จริงๆ แล้วในตำราเก้าเสวียนเทียน ก็บันทึกสูตรยามหัศจรรย์ไว้มากมาย แค่ยาสำหรับโรคกระเพาะ ก็มีอยู่หลายแบบ เลือกออกมาสักสูตร ก็สามารถช่วยเว่ยเลี่ยงโจมตีบริษัทผลิตยาโคบายาได้แล้ว
แต่ว่า การผลิตยา เป็นธุรกิจที่ได้กำไรมาก ดังนั้น ตนเองคงจะไม่ช่วยเว่ยเลี่ยงฟรีๆ แน่
จากนั้น เขาก็พูดกับเว่ยเลี่ยงว่า “เว่ยเลี่ยง ผมก็พอมีสูตรยาดีๆ หลายสูตร ถ้าผลิตออกมาได้ จะต้องขายดีเป็นแน่นอน ถ้าผมจะอาศัยสูตรยานี้ เข้าเป็นหุ้นส่วนด้วย คุณจะให้ผมถือหุ้นเท่าไร? ”
เว่ยเลี่ยงก็พูดอย่างลังเลว่า “อาจารย์ครับ ที่เว่ยเลี่ยงมีวันนี้ได้ ก็เพราะคุณ ทั้งบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อล้วนเป็นของอาจารย์เย่ ขอเพียงคุณพูดมาคำเดียว ผมก็จะยกให้หมดเลยครับ！”
ในใจเว่ยเลี่ยงก็รู้ดี
ถ้าไม่มีเย่เฉิน ตนเองก็ไม่มีทางมารับช่วงต่อบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อได้
ถ้าไม่มีเย่เฉิน แล้วถ้าสองพ่อลูกตระกูลเว่ยกลับมา ตนเองก็คงจะปกป้องบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อไว้ไม่ได้
ดังนั้น เขายินยอมที่จะพึ่งพาอาศัยเย่เฉินทั้งหมด ต่อให้จะต้องยกบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อให้ไป ก็จะไม่ทิ้งโอกาสให้สองพ่อลูกตระกูลเว่ย มันฟื้นตัวขึ้นมาได้เด็ดขาด
เย่เหลงใหลก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้ ถ้าผมให้สูตรยาคุณไป แล้วสรรพคุณของยามันดีกว่าของบริษัทผลิตยาโคบายาล่ะก็ งั้นก็เอาหุ้น80เปอเซนต์ของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อมาให้ผม จากนั้นผมก็จะเอาสูตรยาดีๆ มาให้คุณเรื่อยๆ เพื่อทำให้บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อในอนาคต กลายเป็นบริษัทระดับแสนล้าน พอถึงตอนนั้น แค่ทรัพย์สินส่วนของคุณ ก็ทะลุหมื่นล้านแล้ว”
ตอนนี้ทรัพย์สินของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ น่าจะอยู่ที่ไม่เกิน2-3พันล้าน แต่ว่าพวกเขาก็ยังมีค่าใช้จ่าย บวกกับช่วงนี้บริหารได้ไม่ค่อยดี โดยรวมแล้วเป็นกราฟขาลง
ถ้าเย่เฉินสามารถทำให้บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ ในอนาคตกลายเป็นบริษัทระดับแสนล้านได้ล่ะก็ ต่อให้เว่ยเลี่ยงมีหุ้นเพียง10เปอเซนต์ ก็ยังสามารถเห็นทรัพย์สินที่เพิ่มเป็นเท่าตัว
ดังนั้นสำหรับเขาแล้ว เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องปฏิเสธ
อีกอย่างเขาก็เยได้ยินมาว่า อาจารย์เย่เคยทำยาวิเศษออกมา ถ้าหากว่าเขาเอาสูตรยามาให้จริง ก็จะสามารถขายได้ดีเลยทีเดียว！
จากนั้น เว่ยเลี่ยงก็ตอบกลับอย่างไม่ลังเล เขาพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณอาจารย์เย่มากๆ ครับ！เว่ยเลี่ยงรับปากครับ！”
เย่เฉินก็ไม่ได้จะเอาเปรียบเว่ยเลี่ยง เพียงแต่สูตรยาระดับสูง มันมีค่าควรเมือง！
เช่น แค่ยาวิเศษของผู้ชาย ไวอากร้า บริษัทแม่ของมัน แค่ยาตัวนี้ก็สามารถได้กำไรเป็นแสนล้านดอลลาร์
ดังนั้น ถ้าตนเองให้เขาไปฟรีๆ ก็คงจะโง่มากๆ
ร่วมมือกันประสบความสำเร็จ ถึงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด
จากนั้น เย่เฉินก็พูดกับเว่ยเลี่ยงว่า “ถ้าเป็นแบบนี้ คุณก็กลับไปก่อน เดี๋ยววันพรุ่งนี้ผมให้ทนายความเป็นเซ็นสัญญากับคุณ พอถึงตอนนั้นก็จะเอาสูตรยาให้คุณด้วยเลย”
ท่าหงห้าที่อยู่ด้านข้าง ก็รีบถามขึ้นว่า “อาจารย์เย่ครับ แล้วเรื่องตระกูลอู๋จะเอาอย่างไรดีครับ? ”
เย่เฉินก็ยิ้มๆ “เดี๋ยวผมจัดการเอง พวกคุณไม่ต้องกังวล！”
—–