังมากกว่าหอคอยสัตว์เทวะ จิตวิญญาณของเขาไม่สามารถแทรกซึมได้
เจี้ยนเฉินจ้องไปที่โถงอันสว่างไสวสักพักหนึ่งก่อนที่ความมุ่งมั่นจะปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวเขามุ่งหน้าไปยังมัน
ประตูสู่โถงศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ปิด เจี้ยนเฉินกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับเถี่ยต้า ดังนั้นเขาจึงอยากเข้าไปตรวจสอบ แม้ว่าเทพเจ้าสงครามแห่งร้อยเผ่าพันธุ์มีความเชื่อในเผ่าพันธุ์ทั้งหมด แต่พิธีนี้ก็แปลกเกินไป กระบวนการทั้งหมดได้รับการกำกับดูแลจากต้นไม้โบราณลึกลับ ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงต้องระมัดระวัง อย่าลืมว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับพยัคฆ์ขาวในอดีตก็เช่นกัน
“ท่านผู้นำเจี้ยนเฉิน อย่าเข้าใกล้โถงเทพเจ้าสงคราม ..” เซียนจักรพรรดิต่างร้องออกมาเมื่อพวกเขาวิ่งไปหาเจี้ยนเฉินอย่างรวดเร็ว พวกเขาต้องการหยุดเขา
อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินมาถึงโถงเทพเจ้าสงครามก่อน เขาเร็วมากจนแม้กระทั่งเซียนจักรพรรดิก็ไม่สามารถตามเขาได้
“ท่านราชันเจี้ยนเฉิน ไม่เพียงแต่เทพเจ้าสงครามจะประสบกับความสูญเสียอย่างรุนแรงหากพิธีถูกรบกวน แต่แม้แต่คน 990,000 คนบนภูเขาก็จะได้รับผลย้อนกลับที่ยิ่งใหญ่ซึ่งแทบจะไม่สามารถกู้คืนได้ … ” เมื่อเห็นว่าพวกเขาไม่สามารถไล่ตามเจี้ยนเฉินได้ทัน เซียนจักรพรรดิได้ส่งข้อความถึงเขาผ่านเคล็ดวิชาสื่อสารอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ความกังวลเต็มใบหน้าของพวกเขา
เจี้ยนเฉินหยุดและหลังจากลังเลเล็กน้อยเขาก็เดินไปที่ประตูโถงอันศักดิ์สิทธิ์ซึ่งให้ความประทับใจแก่เจี้ยนเฉิน ว่ามันมีพลังมาก แต่สิ่งที่ทรงพลังยิ่งกว่านั้นยากที่จะควบคุมมัน เขาเชื่อว่าไม่มีใครสามารถควบคุมโถงศักดิ์สิทธิ์ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถใช้พลังของมันได้
ช่วงเวลาที่เจี้ยนเฉินมุ่งหน้าไปยังทางเข้า ต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ก็เคลื่อนไหว ด้วยแสงไฟสีเขียวกิ่งไม้ที่หนาหลายเมตรก็มาขวางทางเข้า
กิ่งก้านนั้นเป็นภาพลวงตาและย่อตัวลงอย่างสมบูรณ์จากพลังชีวิตอันยิ่งใหญ่ แต่มันก็หยุดฝีเท้าของเจี้ยนเฉิน
แววตาทอประกายขึ้นที่ดวงตาของเจี้ยนเฉิน และทันใดนั้นเขาก็หันไปทางต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ที่ยื่นขึ้นไปบนท้องฟ้า สายตาของเขาคมชัดขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าเขาต้องการที่จะดูผ่านต้นไม้
“ราชาผู้นี้รู้ว่าเจ้าเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของเทพเจ้าสงคราม ไม่ต้องกังวลสถานภาพของเทพเจ้าสงครามในหมู่พวกเรานั่นคือตระกูลเทพเจ้า ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะจินตนาการได้ เราจะไม่ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อเทพเจ้าสงคราม” เสียงที่คลุมเครือดังกึกก้องอยู่ในหัวของเจี้ยนเฉิน มันมาจากผู้หญิงและมันก็อ่อนโยน แต่สง่างาม
