คุณหญิงใหญ่เซียวไม่พอใจครอบครัวของเย่เฉินมาโดยตลอด
ตอนแรกขอร้องอ้อนวอนให้พวกเขาให้กลับมา แต่ไม่มีใครเอาจริงเอาจังหรือเห็นหัวเธอเลย ตอนนี้ตนเองได้รับเงินลงทุนมหาศาลจากตระกูลอู๋แล้ว ไม่จำเป็นต้องเห็นครอบครัวของพวกเขาอยู่ในสายตา
ยิ่งไปกว่านั้น นายหญิงใหญ่รู้สึกว่าตระกูลของเย่เฉินจริงๆแล้วข้างนอกดูเหมือนแกร่งแต่จริงๆแล้วไม่ได้แกร่ง
ดูเหมือนว่าจะมีคฤหาสน์Tomson Riviera แต่ในความเป็นจริง ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ทั้งเย่เฉินและเซียวฉางควนไม่มีงานทำ พวกเขาอยู่บ้านว่างๆ และไม่มีรายได้
แม้ว่าเซียวชูหรันจะเปิดสตูดิโอ แต่ขนาดก็เล็กและสถานการณ์รายได้ก็ไม่ได้ดีมากนัก
ดังนั้น นายหญิงใหญ่จึงเชื่อมั่นว่า ครอบครัวของพวกเขาอยู่ในTomson Riviera อย่างลำบาก แต่ถ้าจะเปรียบเทียบเงินที่มีอยู่ในปัจจุบันนั้น พวกเขาเทียบตนเองไม่ได้แน่นอน
ตอนนั้นตนเองต้องการให้พวกเขากลับมา วิ่งไปหาพวกเขาเพื่อวิงวอนทุกรูปแบบ เสียหน้าจนไม่เหลือชิ้นดี แต่พวกเขาดูถูกตัวเองและยังไงก็ไม่ยอมกลับมาในตระกูลเซียว ตอนนี้ตระกูลเซียวได้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ต้องการไปกอบกู้หน้าที่พวกเขาเสียไปก่อนหน้านี้กลับไป!
เบนท์ลี่ย์ คอนติเนนตัล จีทีหยุดอยู่หน้าคฤหาสน์ของเย่เฉิน เซียวไห่หลงมองไปที่นายหญิงใหญ่ข้างๆเขาและถามว่า “คุณย่า ให้ผมไปเคาะประตูหรือไม่?”
“ไม่ต้อง” นายหญิงใหญ่พูดพร้อมหัวเราะอย่างเย็นชา “บีบแตร ให้หม่าหลันออกมา”
เซียวฉางเฉียนเงยหน้าขึ้นและพบว่ามีหมวกสีเขียวมากกว่า 20 ใบที่แขวนอยู่บนระเบียงของหม่าหลัน เขาพูดอย่างโกรธเคือง”หม่าหลัน ไอ้สารเลว แขวนหมวกสีเขียวอยู่หลายวันแล้ว ยังไม่เอาลงอีก แม่งเอ้ย!”
นายหญิงใหญ่กล่าวจางๆ “เธอยินดีที่จะแขวน ก็ปล่อยให้เธอแขวน มันก็แค่หมวกสีเขียว ฉันแนะนำให้คุณอย่าไปใส่ใจมากเกินไป ตอนนี้เฉียนหงเย่นได้ทำแท้งไอ้เด็กเปรตนั้นแล้ว คุณก็อย่าถือสาเรื่องนี้อีกเลย”
“แม่ คุณพูดง่าย !” เซียวฉางเฉียนพูดอย่างโกรธเคือง “ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่ตั้งท้องของคนอื่น แต่ยังติดเชื้อกามโรคให้ผมด้วยด้วย ตอนนี้ผมยังต้องไปโรงพยาบาลเพื่อให้ยาหกขวดทุกวัน หมอบอกว่าอย่างน้อยต้องฉีดหนึ่งเดือน เพราะเธอแท้ๆ!”
นายหญิงใหญ่เซียวกล่าวอย่างดูถูก “คุณเอาเธอมาคิดตลอด คนอื่นเขาจึงสามารถใช้จุดอ่อนของคุณมาขยี้ได้ เช่นหมวกสีเขียวที่หม่าหลันแขวนไว้ ถ้าคุณไม่อะไรกับเรื่องของเฉียนหงเย่น แม้หม่าหลันจะแขวนหมวกสีเขียวสองร้อยใบแล้วไง? แท้จริงแล้ว ก็เพราะคุณทิ้งข้อบกพร่องของตนเองให้คนอื่น แล้วเมื่อคนอื่นทำให้คุณอับอาย คุณก็อย่าโทษคนอื่น”
เซียวฉางเฉียนถอนหายใจด้วยความโกรธเมื่อได้ยินเรื่องนี้
ตอนนี้เขาแยกทางกับเฉียนหงเย่นแล้ว เหตุผลที่เขายังไม่หย่ากับเธอ เพราะอู๋ตงไห่แห่งตระกูลอู่ไม่อนุญาต ถ้าเขายังคงมองว่านี่เป็นความอัปยศครั้งใหญ่ ในอนาคตเขาจะเป็นเหมือนที่แม่ของเขาพูดอย่างแน่นอน ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ข้อบกพร่องของตนเองอยู่เสมอ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขากัดฟันแล้วพูดว่า “แม่ครับ ผมเข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไรแล้ว ปล่อยให้หม่าหลันแขวนไปเถอะ ผมไม่เห็น”
นายหญิงใหญ่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดกับเซียวไห่หลง”ไห่หลง บีบแตร ทำให้หม่าหลันออกมา!”
“ได้ครับยาย!”
ด้วยรอยยิ้มที่ได้ใจบนใบหน้าของเซียวไห่หลง เขากดแตรรถ
เสียงแตรใหญ่ดังขึ้นนอกบ้านพักของเย่เฉิน
เซียวชูหรันและเย่เฉินกำลังนั่งอยู่ในรถสปอร์ตที่มีฉนวนกันเสียงที่ดีเยี่ยม และพวกเขาไม่ได้ยินเสียงอย่างชัดเจน แต่หม่าหลันในห้องนอนชั้นบนก็รู้สึกรำคาญทันทีที่ได้ยินเสียงรบกวนนี้