จินกางยิ้มจางๆ“ผมแค่พูดความจริง! ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีความสามารถ แต่ตอนนี้ผมแค่อายุ 40 แต่แดนบูโดของผมได้ทะลวงสู่แดนราชาสูงสุดแล้ว ระเบิดความแข็งแกร่งกึ่งแดนเทพก็ไม่ใช่ปัญหา”
“ส่วนแดนเทพ ผมว่าไม่นาน มากสุดสามปี ผมก็จะสามารถบุกเข้าไปในแดนเทพได้แล้ว!”
“เมื่อถึงตอนนั้น ผมจะเข้าสู่แดนเทพเร็วกว่าท่านหัวหน้าหงสิบปีเชียวนะ”
ผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆของสมาคมบูโดต่างก็ยิ้มแย้มในเวลานี้ และไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการถกเถียงกันระหว่างหัวหน้าหงและจินกาง
หวาอิงเจี๋ยก็ไม่ได้เข้าไปแทรกแซงด้วย สำหรับเขา ตราบใดที่คนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาไม่ฆ่ากันเองก็พอ สำหรับการแข่งกันทั้งอย่างเปิดเผยและแบบลับ เขาไม่เพียงแต่ไม่ขัดขวาง แต่ยังแอบสนับสนุน
เพราะมีเพียงการแข่งขันเท่านั้น ที่สามารถทำให้คนๆหนึ่งพัฒนาความแข็งแกร่งของเขาได้อย่างรวดเร็ว
“หัวหน้าจิน แดนเทพไม่ใช่ว่าคุณจะทะลุเข้าไปก็เข้าได้นะ แม้ว่าจะให้เวลาคุณอีกสิบปี คุณก็อาจไม่สามารถแตะธรณีประตูของแดนเทพได้หรอก”
หัวหน้าหงพูดอย่างไม่ยอมแพ้
“อาจคงงั้นมั้ง!”
จินกางพยักหน้า จากนั้นทำสีหน้าอย่างสงสัย มองไปที่หัวหน้าหงและถาม “ใช่แล้ว หัวหน้าหง ตอนคุณอายุสี่สิบปี แดนบูโดของคุณคืออะไรเหรอ?”
“ใช่สิ ถ้าผมจำไม่ผิด ตอนนั้นหัวหน้าหงดูเหมือนเป็นแค่นักแสดงข้างถนน?”
ประโยคนี้เหมือนจุดไฟถังไดนาไมต์ หัวหน้าหงก็โกรธจัด ลุกขึ้นยืนและจ้องมองอย่างโกรธเคือง “จินกาง นี่คุณกำลังหาที่ตายใช่ไหม!”
“หุบปาก!”
หวาอิงเจี๋ยดุด้วยความโกรธ และรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกจากเขา กดลงบนร่างกายของหัวหน้าหง
หัวหน้าหงจึงค่อยตระหนักว่า ตนเองทำผิดไปแล้ว ในสมาคมบูโด สามารถต่อสู้กันทั้งต่อหน้าและลับหลังได้ แต่ไม่สามารถมีเจตนาฆ่าฟันได้ เมื่อกี้ เขาได้แสดงเจตนาฆ่าต่อจินกาง
“ตุ๊บ!”
หัวหน้าหงคุกเข่าลงทันทีและพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว “หัวหน้าสมาคม ผมผิดไปแล้ว!”
“ในเมื่อรู้ว่าผิด ก็คุกเข่าจนกว่าผมจะสั่งให้ลุก!”
หวาอิงเจี๋ยกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นมองไปที่จินกางและถาม “ลองเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับหยางเฉินให้ผมฟังหน่อย!”
