“แน่นอนว่าเป็นข้า! เจ้าคิดว่าแค่ไอ้เด็กพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยคนหนึ่งมันจะทำอะไรได้มากมาย? มันก็แค่หมากตัวหนึ่งของข้าเท่านั้น! หลังจากที่ข้าหนีจากมิติวิเศษกรองศักดิ์สิทธิ์มาได้แล้วข้าก็ยังไม่กล้ากลับขึ้นไปบนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดและได้แต่ต้องซ่อนตัวอยู่ในโลกใบน้อยนี้! หลังจากโฉปู้ฉุนมันออกไปแล้วข้าก็จึงได้เริ่มแผนการ!”
“แม้ว่ามดจากภพเบื้องล่างนั้นมันจะไร้ซึ่งพลังใดๆ แต่ว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันก็ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง! เพราะฉะนั้นข้าจึงได้สังหารสามยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์ที่ปกครองโลกนี้อยู่และกลืนวิญญาณดั่งเดิมของพวกมันมา จากนั้นก็ใช้พลังสุดท้ายจัดการโลกนี้ปิดทางเข้าออกมันด้วยเขาแห่งถงเทียนและดูดพลังของโลกมาให้เป็นพลังงานเขาแห่งถงเทียนนี้! จากนั้นข้าก็ใช้กฎแห่งเวลาจนถึงที่สุดเปลี่ยนแปลงกระแสเวลาของมหาพิภพถงเทียน เมื่อจัดการเรื่องทั้งหลายเสร็จสิ้นข้าก็ตกสู่ห้วงหลับใหลอันยาวนาน”
“ภายใต้เวลาที่หมุนไปอย่างรวดเร็วนั้นมันก็ได้กำเนิดยอดฝีมือหลายยุคหลายสมัยขึ้นมา ส่งพลังงานให้แก่วิญญาณดั่งเดิมของข้าผู้นี้! วิญญาณดั่งเดิมของข้านั้นมันก็ค่อยๆ ฟื้นคืนสภาพกลับมาจนถึงสุดท้ายที่ข้าตื่นขึ้นมา ตั้งแต่นั้นมาข้าก็เริ่มวางแผนทำการดูดกลืนเสี้ยววิญญาณศักดิ์สิทธิ์โดยตรง”
“หลังจากที่ข้าตื่นขึ้นมาได้แล้วนั้นเขาแห่งถงเทียนมันก็ยังไม่คืนสภาพสมบูรณ์และข้าเองก็ยังสุดอ่อนแอจนไม่อาจกลับขึ้นสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดไปได้ แต่ว่าหลังจากตื่นขึ้นมานั้นข้ากลับพบเรื่องแปลกประหลาดเพราะเวลาที่ข้าตั้งไว้นั้นมันกลับเกิดความผิดปกติขึ้น! ในโลกนี้มันกลับมีคนที่ทำให้พลังกฎแห่งเวลาของข้าปั่นป่วนได้ มันย่อมหมายความว่ามีคนที่เข้าใจพลังแห่งกาลเวลาจนถึงระดับกฎ! นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ข้าได้พบเจ้า!”
“หึๆ การได้เจอเจ้านั้นมันเป็นอะไรที่น่าตกตะลึงมากทีเดียว เพราะเจ้านั้นกลับใช้หัวใจแห่งถงเทียนสร้างวรยุทธบ่มเพาะชั้นบรรยากาศสวรรค์ของตัวเองขึ้นมาได้ เก่งกาจเสียจริง! ที่สำคัญไปกว่านั้นระหว่างที่เจ้าบ่มเพาะไปใกล้ถึงจุดสุดยอดเรื่อยๆ นั้นเขาแห่งถงเทียนมันก็ค่อยๆ คืนกลับสภาพมาเช่นกันวิญญาณดั่งเดิมของข้ามันจึงฟื้นฟูขึ้นอย่างรวดเร็ว! ตอนที่เจ้ายกเขาแห่งถงเทียนเปิดทางกลับขึ้นสามสิบสามสวรรค์นั้นนอกจากว่าวิญญาณดั่งเดิมของข้าจะฟื้นสภาพได้สมบูรณ์แล้วแต่มันกลับพัฒนาไปอีกขั้นด้วย ขั้นมาถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นสุด!”
เหยียนยูเจินนั้นไม่คิดปกปิดอะไรเล่าออกมาทั้งหมดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนมหาพิภพถงเทียนราวกับว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันแสนเล็กน้อย แต่เย่หยวนนั้นกลับหน้าแดงหน้าดำเมื่อได้ยิน!
ชีวิตนับล้านๆ บนมหาพิภพถงเทียนนั้นมันกลับเป็นได้แค่เศษอาหารของเหยียนยูเจิน และเส้นทางการเติบโตของเย่หยวนนั้นมันกลับเป็นการช่วยเหยียนยูเจินฟื้นฟูตัว!
