ดวงตาของหลัวซิวมีเจตนาฆ่าเป็นประกาย เขาเดินตรงไปยังกระแสวนสีสันเจ็ดสีอย่างไม่ลังเลใจ ร่างเขาหายเข้าไปในนั้น
ภายใต้การบิดเบือนของปริภูมิ หลัวซิวกลับมายังโลกภายนอกอีกครั้งหลังจากผ่านไปสิบปี แต่จริงๆ แล้วเขาใช้เวลาร้อยปีในโลกาศุภร!
เป็นเวลากว่าร้อยปีที่เขาได้ฝึกฝนตั้งแต่เทพมารช่วงกลางไปจนถึงเทพมารขั้นสูง พลังการต่อสู้ของเขาได้เปลี่ยนไปราวกับการเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนโลก
ทันทีที่เขาเดินออกจากกระแสวนสีสันเจ็ดสี เขาก็เห็นบรรพจารย์ราชาเทพทั้งห้าในทันที ข้างหลังพวกเขา มีราชาเทพครึ่งก้าวสิบกว่าคน!
“เจ้าแน่ใจหรือว่าต้องการต่อสู้กับข้า?” เผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งมากมาย สีหน้าของหลัวซิวสงบราบเรียบ เพียงแต่ถามเสียงเรียบ
ดูเหมือนว่าสำหรับเขาแล้ว ต่อสู้หรือสันติภาพ ข้าก็ไม่กลัว
ผลการฝึกตนทั้งหมดของเขาผนึกรวมอยู่ในดาราสิบแปดดวง ทำให้คนอื่นไม่รู้สึกถึงความผันผวนกฎของเขาจากในตัวเขาแม้แต่น้อย และไม่มีทางตัดสินได้ว่าผลการฝึกตนของเขาอยู่ในแดนใด
จากการแสดงครั้งก่อนของเขา ก็น่าจะสรุปได้ว่าความแข็งแกร่งเขาคือราชาเทพครึ่งก้าวช่วงปลาย และด้วยดาราของขลังดวงหนึ่ง เขาสามารถต่อต้านแบบตัวต่อตัวกับราชาเทพได้เล็กน้อย
บรรพจารย์ราชาเทพอีกสี่คนรวมถึงสีหน้าของมหาเทวะดาราอุดรและบรรพจารย์ล้วนไร้ความรู้สึก ดูเหมือนจะยอมรับความหมายนี้
“ค้นวิญญาณ?”
รูม่านตาของหลัวซิวหดตัว จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างกระทันหัน แต่ความตั้งใจในการฆ่าของเขาถึงจุดสูงสุดในทันที
พวกเขาต้องการค้นวิญญาณ ไม่มีอะไรมากไปกว่าการได้ความลับ ความโชคดี และโอกาสในตัวเขาทั้งหมด เมื่อคนแก่เหล่านี้ได้สิ่งที่พวกเขาต้องการแล้ว จะเป็นไปได้ยังไรว่าพวกเขาจะไว้ชีวิตเขา?
ที่สำคัญเป็นไปไม่ได้ที่หลัวซิวจะตกลงให้ค้นวิญญาณ
“พวกเจ้าต้องการต่อสู้ ก็สู้เถอะ!”
หลัวซิวมีความแน่วแน่ในการฆ่าเสมอ เมื่อเขาตัดสินใจที่จะทำมัน จะไม่ลังเลเลย
เห็นเพียงร่างกายของเขาก้าวไปข้างหน้าแล้วเดินออกไป มีดาราเก้าดวงโผล่ออกมาข้างหลังเขา มุกประสานเก้าดาว ผลการฝึกตนอันทรงพลังและร่างเนื้อก็ปะทุขึ้น
ปีกเทพมังกรครามยักษ์ไร้มลทินกางออก เขาก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหันต่อหน้าราชาเทพครึ่งก้าวคนหนึ่ง
สีหน้าของชายผู้นั้นเปลี่ยนไป ตราประทับก็บินออกจากคิ้วของเขาแล้วบินตรงไปยังหลัวซิว ในเวลาเดียวกัน ราชาเทพครึ่งก้าวอื่นๆ ก็เริ่มโจมตี โจมตีเขาพร้อมๆกัน
มีเพียงจินหลิงหยุนเท่านั้นที่ไม่ได้โจมตี นี่เป็นสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำเพื่อหลัวซิวได้
“ปัง!”
หลัวซิวตบฝ่ามือของเขาและทุบอัญเทพฟ้าตราประทับให้แหลกโดยตรง รวมทั้งร่างกายของราชาเทพครึ่งก้าวคนนั้นก็ถูกตบกลายเป็นละอองเลือด
รอบร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต ดวงตาของเขากวาดมองไปรอบๆ ตะโกนว่า “ไปให้พ้น!”
เสียงของเขามีพลังแห่งกฎความตาย ก่อตัวเป็นระลอกคลื่นสีดำ
สีหน้าของเหล่าราชาเทพครึ่งก้าวทั้งหมดที่พุ่งเข้าไปหาเขาเปลี่ยนไปทันที จากนั้นเลือดพุ่งกระฉูดออกมาจากทันทีแล้วบินถอยหลังออกไป
สังหารราชาเทพครึ่งก้าวด้วยการโจมตีครั้งเดียว กระแทกราชาเทพครึ่งก้าวสิบกว่าคนให้ถอยหลังกลับไปด้วยเสียงคำรามเสียงเดียว…
ร่างของเขายืนตรงอย่างภาคภูมิใจ และภาพที่เขาแสดงให้ทุกคนเห็นในเวลานี้ แข็งแกร่งและทรงพลัง
ฉากนี้ทำให้ใจของบรรพจารย์ราชาเทพทั้ง 5 ตกตะลึง เมื่อพวกเขามองไปที่หลัวซิว ไม่มีการดูถูกในสายตาของพวกเขาอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม
“ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าราชาเทพครึ่งก้าวโดยสิ้นเชิง และใกล้ชิดกับราชาเทพอย่างไร้ขีดจำกัด…”
มหาเทวะดาราอุดรหรี่ตาลงเล็กน้อยจากนั้นก็เยาะเย้ยทันที “แต่ตราบใดที่เจ้าไม่ใช่ราชาเทพ เจ้าก็ถูกกำหนดไว้ว่าวันนี้จะไม่สามารถหลบหนีไปได้”
เห็นเพียงมหาเทวะดาราอุดรไม่ได้เคลื่อนไหว แต่กระแสวนสีสันเจ็ดสีเหนือเมืองเทพได้หายไปแล้วกลายเป็นดาราเจ็ดดวงอีกครั้ง ดาราที่ไม่มีที่สิ้นสุดส่องประกาย กลายเป็นฝนแห่งแสง จมดิ่งสู่หลัวซิว