ในเวลานี้ต้วนหวูเหยียนเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่มีต่อต้วนหวูหยา
เขาอายุน้อยกว่าต้วนหวูหยาสองปี แต่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นปลายแล้ว ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้ชื่อสุดยอดวรยุทธอันดับหนึ่งของราชวงศ์ต้วนกลับมาครอบครองอีกครั้ง
แต่ก็คิดไม่ถึงว่า เขาเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพเมื่อเช้านี้ ยังไม่ทันถึงเที่ยงวัน ต้วนหวูหยาก็ฟันฝ่าเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอดแล้ว
เขาไม่อาจยอมรับความจริงเรื่องนี้ได้
ต้วนหวูหยา ต้องตาย!
หลัวซิวไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ เพียงมองต้วนหวูหยาอย่างเคร่งขรึม เขากำลังชั่งใจด้วยว่าควรฆ่าต้วนหวูหยาหรือไม่
แม้ว่าต้วนหวูหยาจะฟันฝ่าไปถึงระดับแดนเทพชั้นยอดแล้ว เขาก็ไม่กลัว
เพราะถึงอย่างไรเขาก็อยู่ในระดับแดนเทพชั้นยอดมาหลายปีแล้ว ยอดฝีมือที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอดจะสักแค่ไหนกัน?
แต่ก็เกรงว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะสังหารต้วนหวูหยา
ต้วนหวูหยาลุกขึ้นยืนอย่างภาคภูมิใจ ทั่วร่างกายเต็มไปด้วยลมปราณแห่งวิถีบู๊ระดับแดนเทพชั้นยอด เมื่อเขามองไปที่หลัวซิว สายตานั้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
แต่สองตาของเขาแดงฉาน ราวกับว่าเป็นเรื่องยากมากที่จะทนทานต่อพลังของระดับแดนเทพชั้นยอด
“ไม่ใช่!”
จู่ๆ หลัวซิวก็พูดขึ้น “เขายังไปไม่ถึงระดับแดนเทพชั้นยอด แต่ได้ใช้วิธีลับเพื่อเพิ่มความสามารถให้ถึงระดับแดนเทพชั้นยอด!”
“สภาพแบบนี้ เขาไม่สามารถทนได้นาน เมื่อเขาทนต่อไปไม่ไหว ผลข้างเคียงของการใช้วิธีลับเพื่อฝืนเพิ่มความสามารถนั้นรุนแรงมาก บางทีแม้แต่พื้นฐานวรยุทธก็อาจจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลัวซิว ต้วนหวูเหยียนก็มีสีหน้าประหลาดใจ “จริงหรือ?”
หลัวซิวพยักหน้า
“ฮ่าๆๆๆ…”
ต้วนหวูเหยียนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ที่แท้ ท่านก็แค่ใช้วิธีลับเพื่อบังคับเพิ่มความสามารถ”
“ไอ้โง่! ท่านนี่มันโง่นัก!”
“ตอนแรกข้ายังกังวลว่าท่านจะไปถึงระดับแดนเทพชั้นยอดจริงๆ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรแล้ว”
“วิธีลับใดๆ ในการฝืนเพิ่มความสามารถจะสร้างความเสียหายอย่างร้ายแรงต่อพื้นฐานวรยุทธ เพื่อที่จะปกป้องคนที่กำลังจะตายแค่คนเดียว ท่านจะทำลายพื้นฐานวรยุทธของตัวเองโดยไม่เสียดาย ท่านเป็นแค่คนโง่คนหนึ่งเท่านั้น!”
ต้วนหวูหยาไม่สนใจต้วนหวูเหยียนที่กำลังบ้าคลั่ง สองตาจับจ้องไปที่หลัวซิว กัดฟันพูดว่า “มีข้าอยู่ ใครก็อย่าคิดจะทำร้ายคุณหยางแม้แต่นิดเดียว!”
จากนั้นเขาก็มองไปที่ตู๋โยวและถามว่า “ท่านยังต้านทานได้ไหม?”
เมื่อได้ยินคำพูดของต้วนหวูหยา ใบหน้าของตู๋โยวก็ซีดเผือด เขาพยักหน้า กวาดสายตามองยอดฝีมือแดนเทพคนอื่นๆ อย่างเยือกเย็น และกล่าวอย่างเย็นชา “แค่ฆ่ายอดฝีมือแดนเทพชั้นกลางสองคน ไม่มีปัญหา”
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็ยังเป็นยอดฝีมือแดนเทพชั้นปลายที่อยู่ใกล้เคียงกับระดับแดนเทพชั้นยอด แม้ว่าจะไม่สามารถสังหารยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นปลายได้ แต่เขาก็ยังสามารถฆ่ายอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นกลางได้
“ดี งั้นพาคุณหยางและหยู่เยียนออกไป!”
ต้วนหวูหยาออกคำสั่ง
“ท่านพ่อ!”
ต้วนหยู่เยียนมีสีหน้าเป็นห่วง
“ไป!”