เขานั้นไม่รู้มาก่อนเพราะตอนนั้นเขาช่างอ่อนแอ ในสายตาของยอดฝีมือระดับเหยียนยูเจินแล้ว เขาคงเป็นแค่มดที่กัดเจ็บกว่าตัวอื่นๆ หน่อย
เย่หยวนกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าดำมืด “เพราะฉะนั้นหลังจากข้าบรรลุสวรรค์ขึ้นไปได้เจ้าจึงคิดว่าจะใช้งานข้าต่อและเปิดเผยเส้นทางของทั้งสองโลกและคิดจะให้ข้าลงไปเอาหักโมฆะเซียนผงาดมาให้?”
เหยียนยูเจินยิ้มกว้างขึ้น “ไม่เลว! ในความคิดข้า เจ้าเป็นหมากตัวสำคัญเสมอมา แต่ข้าก็ไม่นึกว่าเจ้ากลับจะสลัดพ้นโซ่ตรวนของโลกนี้ได้! ข้าจึงคิดว่าจะใช้งานเจ้าต่อได้อีกหน่อย! เพราะเจ้านั้นช่างมีพรสวรรค์เหลือเกิน!”
เย่หยวนบรรลุเต๋ากลายเป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์และมีพลังทำลายดวงดาว
สำหรับคนบนสามสิบสามสวรรค์นั้นเรื่องนี้คงแสนจะธรรมดา
แต่เหยียนยูเจินนั้นรู้ดีว่ามันยากแค่ไหนสำหรับเย่หยวน!
แค่เย่หยวนมีวรยุทธบ่มเพาะที่ส่งเขาถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์ได้มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขานั้นจะบรรลุได้จริง
เพราะว่าโลกใบน้อยนี้มันเป็นโลกที่ถูกเหยียนยูเจินตัดขาดจากสวรรค์พลังงานใดๆ มันไม่เข้ากับเต๋าสวรรค์ของสามสิบสามสวรรค์เลย!
สำหรับคนบนมหาพิภพถงเทียนแล้ว เหยียนยูเจินนั้นคือตัวร้ายที่ตัดเส้นทางสู่สวรรค์ของพวกเขาทุกคน
แต่เย่หยวนนั้นกลับทำได้!
ทำเช่นนี้ได้แค่คำว่าสุดยอดยังน้อยไป!
ผู้บรรลุสวรรค์จากโลกใบน้อยนั้นไม่ว่าจะเก่งกาจแค่ไหนแต่กว่าจะขึ้นไปถึงสามสิบสามสวรรค์ได้นั้นพวกเขาก็ต้องมีอายุรุ่นปู่ย่าแล้ว!
แน่นอนว่ามันก็ยังมีคนอย่างโฉปู้ฉุนเป็นข้อยกเว้น
แต่เหยียนยูเจินนั้นรู้ดีว่าต่อให้เย่หยวนจะขึ้นไปบนสามสิบสามสวรรค์แล้ว เขาก็คงยังจะเป็นยอดคนไร้ที่เปรียบบนทวีปพิรุณใสเช่นกัน
สิ่งที่โฉปู้ฉุนทำไม่ได้ เย่หยวนอาจจะทำได้!
ก่อนนั้นที่โฉปู้ฉุนเข้าไปยังวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นแม้เขาจะไม่ได้สมบัติใดๆ กลับไปแต่เขาก็ไม่ตายและรอดกลับมาได้แบบหวุดหวิด
แต่เหยียนยูเจินนั้นคิดว่าเย่หยวนอาจจะทำได้ จึงได้สร้างเรื่องราวเช่นนี้ขึ้นมา
“แล้วเจ้าเอาหักโมฆะเซียนผงาดกลับมาได้หรือไม่? หากเจ้าไม่มีมันก็คงไม่มีค่าจะเก็บคนรักของเจ้าเป็นตัวประกันแล้ว” เหยียนยูเจินยิ้มขึ้นมา
เย่หยวนโยนขวดใบน้อยที่มีหักโมฆะเซียนผงาดอยู่ไปให้ด้วยใบหน้าไม่พอใจ
“ข้าเอาหักโมฆะเซียนผงาดมาให้เจ้าแล้ว จะปล่อยคนได้หรือยัง?” เย่หยวนถามขึ้น
เหยียนยูเจินนั้นรับขวดนั้นไว้ด้วยความดีใจสุดขีด
นี่มันคือหักโมฆะเซียนผงาดจริง!
ก่อนนั้นที่เขาต้องตายลงเพราะค่ายกลปิดกั้นระดับหกก็เพราะว่าเขาคิดฝ่าเข้าไปเอาหักโมฆะเซียนผงาดนี้!
ในที่สุดเขาก็ได้มันมาครอง!
