“ข้าไม่เชื่อ! มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่!” หยูชิงชี้หน้ากล่าวต่อเย่หยวน
เย่หยวนยักไหล่ตอบกลับไป “ดูท่าเจ้าจะคิดกลับคำพูดแล้ว?”
หยูชิงนั้นหัวเราะกล่าวขึ้นมา “กลับคำพูด? ดูอย่างไรเจ้ามันก็เล่นลูกไม้! ในเจ็ดทะเลของเรานี้มันไม่มีมังกรฟ้าอยู่แม้แต่คนเดียว! มีหรือที่มนุษย์อย่างเจ้านั้นมันกลับจะมีสายเลือดสูงถึงเก้าข้อสุดได้?”
เย่หยวนถอนหายใจยาวออกมา “อ่า ในเมื่อเจ้าคิดจะทำตัวหน้าด้านเช่นนี้ข้าก็คงมีแต่ต้องใช้กำลังแล้ว”
เมื่อหยูชิงได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดยิ้มกว้างขึ้นไม่ได้ “เด็กน้อย เจ้าคงยังไม่เข้าใจใช่หรือไม่? เจ้าคิดว่าตัวเองแค่เอาชนะมู่เฉินได้แล้วเจ้าจะเอาชนะข้าได้? เรื่องการทดสอบชีพมังกรมันก็อย่างหนึ่งแต่เรื่องการต่อสู้จริงๆ นั้นข้าย่อมจะเอาชนะเจ้าได้อย่างไม่ต้องขยับตัวเสียด้วยซ้ำ!”
เย่หยวนยิ้มกว้างออกมาก่อนจะค่อยๆ เดินเข้ามาหาหยูชิง
ส่วนหยูชิงที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ต้องหัวเราะเย้ยเย่หยวนขึ้นมาในใจ
วินาทีนั้นเองที่เย่หยวนยื่นมือออกมากดหัวของหยูชิงลง
“รนหาที่ตาย!”
แต่ในเวลานี้เองที่หยูชิงกลับรู้สึกตัวขึ้นมาว่าร่างกายของเขานั้นมันกลับไม่อาจจะขยับได้อีกต่อไป
เย่หยวนจึงสามารถกดหัวเขาลงได้อย่างง่ายดาย
ด้วยกำลังของเย่หยวนแล้วมีหรือที่หยูชิงจะยังด้านทานยืนไว้ได้ไหว
ปัง!
เย่หยวนกดหัวเขากระแทกพื้นอย่างแรง
คนทั้งหลายได้แต่ต้องอ้าปากค้างขึ้นมาเมื่อได้เห็น ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไมมันจึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาได้
หยูชิงนั้นมีกำลังฝีมือที่เหนือล้ำกว่าคนรุ่นเดียวกันไปสิ้นเชิง!
แต่ทำไมเขานั้นจึงยืนนิ่งๆ ให้เย่หยวนกดหัว?