จินกางแอบประหลาดใจในใจ เขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆหวาอิงเจี๋ยจึงกลับมาที่จีน ตอนนี้ ดูเหมือนว่ามีความเป็นไปได้สูงที่เขามาเพราะมาหาหยางเฉิน
เขารีบพูดว่า “หัวหน้าสมาคม หยางเฉินคนนี้ ไม่ธรรมดา…”
ดังนั้น เริ่มจากความคับข้องใจระหว่างหยางเฉินและสมาคมบูโด ไปจนถึงการต่อสู้ระหว่างเขากับหยางเฉิน
นอกจากนี้ ยังมีข่าวลือเกี่ยวกับหยางเฉินช่วงที่ผ่านมาในเยี่ยนตู ซึ่งทั้งหมดได้รับการเล่าขันอีกครั้ง
แม้ว่าเขาจะพูดเพียงประเด็นสำคัญบางอย่าง แต่ก็ทำให้หวาอิงเจี๋ยรู้สึกว่าหยางเฉินนั้นไม่ธรรมดา
“หัวหน้าสมาคม เดิมที ผมต้องการต่อสู้กับหยางเฉินให้สุด แต่หลังจากที่ผมพบว่าผมไม่สามารถรับมือกระบวนท่าแม้แต่ท่าเดียวของหยางเฉิน ผมก็ตระหนักได้ว่า ชายหนุ่มคนนี้ต้องมีภูมิหลังที่ลึก ดังนั้นจึงไม่ได้สู้กับเขาอีก”
หลังจากจินกางพูดจบ เขาพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ชายที่แข็งแกร่งแดนเทพที่อายุเพียง28 ปี ไม่ว่ายังไง ผมคิดว่า เป็นการดีที่สุดสำหรับสมาคมบูโดที่จะหลีกเลี่ยงในการต่อสู้กับเขา”
หวาอิงเจี๋ยไม่พูด แต่สีหน้าเคร่งขรึมมาก ผ่านไปสามนาที เขาก็หรี่ตาลงและพูดว่า “ผมจะให้โอกาสเขาคุณไปหาเขาด้วยตนเองแล้วบอกว่าผมอยากให้เขาทำงานเพื่อผม”
“ถ้าเขาตกลง ความคับข้องใจก่อนหน้านี้ก็จะถูกตัดออก ถ้าเขาไม่ยอม ก็ให้เขาเตรียมตัวตาย!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของจินกางก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่ได้ติดต่อกับหยางเฉินมากนัก แต่เขาก็ยังรู้สึกได้ถึงความหยิ่งของหยางเฉิน
เขาเกือบจะแน่ใจว่า เมื่อเขาไปหาหยางเฉินตามที่หวาอิงเจี๋ยกล่าว หยางเฉินไม่ฆ่าเขาก็บุญแล้ว
“หัวหน้าสมาคม ท่านอาจไม่รู้ หยางเฉินคนนี้หยิ่งผยองมาก ผมเคยพยายามให้เขามาเข้าร่วมทีมเราแล้ว และถึงกับเสนอให้เขาขึ้นครองตำแหน่งหัวหน้าสาขา แต่เขาก็ยังปฏิเสธผม”
จินกางกล่าว “เท่าที่ผมรู้เกี่ยวกับเขา คนๆนี้ชอบให้ใช้ไม้อ่อน หากเราชักชวนเขาดีๆ เขาอาจจะยังพิจารณาอยู่ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายผู้แข็งแกร่งแดนเทพอีกคนก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “จินกาง หัวหน้าสมาคมให้คุณทำยังไง คุณก็ไปทำตามที่สั่ง ถ้าคุณไม่กล้าไปหาเขา ผมจะไปกับคุณ!”
“ผมก็อยากเห็นเหมือนกันว่า หยางเฉินคนนี้ เก่งกาจขนาดไหน ถึงได้กล้าปฏิเสธคำเชิญของหัวหน้าสมาคม”
หลังจากพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นอีกครั้งและพูดกับหวาอิงเจี๋ย”หัวหน้าสมาคม ผมยินดีที่จะไปพบหยางเฉินดู”
หวาอิงเจี๋ยไม่ได้คิดเรื่องนี้นานนัก จึงรีบตัดสินใจ มองไปที่หัวหน้าหงที่คุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะให้โอกาสคุณไถ่บาป ไปชักชวนหยางเฉินเข้าร่วมสมาคมบูโดของเรา”
“ครับ หัวหน้าสมาคม!”
