ในที่สุดอวิ๋นเหยียนก็เข้าใจแล้ว ว่าไฉนหว่านชิงชิงถึงมาหยุดขวางมันเอาไว้แบบนี้ ที่แท้อีกฝ่ายได้ร่วมมือกับต้วนหลิงเทียนนั่นเอง
“ยินดีที่ได้พบ ต้วนหลิงเทียน ข้าคืออวิ๋นเหยียน ศิษย์หลักของคฤหาสน์โหมอวิ๋น”
อวิ๋นเหยียนป้องมือประสานกล่าวแนะนำตัวเองกับต้วนหลิงเทียนเป็นการทักทาย
พลังฝีมือของมันก็พอๆกับถานหยวนของคฤหาสน์หั่วหลี ในเมื่อกระทั่งถานหยวนที่ร่วมมือกับโม่ผิงจื่อยังถูกต้วนหลิงเทียนเอาชนะได้ มันก็รู้ดีว่าพลังของต้วนหลิงเทียนกล้าแข็งกว่ามันมาก ให้ประมือกับอีกฝ่ายมันย่อมสู้ไม่ได้แน่ เช่นนั้นเลือกถอยย่อมประเสริฐกว่า
ทว่านั่นมันตอนต้วนหลิงเทียนอยู่คนเดียว!
ความเร็วของมันก็พอๆกับถานหยวน และถานหยวนยังเป็นคนกล่าวออกมาเองว่า…ที่ไม่อาจรอดพ้นเงื้อมมือของต้วนหลิงเทียนนั้นก็เพราะความประมาท! ทำให้อวิ๋นเหยียนเองก็เชื่อว่าตัวเองมีความสามารถหลบหนีต้วนหลิงเทียนได้หากไม่ประมาท!!
อย่างไรก็ตามสถานการณ์ของมันต่างจากถานหยวนคนละเรื่อง…
วันนี้ต้วนหลิงเทียนไม่ได้ตัวคนเดียว
ข้างๆต้วนหลิงเทียนมีหว่านชิงชิง!
หว่านชิงชิงของคฤหาสน์อู่จ้านคนนี้ แม้พลังฝีมือโดยรวมจะด้อยกว่ามัน แต่ความเร็วของนางเหนือกว่ามันมาก หากอีกฝ่ายคิดหนีมันไม่มีปัญญาไล่ทันเลย
ในทำนองเดียวกัน หากอีกฝ่ายเลือกจะรบเร้าพัวพันมัน ตัวมันก็จนปัญญาจะสลัดได้หลุด
‘ด้วยความเร็วนรกนั่นของหว่านชิงชิง รวมถึงกฏแห่งไม้ที่นางเชี่ยวชาญ นางร่วมมือกับต้วนหลิงเทียนแบบนี้…อย่าว่าแต่ข้าเลย ต่อให้เป็น 6 คนนั่นยังสู้ได้!’
อวิ๋นเหยียนลอบกล่าวในใจ
“ยินดีที่ได้พบ”
ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าขานรับคำทักทายของอวิ๋นเหยียน จากนั้นก็กล่าวเตือนออกไปด้วยรอยยิ้ม “เชิญพี่ท่านเตรียมตัวเถอะ…พร้อมเมื่อไหร่พวกเราจะลงมือ”
ซู่มม!!
ราวกับจะตอบรับคำพูดของต้วนหลิงเทียน เพลิงพลังสีมรกตพลันลุกโชนท่วมร่างหว่านชิงชิง แลดูงดงามสบายตาไม่น้อย
กอปรกับรูปโฉมอันงดงามไร้ตำหนิของหว่านชิงชิง ยิ่งหนุนเสริมให้นางแลดูโดดเด่นน่ามองนัก สรรพสิ่งโดยรอบคล้ายหมองลงถนัดตา
ปกติแล้วเห็นหว่านชิงชิงในสภาพนี้ อวิ๋นเหยียนคงต้องมองนางด้วยความชื่นชมแน่นอน
ทว่าตอนนี้ ในใจมันไม่เหลือความคิดอยากชมดูโฉมงามแสนน่ามองเบื้องหน้าแม้แต่นิดเดียว
“เหอะๆ พวกท่านอย่าได้ลำบากเลย…ข้ายอมแพ้แล้ว”
อวิ๋นเหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้มแหยๆ
ล้อกันเล่นรึไง!
