ตอนที่ 2119 รอยแตกแยก
อู่เยวี่ยกับเหยียนหมิงต๋าหนีเอาชีวิตรอดท่ามกลางป่าเขา บรรยากาศระหว่างทั้งคู่ดูอึดอัดไปบ้างเล็กน้อยเพราะการตายของเสี่ยวเป่า
เหยียนหมิงต๋าอยากพาเสี่ยวเป่าไปด้วย หลังจากเข้าเมืองก็จะเผาศพเสี่ยวเป่าค่อยสร้างสุสานให้อย่างดี
แต่อู่เยวี่ยกลับไม่ยอม เธอทำไปเพราะไม่อยากมีตัวภาระนี้ถึงใจเหี้ยมทำแบบนั้นได้ลงคอ ตอนนี้จะให้พาศพหนีเอาตัวรอดไปด้วยกันแล้วสิ่งที่เธอทำไปจะมีความหมายอะไรล่ะ?
สุดท้ายก็เป็นอู่เยวี่ยที่โน้มน้าวใจเหยียนหมิงต๋าได้สำเร็จ แต่ระหว่างนั้นก็ไม่ได้ราบรื่นนัก ด้วยเหตุนี้จึงสร้างปมขึ้นระหว่างเหยียนหมิงต๋ากับอู่เยวี่ยจนเขาไม่ปริปากคุยกับเธอแม้แต่ประโยคเดียวเลยตลอดทาง
อู่เยวี่ยไม่พอใจมาก ไอ้คนไม่เอาไหนนี่กล้าทำหน้าไม่พอใจใส่เธองั้นเหรอ!
ข้ามเขาลูกนี้ไปก็จะถึงตัวเมืองแล้ว รอเธอถอนเงินจากบัญชีลับได้ค่อยปลอมสถานะใหม่เพื่อสะดวกต่อการหลบหนีไปต่างประเทศ ไม่จำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากไอ้คนไม่เอาไหนคนนี้อีกแล้ว!
เพียงแต่ตอนนี้บนเขามืดสนิทไม่มีแสงไฟ หากมีสัตว์ดุร้ายปรากฏตัวเหยียนหมิงต๋ายังช่วยกันให้เธอได้บ้าง ฉะนั้นตอนนี้จะผิดใจกับเจ้าโง่นี่ไม่ได้!
“พี่หมิงต๋า พี่ยังโทษฉันอยู่ใช่ไหม…ฉันจนปัญญาแล้วจริง ๆ…ความจริงฉันก็เจ็บปวดเหมือนโดนกรีดหัวใจ เสี่ยวเป่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน เขาตายไป ฉันก็มีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้หรอกนะ…”
อู่เยวี่ยร้องไห้ไปพูดไปราวกับกำลังแสดงละครดราม่า พล่ามความปวดใจของเธอและความจนใจของเธอออกมา…
เหยียนหมิงต๋าอดถามไม่ได้ “แล้วทำไมเธอถึงฝังเสี่ยวเป่าไว้บนเขา?”
ตอนนี้พวกเขาเดินทางมาถึงส่วนลึกของภูเขาแล้วต้องมีสัตว์ดุร้ายปรากฏตัวขึ้นแน่ เสี่ยวเป่าฝังไว้ตื้นขนาดนั้นมีความเป็นไปได้ที่จะถูกสัตว์ร้ายคาบไปเป็นอาหาร!
เหยียนหมิงต๋าไม่กล้าคิดต่อไป เพราะเขาเสียใจ
ก่อนหน้านี้ไม่ควรหวั่นไหวเพราะน้ำตาของอู่เยวี่ยเลย เพราะเชื่อคำพูดของเธอถึงได้ฝังเสี่ยวเป่าไว้ลวก ๆอย่างนั้น
“ไม่ได้ ฉันต้องกลับไปพาเสี่ยวเป่ามาด้วย!”
เหยียนหมิงต๋าหมุนตัวหมายจะย้อนกลับทางเดิมเรียกให้อู่เยวี่ยสะดุ้งเฮือกก่อนลอบด่าในใจ!
“กลับไปตอนนี้ต้องเจอคนของพวกเฮ่อเหลียนเช่อแน่ ๆ พี่หมิงต๋า ฉันไม่อยากถูกจับตัวกลับไปอีกแล้ว ขอร้องละ…ไว้วันหลังเราค่อยมาพาเสี่ยวเป่ากลับไปดีไหม?”
อู่เยวี่ยกระวนกระวายใจจริง ๆ เธอกลัวเจ้าโง่นี่คิดจะกลับไปจริง ๆ ลำพังตัวเธอคนเดียวจะข้ามเขาลูกนี้ไปได้อย่างไรล่ะ!
เหยียนหมิงต๋ามองอู่เยวี่ยที่ร้องไห้น้ำตานองหน้าด้วยความรู้สึกแย่จับใจ
เขารู้สึกได้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ใช่ความรู้สึกในความทรงจำของเขาอีกต่อไปแล้ว
แต่เขายังใจร้ายกับผู้หญิงคนนี้ไม่ลงอยู่ดี!