เจี้ยนเฉินกลายเป็นคนเคร่งเครียดในเวลาเดียว เขาขยายวิญญาณของเขาในทุกทิศทางและเต็มไปด้วยความระมัดระวัง เขาไม่รู้ว่าเสียงมาจากไหน
“เจ้าเป็นคนที่พูดกับข้าหรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินถามอย่างไม่พอใจขณะที่เขาจ้องมองที่ร่างของต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ที่อยู่ใกล้เคียง
“พิธีนี้สำคัญอย่างยิ่งต่อเทพเจ้าสงคราม ไม่มีอะไรให้ผิดพลาดได้ ก่อนที่พิธีจะสิ้นสุดลงอย่าเข้าไปในโถงเทพเจ้าสงคราม ไม่เช่นนั้นเจ้าอาจจะได้รับบาดเจ็บจากเทพเจ้าสงครามแทนที่จะช่วยเหลือเขา” เสียงที่คลุมเครือปรากฏขึ้นอีกครั้ง เจี้ยนเฉินยังไม่พบต้นกำเนิดของมัน ทันทีที่เสียงพูดจบกิ่งก้านโบราณที่ทางเข้าโถงศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกเอาออกไป
เจี้ยนเฉินไม่ได้พยายามเข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป เขายืนอยู่ตรงนั้นในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ เขามั่นใจว่าแม้ว่าผู้พูดจะไม่ได้เป็นต้นไม้ พวกเขายังคงเชื่อมต่อกับมันอย่างใกล้ชิด
เจ้าเป็นใคร ? เจ้าเป็นจิตวิญญาณของต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์งั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถามอีกครั้ง เขาตกใจมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าการดำรงอยู่อันยิ่งใหญ่เช่นนี้จะซ่อนตัวอยู่ในร้อยเผ่าพันธุ์
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่นางจะเป็นเซียนจักรพรรดิเพราะเพียงแค่สามารถสื่อสารกับเขาโดยไม่เปิดเผยตำแหน่งของนางไม่ใช่สิ่งที่เซียนจักรพรรดิทำได้
“อีกสามวันพิธีจะสิ้นสุดลง ก่อนหน้านั้นข้าหวังว่าเจ้าจะไม่รบกวนพิธีในกรณีที่เจ้าทำ เจ้าจะทำให้พิธีล้มเหลว” เสียงดังขึ้นอีกครั้งและไม่สนใจคำถามของเจี้ยนเฉิน
“เอาล่ะ ข้าจะรอที่นี่อย่างอดทนเป็นเวลา 3 วัน” เจี้ยนเฉินตอบก่อนที่เขาจะออกจากภูเขาเทพเจ้าสงคราม เขารออย่างอดทนวางตัวห่างจากภูเขา แต่สายตาของเขาจ้องมองที่ต้นไม้โบราณตลอดเวลา
เซียนจักรพรรดิที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในพิธีทั้งหมดมองไปรอบ ๆ ด้วยความไม่แน่ใจ ความสงสัยเต็มตาของพวกเขา หนึ่งในพวกเขาไม่สามารถยับยั้งความอยากรู้อยากเห็นของพวกเขาและถามอย่างสุภาพว่า “ท่านราชันเจี้ยนเฉิน ข้าขอถามว่าท่านกำลังพูดอยู่กับใคร ? มีจอมยุทธลึกลับที่เราไม่สามารถสัมผัสได้ที่นี่หรือ ? ”
เจี้ยนเฉินนิ่งเงียบ เขาเข้าใจว่าเสียงที่คลุมเครือนั้นอาจได้ยินได้เฉพาะเขาเท่านั้น
สามวันต่อมา คน 990,000 คนลืมตา ใบหน้าของพวกเขาซีดและอิดโรย ดูเหมือนว่าพวกเขาจะอ่อนแอมาก แต่พวกเขาก็เต็มไปด้วยอารมณ์ สายตาที่พวกเขาจับจ้องไปที่โถงสงครามนั้นเต็มไปด้วยความเคารพที่มาจากส่วนลึกของหัวใจ