ต้วนหวูหยาตวาดใส่
หลังจากต้วนหยู่เยียนเหลือบมองต้วนหวูหยาด้วยดวงตาแดงก่ำ ก็หันหลังเดินจากไปพร้อมกับตู๋โยว
ตู๋โยวแบกหยางเฉินที่ยังสลบไสลอยู่ขึ้นพาดบ่าและก้าวเท้าเดินออกไป
ยอดฝีมือแดนเทพหลายคนต่างก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อขวางทางของตู๋โยว
“หลบไป!”
ตู๋โยวตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว พลังกดดันอันน่าสะพรึงกลัวได้แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา
“ทิ้งหยางเฉินไว้ที่นี่ แล้วพวกเราจะปล่อยท่านไป!”
ยอดฝีมือแดนเทพคนหนึ่งกล่าวอย่างเย็นชา
“ฆ่ามัน!”
ตู๋โยวสาวเท้าวิ่งบุกไปข้างหน้า
ยอดฝีมือแดนเทพหลายคนพุ่งเข้าหาตู๋โยวพร้อมกัน
อีกด้านหนึ่ง ต้วนหวูหยาก็บุกเข้าไปหาหลัวซิวเช่นกัน เขาใช้วิธีลับเพื่อบังคับเพิ่มความสามารถจริงๆ สภาพแบบนี้ไม่อาจทนยืนหยัดได้นาน
เขาจำเป็นต้องเอาชนะหลัวซิวก่อนที่วิธีลับจะหมดฤทธิ์ ไม่เช่นนั้นวันนี้หยางเฉินจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
ในเวลานี้จิตวิญญาณการต่อสู้ของต้วนหวูหยาได้พุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย ทุกครั้งที่เคลื่อนไหว ดูเหมือนได้ม้วนกวาดพลังฟ้าดินมาด้วย แม้แต่หลัวซิวซึ่งอยู่ระดับแดนเทพชั้นยอดยังรู้สึกกดดันอย่างมาก
“พลั่กๆๆ!”
ต้วนหวูหยาโจมตีอย่างบ้าคลั่ง หลัวซิวก็ใช้กำลังทั้งหมดแล้วเช่นกัน เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของต้วนหวูหยา เขาก็ทำอะไรไม่ค่อยถูก
สองตาของต้วนหวูเหยียนจับจ้องไปที่ต้วนหวูหยา เขาต้องการเห็นด้วยตาของตัวเองว่า ต้วนหวูหยาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากหลัวซิว
ราชวงศ์ต้วนมีรัชทายาทเพียงคนเดียว นั่นก็คือเขา
ไม่มีใครมีคุณสมบัติแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทกับเขา!
ท่ามกลางการปะทะกันของยอดฝีมือแดนเทพหลายคน จวนเล็กหลังนี้ได้ถูกรื้อถอนจนราบเป็นหน้ากลอง
แววตาของต้วนหวูหยาฉายแววอาฆาตแค้น สีหน้าของเขาบูดบึ้ง “ทำไม? ทำไมพวกท่านถึงทำกับข้าแบบนี้?”
“ข้าแค่อยากจะเก็บจวนที่ไม่มีความสำคัญอะไรไว้ ถึงกับต้องทำแบบนี้กับข้าเชียวหรือ?”
ใบหน้าของต้วนหวูหยายังมีความเจ็บปวดอยู่ เมื่อมองไปที่ซากปรักหักพังของจวนเล็ก เขารู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังกระอักเลือด
ตั้งแต่ภรรยาของเขาเสียชีวิตไป สถานที่ที่พวกเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ได้กลายเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปเหยียบนอกจากเขาและลูกสาว
แต่ตอนนี้กลับถูกกษัตริย์ต้วนสั่งให้รื้อถอนจวนเล็ก
“ข้าไม่ต้องการตำแหน่งรัชทายาทแล้ว พวกท่านยังจะบังคับข้าอีกหรือ?”
ต้วนหวูหยาเงยหน้าขึ้นอย่างฉับพลัน ดวงตามีสีแดงเลือด แววตาอาฆาตแค้น
“ราชวงศ์ต้วนที่ยิ่งใหญ่ ทนดูจวนเล็กแค่หลังเดียวไม่ได้เลยหรือ?”
ในเวลานี้เขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
แม้แต่หลัวซิวก็ยังรู้สึกถึงความกดดันอย่างใหญ่หลวง ทันใดนั้นเขาก็พูดว่า “หวูเหยียน ออกไปจากที่นี่ซะ!”
“อาจารย์ ข้าอยากเห็นเขาถูกท่านทำลายวรยุทธด้วยตาตัวเอง!”
ต้วนหวูเหยียนกล่าวด้วยสีหน้าชั่วร้าย
“ข้าจะปล่อยท่านไป!”
