มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1554
“ร่างเนื้อและพลังถึงระดับราชาเทพแล้ว ในการต่อสู้แบบตัวต่อตัว ข้าอาจจะยังไม่สามารถต่อต้านผู้แข็งแกร่งเหนือราชาเทพขั้นกลางได้ แต่ข้าก็มีพลังมากพอในการปกป้องตัวเอง”
อสูรดูดจิตโบราณทะยานอยู่ในห้วงดารา บินไปยังโลกาดาราอุดร
เมื่อเข้าใกล้อนัตตาไม่สิ้นของโลกาดาราอุดร หลัวซิวไปคนเดียว ให้อสูรดูดจิตโบราณอยู่ที่ห้วงดารา
การเติบโตและวิวัฒนาการของอสูรดูดจิตโบราณ จำเป็นต้องกินช่องจิตถึงจะเติบโตสมบูรณ์ แต่ในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้หลัวซิวได้ค้นพบว่าในห้วงดารา อสูรดูดจิตโบราณสามารถพัฒนาและเพิ่มความแข็งแกร่งของมันได้จริง แม้ว่าวิธีที่นี้จะช้ามาก แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย
“อสูรดูดจิตโบราณในสมัยห้วงดาราโบราณ…” หลัวซิวตั้งตารอการเติบโตของอสูรดูดจิตโบราณ
เขาซ่อนลมปราณของเขา ผ่านอนัตตาไม่สิ้นไปอย่างเงียบ ๆ มาถึงโลกาดาราอุดร แล้วเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาด้วยวิชาลับ
วิชาลับในการเปลี่ยนรูปลักษณ์และลมปราณองเขาได้มาจากวัฏจักรชีวิต ด้วยความแข็งแกร่งของผลการฝึกตนในปัจจุบันของเขา เว้นแต่ผู้แข็งแกร่งแดนมกุฎเทพ ถึงจะสามารถมองเห็นข้อบกพร่องได้
นี่ยังหมายความว่าถ้าหลัวซิวต้องการซ่อนตัว เขายืนอยู่หน้ากองกำลังหลักทั้งห้าก็ไม่มีใครจำเขาได้
ใกล้กับเขามหาเทวะมีเมืองหนึ่งที่เรียกว่าเมืองยอดหิมา
สำหรับเมืองเทวะดาราอุดร คือประตูสำนักของเขามหาเทวะ ศิษย์ทั้งหมดของสำนักอาศัยอยู่ในเขามหาเทวะ
หลัวซิวเปลี่ยนตัวตนของเขาแล้วมาที่เมืองยอดหิมา ต้องการสอบถามเกี่ยวกับโควตาการต่อสู้ของโลกะอัมพรเทวก่อน
สิบปีผ่านไปอย่างเงียบ ๆ มีคนไม่กี่คนเท่านั้นที่พูดถึงเรื่องการต่อสู้แย่งชิงโควตา
ในร้านอาหารหนึ่ง หลัวซิวบังเอิญได้ยินคนพูดถึงโลกะอัมพรเทว เมื่อสิบปีที่แล้วหลังจากการต่อสู้แย่งชิงโควตาจบลง กองกำลังหลักทั้งห้าได้ร่วมมือกันเพื่อเปิด อนัตตาค่ายวาร์ป ส่งอัจฉริยะกลุ่มหนึ่งที่มีพรสวรรค์ออกไป
นี่ไม่ใช่ข่าวดีสำหรับหลัวซิวอย่างแน่นอน จินหลิงหยุนเคยกล่าวไว้ว่า อนัตตาค่ายวาร์ปในโลกาดาราอุดรได้รับความเสียหาย และสามารถเปิดใช้งานได้เพียงครั้งเดียวในรอบร้อยปี
ตอนนี้เวลาผ่านไปเพียงสิบปีเอง หรือเขาต้องอยู่ในโลกาดาราอุดรรอถึงเก้าสิบปีหรือ?
แม้ว่าเขาจะมีผลการฝึกตนเทพมารขั้นสูงแล้ว มีอายุขัยหนึ่งแสนปี ร้อยปีไม่นานเมื่อเทียบกับอายุขัยที่ยืนยาว แค่เขาอยาก เขาก็สามารถบรรลุแดนเทพฟ้าได้ทุกเมื่อ มีอายุขัยหนึ่งแสนปี
แต่เขาได้รับโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและความโชคดีในโลกะอัมพรเทวแล้ว เขาอยู่ที่นี่เป็นการยากที่เขาจะบรรลุผลการฝึกตนให้ให้เพิ่มขึ้น เป็นการเสียเวลาเท่านั้น
“อนัตตาค่ายวาร์ปของโลกาดาราอุดรเสียหาย จึงสามารถเปิดได้เพียงครั้งเดียวในรอบร้อยปี หากซ่อมแซมได้ ก็น่าจะใช้งานได้ทุกเมื่อเช่นค่ายวาร์ปในเมืองฟ้าเยือกนะ?”
หลัวซิวครุ่นคิด แม้ว่านี่จะเป็นวิธีแก้ปัญหา ซ่อมแซมอนัตตาค่ายวาร์ปง่ายที่ไหนกัน?
ในห้วงดารา ค่ายวาร์ปที่สามารถข้ามผ่านดาราจักรขนาดใหญ่ มีโครงสร้างที่ซับซ้อนอย่างยิ่ง และต้องใช้ทรัพยากรและสมบัติล้ำค่ามากมายในการซ่อมแซม หลายปีมานี้ โลกาดาราอุดรมีผู้เก่งกาจมากมาย แต่ไม่สามารถซ่อมแซมให้เหมือนเดิมได้ จะเห็นถึงความยากได้
ในร้านอาหาร คิ้วของหลัวซิวขมวดคิ้วเป็นบางครั้งและบางครั้งก็คลายลง อารมณ์ของเขาดูซับซ้อนเล็กน้อย
เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับแนวคิดต่างๆ มากมาย แต่ไม่มีวิธีเดียวที่จะนำไปใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ เพราะจนถึงตอนนี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอนัตตาค่ายวาร์ปอยู่ที่ไหน
บวกกับข้อจำกัดร้อยปีครั้ง หมายความว่าถ้าเขาต้องการออกจากโลกาดาราอุดรไปยังโลกะอัมพรเทวในเวลาอันสั้น มีเพียงวิธีที่ซ่อมแซมอนัตตาค่ายวาร์ปภายในเวลาเก้าสิบปีเท่านั้น