ตอนที่ 2077 กินคาร์บอนแก้พิษ
“พี่ตามตัวลี่เมิ่งเฉินมามีเรื่องอะไรเหรอ?” เหมยเหมยอยากรู้มาก เธอรู้สึกว่าดูเหมือนเหยียนหมิงซุ่นจะมีบางอย่างปิดบังตนอยู่
“ไม่มีอะไร แค่มีงานที่ต้องให้เขาช่วย ดึกมากแล้ว รีบนอนเถอะ!”
เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่อยากพูดถึงประเด็นนี้ต่อ เขาเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วบอกให้เหมยเหมยรีบนอน
ความสงสัยในใจของเหมยเหมยยิ่งมีมากขึ้นกว่าเดิม จะต้องมีเรื่องปิดบังเธออยู่แน่ ๆ!
หรือว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น?
เหยียนหมิงซุ่นกลัวเธอเป็นห่วงเลยจงใจปิดบังเธองั้นเหรอ?
พรุ่งนี้จะถามลี่เมิ่งเฉินดีไหมนะ?
ก่อนเข้านอนเหมยเหมยครุ่นคิดด้วยความงุนงง แต่ไม่นานก็ผล็อยหลับไป
เหยียนหมิงซุ่นกลับนอนไม่หลับ เขากังวลว่าลี่เมิ่งเฉินจะแก้พิษกู่หักสวาทไม่ได้ เพราะนี่เป็นความหวังสุดท้ายของเขาแล้ว
เขากลัวว่าจะผิดหวัง!
เขานอนพลิกตัวไปมาหนึ่งคืนจนเช้าวันใหม่มาถึง ฟ้ายังไม่ทันสว่างลี่เมิ่งเฉินก็ตื่นวิ่งมาเคาะประตูห้องของเหยียนหมิงซุ่นเสียงดังสะเทือนเลือนลั่น
“เหยียนหมิงซุ่น วันนี้นายต้องเอาเครื่องมือจากห้องทดลองของฉันมาให้ฉัน ถ้าไม่มีเครื่องมือฉันทำงานไม่ได้!”
เหยียนหมิงซุ่นที่นอนไม่หลับรู้สึกปวดหัวขึ้นมาจึงกลั้นความโกรธเอาไว้และพูดว่า “ถ้ามันลำบากมากขนาดนี้ นายกลับไปอยู่บ้านของนายเองไม่ดีกว่าเหรอ ฉันจะให้คนส่งอาหารให้นายสามมื้อต่อวันเป็นไง?”
“แน่นอนว่าไม่ได้ อาหารต้องกินตอนร้อน ๆ บ้านของฉันอยู่ห่างจากบ้านนายเกินไป รอมาส่งถึงบ้านฉันมันก็เย็นชืดไม่อร่อยกันพอดี!” ลี่เมิ่งเฉินกล่าวปฏิเสธ
เหยียนหมิงซุ่นจำใจต้องให้ลูกน้องไปที่บ้านของลี่เมิ่งเฉินแล้วย้ายอุปกรณ์ห้องแล็บของเขาที่เหมือนเดิมทุกประการมาที่นี่แต่ก็ใช้เวลานานอยู่ครึ่งค่อนวัน ระหว่างนั้นหลอดทดลองก็แตกไปหลายอันจนทำให้ลี่เมิ่งเฉินเสียหายไปหลายร้อยหยวน
ถึงแม้ว่าเหยียนหมิงซุ่นจะรำคาญอยู่บ้างแต่ประสิทธิภาพการทำงานของเขาค่อนข้างสูง เลือดของเหยียนหมิงซุ่นที่ถูกเจาะในวันนั้นเริ่มทำการตรวจสอบด้วยกล้องจุลทรรศน์กำลังสูง
“ฉันก็นึกว่าเป็นพิษกู่อะไร ที่แท้ก็เป็นพวกตัวปรสิตนี่เอง แต่ว่าก็น่าสนใจอยู่”
ลี่เมิ่งเฉินค้นพบว่าเจ้าตัวนี้แตกต่างจากสิ่งที่เคยวิจัยมาจึงรู้สึกสนใจขึ้นมาในทันที ต่อให้เหยียนหมิงซุ่นไม่ยอมให้เขาวิจัยเขาก็จะรั้นทำอยู่ดี
“แล้วพอจะกำจัดปรสิตพวกนี้ออกไปได้ไหม?” เหยียนหมิงซุ่นถาม น้ำเสียงเป็นกังวลอยู่บ้าง
ลี่เมิ่งเฉินขบคิดดูแล้วก็พูดว่า “แน่นอนว่าเอาออกได้แต่ตอนนี้ฉันยังคิดหาวิธีไม่ได้ ฉันต้องการเวลา”
“ได้ นายขาดเหลืออะไรก็บอกฉันได้เลย” เหยียนหมิงซุ่นรับประกัน
ลี่เมิ่งเฉินพูดโดยไม่ต้องคิดเลยว่า “ขนมม้วนไม่ใส่ถั่วแดงกวนและผงถั่วเหลืองทุกวันหนึ่งจาน”
เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะอย่างระอา นี่ต้องชอบมากขนาดไหนกันเนี่ย!
