ณ สถาบันวิทยาศาสตร์พาน-เอเชียน
ภายในสถาบันฟิสิกส์เชิงทฤษฎี
พอศาสตราจารย์ห่าวเจ๋ออวี่มองงานวิจัยในมือ สีหน้าของเขาก็ค่อยๆ เปลี่ยนจากความประหลาดใจไปเป็นความช็อก และจากความช็อกไปเป็นความทึ่งตะลึง
ศาสตราจารย์ลู่เหวินเหม่าที่ถือแก้วกาแฟในมือกำลังเดินตรงมาจากห่าวเจ๋ออวี่ เขามองงานวิจัยในมือแล้วเลิกคิ้วขึ้นมาเล็กๆ
“สมการคลื่นความโน้มถ่วงอนุภาคซี? ข้อเสนอนั่น…แก้ได้แล้วเหรอ?”
“ใช่” หลังจากกลืนน้ำลายเสร็จ ศาสตราจารย์ห่าวเจ๋ออวี่ก็เอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบพร่า “ไม่อยากจะเชื่อเลย ทั้งที่พวกเราใช้สูตรนี้มามากกว่า 100 ปี และถึงจะยังมีจุดให้ปรับปรุงอีกมาก แต่ในช่วง 100 ปีที่ผ่านมาก็ไม่มีใครค้นพบมันเลย”
ดวงตาของลู่เหวินเหม่าฉายแววอิจฉาขึ้นมา
เขายังจำได้ว่านักวิชาการลู่ประกาศข้อเสนอสาธารณะนี่ในฟอรั่ม LSPM เมื่อไม่นานมานี้ และรับปากว่าจะมอบรางวัลวิทยาศาสตร์ลู่โจวให้กับคนที่สามารถแก้ปัญหานี้ได้
ถ้าหากงานวิจัยนั้นสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของความถี่ในการสั่นกับความโค้งกาลอวกาศของอนุภาคซีที่มีความแม่นยำกว่าขึ้นมาล่ะก็ นั่นก็แปลว่าพวกเขาสามารถแก้ปัญหายาวนับศตวรรษที่ได้ทำให้วงการฟิสิกส์เชิงทฤษฎีต้องลำบากลำบนนี้ได้เสียที ผู้ประพันธ์งานวิจัยนี้ไม่เพียงแต่จะได้รับรางวัลเกียรติยศใหญ่โตเท่านั้น แต่เขาสมควรได้รับการเฉลิมฉลองจากวงการฟิสิกส์ทั้งวงการ
“แล้วใครเขียนงานวิจัยนี้ล่ะ? ในกลุ่มทั้งวงการวิจัยอนุภาคซี นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ได้ยินว่ามีคนทำงานวิจัยความถี่ในการสั่นของอนุภาคซีและการเปลี่ยนแปลงความโค้งของกาลอวกาศได้ลึกขนาดนี้”
เป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำที่จะแก้ข้อเสนอทั้งหมดนี้ได้ภายในเวลาไม่ถึงสองเดือน แค่เริ่มก็ยากแล้ว อย่าว่าแต่แก้ให้หมดเลย
ดังนั้นศาสตราจารย์ลู่เหวินเหม่าจึงเชื่อไปเองว่าคนที่เขียนงานวิจัยนี้จะต้องเป็นคนที่วิจัยอนุภาคซีมาหลายปีแล้ว หรืออาจจะหลายสิบปีด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตามพวกคนเด่นคนดังทั้งหลายที่เขารู้จักก็ไม่มีใครสักคนเข้ามายุ่งกับการวิจัยสมการคลื่นความโน้มถ่วงอนุภาคซีเลยสักคน
พอได้ยินคำพูดของศาสตราจารย์ลู่เหวินเหม่า ศาสตราจารย์ห่าวเจ๋ออวี่ก็อดยิ้มแห้งๆ ขึ้นมาไม่ได้
“เกรงว่าคนคนนี้จะไม่ใช่แค่ศึกษาเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างการสั่นของอนุภาคซีกับการเปลี่ยนความโค้งกาลอวกาศเพียงอย่างเดียว แต่จะเป็นคนที่เสนอโปรเจกต์วิจัยนี้ขึ้นมาด้วยน่ะสิ”
พอได้ยินดังนี้เข้าศาสตราจารย์ลู่เหวินเหม่าก็ชะงักไปทันควัน เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้นและเอาแต่จ้องศาสตราจารย์ห่าวเจ๋ออวี่อยู่นาน กว่าจะค่อยๆ เค้นคำแต่ละคำออกมาจากปากเขาอย่างยากลำบาก
“คุณหมายถึง… นักวิชาการลู่น่ะเหรอ?”