กลายเป็นความคิดครอบงำของเขาไปแล้ว!
“ไปกันเถอะ!”
เหยียนหมิงต๋าเดินนำอยู่ข้างหน้า เสี่ยวเป่าตายไปแล้ว หากตอนนี้เขาทอดทิ้งอู่เยวี่ย อู่เยวี่ยจะต้องมีชีวิตต่อไปไม่ได้แน่ ๆ
ถ้าเช่นนั้นการที่เขาต้องเสี่ยงถูกไล่ออกหนีหน้าที่มาช่วยเยวี่ยเยวี่ยจะมีความหมายอะไรล่ะ?
ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องช่วยเยวี่ยเยวี่ยก่อนแล้วค่อยว่ากัน!
อู่เยวี่ยลอบยิ้มร่าในใจและเริ่มได้ใจอีกครั้ง ต่อให้ตอนนี้เธอทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่ก็สามารถทำให้เหยียนหมิงต๋าหลงหัวปักหัวปำได้เหมือนเดิม เขาหนีไม่พ้นเงื้อมมือเธอหรอก
แต่ท่าทีที่ไม่กระตือรือร้นอย่างตอนเด็กของเหยียนหมิงต๋าสร้างความไม่พอใจแก่อู่เยวี่ยอย่างมาก
เหอะ ต้องเป็นจ้าวเหมยกับเหยียนหมิงซุ่นเป่าหูเหยียนหมิงต๋าถึงด้านไม่ดีของเธอแน่ ๆ
อู่เยวี่ยผุดความคิดขึ้นมาแล้วจงใจถามขึ้นว่า “พี่หมิงต๋า ฉันได้ข่าวว่าเกิดเรื่องกับคุณน้า เป็นเรื่องจริงเหรอ?”
เหยียนหมิงต๋าชะงักฝีเท้า ความเจ็บปวดฉายชัดบนใบหน้า แม้ไม่ได้ตอบแต่สีหน้าของเขาได้เป็นคำตอบทุกอย่างแล้ว
อู่เยวี่ยที่อยู่ด้านหลังแสยะยิ้มเย็นชา ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเธอว่าถานซูฟางตายอย่างไร เพราะนี่เป็นผลงานของเธอ แต่ตอนนี้เธอจะต้องใช้เรื่องนี้ให้เป็นประโยชน์
……………………….
ตอนที่ 2120 อู่เยวี่ยไม่มีความจำเป็นที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
เหยียนหมิงซุ่นเตรียมพาเสี่ยวเป่ากลับเข้าเมือง เสี่ยวเป่ามีรอยแผลตามตัวมากขนาดนี้หากไม่รีบให้การรักษาอย่างเร่งด่วนเกรงว่าแผลจะเน่าเฟะกว่าเดิม
เขาโทรหาเฮ่อเหลียนเช่อบอกว่าตามหาเสี่ยวเป่าเจอแล้ว เฮ่อเหลียนเช่อดีใจยกใหญ่รีบเดินทางมาพบเหยียนหมิงซุ่นโดยเร็ว
รอเฮ่อเหลียนเช่อเห็นเสี่ยวเป่าในอ้อมแขนของเหมยเหมยพลันขอบตาร้อนผ่าว แต่พอเห็นรอยกัดจากยุงและแมลงบนหน้าและแขนของเสี่ยวเป่าสีหน้าก็เปลี่ยนไปฉับพลัน
“ให้ตายฝีมือใครกัน? ฉันจะฆ่ามัน!”
เหยียนหมิงซุ่นชี้ไปยังกลุ่มยุงแมลงที่บินล้อมรอบคบเพลิงอย่างไม่สบอารมณ์ “พวกมันทำ แน่จริงแกก็ฆ่าพวกมันสิ!”
เฮ่อเหลียนเช่อตบหน้าตัวเองแรง ๆสองทีจนเลือดกบปากทั้งสบถด่าคำหยาบอีกหลายคำ
“ไว้กลับไปฉันจะเผาภูเขาลูกนี้ทิ้งซะ!”
เหยียนหมิงซุ่นแค่นเสียงทีหนึ่ง คร้านจะสนใจเจ้างั่งนี่อีกแต่ก็เอ่ยต่อ “แกพาเสี่ยวเป่ากลับเข้าเมืองก่อน ฉันจะไล่ตามพวกมันต่อเอง”
เฮ่อเหลียนเช่อไม่ใช่คนโง่อยู่แล้ว ครุ่นคิดเพียงครู่ก็รู้ทันแผนของเหยียนหมิงซุ่นจึงแค่นหัวเราะหลายที
“อย่าคิดว่าแกช่วยตามตัวเสี่ยวเป่าให้ฉันได้แล้วฉันจะปล่อยน้องชายโง่เขลาของแกไปนะ หึ เรื่องนี้ไม่จบแค่นี้แน่!”
