ห่างออกไปหลายแสนกิโลเมตรบนปราสาทจันทรา เครื่องบินอวกาศที่มีรูปร่างเหมือนนกเข้ามาใกล้ป้อมปราการสูงตระหง่านอย่างช้าๆ
ท่อกลมอัลลอยด์ทำหน้าที่เป็นประตูสู่วังจันทรา มันถูกเสียบเข้าไปในพอร์ตเชื่อมต่อที่เปิดอยู่ด้านข้างของสตาร์ไลท์และเชื่อมต่อได้สำเร็จ
ท่อโลหะผสมเริ่มเต็มไปด้วยอากาศ
เมื่อแผงประตูอัลลอยด์ทั้งสองข้างเปิดออก นักบินอวกาศหกคนในชุดอวกาศก็คว้าราวจับทั้งสองข้างของทางเดินและเคลื่อนตัวช้าๆ ข้ามประตูมา พวกเขาเข้าไปในห้องกันชนของปราสาทจันทรา
เหลียงโย่วเชิงหยุดที่ห้องบัฟเฟอร์และมองดูดวงจันทร์นอกช่องหน้าต่างด้วยสายตาแวววับ
“ผมได้ยินมาว่าเมื่อยืนอยู่บนปราสาทจันทราแล้ว คุณสามารถเห็นเครื่องชนกันของ ILHCRC และเขตเศรษฐกิจพิเศษก่วงฮั่นได้”
“ไม่เห็นจะเห็นมันเลย” กัปตันซวี่เฉิงจงซึ่งรับผิดชอบในการส่งนักบินอวกาศทั้งห้าคนไปยังดวงจันทร์เดินไปที่ด้านข้างของเหลี่ยงโย่วเฉิงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แต่บางทีถ้าคุณรออีกหนึ่งชั่วโมงก็อาจจะเห็นนะ”
“คุณเคยไปเมืองก่วงฮั่นไหม?”
“เคยไปสองครั้ง”
“ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง”
“การพัฒนาเป็นไปอย่างรวดเร็ว!” กัปตันสวี่เฉิงจงมองไปที่ดวงจันทร์นอกช่องหน้าต่างและกล่าวว่า “ผมจำได้ว่าตอนที่ผมไปที่นั่นเป็นครั้งแรกเพื่อส่งเสบียง ตอนนั้นมันไม่มีอะไรเลยนอกจากสถานีวิจัยทางวิทยาศาสตร์ที่โดดเดี่ยวและมีนักวิจัยสองสามคนประจำการอยู่ที่นั่น รองของผมและผมถึงกับสงสัยว่าพวกเขาจะสามารถอยู่รอดได้ด้วยเสบียงเพียงเล็กน้อยแค่นั้นได้เหรอ?”
เหลียงโย่วเฉิงจึงถามว่า “แล้วครั้งต่อไปล่ะครับ?”
“ครั้งต่อไปคือแร่ทางจันทรคติ 4.27 ตัน ข้าวสาลี 50 กิโลกรัม ข้าวโพด มันฝรั่ง และสารชีวภาพและตัวอย่างการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ที่ผลิตบนดวงจันทร์… ผมจำได้ดีเพราะผมนับสินค้าเหล่านั้นเป็นการส่วนตัว”
กัปตันสวีเฉิงจงมีรอยยิ้มบนใบหน้าในขณะที่เขากล่าวว่า “เขตเศรษฐกิจพิเศษก่วงฮั่นปัจจุบันอาศัยน้ำแข็งบนดวงจันทร์ใต้พื้นผิวเพื่อผลิตน้ำจืดและออกซิเจนอย่างอิสระเพื่อปลูกพืชอวกาศภายในหน่วยการเจริญเติบโตของพืช พวกเขายังสามารถผลิตแร่ธาตุหายากได้ด้วย ผมได้ยินมาว่าตอนนี้มีโรงแรมอวกาศเปิดให้จองจากนักท่องเที่ยวทั่วไปแล้ว แต่ก็ยังค่อนข้างแพงอยู่”
“ผมอยากจะเห็นจริงๆ ถ้าทำได้”
“ได้เห็นแน่” กัปตันกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ดูเหมือนทีมของคุณจะเปลี่ยนไปทุกๆ สามปี ครั้งหน้าเมื่อคุณกลับมาจากดาวอังคาร ผมอาจจะเป็นคนเดียวที่พาคุณกลับบ้าน เดี๋ยวผมจะพาคุณไปที่เมืองก่วงฮั่นแล้วกัน”
เหลี่ยวโย่วเฉิงยิ้มและกางกำปั้นออก
“ดีเลย ถ้าอย่างนั้นคุณควรมาที่นี่ตอนที่ผมกลับมา”
“แน่นอน” ทั้งสองชนกำปั้นกัน เขากล่าวว่า “คุณควรระวังที่นั่นไว้ ห้ามทำผิดพลาด”