หลัวซิวตะโกนอย่างโกรธจัด
เขารู้สึกได้ว่าต้วนหวูหยายืนอยู่บนขีดจำกัดที่กำลังจะระเบิดออก เริ่มสูญเสียการควบคุมอารมณ์
หากต้วนหวูหยาระเบิดขึ้น แม้แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดได้
และมันอันตรายมากสำหรับต้วนหวูเหยียนที่จะอยู่ที่นี่
ถ้าต้วนหวูหยาต้องการฆ่าต้วนหวูเหยียน ก็อาจจะฆ่าได้จริงๆ
ต้วนหวูเหยียนจ้องเขม็งไปที่ต้วนหวูหยา แล้วหันหลังเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ
แต่ในขณะที่เขากำลังจะจากไป ก็พลันเห็นตู๋โยวกำลังต่อสู้กับยอดฝีมือแดนเทพหลายคน โดยแบกหยางเฉินไว้บนหลัง
แต่ต้วนหยู่เยียนกลับยืนอยู่ข้างๆ และมองดูตู๋โยวที่กำลังต่อสู้ด้วยสีหน้าประหม่า
ประกายเย็นยะเยือกปรากฏขึ้นในแววตาของต้วนหวูเหยียน รอยยิ้มอันบ้าคลั่งก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปาก “ต้วนหวูหยา วันนี้ท่านต้องตาย!”
จากนั้นเขาก็สาวเท้าเข้ามาถึงตัวต้วนหยู่เยียนแทบจะในทันที
“หมับ!”
ต้วนหวูเหยียนคว้าลำคอของต้วนหยู่เยียนไว้ และยกตัวเธอขึ้นกลางอากาศ
“ต้วนหวูหยา!”
ต้วนหวูเหยียนแสยะยิ้ม “ถ้าไม่ต้องการให้ลูกสาวสุดที่รักของท่านต้องตาย ก็ทำลายวรยุทธของตัวเองซะ!”
“หยู่เยียน!”
ต้วนหวูหยาเห็นต้วนหยู่เยียนถูกต้วนหวูเหยียนคว้าลำคอยกขึ้นกลางอากาศก็โกรธจัดทันที
“ต้วนหวูเหยียน ปล่อยหยู่เยียนนะ!”
แววตาของต้วนหวูหยาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นอย่างรุนแรง
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ฆ่าต้วนหวูเหยียนเมื่อครู่นี้ มิฉะนั้นจะไม่มีเรื่องอย่างในตอนนี้เกิดขึ้น
เมื่อตู๋โยวเห็นต้วนหยู่เยียนอยู่ภายใต้การควบคุมของต้วนหวูเหยียน สีหน้าก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เขาถูกห้อมล้อมด้วยยอดฝีมือแดนเทพสี่คน แถมยังแบกหยางเฉินที่ยังสลบไสลเอาไว้บนบ่าอีก ไม่สามารถเข้าไปดูแลต้วนหยู่เยียนได้เลย
“พลั่กๆๆ!”
ในขณะที่ตู๋โยวเสียสมาธิ การโจมตีของยอดฝีมือแดนเทพทั้งสี่ก็ประดังใส่เขาพร้อมกัน
ตู๋โยวกระอักเลือดออกมาเต็มปาก แม้แต่หยางเฉินก็กระเด็นออกไปด้วยกัน หมดแรงสู้ต่อไป
ยอดฝีมือแดนเทพทั้งสี่ก้าวไปข้างหน้าและควบคุมตู๋โยวไว้
ในช่วงเวลาสั้นๆ ตู๋โยวได้รับบาดเจ็บสาหัส สูญเสียกำลังต่อสู้อย่างสิ้นเชิง ต้วนหยู่เยียนถูกต้วนหวูเหยียนจับลำคอชูขึ้นกลางอากาศ ต้วนหวูหยาที่มีกำลังต่อสู้เพียงคนเดียวก็ติดพันอยู่กับหลัวซิว
“ต้วนหวูหยา ทำลายวรยุทธของตัวเองซะ มิฉะนั้น ข้าจะฆ่าลูกสาวของท่านเดี๋ยวนี้!”
ต้วนหวูเหยียนตะโกนขึ้นมาอย่างเกรี้ยวกราด
“ตกลง ข้ายอมแล้ว!”
ต้วนหวูหยากัดฟันพูด
แม้ว่าต้วนหยู่เยียนจะถูกต้วนหวูเหยียนควบคุมไว้ แต่เมื่อเธอมองไปที่ต้วนหวูหยา แววตาของเธอเต็มไปด้วยการวิงวอน วิงวอนต้วนหวูหยาไม่ต้องสนใจเธอ
“ฮ่าๆๆๆ…”
เมื่อเห็นต้วนหวูหยาตอบตกลง ต้วนหวูเหยียนก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งทันที
“อุ๊บ!”
ในขณะนั้น จู่ๆ แขนข้างหนึ่งก็เคลื่อนผ่านตำแหน่งหัวใจของต้วนหวูเหยียน
เสียงหัวเราะของต้วนหวูเหยียนหยุดลงทันที
“ผมอดทนกับคุณมานานแล้ว!”
ทันใดนั้นเสียงอันเย็นเยียบอย่างหาที่เปรียบมิได้ก็ดังขึ้นข้างหลังต้วนหวูเหยียน