เย่หยวนนั้นตบบ่าของหยูชิงก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม “อืม มันต้องคุกเข่าอย่างนี้สิถึงจะค่อยดีหน่อย”
หัวของหยูชิงนั้นปักลงกับพื้นและไม่อาจจะเงยหน้าขึ้นมาได้เลย เขานั้นยังคงคุกเข่าลงอยู่อย่างนั้นไม่คิดจะขยับตัวลุก
แต่ร่างกายของเขานั้นมันกลับสั่นสะท้านแสดงถึงความโกรธแค้นในหัวใจ
“เย่หยวน เจ้าตายแน่! ต่อให้เจ้าจะหนีขึ้นฟ้าหรือลงนรกไปข้าก็จะตามไปฉีกร่างของเจ้าออกเป็นหมื่นๆ ชิ้น!” หยูชิงกล่าวขึ้นมา
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “หากข้าเป็นเจ้าข้าคงหุบปากไปแล้ว เพราะหากข้าไม่พอใจการจะสังหารเจ้าลงมันก็คงทำให้ข้าสบายใจขึ้นมากแน่ อ่า แล้วก็ไม่ต้องมาพูดถึงว่าตัวเองเป็นลูกเป็นหลานใครมาจากไหนหรอก ข้าเย่หยวนผู้นี้จะฆ่าสังหารใครไม่เคยคิดไว้หน้าคนอยู่แล้ว หากไม่เชื่อจะลองดูก็ไม่เสียหาย”
แน่นอนว่าคำพูดเดียวนี้มันทำให้หยูชิงต้องหุบปากลง
เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็รู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาในใจ
พวกเขานั้นรู้ได้ว่าเย่หยวนคงวางยาพิษแก่หยูชิงแล้ว
แต่ไม่มีใครทราบได้เลยว่าเย่หยวนใช้พิษออกมาตอนไหนและใช้มันอย่างไร
ไม่มีใครคิดฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะยังมีฝีมือที่เก็บซ่อนไว้เช่นนี้อีก
ต่อสู้ข้ามระดับ ชีพมังกรเก้าข้อ จอมพิษ ยิ่งอยู่นานเท่าไหร่ตัวตนของเย่หยวนมันก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น
เวลานี้สีหน้าของคนทั้งหลายมันเริ่มจะแสดงถึงความกังวลและกลัวขึ้นมา
“เอาล่ะ งานเช่นนี้มันแสนจะน่าเบื่อ ข้าคงไม่ขออยู่ร่วมด้วยแล้ว ลาก่อน!” พูดจบเย่หยวนก็เดินหันหน้ากลับไป
“เดี๋ยว!” ราชามังกรน้ำดำกล่าวขึ้นมา
เย่หยวนหันกลับมาหาด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก “ทำไมหรือ? หรือท่านคิดจะปกป้องมัน?”
ราชามังกรน้ำดำยิ้มตอบกลับไป “เรื่องของคนหนุ่มสาวคนแก่อย่างราชาผู้นี้จะลงไปเกี่ยวข้องด้วยทำไมเล่า? ตราบเท่าที่ยังไม่ถึงตายแล้วมันก็ย่อมจะไม่เป็นปัญหา ที่เรียกเจ้านี้เพราะว่าข้ามีเรื่องอยากจะขอเจ้าต่างหาก”
เย่หยวนที่ได้ยินจึงขมวดคิ้วแน่น “อะไรหรือ?”
ราชามังกรน้ำดำกล่าวขึ้นมา “แท้จริงแล้วที่เหล่าคนหนุ่มสาวจากเจ็ดทะเลมารวมตัวกันในวันนี้มันก็เพราะว่ามิติวิเศษในทะเลหนามใต้นี้ใกล้จะเปิดขึ้นเต็มที เมื่อถึงเวลานั้นแล้วข้าอยากจะให้จิงเฟยเข้าไปด้วย สหายหนุ่มเย่นั้นมีฝีมือที่เหนือล้ำข้าจึงอยากจะขอเชิญเจ้าเข้ามิติวิเศษนี้ไปกับลูกข้า!”
ที่แท้แล้วมิติวิเศษนามว่าแดนมังกรหลับนั้นมันกำลังจะเปิดขึ้นมาในทะเลหนามใต้ ตำนานว่ากันว่าที่แห่งนี้มันคือที่ที่มังกรฟ้าตายตกลง
การผงาดขึ้นของราชามังกรน้ำดำนี้เองก็เกิดขึ้นมาจากที่แห่งนี้เช่นกัน
เขานั้นได้รับวิชาลับของเผ่ามังกรในแดนมังกรหลับนี้จนบรรลุเต๋าสุดท้ายจึงก้าวขึ้นมาถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวอย่างทุกวันนี้ได้
แต่ว่าคนๆ หนึ่งจะเข้าไปในแดนมังกรหลับนั้นได้แค่เพียงครั้งเดียว
หากคิดเข้าไปเป็นครั้งที่สองแล้วมันจะถูกพลังลึกลับบางอย่างสังหารลง!