“ไม่ต้องห่วงหรอก” เหลียวโย่วเฉิงกล่าวด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ “ผมสัญญาว่านักบินอวกาศทุกคนจะกลับบ้านอย่างมีอยู่รอดปลอดภัย”
…
ความวุ่นวายรอบๆ การสู้รบนั้นอยู่ได้ไม่นาน
แต่การนินทาเป็นเหมือนลม มันจะมาและไปในคลื่นและในที่สุดทุกคนก็จะลืมมัน
ต่อมาก็จะมีคนดังคนอื่นๆ จะแต่งงานหรือเลิกรากัน แล้วจากนั้นชาวเน็ตก็เริ่มนินทาข่าวอื่นแทน
‘วันออกเดินทาง’ ใกล้เข้ามา ชีวิตส่วนตัวของศาสตราจารย์ลู่ก็ไม่ควรค่าที่จะพูดถึงมากไปกว่าภารกิจของมนุษยชาติทั้งหมด
วันสุดท้ายของเดือนมีนาคม
ภายใต้ความคาดหวังจำนวนมาก อาณานิคมของโครงการลงจอดบนดาวอังคารก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของสาธารณชนในที่สุด
ด้วยเหตุผลหลายอย่างทำให้สำนักงานลงจอดดาวอังคารนั้นไม่ได้ประกาศตัวตนของชาวอาณานิคมที่ไปดาวอังคารในครั้งนี้
จนกระทั่งทั้งห้าคนไปถึงปราสาทจันทราซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายร้อยหลายพันกิโลเมตรได้สำเร็จ และก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่ยานอาณานิคมซูฟู ในที่สุดก็มีการประกาศชื่อและรูปถ่ายของพวกเขาออกมา
สิ่งที่ทำให้ผู้คนประหลาดใจคือในแผนการลงจอดบนดาวอังคารเบื้องต้นที่เผยแพร่โดยสำนักงานลงจอดบนดาวอังคาร มีผู้ตั้งรกรากเพียงสามคนที่กล่าวถึงในข้อความ
ด้วยเหตุนี้ผู้คนจำนวนมากบนอินเทอร์เน็ตจึงพูดคุยกันว่าสำนักงานลงจอดบนดาวอังคารกำลังเลียนแบบแผน ‘นิวเวอร์จิเนีย’ ของนาซาอยู่
อย่างไรก็ตามกลุ่มแรกเปลี่ยนจากสามเป็นห้าคน
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ทำให้ผู้ที่ให้ความสนใจกับโครงการลงจอดบนดาวอังคารและนาซาเองก็ประหลาดใจ
สุดท้ายการนำบุคคลอีกหนึ่งคนไปยังดาวอังคารนั้นไม่ง่ายเท่ากับการเพิ่มที่นั่งพิเศษให้กับยานอวกาศ มันไม่เพียงแต่ต้องการให้ระบบนิเวศเทียมที่ติดตั้งบนพื้นผิวดาวอังคารมีความจุสูงขึ้น แต่ยังหมายความว่ายานอาณานิคมต้องบรรทุกเสบียงเพิ่มเติมที่สามารถครอบคลุมคนอีกสองคน
จากมุมมองของเทคโนโลยีแล้ว นี่ไม่ใช่งานง่ายเลยแม้แต่น้อย
ประกอบกับความจริงที่ว่าการลงจอดบนดาวอังคารนั้นเป็นเหตุการณ์ที่ดึงดูดความสนใจมาก ผู้คนอดไม่ได้ที่จะเกี่ยวข้องกับการเมืองระหว่างประเทศ
เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานาซาเกือบจะนำแบคทีเรียอันตรายบนดาวอังคารกลับมายังโลก ซึ่งเกือบจะทำให้เกิดวิกฤตทางนิเวศวิทยาอย่างร้ายแรง แม้กระทั่งตอนนี้ยังมีนักบินอวกาศอยู่บนสถานีวิจัยวิทยาศาสตร์ทางจันทรคติที่ยังอยู่ในอาการโคม่าเนื่องจากไวรัสนั้น
มีนักบินอวกาศสามคนบนยานอวกาศ BFS ที่นาซาส่งไปยังดาวอังคาร และตอนนี้จีนก็ประกาศในทันทีว่าพวกเขาจะเพิ่มจำนวนผู้คนในโครงการลงจอดบนดาวอังคารจากสามเป็นห้าคน นี่เป็นเรื่องง่ายสำหรับประชาชนในการสมรู้ร่วมคิดทางการเมือง
หลายคนมองว่าเป็นความท้าทายจากจีนสู่สาขาการบินและอวกาศของอเมริกาเหนือ
