ตอนที่เซียวฉางเฉียนเดินถือใบตรวจโรคมากมายออกมาจากห้อง นายหญิงใหญ่ก็รีบเข้าไปถามว่า “หมอบอกว่าไงบ้าง? เป็นไงบ้าง? ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม? ”
เดิมทีเซียวฉางเฉียนไม่อยากบอกกับนายหญิงใหญ่ แต่พอคิดดูว่า ตอนกลับไปนายหญิงใหญ่จะต้องทำทุกวิถีทางให้ได้เห็นผลตรวจ อยากจะปิดบังก็คงไม่ได้ ก็เลยพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ ว่า “หมอบอกว่าอาจจะติดโรคหนองในและซิฟิลิสครับ แล้วก็มีการอักเสบนิดหน่อย แล้วก็อาจจะมีโอกาสติดเอดส์………”
พอนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินดังนั้น ก็ทำหน้ากลัวๆ จนถอยหลังไปหลายก้าว
เซียวฉางเฉียนก็นึกว่าแม่ตนเองตกใจกลัว ก็เลยรีบเข้าไปพยุงเธอไว้
สุดท้าย ไม่คิดเลยว่านายหญิงใหญ่เซียวรีบสะบัดมือทั้งสอง แล้วพูดอย่างกลัวๆ ว่า “ออกไปห่างๆ ฉันหน่อย อย่ามาจับฉัน โรคเอดส์พอเป็นแล้วตายแน่ ฉันยังไม่อยากตาย……..”
เซียวฉางเฉียนก็หน้าเสียมาก เขาก็เพิ่งรู้ตัวว่า ที่แท้แม่ก็กลัวตนเองจะแพร่เชื้อให้เธอ
แม่ของตนเองคนนี้ ช่างเป็นคนชัดเจนดีนะ！
จากนั้นเขาก็ได้แต่ถอนหายใจพูดว่า “แม่ครับ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็รอผมแล้วกัน เดี๋ยวผมจะไปตรวจต่อ”
นายหญิงใหญ่เซียวก็รีบพูดว่า “ไอ้หยา แม่อายุมากแล้ว เริ่มเหนื่อยแล้ว แม่กลับบ้านก่อนนะ พอได้ผลตรวจแล้ว ก็รีบถ่ายรูปส่งมาในวีแชทแม่เลยนะ”
จริงๆแล้ว นายหญิงใหญ่เซียวไม่ได้เหนื่อย แต่เธอกลัว
นายหญิงใหญ่มีชีวิตมาถึงตอนนี้ สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือ ความตาย
อะไรที่เกี่ยวข้องกับความตาย หรืออาจทำให้เธอไปตาย ทำให้เธออายุสั้น เธอก็จะอยู่ห่างๆ มันไว้ก่อน
พอตอนนี้ได้ยินว่าลูกชายตนเองอาจจะเป็นโรคเอดส์ สิ่งแรกที่เธอคิดได้ ไม่ใช่ความปลอดภัยของลูกชายตนเอง แต่เป็นตนเอง
เซียวฉางเฉียนก็รู้ว่าแม่ของตนเองเป็นคนแบบไหน จากนั้นก็ถอนหายใจพูดอย่างเอือมระอาว่า “แม่กลับไปเถอะครับ ไม่ต้องกังวล แต่แม่ให้เงินผมหน่อยสิครับ ไม่งั้นผมจะเอาที่ไหนไปจ่ายค่าตรวจล่ะ ถ้าหมอจะจ่ายยาให้ผมขึ้นมา ก็ต้องมีค่ายานะครับ！”
นายหญิงใหญ่เซียวก็เดินออกไป แล้วก็หันมาพูดว่า “เดี๋ยวโอนให้ในวีแชท หมื่นหยวน ถ้าไม่พอก็บอกแม่”
พูดจบ เธอก็เดินออกจากแผนกนั้นไป
เซียวฉางเฉียนก็กลุ้มใจมาก แม่แท้ๆ ของตนเอง ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน ก็มักจะแสดงท่าทีเห็นแก่ตัวออกมาแบบนี้ตลอด ไม่เคยทำให้ตนเองไม่ “ผิดหวัง” เลย
แต่ว่า ปัญหาที่สำคัญตอนนี้ ก็คือจะต้องรีบไปตรวจก่อน ว่าตนเองมีโรคอะไรบ้าง
โรคหนองในและซิฟิลิสก็ไม่เท่าไร อย่างมากก็แค่รักษาไม่เท่าไร ยอมลำบากหน่อย แต่ถ้าไม่เป็นโรคเอดส์ ทุกอย่างก็สบายหน่อย
เขารู้สึกว่า ถ้าเป็นโรคเอดส์ขึ้นมาจริงๆ ชีวิตนี้ของตนเองก็จบเห่แน่ กลับไปฆ่าเฉียนหงเย่นให้จบๆ ไปเสีย………….
เซียวฉางเฉียนอยู่ที่โรงพยาบาลทั้งบ่าย ไปตรวจอะไรตั้งหลายอย่าง สุดท้ายผลที่ออกมา ก็ไม่ค่อยต่างอะไรกับผลตรวจเมื่อครั้งแรกเท่าไรนัก
อันดับแรก มีโรคหนองในและซิฟิลิสชัดเจน
นอกจากนี้ ทางเดินปัสสาวะก็อักเสบมาก
นอกจากนี้ ก็ยังมีหนอง
แต่โชคดีที่ไม่ได้เป็นโรคเอดส์
จากนั้นหมอก็รีบจัดเตรียมแผนการรักษาให้กับเขา อันดับแรกก็คือ การรักษาในช่วงแรกเป็นเวลา14วัน