ราชามังกรน้ำดำนั้นไม่อาจจะเข้าไปได้แต่เขานั้นก็ยังห่วงเรื่องของจิงเฟยจึงได้คิดจะใช้ให้เย่หยวนเข้าไปช่วยเป็นคนคุ้มกันของนาง
“หึๆ สหายหนุ่มเย่ อย่าได้ว่าข้านักเลย ราชาคนนี้มีความคิดนี้มาแต่ต้นและข้าย่อมจะต้องทำความเข้าใจพลังฝีมือของเจ้าเสียก่อนจะมอบหมายเรื่องราว! ในทะเลทั้งเจ็ดนี้ คนทั้งหลายต่างรู้ว่าจิงเฟยนั้นเป็นแก้วตาดวงใจของข้าหากมันมีอะไรเกิดขึ้นกับนางภายในมิติวิเศษนั้นข้าคงไม่อาจจะให้อภัยตัวเองได้ไปทั้งชาติ! เพราะฉะนั้นข้าจึงหวังว่าสหายหนุ่มเย่นั้นจะช่วยเหลือกัน! ที่สำคัญไปกว่านั้นสหายหนุ่มเย่ยังเป็นคนที่มีสายเลือดมังกรฟ้าในตัว บางทีเข้าไปภายในแดนมังกรหลับแล้วเจ้าอาจจะได้โชคลาภใดๆ บ้างก็ได้ใช่หรือไม่?” ราชามังกรน้ำดำนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยความตรงไปตรงมา
แม้ว่าจิงเฟยนั้นจะเป็นเด็กน้อยซุกซนแต่แท้จริงแล้วนางนั้นยังอ่อนต่อโลกมาก
นางนั้นไม่รู้ผิดชอบชั่วดีในใจ นางแค่ทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าสนุกเท่านั้น
ตั้งแต่เจอกันครั้งก่อนนั้นตัวเด็กน้อยคนนี้ก็ติดเย่หยวนอย่างมาก
หนึ่งปีที่ผ่านมานี้นางมักจะติดต่อมาผ่านพลังของสังข์น้อยร่างแยกของสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกเสมอๆ จนทำให้คนทั้งสองสนิทสนมกันมากขึ้นมาก
ที่สำคัญไปกว่านั้นเรื่องของเถี่ยซินและหมินหนานชานนั้น จิงเฟยยังได้ช่วยเหลือเขาไว้มาก
ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วการจะตอบแทนด้วยการเข้าไปช่วยเหลือนางในการเดินทางครั้งนี้มันก็คงไม่ผิดอะไร
ที่สำคัญไปกว่านั้นตัวเย่หยวนเองก็อาจจะได้อะไรติดไม้ติดมือกลับมาอย่างที่ราชามังกรน้ำดำกล่าว
เพราะจะอย่างไรเสียตัวราชามังกรน้ำดำเองก็ไม่ได้เข้าไปลึกมากมายแต่สุดทายก็ยังสามารถก้าวขึ้นมาจนถึงจุดนี้ได้ในที่สุด!
นี่มันแสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแดนมังกรหลับนั้นเหนือล้ำความคาดคิดไปแค่ไหน
ยิ่งเป็นที่อันตรายเท่าใดมันก็ยิ่งเป็นที่ที่มีโอกาสและสมบัติหลบซ่อนอยู่มากเท่านั้น
ราชามังกรน้ำดำนั้นรู้ดีว่าหากเย่หยวนและจิงเฟยร่วมมือกันแล้วพวกเขาทั้งสองจะมีพลังไม่ด้อยไปกว่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นสุด
เข้าไปแล้วพวกเขาก็คงปกป้องตัวเองได้ไม่ยากเย็นนัก
“พี่เย่หยวน ไปข้างในกับข้าเถอะนะ! มันต้องสนุกมากแน่!” จิงเฟยนั้นกล่าวขึ้นพร้อมกระโดดกอดคอเย่หยวน
เย่หยวนพยักหน้ารับ “ได้ ข้าจะเข้าไปกับเจ้า แต่เจ้าต้องฟังคำสั่งข้าให้ดี! ไม่เช่นนั้นข้าจะทิ้งเจ้าไว้ภายในคนเดียว!”