หว่านชิงชิงที่ร่วมมือกับต้วนหลิงเทียน ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางแห่งนี้ เกรงว่าพลังรบของทั้งคู่ยังเป็นภัยคุกคามอันใหญ่หลวงสำหรับ 6 ยอดฝีมือด้วยซ้ำ! มันย่อมรู้ตัวดีว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้อีกฝ่ายเลย!!
เช่นนั้นมันจึงเลือกยอมแพ้โดยสดุดี
และมันไม่มีความคิดว่าต้วนหลิงเทียนเบื้องหน้าจะเป็นตัวปลอมอยู่ในหัวแม้แต่นิดเดียว เพราะในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางแห่งนี้ ไม่อาจปลอมแปลงป้ายประจำตัวได้ ถึงมีคนอุตริปลอมป้ายจริง มันก็ต้องตรวจพบได้ไม่ยาก
“ต้วนหลิงเทียน ข้าได้ยินชื่อเสียงของท่านมานานแล้ว หากวันหน้าท่านมีเวลา ว่างๆก็มาเยือนคฤหาสน์โหมอวิ๋นบ้าง ข้าจักเลี้ยงสุราต้อนรับท่านในฐานะเจ้าบ้านอย่างดี”
อวิ๋นเหยียนหันไปกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็เรียกป้ายหยกสะสมคะแนนออกมาแล้วเริ่มบดขี้มันจนแหลก
และแทบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่อวิ๋นเหยียนบดขยี้ป้าย เสียงผ่านพลังของต้วนหลิงเทียนก็ดังขึ้นในหูหว่านชิงชิงว่า “หากเจ้าไม่รับคะแนนมัน…ต่อไปพวกเราก็ไม่ต้องร่วมมือกันแล้ว”
เสียงผ่านพลังของต้วนหลิงเทียน ทำให้ร่างหว่านชิงชิงชะงักค้างไปทันใด ‘บุรุษผู้นี้…’
นางเองก็คิดจะรีบฉากหลบออกไปแล้วปล่อยให้ต้วนหลิงเทียนได้คะแนนของอวิ๋นเหยียน
ทว่าเมื่อได้ยินวาจาด้วยน้ำเสียงเผด็จการของต้วนหลิงเทียน นางก็ไม่กล้าขยับร่างเลย เพราะรู้ดีว่าต้วนหลิงเทียนต้องทำตามคำพูดแน่นอน!
วูบ
ด้านต้วนหลิงเทียนพอกล่าวผ่านพลังจบคำ คนก็วูบร่างหายไปโผล่ห่างออกไป ปล่อยให้คะแนนสะสมของอวิ๋นเหยียนเป็นของหว่านชิงชิง
ก่อนที่จะพบเจออวิ๋นเหยียน ถึงแม้เขากับหว่านชิงชิงจะพบเจอผู้คนมากมาย แต่ทั้งหมดก็เป็นคนที่เขากับหว่านชิงชิงสามารถเอาชนะได้ด้วยตัวคนเดียวทั้งสิ้น…
และต้วนหลิงเทียนก็ทำตามคำพูดที่เคยกล่าวไว้หลังจัดการคนของคฤหาสน์หั่วหลี
ตราบใดที่เจอคนที่เขาหรือหว่านชิงชิงสามารถเอาชนะได้ด้วยตัวคนเดียว เขาจะมอบคะแนนให้นางทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม ระหว่างทางหว่านชิงชิงยังเลือกจะหลีกเลี่ยง และปล่อยให้เขาได้คะแนนบ่อยครั้ง
ดังนั้นคราวนี้พอพบเจออวิ๋นเหยียน เขาจึงยืนกรานจะส่งคะแนนให้นางก่อน ทั้งๆที่ตกลงกันแล้ว ว่าจะเริ่มจากเขาก่อน
“คราวหน้าหากเจอคนที่พวกเราสามารถกำจัดได้โดยที่ต้องร่วมมือกัน ก็ถึงตาเจ้าเอาคะแนนไป…หากเจ้ายังปล่อยให้ข้าได้คะแนนอีก ข้าก็ลำบากใจและไม่กล้าร่วมมือกับเจ้าต่อ”