จนจะกลายเป็นขนมอี๋อยู่แล้วยังจะชอบกินอยู่อีก งั้นทำไมไม่กินขนมอี๋ไปเลยล่ะ?
ประสิทธิภาพของลี่เมิ่งเฉินนั้นรวดเร็วมาก สามวันต่อมาเขาก็คิดวิธีการหนึ่งได้
“กินคาร์บอน? นายไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม?“ พอเหยียนหมิงซุ่นได้ฟังวิธีการของเขาก็พลันรู้สึกเหมือนได้ฟังคำพูดเหลวไหลอยู่ และเริ่มสงสัยในความสามารถของลี่เมิ่งเฉินขึ้นมาทันที
กินคาร์บอนช่วยแก้พิษได้เหรอ นี่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?
ถ้าพิษกู่หักสวาทกำจัดง่ายขนาดนี้แล้วจะเรียกว่าเป็นพิษที่ร้ายแรงที่สุดได้อย่างไร?
ลี่เมิ่งเฉินหัวเราะเสียงเย็น “แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยล้อเล่นนะ ฉันไม่ได้หมายถึงคาร์บอนธรรมดาแต่ต้องเป็นถ่านกัมมันต์ ความสามารถในการดูดซับของถ่านกัมมันต์แข็งแกร่งที่สุด เพราะตัวปรสิตในร่างกายของนายแพร่กระจายไปทั่วร่างกายแล้ว ต่อให้รีดเลือดทั้งตัวนายออกมาจนหมดก็ไม่สามารถกำจัดมันได้หรอก”
ครั้นเหยียนหมิงซุ่นได้ฟังเช่นนั้นก็เข้าใจขึ้นมาบ้าง เขารู้เรื่องถ่านกัมมันต์เป็นอย่างดีว่ามันมีความสามารถในการดูดซับที่แข็งแกร่งมากจริง ๆ โดยทั่วไปจะใช้ในเครื่องฟอกอากาศ
ความหมายของลี่เมิ่งเฉินก็คือการใช้ถ่านกัมมันต์เพื่อดูดซับพิษในร่างกายของเขาเป็นไปได้ในทางทฤษฎี แต่จะได้ผลในทางปฏิบัติไหมนะ?
…………………………………………..
ตอนที่ 2078 สำเร็จแล้ว
เหยียนหมิงซุ่นลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ตัดสินใจได้ ถึงอย่างไรก็ต้องลองดูแม้จะมีความหวังแค่ริบหรี่ก็เถอะ ลองเชื่อลี่เมิ่งเฉินดูสักครั้งดีกว่า
แต่ว่า——
ลี่เมิ่งเฉินกลับไม่ได้รีบร้อนที่จะแก้พิษให้เหยียนหมิงซุ่น แต่มีคำขอว่า “นายต้องหาแพทย์แผนจีนโบราณอีกคนที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมมาด้วย ฉันต้องการความร่วมมือจากเขา”
ถึงแม้ว่าเหยียนหมิงซุ่นจะรู้สึกแปลกใจแต่ก็หาแพทย์แผนจีนมาได้อย่างรวดเร็ว ลี่เหมิงเฉินขอให้แพทย์แผนจีนโบราณฝังเข็มให้เลือดในร่างกายของเหยียนหมิงซุ่นย้ายไปรวมกันที่กระเพาะอาหารและลำไส้ หลังจากนั้นเขาก็ให้เหยียนหมิงซุ่นกลืนถ่านกัมมันต์เข้าไป พอกลืนไปได้พอสมควรแล้วก็ใช้วิธีการทำให้อาเจียนสำรอกเศษถ่านออกมา แบบนี้พิษของกู่ก็จะถูกขับออกมาด้วย
ทฤษฎีนี้เป็นไปได้จริง ๆ ทั้งง่ายและป่าเถื่อน เหยียนหมิงซุ่นใจเต้น
แพทย์แผนจีนโบราณฝังเข็มทั่วร่างกายเหยียนหมิงซุ่น เลือดจากร่างกายไหลไปรวมกันในกระเพาะอาหารและลำไส้ด้วยความเร็ว เพราะเหยียนหมิงซุ่นใช้กำลังภายในเร่งการไหลเวียนของเลือดให้เร็วขึ้น
“กินพวกนี้เข้าไปให้หมด!”
ลี่เมิ่งเฉินเอาถ่านกัมมันต์ที่เขาบดเป็นผงถุงใหญ่ให้เหยียนหมิงซุ่นแบ่งทานสามครั้ง
เหยียนหมิงซุ่นกลืนผงถ่านกัมมันต์คำโตเข้าไปอย่างอาจหาญ จากนั้นเขาก็กลืนลงไปอีกสองสามคำเหมือนกินผัดหมี่ด้วยสีหน้าปกติ
ลี่เมิ่งเฉินเลิกคิ้วพลันรู้สึกนับถือเหยียนหมิงซุ่นขึ้นมาเลย
ถ่านกัมมันต์ที่เขาทำมีรสชาติแย่แค่ไหนเขารู้ดีกว่าใคร เพราะแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังกินไม่ลงเลย
เพราะรสชาติห่วยแตกมาก!
“ถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว รีบสำรอกมันออกมา!”
ลี่เมิ่งเฉินยกข้อมือขึ้นเพื่อดูเวลา เขาให้เหยียนหมิงซุ่นล้างท้องด้วยน้ำเกลือแล้วปล่อยให้เขาสำรอกถ่านกัมมันต์ที่เพิ่งกินเข้าไปออกมา
เหยียนหมิงซุ่นไม่อยากให้มันยืดเยื้อจึงกดที่จุดฝังเข็มเพื่อทำให้อ้วก เขาอาเจียนออกมาอย่างรวดเร็วจนหมดกระเพาะ สิ่งที่อ้วกออกมาทั้งหมดเป็นน้ำสีดำ ดูน่าขยะแขยงมาก
ลี่เมิ่งเฉินมองอย่างรังเกียจแวบหนึ่งแล้วใส่หน้ากากป้องกันแก๊สพิษ นั่นเป็นเพราะเขารังเกียจสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนเหล่านี้ ดังนั้นนี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาศึกษาแค่ตัวยาแต่ไม่ไปศึกษาพวกการผ่าตัด
เพราะเขารับไม่ไหวกับความสะอิดสะเอียนและกลิ่นคาวเลือดหลังการชันสูตรศพ
จนกระทั่งกินถ่านกัมมันต์ถุงใหญ่ที่ลี่เมิ่งเฉินเตรียมไว้ครบสามครั้งจนหมด แม้แต่ร่างกายของเหยียนหมิงซุ่นที่แข็งแกร่งดั่งเหล็กกล้ายังถูกทรมานจนใบหน้าซีดเซียว อ่อนระโหยโรยแรงเช่นนี้เลย
“วันนี้พอแค่ตรงนี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยทำต่อ หลังจากนี้สามวันฉันค่อยตรวจเลือดนายใหม่ ดูสิว่าจำนวนปรสิตในเลือดของนายลดลงไหม!”
ลี่เมิ่งเฉินสะกดอาการพะอืดพะอมไว้แล้วเอาหลอดทดลองเก็บอ้วกของเหยียนหมิงซุ่นไป เขาต้องตรวจสอบดูด้วยกล้องจุลทรรศน์ว่าถ่านกัมมันต์สามารถดูดซับจุลินทรีย์ได้หรือไม่!
เหยียนหมิงซุ่นเอนตัวลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรง ความทรมานครั้งนี้หนักไม่เบาเลยจริง ๆ โชคดีที่เหมยเหมยถูกเขาว่านล้อมจนออกไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาไม่รู้ว่าจะอธิบายกับเหมยเหมยอย่างไรดีเลย
“พวกเราไปทำการทดลองที่อื่นได้ไหม?” เหยียนหมิงซุ่นพักครู่หนึ่ง จากนั้นก็วิ่งไปหาลี่เมิ่งเฉินที่ห้องทดลองเพื่อเสนอความคิดเห็น เพราะที่บ้านมันอันตรายเกินไป
ครั้นลี่เมิ่งเฉินที่กำลังส่องกล้องจุลทรรศน์อยู่ได้ยินเขาพูดเช่นนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะเยาะพูดเหน็บแนมว่า “จ้าวเหมยก็โดนพิษไปด้วยแล้ว นายยังจะปิดบังอะไรอีก?”
เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ซักถามด้วยน้ำเสียงตำหนิว่า “ใครบอกนาย?”
เรื่องที่เหมยเหมยโดนพิษไปด้วยเขาไม่ได้บอกใคร แม้แต่ลูกน้องก็ยังไม่รู้ แล้วลี่เมิ่งเฉินรู้ได้อย่างไร?
ลี่เมิ่งเฉินยิ้มอย่างลำพองใจ “แน่นอนว่าฉันวิเคราะห์ได้เอง ความสามารถในการสืบพันธุ์ของจุลินทรีย์นี้มีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ นายและจ้าวเหมยจะต้องมีความสัมพันธ์อย่างว่ากันมาตั้งนานแล้ว จากนั้นก็ต้องแพร่ให้อีกฝ่าย——อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปัญหาง่าย ๆแค่นี้ใช้สมองหน่อยก็คิดได้แล้ว”
ตอนนี้เองเหยียนหมิงซุ่นถึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ก็นึกชื่นชมความสามารถในการใช้เหตุผลและตรรกะของลี่เมิ่งเฉินมากเช่นกัน
“รีบมาดูนี่ พวกเราทำสำเร็จแล้ว!”
อยู่ดี ๆลี่เมิ่งเฉินก็ส่งเสียงเรียกขึ้นมา ท่าทางดูตื่นเต้นมาก
………………………………………….