จิงเฟยที่ได้ยินรีบหอมแก้มเย่หยวนก่อนจะกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ฮี่ๆ พี่เย่หยวนดีที่สุดเลย!”
…
งานเลี้ยงมันจบลงอย่างไม่ค่อยดีนัก
หยูชิงนั้นถูกคนหามกลับห้องไป เขานั้นถูกพิษเข้าและไม่อาจจะขยับร่างกายไปได้อีกราวสามชั่วโมง
หลังจากได้สติมาเขาก็ย่อมจะร่ำร้องขึ้นมาอย่างโกรธแค้น
แต่ว่าการเดินทางไปยังแดนมังกรหลับมันก็ใกล้จะถึงเต็มที ค่อยไปอาละวาดตอนนั้นก็ยังไม่สาย
หลังจากคนทั้งหลายกลับออกไปแล้วในห้องนอนของวังมังกร องค์ราชินีเงือกก็ถามขึ้นมา “ฝ่าบาท ให้จิงเฟยไปกับเย่หยวนอย่างนั้นมันจะดีจริงหรือ?”
ราชามังกรน้ำดำตอบกลับมา “เจ้าคงไม่รู้แต่ว่าสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกนั้นเองก็ยังยอมรับนับถือเขาเช่นกัน! ไม่ต้องถามเลยว่าสายเลือดมังกรฟ้าของเขานั้นมันรุนแรงแค่ไหน! สังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกนั้นมันเป็นสมบัติที่ราชาผู้นี้ได้กลับมาจากแดนมังกรหลับนั้น!”
องค์ราชินีเงือกจึงถามขึ้นตาม “มนุษย์อย่างเขานั้นมันกลับมีพลังสายเลือดมังกรที่บริสุทธิ์ขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?”
ราชามังกรน้ำดำนั้นส่ายหัวตอบกลับไป “ดูแล้วเขาคงมิได้เป็นมนุษย์เลือดบริสุทธิ์ ไม่เช่นนั้นพลังสายเลือดมังกรของเขามันย่อมไม่มีทางแข็งแกร่งได้ถึงปานนี้! มังกรฟ้านั้นแทบจะไม่ปรากฏตัวขึ้นมาในสามสิบสามสวรรค์แต่ราชาผู้นี้รู้สึกว่าเจ้าหนุ่มนั่น… คงเป็นมังกรฟ้าแล้ว! เพราะว่าคลื่นพลังบนร่างของเขานั้นมันเหมือนกับที่ข้าสัมผัสได้จากแดนมังกรหลับในตอนนั้นอย่างมาก!”
องค์ราชินีที่ได้ยินก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา มนุษย์คนนั้นกลับเป็นมังกรฟ้า การนำเรื่องเช่นนี้ไปเล่าให้ใครฟังมันก็คงไม่มีใครเชื่อ แต่ราชามังกรน้ำดำนั้นย่อมจะไม่โกหกต่อนางและเรื่องราวเช่นนี้มันเหนือล้ำเกินกว่าที่จะเอามาล้อเล่นได้
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่ราชามังกรน้ำดำก็ยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้าย “หึๆ หลังจากเขาออกมาจากแดนมังกรหลับแล้วเขาคงบรรลุขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำได้แน่ๆ ถึงเวลานั้นราชาผู้นี้จะกลั่นไขกระดูกของเขาเพื่อช่วยให้ข้าได้บรรลุสู่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอย่างแท้จริง!”
………