ร่างของต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์หายกลับไปที่กิ่งไม้ที่ถูกแทงลงไปที่พื้น มันถูกรวบรวมอย่างรอบคอบโดยเซียนจักรพรรดิเอลฟ์ พลังแห่งชีวิตในสภาพแวดล้อมหายไปพร้อมกับร่างของต้นไม้ ค่ายกลได้หายไปอย่างสมบูรณ์เหลือเพียงโถงเทพเจ้าสงครามที่เปล่งประกายสดใสเหมือนเมื่อก่อนซึ่งแข่งกับแสงของดวงอาทิตย์
พืชที่เติบโตในส่วนเล็ก ๆ ของทวีปเนื่องจากพลังชีวิตที่เต็มเปี่ยมของ ต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์เริ่มเหี่ยวเฉาหลังจากที่มันสูญเสียแหล่งกำเนิดของพลังชีวิต ในไม่ช้าพืชพรรณก็จะกลายเป็นหญ้าที่ตายแล้ว
” ดูเหมือนพิธีจะประสบความสำเร็จ พิธีกรรมโบราณในบันทึกนั้นถูกต้อง” เซียนจักรพรรดิแห่งทวีปร้อยเผ่าล้วนแสดงความดีใจ พิธีกรรมโบราณนั้นมีต้นกำเนิดมาจากโถงเทพเจ้าสงครามและหลังจากหลายปีที่ผ่านมามันก็เป็นเพียงครั้งที่สองที่มันถูกใช้
กิ่งก้านที่ร่ายเวทมนตร์ ต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ได้รับการตรวจสอบนับครั้งไม่ถ้วนโดยวิญญาณของเจี้ยนเฉิน ก่อนที่จะถูกรวบรวมโดยเซียนจักรพรรดิเอลฟ์ “เป็นกิ่งก้านธรรมดา ไม่มีความลับอื่นนอกเหนือไปจากพลังชีวิตที่น่ากลัว” เจี้ยนเฉินคิด เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงตัวตนที่แท้จริงของต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์
ในขณะนี้กลิ่นอายที่น่ากลัวแผ่มาจากโถงเทพเจ้าสงคราม เถี่ยต้าโผล่ออกมาจากโถงศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับก้าวเท้ายาว ๆ เขาปล่อยแสงวาววับและยืนสูงสามเมตร การยืนของเขานั้นมีความสง่างามมาก
เจี้ยนเฉินมองที่เถี่ยต้าและยิ้มจากข้างใน เขารู้ว่าสหายของเขาเติบโตขึ้นอย่างแท้จริง
การเจริญเติบโตนี้ไม่ได้เพิ่มความแข็งแกร่งหรืออายุ แต่อยู่ที่อารมณ์
“พวกเรายินดีต้อนรับการกลับมาของเทพเจ้าสงคราม ! ”
ทุกคนบนภูเขาเทพเจ้าสงครามรวมถึงเซียนจักรพรรดิคุกเข่าและโค้งคำนับต่อเถี่ยต้า สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเคารพจากก้นบึ้งของหัวใจราวกับว่าพวกเขายินดีต้อนรับเทพเจ้า
เถี่ยต้าดูเหมือนจะไม่สนใจการคุกเข่าของพวกเขา เขามองเจี้ยนเฉิน หนึ่งในพวกเขายืนอยู่นอกโถงศักดิ์สิทธิ์ในขณะที่อีกคนหนึ่งยืนอยู่นอกเขตภูเขา พวกเขามองที่กันและกัน ไม่กี่วินาทีต่อมา เถี่ยต้าก้าวเข้ามาและไปถึงหน้าเจี้ยนเฉินทันที เขาตบไหล่ของเจี้ยนเฉินอย่างแรงและยิ้ม “เจี้ยนเฉิน ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะมาที่ ทวีปแห่งความสูญเปล่าเพื่อมาพบข้าในไม่ช้า ข้าอยู่ระหว่างพิธีถวายวิญญาณเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาและถูกตัดขาดจากโลกภายนอก ดังนั้นข้าจึงทำให้เจ้าต้องรอ”
ความแข็งแกร่งของเถี่ยต้านั้นยอดเยี่ยมมาก ถ้าเจี้ยนเฉินไม่ได้ครอบครองของร่างบรรพกาลและไม่มีพลังมากนักเขาอาจต้องดิ้นรนเพื่อที่จะทนต่อพลังของเถี่ยต้า
“พิธีของเจ้าแปลกมากจริง ๆ แล้วต้องการวิญญาณของคนจำนวนมาก ข้าเป็นห่วงเจ้าและเกือบจะพุ่งเข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์ มันดีแล้วที่เห็นเจ้าสบายดี” เจี้ยนเฉินยิ้มจาง ๆ
