ทานากะโคอิจิกล่าวอย่างลำบากใจว่า “คุณหนู ครั้งนี้ท่านประธานให้ความสำคัญกับการร่วมมือกับบริษัทผลิตยาโคบายามากนะครับ คุณอย่าเอาแต่ใจแบบนี้เลย……”
อิโตะนานาโกะกล่าวอย่างสงบ “ขอโทษนะทานากะซัง ฉันจะฝึกซ้อมต่อแล้ว”
พูดจบ เธอได้ตัดสายไปโดยตรง
อิโตะนานาโกะที่ปีนี้อายุ22ปี ศึกษาอยู่ปีสี่ที่มหาวิทยาลัยโตเกียวที่ดีที่สุดของประเทศญี่ปุ่น ในนิสัยไร้เดียงสาง่ายๆ เรียบร้อยยังมีความเย็นชาที่มีมาตั้งแต่กำเนิด
เธอคือดาวมหาวิทยาลัยของมหาวิทยาลัยโตเกียวติดต่อกันสี่ปี และก็เป็นตัวเลือกลูกสะใภ้ที่ดีที่สุดที่เหล่าตระกูลใหญ่ชั้นนำของประเทศญี่ปุ่นต่างพากันแย่งชิง แต่ตัวเธอเอง กลับเรียบง่าย ไม่เคยเผชิญต่อโลก หลงใหลในศิลปะการต่อสู้มาโดยตลอด
ดังนั้น เธอไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง และไม่เข้าใจมนุษยสัมพันธ์
โคบายา ชิจิโร่ก็ดี หรือจะโอบายาชิทาโร่ก็ช่าง ล้วนไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอทั้งนั้น
ต่อให้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพ่อ คู่ค้าที่สนิทที่สุด เพียงแค่ไม่มีสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอ ไม่ใช่ญาติอาวุโสของตน ตนก็ไม่มีทางยอมเด็ดขาด
เป้าหมายชีวิตของเธอในตอนนี้นั้นง่ายดายมาก ก่อนอื่นเลยคือชนะWorld College Sanda Competitionในปีนี้ให้ได้ แล้วสำเร็จการศึกษามหาวิทยาลัยโตเกียวอย่างราบรื่น จากนั้นก็เตรียมตัวสำหรับโอลิมปิก
โอลิมปิกครั้งที่แล้ว เพราะอายุเธอยังน้อย และต้องจริงจังกับการเรียน ดังนั้นจึงไม่สามารถเข้าร่วมได้ แต่โอลิมปิกครั้งหน้าเป็นสิ่งที่เธอปรารถนาที่สุด
เธอปรารถนาที่จะครองแชมป์โอลิมปิก และ ปรารถนาที่จะได้แชมป์โอลิมปิกไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น
เมื่อได้แชมป์โอลิมปิกแล้ว จากนั้นค่อยทุ่มให้กับการรักษาแชมป์โอลิมปิกคราวหน้า นี่กลายเป็นความต้องการที่ใหญ่ที่สุดของชีวิตเธอ
ขณะนี้ทานากะโคอิจิกำลังถือมือถือ เผชิญหน้ากับโคบายา ชิจิโร่ที่ตั้งหน้าตั้งตารอ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ไม่คาดคิด ว่าคุณหนูของตัวเองจะไม่เห็นแก่หน้าใครได้ขนาดนี้ ตนพูดถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังไม่ยอมเจอโคบายา ชิจิโร่อีก
ทานากะโคอิจิทำได้เพียงโกหกโคบายา ชิจิโร่ “คุณชิอิจิโร่กรุณารอสักครู่นะครับ คุณหนูของเรากำลังฝึกซ้อม อีกเดี๋ยวน่าจะพบคุณได้!”
โคบายา ชิจิโร่ที่สุภาพบุรุษ ใส่แว่น สวมชุดสูทหรู แล้วยิ้มอย่างมีมารยาท และจริงจัง “ไม่ต้องซีเรียสครับ ถ้าอิโตะไม่ว่างละก็ ให้เธอทำธุระของเธอก่อนก็แล้วกัน ไม่ต้องเป็นห่วงผม ผมรอได้”
ทานากะโคอิจิพยักหน้า กล่าว “คุณชิอิจิโร่ เชิญนั่งก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะไปยกชามาให้”
พูดจบ เขาได้ไปที่ห้องครัว หยิบมือถือโทรหาอิโตะทาเคฮิโกะ ผู้นำตระกูลของตระกูลอิโตะ
เมื่อโทรติด เสียงโทนค่ำเคร่งขรึมของอิโตะทาเคฮิโกะดึงขึ้น “ทานากะซัง โทรหาฉันมีธุระอะไร?
ทานากะโคอิจิรีบกล่าว “ท่านประธานครับ คุณโคบายา ชิจิโร่ประธานของบริษัทผลิตยาโคบายา มาเพื่อจะเจอคุณหนู”
อิโตะทาเคฮิโกะส่งเสียงอืม กล่าว “ฉันรู้ โคบายา ชิจิโร่รู้สึกดีกับอิโตะมาก เมื่อหลายวันก่อนหน้านี้มาขอร้องฉัน หวังให้ฉันยกอิโตะให้แต่งงานกับเขา
ทานากะโคอิจิถาม “งั้นความหมายของท่านประธานคือ?”
อิโตะทาเคฮิโกะไม่ได้ตอบคำถามของทานากะโคอิจิ แต่กล่าวอย่างเคร่งขรึมอย่างหาที่เปรียบมิได้ว่า “ทานากะซัง แกเป็นคนที่ฉันไว้ใจที่สุด ดังนั้นฉันจะเล่าเรื่องต่อจากนี้ให้แกฟัง แต่แกจำไว้นะ ห้ามเผยแพร่ให้ใครฟังเด็ดขาด มิเช่นนั้น ฉันจะส่งแกไปหาสุริยเทพด้วยตัวฉันเอง!”