เฮ่อเหลียนเช่อโบกมือให้ลูกน้องก่อนจะพาเสี่ยวเป่าจากไป
เหยียนหมิงซุ่นมุ่นคิ้ว ไม่รู้ว่าเหยียนหมิงต๋าติดต่อกับอู่เยวี่ยได้อย่างไร เจ้าโง่นี่อาจหาญกล้าหนีหน้าที่โดยพลการแล้วก่อความผิดอันใหญ่หลวงนี้ไว้ แล้วจะอยู่ในค่ายทหารต่อไปได้อย่างไร?
แน่นอนว่าหากเขาออกหน้าแทนเหยียนหมิงต๋าต้องอยู่ประจำการต่อได้ แต่เขาไม่มีทางช่วย!
ในเมื่อทำความผิดไว้ก็ต้องรับผลกรรมที่ตามมาให้ได้!
เหยียนหมิงต๋าประจำการในค่ายทหารต่อไปไม่ได้อีกแล้วแถมยังถูกบันทึกความผิดไว้ด้วย จนกลายเป็นรอยด่างพร้อยที่ตามติดตัวเขาไปตลอดชีวิต!
“พี่…พี่เห็นไหมว่าเสี่ยวเป่ายอมให้เฮ่อเหลียนเช่ออุ้มแล้ว!”
เหมยเหมยพูดขัดความคิดของเหยียนหมิงซุ่นด้วยเสียงตกอกตกใจ
เหยียนหมิงซุ่นถูกเหมยเหมยเตือนเข้าให้เลยนึกถึงเรื่องเมื่อครู่ที่เฮ่อเหลียนเช่ออุ้มเสี่ยวเป่าจากไป เสี่ยวเป่าอยู่ในสภาวะตื่นเต็มตัวแล้วแต่กลับไม่ขัดขืน
หากเป็นเมื่อก่อนเสี่ยวเป่าในยามตื่นไม่มีทางยอมให้เฮ่อเหลียนเช่ออุ้มแน่ ๆ แปลกดีจริง ๆ
หรือว่าช่วงนี้อู่เยวี่ยไม่ได้วางยาพิษให้เสี่ยวเป่าต่อ?
ไม่ว่าอย่างไรก็นับว่าเป็นเรื่องดีอีกเรื่องหนึ่ง
หากเสี่ยวเป่าหลุดพ้นจากการควบคุมของอู่เยวี่ย เช่นนั้นไม่ว่าเขาหรือเฮ่อเหลียนเช่อก็จัดการอู่เยวี่ยได้เต็มที่แล้ว
“ฉันจะโทรบอกเฮ่อเหลียนเช่อ ว่าลองให้คนอื่นอุ้มเสี่ยวเป่าดู”
เหยียนหมิงซุ่นอยากทดสอบดูแต่เฮ่อเหลียนเช่อกลับคิดได้ก่อนแล้ว พอเขาฟังเหยียนหมิงซุ่นพูดขึ้นก็ทำท่าได้ใจแถมยังบอกว่าเขาลองให้คนอื่นอุ้มเสี่ยวเป่าดูแล้ว เสี่ยวเป่าสงบมากไม่ปริเสียงร้องเลยสักแอะ
“นังแพศยาอู่เยวี่ยนั่นไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไปแล้ว!”
เฮ่อเหลียนเช่อพูดเสียงเย็นยะเยือกและแผ่รังสีอาฆาตออกจากตัว
“งั้นฉันคงไม่จำเป็นต้องใจอ่อนอีกแล้วสินะ!”
เหยียนหมิงซุ่นวางสายไปก่อนจะให้ลูกน้องสองคนพาเหมยเหมยกลับเข้าเมือง เขากับคนที่เหลือไล่ตามอู่เยวี่ยอย่างสุดกำลัง
เหมยเหมยกลับไปแต่โดยดี เหตุผลที่เธอตามมาก็เพื่อเสี่ยวเป่า ตอนนี้เสี่ยวเป่าปลอดภัยแล้วอู่เยวี่ยกับเหยียนหมิงต๋าก็ปล่อยให้เหยียนหมิงซุ่นจัดการ!
“ต้องให้อู่เยวี่ยตายสนิท อย่าให้มันได้มีโอกาสหายใจ!”
เหมยเหมยพูดย้ำซ้ำ ๆเพราะรู้สึกไม่ไว้วางใจจริง ๆ อู่เยวี่ยเป็นคนจำพวกที่ฆ่าอย่างไรก็ไม่ตายสักที ครั้งนี้หากไม่ตายอีกเธอจะสงสัยจริง ๆแล้วว่าความจริงโลกนี้คือโลกของอู่เยวี่ย อู่เยวี่ยเป็นนางเอกตัวจริงถึงไม่ตายสักที
เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มน้อย ๆ “วางใจได้ ครั้งนี้ไม่ปล่อยให้หล่อนหนีลอยนวลอีกแล้วล่ะ!”
หากคราวนี้ให้อู่เยวี่ยหนีไปได้อีก เขาเหยียนหมิงซุ่นคงไม่ต้องอยู่ในวงการนี้อีกต่อไปแล้ว!
…………………………