หลังได้คะแนนของอวิ๋นเหยียน หว่านชิงชิงก็เลือกที่จะยืนกรานเรื่องนี้กับต้วนหลิงเทียนเหมือนกัน สีหน้าน้ำเสียยงนางยังจริงจังนัก
“นั่นมันแน่อยู่แล้ว”
ต้วนหลิงเทียนกล่าวรับด้วยรอยยิ้มบางๆ รู้สึกพึงพอใจไม่น้อย
หว่านชิงชิงคนนี้ก็เหมือนกับเขา ไม่ชอบเอาเปรียบผู้อื่น ความโลภใดๆไม่ส่งผลต่อหลักการ
“เจ้าลองดูว่าในป้ายมีกี่แต้มแล้ว…หากข้าจำไม่ผิดก่อนจะเข้ามาอีกรอบ ข้าเห็นว่าอวิ๋นเหยียนผู้นั้นมันอยู่ในอันดับที่ 13 ด้วยคะแนนสะสมเกือบ 200 แต้ม”
ต้วนหลิงเทียนมองถามหว่านชิงชิงด้วยความอยากรู้ ด้วยไม่ทราบว่าตอนนี้คะแนนสะสมของนางจะพุ่งแซงเขาไปหรือยัง
ได้ยินคำถามของต้วนหลิงเทียน หว่านชิงชิงก็ตรวจสอบคะแนนของตัวเองทันที
พอตรวจสอบดู นางก็ทำตาโตทันที
“3…364 แต้ม!”
หว่านชิงชิพบว่าแต้มในป้ายหยกสะสมคะแนนของนาง บัดนี้ได้เพิ่มขึ้นมาจนกลายเป็น 364 แต้มแล้ว มากกว่าคะแนนสะสมของต้วนหลิงเทียนเสียอีก!!
“ดี”
หลังได้รับทราบคะแนนสะสมที่หว่านชิงชิงมี ต้วนหลิงเทียนก็คลี่ยิ้มบางๆ “ดูเหมือน สองวันที่ผ่านมาอวิ๋นเหยียนนั่นจะเก็บคะแนนสะสมเพิ่มได้ไม่น้อย…อย่างไรก็ตาม ดั่งคำตั๊กแตนจ้องจับจั๊กจั่นไม่รู้ภัยนกขมิ้นอยู่ด้านหลัง เสมือนมันตัดชุดแต่งงานให้เจ้าโดยแท้…”
“ถ้าคะแนนนี้เป็นของเจ้า…ต่อให้ไม่ติดอันดับแรก แต่อย่างน้อยๆเจ้าก็ต้องติดอยู่ใน 3 อันดับแรกได้แน่!”
หว่านชิงชิงมองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาซับซ้อน
หว่านชิงชิงย่อมรู้ดีแก่ใจ
ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางตอนนี้ การจะพบกับคนที่มีคะแนนสะสมมากเท่าอวิ๋นเหยียนอีกสักคน ความเป็นไปได้มันต่ำเหลือเกิน…
เพราะแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางมันกว้างขวางไม่ใช่เล่นๆ
คิดจะพบเจอคนแบบนั้นอีกสักคน ย่อมยากเย็นไม่ต่างอะไรกับคิดหาเข็มในกองฟาง
“ใครจะไปรู้…บางทีคนต่อไปอาจจะให้คะแนนข้ามากกว่ามันก็ได้!”
ต้วนหลิงเทียนยิ้มบางๆ เห็นชัดว่าการปล่อยคะแนนของอวิ๋นเหยียนให้นางก่อน เป็นการตอบแทนเรื่องที่เขาติดค้างกับหว่านชิงชิงแล้ว ต่อไปเขาไม่คิดปล่อยคะแนนให้นางอีก
เมื่อเห็นรอยยิ้มบางๆของต้วนหลิงเทียน หว่านชิงชิงก็อดไม่ได้ที่จะบังเกิดความหวั่นไหวในใจอยู่บ้าง แววตาที่ใช้มองต้วนหลิงเทียน จึงแลดูอ่อนโยนมากกว่าเดิมหลายส่วน
…
คฤหาสน์อู่จ้าน
ตำหนักเคลื่อนย้ายทั้งหลาย เดิมทีก็อยู่ในความสงบไม่ได้เอะอะมะเทิ่งอะไรมากมาย
ทว่าเมื่อตารางจัดอันดับบังเกิดความเปลี่ยนแปลง ผู้คนตามจุดเคลื่อนย้ายต่างๆ ไม่อาจสงบอยู่ได้อีกต่อไป
“เฮ่ย! พวกเจ้าดูนั่นเร็ว…ดูอันดับที่ 7 เร็ว!!”