หัวหน้าหงดีใจใหญ่ และกล่าวขอบคุณอย่างรวดเร็ว“ขอบคุณครับหัวหน้าสมาคม ท่านวางใจได้ ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน!”
หวาอิงเจี๋ยเพิ่งให้เขาคุกเข่า แต่เขารู้อยู่ในใจว่า เป็นไปได้ที่การคุกเข่านี้จะคงอยู่เป็นเวลาหลายวัน
ยิ่งไปกว่านั้น นี่ไม่ได้ถือเป็นการลงโทษ ตอนนี้ เป็นเพียงการเดินทางไปยังเยี่ยนตูซึ่งสำคัญกว่า มิฉะนั้น หวาอิงเจี๋ยอาจทำลายบูโดของเขา ที่เขากล้าที่จะเปิดเผยเจตนาฆ่าของเขาต่อจินกาง
แต่ตอนนี้ หวาอิงเจี๋ยให้เขาไปชักชวนหยางเฉิน เมื่อเขาทำสำเร็จ เขาก็จะให้อภัยเขาจริงๆ
“พวกคุณไปเถอะ!”
หวาอิงเจี๋ยกล่าว
หัวหน้าหงและจินกางออกจากสาขาในจิ่วโจว ระหว่างทาง หัวหน้าหงเยาะเย้ย “จินกาง อย่าคิดว่าคราวนี้มีหัวหน้าสมาคมช่วยคุณ คุณจะสามารถอึและฉี่ใส่หัวของผมได้ ”
“แม้ว่าพรสวรรค์ด้านบูโดของผมจะย่ำแย่ แต่ก็ยังเป็นคนที่แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้น ถ้าคุณยังไม่เข้าสู่แดนเทพ คุณก็ทำได้เพียงเงยหน้าขึ้นมองผมเท่านั้น”
เมื่อเห็นหัวหน้าหงที่หยิ่งผยอง จินกางก็ขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระ และเพียงแค่เยาะเย้ย”คุณควรคิดเรื่องที่จะเกลี้ยกล่อมหยางเฉินให้เข้าร่วมสมาคมบูโดอย่างไรก่อนดีกว่า มิฉะนั้น หัวหน้าสมาคมจะปล่อยคุณไปไหม ยังไม่รู้เลย”
ด้วยความเข้าใจของจินกางที่มีต่อหยางเฉิน อยากจะชักชวนหยางเฉินให้เข้าร่วมสมาคมบูโดนั้น ความหวังริบหรี่
โชคดีที่หัวหน้าสมาคมให้หัวหน้าหงมากับเขาด้วย แม้ว่าเขาจะล้มเหลว เขาจะไม่ถูกลงโทษ แต่หัวหน้าหงอาจต้องจ่ายราคาเพราะความเย่อหยิ่งของเขา
“หึ!”
หัวหน้าหงหัวเราะอย่างเย็นชา “ผมก็อยากเห็นเหมือนกัน ว่าหยางเฉินคนนี้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพจริงๆ หรือว่าหัวหน้าจินจงใจหลอกหัวหน้าสมาคม”
“หัวหน้าหงอย่าโทษผมที่หยาบคายนะ ถ้าคุณยังกล้าพูดไปเรื่อยแบบนี้!”
สีหน้าของจินกางก็มืดมนมากในทันใด เขาก็กัดฟันและพูดว่า “ผมขอเตือนคุณนะ นี่เป็นครั้งสุดท้าย ไม่อย่างนั้น…”
“ไม่อย่างนั้นจะทำอะไร?”
หัวหน้าหงถามด้วยการเยาะเย้ย