“สนุกแล้ว! เมื่อยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวออกโรงเองเช่นนี้ ไอ้เจ้าเด็กคนนั้นมันคงไม่อาจจะวางตัวโอหังได้อีก!”
“เวลาตบหน้าคนนั้นมันคงสะใจมาก แต่ผลที่ตามมามันยิ่งใหญ่เกินรับ!”
“เขานั้นจะไปหาเรื่องใครไม่หา กลับไปหาเรื่องนิกายสวรรค์เจ็ดดาวผู้ยิ่งใหญ่ในดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนี้ เป็นผู้บรรลุสวรรค์ที่โง่เง่าเสียจริง!”
…
ได้เห็นถังเฉียนกล่าวขึ้นมาเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ย่อมจะกล่าวว่าถึงความโง่เง่าของเย่หยวน
เหล่ายอดฝีมือในดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนั้นส่วนมากแล้วต่างเป็นคนถิ่น ย่อมจะมีมุมมองไม่ค่อยดีต่อผู้บรรลุสวรรค์เป็นทุนเดิม
พวกเขานั้นย่อมไม่อยากจะให้เย่หยวนมายืนเหยียบหัวตัวเองแน่
เฉินไท่นั้นหรี่ตาลงกล่าว “มันกลับมีเรื่องเช่นนั้นขึ้นมาได้? เด็กน้อย เจ้ากลับกล้าลงมือต่อคนของนิกายสวรรค์เจ็ดดาวในถิ่นของนิกายสวรรค์หยกแท้หรือ! คุกเข่าขอโทษต่อผู้อาวุโสถังเสีย เจ้านิกายคนนี้จะเว้นชีวิตเจ้าให้!”
หลู่เจิ้งซินนั้นตายลงไปแล้วนิกายสวรรค์หยกแท้จึงอยากได้มิตรที่แข็งแกร่งเพิ่ม
นิกายสวรรค์เจ็ดดาวนั้นย่อมจะเป็นมิตรที่เหมาะสมที่สุดในเวลานี้
มีหรือที่เขาจะต้องไปสนใจชีวิตความเป็นความตายของผู้บรรลุสวรรค์คนหนึ่ง?
การสร้างสายสัมพันธ์กับถังเฉียนไว้นั้นมันย่อมจะดีกว่าเป็นไหนๆ
เพียงแค่ว่าเขานั้นไม่ได้รู้เลยว่าคนที่สังหารหลู่เจิ้งซินและทำให้นิกายสวรรค์หยกแท้ตกในห้วงวิกฤตนี้ แท้จริงแล้วเป็นเย่หยวนกับต้าหวงนี่เอง!
เมื่อเฉินไท่ประกาศกร้าวออกมาเช่นนั้นแล้วมันก็ย่อมจะทำให้แรงกดดันหนักหนามากขึ้นกว่าเก่า
เมื่อสองนิกายสวรรค์ใหญ่นี้ประกาศออกมาพร้อมๆ กันแล้วต่อให้เย่หยวนจะหนีรอดไปได้แต่เขาก็คงไม่อาจจะหาที่ซุกหัวนอนในดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนี้ได้อีกต่อไป!
“นี่ เจ้าหนุ่ม ก้มหัวขอโทษมันเสียเถอะ! ถือว่าเห็นแก่ต้าหวงนั้นข้าจะช่วยไกล่เกลี่ยให้พวกมันเว้นเรื่องทำลายพลังบ่มเพาะเจ้า ข้าว่าพวกมันคงไว้หน้าข้าบ้างแหละ”
หวูฟางนั้นเดินเข้ามากล่าวกระซิบข้างๆ ตัวเย่หยวน
เย่หยวนนั้นหันไปมองเขาด้วยท่าทางประหลาดใจไม่น้อยเพราะไม่นึกฝันว่าเขาคนนี้กลับจะเสนอเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา
การยอมเสี่ยงเป็นศัตรูกับสองยอดนิกายสวรรค์นั้นมันย่อมจะแสดงให้เห็นได้ชัดเจนว่าหวูฟางผู้นี้ก็บ้าใช่ย่อย
สำหรับเหยื่อที่เขาหมายตา เขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อได้มันมา
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ไม่ต้องหรอก แค่ขยะไม่กี่ชิ้น ข้าไม่ต้องลงมือเองด้วยซ้ำ”
แต่หวูฟางนั้นกลับต้องหัวเราะตอบไป “ไอ้หนู เจ้าจะหลงตัวเองเกินไปแล้ว! เจ้าคงไม่รู้หรอกว่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวนั้นเก่งกาจแค่ไหน! ที่สำคัญไปกว่านั้นนิกายสวรรค์เจ็ดดาวมันยังมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวไม่น้อยเลยด้วย!”