“อั้ย…จริงเหรอเนี่ย!?”
“นี่มัน…ให้ตายเถอะ ทำข้าตกใจจริงๆ!”
…
เหล่าอาวุโสและศิษย์ของคฤหาสน์อู่จ้าน อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ เมื่อพบว่าบัดนี้ในคฤหาสน์อู่จ้านของพวกมัน มีอีกคนที่ขึ้นไปติดอยู่ใน 10 อันดับแรก และไม่ใช่อันดับ 8 9 หรือ 10 แต่เป็น อันดับ 7!
ต้วนหลิงเทียนที่เดิมรั้งอยู่ในอันดับ 7 ก็ร่วงตกไปอยู่ในอันดับที่ 8 เรียบร้อย!
และตอนนี้คนที่ขึ้นมาอยู่ในอันดับที่ 7 แทนที่ต้วนหลิงเทียน ก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหว่านชิงชิง ศิษย์คฤหาสน์อู่จ้านของพวกมัน!
“ได้ไงกัน…ไฉนอยู่ๆศิษย์พี่หญิงหว่านชิงชิงถึงพุ่งพรวดขึ้นไปอันดับ 7 ได้เล่า!?”
ศิษย์คฤหาสน์อู่จ้านตะลึงกันไม่น้อย
“ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล…เจ้าสังเกตเห็นหรือไม่ อวิ๋นเหยียนศิษย์หลักของคฤหาสน์โหมอวิ๋นที่เดิมอยู่ในอันดับที่ 10…ตอนนี้ชื่อมันหายไปจากตารางจัดอันดับแล้ว! เห็นได้ชัดว่าคนที่จัดการมันได้สมควรเป็นศิษย์พี่หญิงหว่านชิงชิง! และคะแนนที่อวิ๋นเหยียนนั่นมันลำบากหามา ก็ไม่ต่างใดจากการตัดชุดแต่งงานให้ศิษย์พี่หญิง!!”
ศิษย์คฤหาสน์อู่จ้านอีกคนและสังเกตเห็นเรื่องนี้ โพล่งขึ้นด้วยความตกใจ
“หา? อวิ๋นเหยียน ศิษย์หลักของคฤหาสน์โหมอวิ๋นคนนั้นน่ะนะ!?”
“เฮ่…อวิ๋นเหยียนที่ว่า ดูเหมือนจะเป็นยอดฝีมืออันดับ 1 ใต้ขอบเขตราชาอมตะของคฤหาสน์โหมอวิ๋นไม่ใช่รึไง?”
“นั่นสิ เมื่อเดือนก่อนข้าได้ยินมาว่าศิษย์พี่หว่านชิงชิงก็ปะทะกับมัน แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครทำอะไรใครได้ เพราะแม้อวิ๋นเหยียนจะทรงพลังกว่า แต่ศิษย์พี่หญิงหว่านชิงชิงก็เร็วกว่ามันมาก…นี่ยังพึ่งผ่านไปแค่เดือนเดียวไม่ใช่รึไง ไฉนศิษย์พี่หญิงหว่านชิงชิงเอาชนะมันได้แล้วเล่า!?”
“หรืออวิ๋นเหยียนผู้นั้นได้รับบาดเจ็บ….และศิษย์พี่หญิงหว่านชิงชิงฉวยโอกาส?”
“จะอย่างไรก็ช่าง…ที่รู้คือตอนนี้คฤหาสน์อู่จ้านของพวกเรามีคนติด 10 อันดับแรก 2 คนแล้ว!!”
“อันดับที่ 7…นี่เป็นครั้งแรกเลยใช่หรือไม่ที่ศิษย์พี่หญิงหว่านชิงชิงไต่มาถึง 10 อันดับแรก? แถมยังได้อันดับสูงที่สุดรองจาก 6 คนนั่นอีก! ดูเหมือนหลังผ่านเดือนนี้ไปแล้วหากไม่มีอะไรผิดพลาด ศิษย์พี่หญิงหว่านชิงชิงอาจจะกลายเป็นศิษย์หลักคนใหม่ของคฤหาสน์อู่จ้านเรา!”