” พิธีแปลกมาก อย่างไรก็ตามพิธีนี้ได้สืบทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณ มันรวมวิญญาณของ 990,000 คนเพื่อสร้างวิญญาณของขวานเทพเจ้าสงคราม ลุงเอ่อหยินอดีตเทพเจ้าสงครามก็เคยสัมผัสประสบการณ์นี้เช่นกัน” เถี่ยต้ากล่าว หลังจากนั้นขวานที่ประทับบนหน้าผากของเขาก็เริ่มเปล่งประกายและขวานทองคำขนาดเล็กก็บินออกไปกลายเป็นขวานสงครามที่น่าเกรงขามในมือของเถี่ยต้า
“ข้าได้เรียนรู้หลังจากเข้าร่วมร้อยเผ่าพันธุ์ว่าอาวุธในมือของข้าสามารถแสดงพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเมื่อร่างของมันถูกหลอมรวมเข้ากับจิตวิญญาณของมัน ขวานที่ข้าเคยใช้ประกอบไปด้วยร่างแต่ไม่มีวิญญาณ พิธีที่ข้าเพิ่งจะผ่านไปคือการรวมวิญญาณของขวานหลอมรวมร่างกับวิญญาณ” เถี่ยต้ากล่าวขณะที่เขาจ้องมองขวานทองคำในมือของเขา
เจี้ยนเฉินมองขวานและสามารถรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน ขวานดูเหมือนวัตถุไม่มีชีวิตที่มีชีวิต แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากขวานนั้นมีประสิทธิภาพมากขึ้นในดวงวิญญาณ
“เจี้ยนเฉิน ไปกันเถอะเข้าไปนั่งในโถงเทพเจ้าสงคราม” เถี่ยต้าวางขวานไปและดึงเจี้ยนเฉินเข้าสู่ โถงเทพเจ้าสงคราม
คนนอกไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปในโถงเทพเจ้าสงครามเป็นเวลานานนับไม่ถ้วน เจี้ยนเฉินเป็นคนแรกที่เข้าไป
พวกเขาทั้งสองพูดกันเป็นเวลานานในโถงเทพเจ้าสงครามทันทีที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องที่พวกเขาเคยเป็นนักเรียนในสำนักคากัต แต่ตอนนี้กลายเป็นบุคคลที่มีอำนาจเหนือทุกเชื้อชาติ พวกเขาทั้งคู่ถอนหายใจด้วยอารมณ์
” เถี่ยต้า ข้าถามเจ้าได้มากแค่ไหนเกี่ยวกับต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ ? ” เจี้ยนเฉินก็พลันถามคำถามและมองดูเถี่ยต้าด้วยความสนใจ
เถี่ยต้าคิดเกี่ยวกับคำถามนี้อย่างจริงจังและพูดว่า” ข้าเพิ่งมาที่ร้อยเผ่าพันธุ์เมื่อเร็ว ๆ นี้เท่านั้น ดังนั้นข้าจึงมีความเข้าใจคร่าว ๆ ของแต่ละเผ่าพันธุ์ อย่างไรก็ตาม ข้ารู้บางสิ่งเกี่ยวกับต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ ได้มีการกล่าวว่าต้นไม้มีอยู่แล้วเป็นเวลานานมาก เมื่อร้อยเผ่าพันธุ์ยังคงอาศัยอยู่ในทวีปสัตว์เทวะ ก่อนที่ลุงเอ่อหยินจะเกิด ต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ก็อยู่ที่นั่น มันเป็นตัวแทนของพวกเอลฟ์เสมอ หลังจากที่เราพ่ายแพ้ ต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ก็ถูกย้ายจากทวีปสัตว์เทวะมายังทวีปแห่งความสูญเปล่าพร้อมกับพวกเราเปลี่ยนอาณาเขตของพวกเอลฟ์ให้กลายเป็นป่าอันเขียวชอุ่ม มันใช้พลังชีวิตของตัวเองในการบำรุงดินแดนและมันก็ไม่เหี่ยวแห้งหลังจากผ่านไปหลายปีแล้ว”
” มีคำล่ำลือว่าต้นไม้เทพเจ้าเอลฟ์ไม่สามารถถูกทำลายได้ ไม่ว่าจะเกิดความเสียหายอย่างหนักเพียงใด มันสามารถฟื้นฟูได้อย่างสมบูรณ์ในทันที”