การจะขึ้นมาเป็นยอดนิกายสวรรค์อันดับหนึ่งแห่งดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงได้นิกายสวรรค์เจ็ดดาวนั้นย่อมจะไม่อ่อนแอ
พลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวนั้นมันมีอยู่ไม่น้อยในนิกาย
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไปหาเฉินไท่ “คำเตือนของท่านเจ้านิกายเฉินเมื่อครู่มันช่างไร้เหตุผลเสียจริงๆ! หลายวันที่ข้าได้พักในนิกายสวรรค์หยกแท้มานี้ข้าได้เห็นชัดเจนเลยว่าทิวทัศน์ที่เขาหลังนั้นมันสวยงามไม่น้อย!”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้แม้ว่าคนอื่นๆ จะไม่มีใครเข้าใจแต่เฉินไท่นั้นกลับทำหน้าเหมือนได้เห็นผี
เวลานี้มันเกิดคลื่นมรสุมยักษ์ขึ้นในใจเขา
นี่มันคือคำเตือน!
ที่เขาเตือนไปเมื่อครู่มันคือเรื่องอะไร?
เขานั้นเตือนคนทั้งหลายว่านิกายสวรรค์หยกแท้นั้นยังมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอยู่!
เช่นนั้นแล้วเขาหลังมันหมายถึงอะไร?
มันย่อมหมายถึงยอดปักหยกที่เป็นเขาหลังของนิกายสวรรค์หยกแท้!
เมื่อเชื่อมเรื่องทั้งสองนี้เข้าด้วยกันแล้วมันก็คงไม่ต้องอธิบายอะไรกันอีก!
เย่หยวนนั้นกล่าวออกมาอย่างชัดเจนต่อเขาว่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนของนิกายสวรรค์หยกแท้ตายลงไปแล้วแท้ๆ แต่กลับยังมีหน้ามาวางท่าขู่ผู้คน?
น่าขัน!
การตายของหลู่เจิ้งซินนั้นมันเป็นความลับขั้นสูงของนิกาย
ทั้งนิกายสวรรค์หยกแท้นั้นมันมีแค่เขากับผู้อาวุโสใหญ่เท่านั้นที่รู้
เช่นนั้นแล้วเย่หยวนรู้ถึงข่าวนี้ได้อย่างไร?
มันย่อมมีคำตอบเดียว!
การตายของหลู่เจิ้งซินมันต้องเกี่ยวข้องอะไรกับเย่หยวนสักอย่าง!
ปกติแล้วฆาตกรมันย่อมจะต้องปกปิดตัวตนกลัวใครจะรู้ถึงความผิด
แต่เย่หยวนนั้นกลับก้าวออกมายอมรับหน้าตาเฉย
ให้ตายเถอะ จะโอหังเกินไปแล้ว!
เฉินไท่นั้นอยากจะสังหารเย่หยวนลงให้ได้เสียตอนนี้
แต่เขานั้นไม่อาจทำ!
ตราบเท่าที่เย่หยวนกล่าวออกมาว่านิกายสวรรค์หยกแท้มันไม่มียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนปกปักอีกต่อไปแล้วมันก็คงถึงกาลอวสานของนิกายสวรรค์หยกแท้
เมื่อกี้ยังใช้นามของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนข่มขู่ผู้คน?
ตอนนี้ไม่มียอดฝีมือคนนั้นแล้วเจ้าจะยังเอาอะไรมาขู่คนได้อีก?
นิกายสวรรค์หยกแท้นั้นเผชิญหน้ากับหายนะอยู่ตรงหน้าทันที!
เฉินไท่นั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายก่อนจะกัดฟันแน่นจ้องมองเย่หยวนราวกับเป็นศัตรูผู้ฆ่าพ่อ
เจ้าหมอนี่มันบอกว่าตัวเองสังหารยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนลงและยังใช้เรื่องนั้นมาข่มขู่คน มันช่างหน้าด้านไร้ยางอาย
แต่เขาก็ไม่กล้าทำอะไรเย่หยวน!
ช่างน่าคับแค้น!
“หึๆ เจ้านิกายเฉิน ท่านแน่ใจหรือ…ว่าคิดอยากให้ข้าคุกเข่าขอโทษพวกมัน?” เย่หยวนหันมาถามเฉินไท่ด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก
เฉินไท่นั้นหน้าซีดขาวลงทันทีก่อนที่สุดท้ายจะเดินหลบไปราวกับว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเองอีก
เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นตามๆ กัน
เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?
คำพูดเดียวของไอ้เด็กคนนี้กลับทำให้เจ้านิกายเฉินถอยหนีไป?
เจ้านิกายสวรรค์นั้นย่อมเป็นตัวตนเหนือล้ำฟ้า
หากอีกฝ่ายมิใช่จักรพรรดิเซียนแล้วพวกเขาก็ย่อมไม่มีอะไรต้องเกรงกลัว
แต่ยอดคนระดับนั้นกลับต้องถอยหนีไปเพราะคำพูดเดียวของเด็กไม่รู้หัวนอนปลายเท้า!
แน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะตื่นตกใจ
ถังเฉียนนั้นขมวดคิ้วแน่นหันไปถาม “เจ้านิกายเฉิน ทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?”
เฉินไท่นั้นสูดหายใจเข้าลึกก่อนกล่าวขึ้น “ไม่มีอะไร แค่เรื่องนี้นิกายสวรรค์หยกแท้ของข้าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วยเท่านั้น!”
