ตอนที่ 2094 เสี่ยวคู่ที่น่าเกรงขาม
“สตรีผู้นั้นช่างพึ่งพาไม่ได้เลยจริงๆ” สุนัขตัวดําพึมพําจากระยะที่ห่างออกไป “ความลังเลที่โง่เขลาเช่นนั้นไม่รู้ว่าสามารถบรรลุเป็นราชานิรันดร์ได้อย่างไร?”
สุนัขตัวดําทําจมูกฟุดฟิดและเผยสีหน้าแปลกประหลาด “สตรีจอมโหดเหี้ยมหลินเมี่ยวไล่ตามมาแล้ว… ฮ่าๆ ๆ ตรงตามแผนของนายท่านหมาพอดีเลย”
สุนัขตัวดํายื่นอุ้งเท้าออกมาวาดลวดลายบนอากาศที่ว่างเปล่า ทันใดนั้นเองช่องว่างวงกลมที่ประดับไว้ด้วยอักขระที่ซับซ้อนก็ปรากฏขึ้นมา
เมื่อสุนัขตัวดํายื่นอุ้งเท้าเข้าไปในช่องว่างวงกลมอุ้งเท้าของมันก็หายไป
นี่คืออํานาจแห่งกฎเกณฑ์ห้วงมิติ
“ข้าทนไม่ไหวจนในที่สุดก็อุตส่าห์ขโมยมันมาได้แท้ๆ” สุนัขตัวดํานําชุดในคู่หนึ่งออกมาพร้อมกับเผยสีหน้าเป็นทุกข์ “แต่ถ้าข้าไม่ส่งมันคือให้ สตรีจอมโหดเหี้ยมคงต้องตามล่านายท่านหมาไปตลอดชีวิตแน่นอน”
สุนัขตัวดํานําชุดชั้นในมาสูดดมก่อนจะดีดอุ้งเท้าโยนมันหายกลับไปยังช่องว่างวงกลม
“อีกไม่นานการแสดงสนุกๆ ก็จะเริ่มขึ้นแล้ว” ท่าที่เป็นทุกข์ของสุนัขตัวดําหายไปและถูกแทนที่ด้วยความเบิกบานใจ
ที่ด้านบนท้องฟ้า ราชานิรันดร์เฉวียนเฟิงได้คว้ามือไปออกไปจับกุมหลิงฮัน
คําพูดของราชานิรันดร์นั้นมีน้ําหนักราวกับสวรรค์ เพราะงั้นเมื่อหวี่ไห่หรงกล่าวคําใดออกไปแล้วนางจึงไม่สามารถคืนคําพูดตนเองได้
หลิงฮันไม่สามารถขยับตัวได้แม้แต่น้อย การเหนี่ยวรั้งด้วยสัมผัสสวรรค์ของราชานิรันดร์ราวกับว่ามีอํานาจแห่งกฎเกณฑ์ห้วงเวลาผ่านเอาไว้ ทุกอย่างจึงกลายเป็นเชื่องช้าลง
“พรึบ เสี่ยวกพุ่งทะยานร่างกลับมาอย่างรวดเร็ว มันยืนคุ้มกันหลิงฮันอยู่ด้านหน้า แท่งกระดูกที่เป็นร่างหลักของมันส่องแสงสว่างพร้อมกับปลดปล่อยออร่าของราชานิรันดร์ที่น่าสะพรึงกลัวออกมา
“อะไรกัน!” ยวี่เหวินซินตกตะลึงจนดวงตาถลนออกมา
ออร่าของราชานิรันดร์? เป็นไปได้อย่างไร!
จนถึงตอนนี้เขากําลังต่อสู้กับราชานิรันดร์อยู่งั้นรึ?
ในโลกนี้มีราชานิรันดร์ที่ใจเย็นถึงขนาดถูกเขากระหน่ําโจมตีอย่างรุนแรงไปก็ไม่ตอบโต้อยู่จริงๆ?
แต่ออร่าของราชานิรันดร์ไม่สามารถปลอมแปลงกันได้ หากให้เขาเผชิญหน้ากับออร่าของเสี่ยวภู่ในตอนนี้ล่ะก็ เกรงว่าขาของเขาคงอ่อนแรงจนปล่อยการโจมตีไม่ออกเป็นแน่
ปัง!