เจ้าเด็กนี่มันทำได้จริง!
“ฮี่ๆ ข้านั้นมองไม่ผิดไปจริงๆ! สิ่งที่แม้แต่โฉปู้ฉุนยังทำไม่ได้แต่เจ้ากลับทำมันได้! จริงๆ ตอนที่ข้าเห็นพวกมันทั้งหลายยังไม่ตายนั้นข้าก็พอรู้แล้วล่ะว่าเจ้าคงทำสำเร็จจริง!”
เหยียนยูเจินนั้นเห็นว่ามันมีคนนับร้อยพุ่งตัวผ่านมหาพิภพถงเทียนกลับขึ้นไป
เหล่าจักรพรรดิหยกที่เข้าไปนั้นมันล้วนแล้วแต่เข้าไปในฐานะโล่มนุษย์
แต่สิ่งที่เขาตกตะลึงที่สุดก็คือมันกลับมีจักรพรรดิหยกนับร้อยกลับออกมาได้!
เหยียนยูเจินนั้นเปิดขวดน้อยออกดูแต่โยนมันกลับไปให้เย่หยวน “เจ้าซึมซับมันไปก่อน!”
เย่หยวนขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา “เจ้าจะไม่ขี้กลัวเกินไปหรือ? ข้ามีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยก จะทำอะไรเจ้าได้?”
เหยียนยูเจินกล่าวขึ้นมาด้วยเสียงหัวเราะ “เจ้าอย่าได้ลืมว่าข้านั้นเฝ้ามองดูเจ้ามาตลอด! ข้านั้นรู้จักเจ้าดี! ยอดฝีมือกี่คนแล้วที่ต้องตายด้วยมือเจ้าเพราะความประมาท? เลิกพูดจาไร้สาระแล้วซึมซับมันเสีย!”
เย่หยวนได้แต่ต้องใจตก เจ้าหมอนี่มันระวังมากจริงๆ
โชคร้ายหน่อยที่ตัวเย่หยวนเองก็ไม่ได้มามือเปล่า
เย่หยวนทำท่าเหมือนลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนที่สุดท้ายจะส่งวิญญาณดั่งเดิมลงไปกลืนเอาพลังจากในขวดขึ้นมา
แต่ว่าวิญญาณดั่งเดิมที่เขาแสดงออกมานั้นมันมีพลังเพียงแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกเท่านั้น
คนอื่นอาจจะทำไม่ได้แต่ว่าด้วยกำเนิดเทพแล้วเย่หยวนย่อมจะสามารถปกปิดได้แม้แต่พลังวิญญาณของตน
เมื่อเหยียนยูเจินเห็นเช่นนั้นเขาก็อดร้องชมขึ้นไม่ได้ “วิญญาณโกลาหลดั่งเดิม! ในโลกใบน้อยที่บิดเบี้ยวนี้เจ้ากลับได้วิญญาณโกลาหลดั่งเดิมมาครอง ไม่ง่ายเลยจริงๆ!”
ระหว่างที่เย่หยวนดูดกลืนพลังของหักโมฆะเซียนผงาดเข้าไปนั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังที่ทำให้วิญญาณดั่งเดิมของเขารู้สึกสดชื่นและเปี่ยมพลังไหลเข้ามา
เขานั้นรู้สึกเหมือนว่าวิญญาณดั่งเดิมของเขานั้นมันได้น้ำทิพย์ช่วยให้พัฒนาไปอย่างมากมหาศาลเพราะพลังของหักโมฆะเซียนผงาด แต่ว่าเย่หยวนนั้นก็รู้สึกได้เช่นกันว่ามันมีพลังอีกสายไหลเข้ามาด้วย
พลังนี้ลึกลับนักหากมิใช่เพราะว่าเขาบ่มเพาะกำเนิดเทพมาถึงระดับสองแล้วเขาคงไม่อาจจะสัมผัสถึงมันได้เลยและพิษอย่างหยอกชีวาราวฝันมันย่อมจะไม่ออกฤทธิ์ในทันที กว่าเหยียนยูเจินจะรู้ตัวมันก็คงสายเกินไปแล้ว
เย่หยวนเองก็ไม่ได้คิดรีบกำจัดพิษหยอกชีวาราวฝันใดๆ เพราะจะอย่างไรเสียพิษนี้มันก็รุนแรงล้ำ คิดกำจัดมันคงไม่ง่าย หากทำอะไรไปตอนนี้มันมีแต่จะทำให้อีกฝ่ายสงสัยเท่านั้น
ได้เห็นวิญญาณดั่งเดิมของเย่หยวนค่อยๆ พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ เช่นนั้นเหยียนยูเจินก็ต้องเบิกตากว้างยิ้มขึ้นมา
จักรพรรดิเที่ยง!
ในที่สุดเขาก็มีหวังที่จะก้าวถึงมันได้!