ถังเฉียนหน้าเปลี่ยนสีไปก่อนจะหัวเราะตอบ “ดีมาก! ถังผู้นี้จะจำมันไว้ให้ขึ้นใจ!”
เฉินไท่นั้นย่อมจะรู้สึกขมขื่นไปทั้งใจ เท่านี้มันก็กลายเป็นว่าเขาแตกหักกับนิกายสวรรค์เจ็ดดาวไป
แต่เขาไม่มีทางเลือก!
หากต้องเลือกระหว่างความฉิบหายสองทาง เขาย่อมจะเลือกทางที่มันฉิบหายน้อยกว่าอย่างการลบหลู่นิกายสวรรค์เจ็ดดาว
“แต่จะอย่างไรนิกายสวรรค์เจ็ดดาวของข้าก็ไม่ได้ต่ำต้อยจนต้องไปขอแรงคนอื่นหรอก! เด็กน้อย นี่โอกาสสุดท้ายของเจ้าแล้ว จะคุกเข่าหรือไม่?” ถังเฉียนนั้นหันมาถามเย่หยวนด้วยเสียงดังลั่น
เย่หยวนมองหน้าถังเฉียนพร้อมยิ้มตอบ “พูดมาจนถึงตอนนี้มันก็เพื่อจะอวดอ้างพลังมิใช่หรือ? น่าเสียดายที่เจ้านั้นเลือกเป้าหมายผิดแล้ว!”
ถังเฉียนนั้นขมวดคิ้วแน่นขึ้นมาอย่างไม่พอใจ
เขาหัวเราะขึ้นมา “ดีมาก! มันกี่ปีมาแล้วที่ไม่มีใครกล้าท้าทายนิกายสวรรค์เจ็ดดาวข้า! วันนี้ผู้อาวุโสคนนี้จะขอเชือดไก่ให้ลิงมันดูหน่อยเถอะ!”
พูดจบเขาก็ก้าวเท้าออกมาพร้อมด้วยคลื่นพลังรุนแรงมหาศาล
นี่มันคือพลังของชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวอย่างแท้จริง
“ย่างเจ็ดดารา ฝ่ามือสยบสวรรค์! นี่มันสองสุดยอดวิชาของนิกายสวรรค์เจ็ดดาว! ดูท่าผู้อาวุโสถังท่านจะเอาจริงแล้ว!”
“ไอ้เด็กคนนั้นมันช่างไม่รู้ฟ้ารู้ดิน! คิดหรือว่าแค่มีกระทิงผิดปกติโกลาหลขี่แล้วมันจะเก่งกาจเหนือฟ้าดิน?”
“ฮ่าๆ คนหนุ่มมันย่อมไร้ประสบการณ์ คิดว่าตัวเองเก่งกาจที่สุดในโลกหล้า!”
…
เมื่อถังเฉียนขยับตัวออกมานั้นมันก็ย่อมจะทำให้เกิดคลื่นพลังรุนแรงที่แม้แต่เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวทั่วๆ ไปยังไม่อาจเทียบ
สุดยอดวิชาของนิกายสวรรค์เจ็ดดาวนั้นมันถือเป็นสุดยอดวิชาของดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนี้เช่นกัน
วินาทีที่มันถูกปล่อยออกมานั้นมันย่อมจะรุนแรงล้ำ
แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดสนใจและยิ้มกล่าวขึ้น “ต้าหวง แสดงความทุเรศออกมาหน่อย!”
ต้าหวงนั้นได้แต่ต้องหันมามองหน้าเย่หยวนอย่างไม่อยากเชื่อแต่สุดท้ายก็ต้องเริ่มขยับตัว
“อาจารย์เย่ ท่านทำให้ข้าต้องอับอายอีกแล้ว!”
พูดไปต้าหวงนั้นก็ปล่อยกีบทุเรศไหวออกมา!
“ฮ่าๆๆ!”
ท่าทางของต้าหวงนั้นมันเหมือนกระทิงที่กำลังเกี้ยวพาราศีอย่างทุเรศจนทำให้คนทั้งหลายต้องหัวเราะขึ้นมา
ภาพนี้มันน่าขันจนเกินไป
ย่างเจ็ดดาราของถังเฉียนนั้นมันย่อมรวดเร็วล้ำ
พริบตาเดียวเขาก็เข้าถึงตัวเย่หยวนได้
แต่เป็นวินาทีเดียวกันนั้นเองที่ต้าหวงถีบเท้าออกไป!
กีบเท้านี้มันดูเหมือนช้าแต่ช่างรวดเร็ว ถึงก่อนทั้งๆ ที่ปล่อยหลัง
ปัง!
ใบหน้าของถังเฉียนนั้นถูกกีบเข้าถีบเข้าอย่างแรง
เสียงหัวเราะใดๆ ที่เคยมีเงียบกริบลงสิ้น!
ไม่มีใครคิดฝันว่าแม้แต่ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวอย่างถังเฉียนนี้ก็จะยังถูกถีบหน้าเข้าในที่สุด!