บางคนถึงกับตีความว่าเป็นการประกาศที่มีชื่อเสียงของจีนว่าพวกเขาชนะการแข่งขันเพื่ออนาคตของมนุษยชาติ
และผลลัพธ์นี้เกินความคาดหมายของลู่โจวอย่างสิ้นเชิง มันทำให้เขาตกตะลึงเล็กน้อย
เขาสาบานว่าพวกนี้ไม่ใช่ความตั้งใจของเขา
ในตอนแรกมีคนสามคนขึ้นเรือเพราะมีกัปตันหนึ่งคน รองหนึ่งคน และอีกคนหนึ่งแทน แค่สามคนก็เพียงพอแล้วสำหรับงานสำรวจเบื้องต้นส่วนใหญ่
สาเหตุที่ไทม์ไลน์สั้นลงและจำนวนนักบินอวกาศเปลี่ยนเป็นห้าคนก็เพราะระบบตอบแทนต่างหาก เขาจะสามารถได้รับคะแนนประสบการณ์มากขึ้นด้วยวิธีนี้
เขาไม่ได้คาดหวังให้ผู้เชี่ยวชาญในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศล้างสมองชาวเน็ตที่ตื่นเต้นและตีความสิ่งนี้ในหลายๆ ด้าน ไม่เพียงแต่ลู่โจวจะตกตะลึงเท่านั้น แต่ผู้อำนวยการหลี่และผู้อำนวยการชางก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันเมื่อพวกเขาได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์นี้
เนื่องจากมีคนจำนวนมากเกินไปให้ความสนใจกับข่าวนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดที่ไม่จำเป็น สำนักงานลงจอดบนดาวอังคารจึงจัดงานแถลงข่าวเพื่อตอบโต้ต่อสาธารณชนและชี้แจงข่าวลือเท็จเหล่านี้
อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาพยายามชี้แจง ผู้คนก็คิดว่าต้องมีความลับและข้อความที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังแน่ๆ
บนทวิตเตอร์
บัญชีอย่างเป็นทางการของข่าวซีเอ็นเอ็นรายงานในการสัมภาษณ์สดของการแถลงข่าว
ส่วนการตอบกลับนั้นก็ระเบิดออกอย่างสมบูรณ์
“จีนพยายามยั่วโมโหเรา!”
“กล้าดียังไง… พวกเขากล้าดียังไง!”
“เราควรเริ่มแผนการลงจอดบนดาวอังคารใหม่ทันที!”
“นั่นสิ! ถ้าพวกเขาส่งห้าคน เราจะส่งสิบคน!”
“…”
แน่นอนว่ามีเสียงที่มีเหตุผลมากมายท่ามกลางความตื่นเต้นของชุมชน
นอกจากบรรดาผู้ที่ส่งเสียงโห่ร้องเกี่ยวกับการรีสตาร์ทโครงการลงจอดบนดาวอังคาร หลายคนยังคัดค้านแผนการลงจอดบนดาวอังคารด้วย พวกเขาเชื่อว่าทำเนียบขาวควรให้ความสำคัญกับโครงการสถานีอวกาศโคจรรอบดวงจันทร์มากขึ้น พวกเขาควรเดินตามรอยเท้าของคนจีนและพยายามไล่ตามดวงจันทร์ต่อไป
จริงๆ แล้วมันก็ถูก
แม้กระทั่งตอนนี้นาซาก็ยังไม่ได้ขจัดความยุ่งเหยิงที่หลงเหลือจากแผนการลงจอดบนดาวอังคารครั้งสุดท้าย พวกเขายังไม่ฟื้นตัวจากภัยพิบัติในนิวเวอร์จิเนีย
ไม่ว่าทรัพยากรที่จำกัดของพวกเขาจะมุ่งเน้นไปที่การสำรวจและพัฒนาดวงจันทร์หรือไม่ก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะเริ่มต้นแผนการลงจอดบนดาวอังคารอีกครั้ง
แต่หากพวกเขาไม่ทำอะไรเลย มันจะทำให้อัตราการอนุมัติและการสนับสนุนจากทำเนียบขาวเสียหายอย่างไม่ต้องสงสัย
ประเทศอเมริกาเป็นความภาคภูมิใจของคนอเมริกัน
และพวกเขารักษาความภาคภูมิใจนี้มาเป็นเวลาครึ่งศตวรรษ
ไม่ว่าในกรณีใด นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถจัดการได้โดยไม่ระมัดระวังเลย