ฝ่ามือของราชานิรันดร์เฉวียนเฟิงถูกป้องกันเอาไว้ได้แต่ร่างกายของเสี่ยวคู่เองก็แหลกเป็นเสี่ยงๆเช่นกัน ร่างกายที่เห็นอยู่นี้ไม่ใช่ร่างกายของมันจริงๆ พลังป้องกันจึงมีจํากัด
กระดูกสีขาวเนียนราวกับหิมะล่องลอยอยู่กลางอากาศ ตราประทับที่สลักอยู่บนผิวกระดูกปลดปล่อยกลิ่นอายอันผันผวนออกมาพร้อมกับออร่าของราชานิรันดร์ได้แพร่กระจายไปทั่ว ราวกับตัวตนที่สูงส่งได้ปรากฏตัว
“หือ?”
ราชานิรันดร์เฉวียนเฟิง หยวนฟาง ชิงหลาง รวมถึงหวี่ไห่หรงเผยสีหน้าตกตะลึงเมื่อได้รู้ว่าเสี่ยวไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นเพียงท่อนกระดูก
เพียงแค่ท่อนกระดูกก็สามารถต้านทานการโจมตีของราชานิรันดร์สี่ดาวได้ นับว่าเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มาก
“อุปกรณ์นิรันดร์งั้นรึ?” ราชานิรันดร์ทั้งสี่จดจ้องไปยังเสี่ยวภู่
“ไม่ใช่ กระดูกนี่สมควรเป็นเศษซากของราชานิรันดร์ที่บรรลุทักษะขัดเกลากายหยาบที่ไร้เทียมทานที่สุด เพราะงั้นมันจึงมีความทนทานเทียบได้กับแร่โลหะนิรันดร์ หากไม่เช่นนั้นมันกระดูกแท่งนี้สมควรจะถูกกัดกร่อนไปตามกาลเวลา จนเป็นไปไม่ได้ที่จะต้านทานการโจมตีใดๆของราชานิรันดร์”
“ในช่วงที่ยังมีชีวิตราชานิรันดร์ผู้นี้ต้องบรรลุความแข็งแกร่งที่น่าอัศจรรย์มากเป็นแน่”
“ราชานิรันดร์ระดับเจ็ดรี?”
“ข้าเกรงว่าจะเป็นตัวตนที่ทรงพลังยิ่งกว่านั้น น่าจะเป็นกระดูกของราชานิรันดร์ระดับแปด”
ราชานิรันดร์ทั้งสี่ล้วนแต่ตกตะลึง คนที่ตายไปแล้วมีปลายทางคือการดับสูญกันทั้งสิ้นซึ่งเรื่องนี้เป็นกฎเหล็กที่ไม่เคยเปลี่ยนมาตลอดกาล ต่อให้เป็นราชานิรันดร์ก็ไม่มีข้อยกเว้น ทว่าตอนนี้กลับมีแท่งกระดูกราชานิรันดร์ที่ไม่ดับสูญและมีสติปัญญาซึ่งล้มล้างกฎเหล็กที่ว่าอย่างสิ้นเชิง
“หือ? อุปกรณ์นิรันดร์? ไม่ใช่กระดูกนี่สมควร..” เสี่ยวเริ่มเลียนเริ่มเลียนแบบคําพูดของราชานิรันดร์ทั้งสี่ไป พร้อมๆกับสร้างร่างเนื้อที่เหมือนหลิงฮันไม่ผิดเพี้ยนขึ้นมาใหม่
“อะไรกัน ออร่าเช่นนี้?” ในระยะที่ห่างออกไป สุนัขตัวดําเกาหูและแก้มของตัวเอง “หากนายท่านหมาเคยได้กลิ่นมาแล้วครั้งหนึ่งย่อมไม่มีทางลืม แต่สําหรับกลิ่นอายนี้นายท่านหมาไม่คุ้นเคยเลยแม้แต่น้อย แถมดูจากอายุของอักขระบนแท่งกระดูกแล้วกระดูกแท่งนี้สมควรอยู่มานานแล้วหลายสิบยุคสมัย”
“นอกจากนั้นบนแท่งกระดูกก็ยังมีแห่งออร่าแห่งความชั่วร้ายของพายุมืดปะปนอยู่ด้วย ไม่ใช่ว่าแท่งกระดูกนี้ชั่วร้ายมาแต่กําเนิด แต่เป็นเพราะเคยสังหารสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายไปมากมายนับไม่ถ้วนออร่าที่ชั่วร้ายจึงมีออร่าชั่วร้ายถูกทิ้งเอาไว้”
“หรือจะเป็นตัวตนที่มีอยู่มาก่อนนายท่านหมากัน?”