…
มาตรฐานในนการขึ้นเป็นศิษย์หลักของแต่ละคฤหาสน์อมตะระดับ 6 นั้น ไม่เหมือนกัน
เช่นเดียวกับโจวหงเจี๋ยที่เป็นถึงศิษย์หลักของคฤหาสน์เฉวียนโยว
ทว่าในคฤหาสน์อู่จ้าน คนที่แข็งแกร่งกว่าโจวหงเจี๋ย ยังเป็นแค่ศิษย์ในด้วยซ้ำ ไม่ใช่ศิษย์หลัก
ทั้งหมดเป็นเพราะ…
คฤหาสน์อู่จ้านมี หวังไท่!
เมื่อมีหวังไท่เป็นข้อเปรียบเทียบ หว่านชิงชิงนั้นถือว่าด้อยกว่าแทบทุกด้านยกเว้นความเร็ว
และหวังไท่เป็นศิษย์หลักของคฤหาสน์อู่จ้าน
นั่นหมายความว่า หากหว่านชิงชิงหรือใครก็ตามที่คิดจะขึ้นเป็นศิษย์หลัก ต้องสร้างผลงานที่ไม่ต่างจากหวังไท่ให้ได้เสียก่อน…
และนี่เป็นเหตุผลให้ศิษย์หลักที่ต่ำกว่าขอบเขตราชาอมตะของคฤหาสน์อู่จ้าน มีแค่ หวังไท่ เพียงคนเดียว
ศิษย์หลักในคฤหาสน์อู่จ้าน นอกจากหวังไท่แล้ว ล้วนแล้วแต่เป็นตัวตนขอบเขตราชาอมตะทั้งหมด!
ด้วยผลงานของหว่านชิงชิงในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางเดือนนี้ ทำให้หลายคนรู้สึกว่าหว่านชิงชิงอาจจะกลายเป็นศิษย์หลักที่ด่านพลังตำกว่าราชาอมตะคนที่ 2 ของคฤหาสน์อู่จ้าน!
…
ต่างจากคฤหาสน์อู่จ้านที่กำลังคึกกครื้นรื่นเริง ด้านจุดเคลื่อนย้ายของคฤหาสน์โหมอวิ๋นกับมีบรรยากาศอึมครึมนัก
ตอนแรกทันทีที่อวิ๋นเหยียนมาปรากฏตัวขึ้นในค่ายกลเคลื่อนย้ายรับตัว ทั้งหมดก็ได้แต่มองจ้องอวิ๋นเหยียนด้วยสายตางุนงงสงสัย โดยที่ไม่ทันได้สังเกตตารางจัดอันดับ
เพราะไม่มีใครคิดว่าอวิ๋นเหยียนจะถูกใครกำจัดออกมาได้ และสมควรกลับมาเพราะมีธุระอะไรบางอย่าง
อย่างไรก็ตาม พอบางคนหันกลับไปดูตารางจัดอันดับ จึงพบว่าเรื่องราวไม่ใช่อย่างที่พวกมันคิด!
อวิ๋นเหยียนสมควรถูกกำจัดออกมา! ทั้งผู้ลงมือยังเป็นหว่านชิงชิงของคฤหาสน์อู่จ้าน!!
“ศิษย์พี่อวิ๋นเหยียน…ท่านเสียท่าหว่านชิงชิงได้อย่างไร?”
“อวิ๋นเหยียน มิใช่หว่านชิงชิงนั่นด้อยกว่าเจ้ามากหรือไร? ไฉนนางถึงบีบให้เจ้าออกมาได้เล่า?”
…
พอตระหนักได้ว่าอวิ๋นเหยียนสมควรพลาดท่าเสียทีให้หว่านชิงชิง เหล่าศิษย์และอาวุโสของคฤหาสน์โหมอวิ๋นจึงอดไม่ได้ที่จะสงสัย
หว่านชิงชิงมีพลังสามารถขนาดนั้นเลยหรือ?
“หากมีแค่หว่านชิงชิงคนเดียว…ข้าคงไม่ต้องออกมาแบบนี้หรอก”
ได้ยินคำถามทั้งเห็นแววตาสงสัยใคร่รู้ของทุกคนโดยรอบ อวิ๋นเหยียนได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ กล่าวตอบด้วยแววตาสลด “ที่ข้าถูกบีบออกมา เพราะนางร่วมมือกับต้วนหลิงเทียน….”