“ใช่แล้ว พายุมืดไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเฉพาะในยุคสมัยของนายท่านหมาแต่มีมาตั้งแต่ยุคบรรพกาลแรกเริ่ม บางทีเจ้าของกระดูกแท่งนี้อาจจะสิ้นชีพลงเพราะการปะทะกับสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายเหล่านั้น”
เมื่อเสี่ยวคู่เลียนแบบคําพูดจบ ร่างกายของมันก็กลับมาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบอีกครั้งและจดจ้องไปยังราชานิรันดร์ทั้งสี่ด้วยใบหน้ามึนงง
“สหายยุทธ ในเมื่อเจ้าตกไปยังปลายทางแห่งการดับสูญแล้ว จะยังมีบ่วงอันไร้รั้งเจ้าเอาไว้อีก?” ราชานิรันดร์หยวนฟางกล่าว เขาเชื่อว่าที่แท่งกระดูกแท่งนี้ยังคงมีชีวิตอย่างฝืนสวรรค์ได้เป็นเพราะต้องมีบ่วงอาฆาตที่ฝังลึกในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่แน่นอน
“สหายยุทธ ในเมื่อเจ้า…” เสี่ยวคู่เลียนแบบคําพูดอย่างกระตือรือร้น
ราชานิรันดร์หยวนฟางสีหน้ากลายเป็นมืดมน ข้ายังมีชีวิตอยู่แท้ๆ แต่เจ้าพูดจาสาปแช่งข้าให้ข้ารายงั้นรึ?
“ไม่ว่ามันจะเคยเป็นตัวตนที่ทรงพลังแค่ไหนตอนนี้ก็เป็นแค่แท่งกระดูกเท่านั้น” ราชานิรันดร์ชิงหลางกล่าวกับราชานิรันดร์อีกสองคน “หากพวกเราร่วมมือกันมีรึยังกําราบอุปกรณ์นิรันดร์ไม่ได้?”
แท่งกระดูกของราชานิรันดร์นั้นกล่าวว่าเป็นอุปกรณ์นิรันดร์จะดูเหมาะสมกว่าสิ่งมีชีวิต
“ตกลง มาร่วมมือกัน!” ราชานิรันดร์เฉวียนเฟิงกับราชานิรันดร์หยวนฟางพยักหน้า
แต่ในจังหวะนั้นเองจู่ๆ เสียงคํารามของมังกรก็ดังกึกก้องมาแต่ไกล พรึบ พรึบ พรึบ เงาของมังกรสวรรค์นับไม่ถ้วนเหาะเหินข้ามผ่านท้องฟ้าและเริงระบําพร้อมกันอย่างน่าเกรงขาม
“ตุบ” ราชานิรันดร์ทั้งสี่คนร่วงหล่นจากท้องฟ้าในทันที
อะไรกัน!
ทุกคนมองเห็นดวงตาที่ตกตะลึงของกันและกัน นี่มันอะไรกัน? เพียงแค่เสียงคํารามของมังกรก็สามารถทําให้ราชานิรันดร์ถึงสี่คนถึงกลับทรงตัวไม่ไหวเลยงั้นรึ? ใครกันที่กําลังจะปรากฏตัว?
ในขณะที่ทุกคนกําลังครุ่นคิดอยู่ร่างของคนผู้หนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือลานประลองปรุงยา
ร่างนี้เป็นสตรีที่งดงามและน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก
นางสวมชุดคลุมสีฟ้าและมีสีผิวขาวเนียนดั่งหยก ผมสีดําของนางสยายลงมาราวกับน้ําตก โดยที่บริเวณหูทั้งสองของนางมีเขามังกรงอกออกมาหนึ่งคู่
ใบหน้าของนางนั้นงดงามอย่างแท้จริง แต่กลิ่นอายอันโหดเหี้ยมที่ปลดปล่อยออกมากลับทรงพลังจนสั่นสะท้านไปถึงเก้าชั้นฟ้า
นั่นไม่ใช่คํากล่าวที่ดูเกินจริงแต่อย่างใด เพราะที่เบื้องหลังของนางมีคลื่นแสงแห่งเต๋แปดสีปรากฏอยู่
ราชานิรันดร์ระดับแปด!
พระเจ้า… ราชานิรันดร์ระดับแปดคือตัวตนที่แทบจะกล่าวได้ว่ายืนอยู่บนจุดสูงสุดของดินแดนแห่งเซียนแล้ว ระดับพลงนี้คือตัวตนที่ทัดเทียมฟ้าอย่างแท้จริง
ตอนต่อไป →