“นั่นแหละ” ศาสตราจารย์ห่าวเจ๋ออวี่พยักหน้าแล้วเอ่ยด้วยเสียงชมเชย “ผมก็เคยคิดว่าคนดังที่มีความสามารถทางคณิตศาสตร์ขนาดนั้นจะใช้เวลานานแค่ไหนในการแก้ข้อเสนอนี้ จริงๆ ผมก็เดาไว้สองปี แต่เหมือนความเป็นจริงจะเล่นตลกมากกว่าที่คิดไว้”
แน่นอน เขาไม่ได้คาดว่าสุดท้ายข้อเสนอนี้จะกลายเป็นลู่โจวเองที่เป็นคนแก้
นักวิชาการจากเมื่อร้อยปีก่อนยังสามารถสร้างผลวิจัยใหม่ล่าสุดระดับแนวหน้าในศตวรรษนี้ได้
ศาสตราจารย์ห่าวเจ๋ออวี่อดรู้สึกละอายใจขึ้นมาไม่ได้จริงๆ
แม้ในวงการฟิสิกส์แล้วการแก้ปัญหาได้จะเป็นเรื่องน่ายินดีก็ตาม แต่สำหรับนักฟิสิกส์แล้วนี่เป็นโศกนาฏกรรมอย่างไม่ต้องสงสัย
เห็นได้ชัดว่าศาสตราจารย์ลู่เหวินเหม่าที่ยืนอยู่ตรงข้ามเขาก็คิดแบบเดียวกัน ในเมื่อใบหน้าของอีกฝ่ายก็มีสีหน้าผิดหวังไม่ต่างกัน
หลังจากนิ่งไปพักใหญ่ เขาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ไม่แปลกใจเลยทำไมเขาถึงเป็นผู้ชายที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของมนุษยชาติ…พวกเราต้องเอาเขาเป็นแบบอย่างจริงๆ “
“ใช่…”
“คุณคิดว่าสมการในงานวิจัยนี้จะเป็นกุญแจช่วยแก้ปัญหาเรื่องความเร็วกว่าแสงได้หรือเปล่า?”
“ก็พูดยากนะ…อันที่จริง ผมกังวลเรื่องปัญหาสนามแรงโน้มถ่วงที่สมการนี้เผยออกมามากกว่าเรื่องปัญหาความเร็วกว่าแสงอีก”
ศาสตราจารย์ห่าวเจ๋ออวี่เงียบไปพักหนึ่ง เขาเบนสายตากลับไปมองงานวิจัยในมืออีกครั้ง
แล้วก็พูดต่อ “พวกเราเข้าใจเรื่องแรงโน้มถ่วงกันน้อยมากมาตั้งนานแล้ว ข้อสรุปเบื้องลึกเพียงอย่างเดียวที่พวกเรามีก็อ้างอิงจากแบบจำลองเชิงปรากฏการณ์ที่จำกัดแค่นั้น
อย่างไรก็ตามในฐานะที่อนุภาคซีเป็นอนุภาคมิติสูงเพียงอย่างเดียวที่พวกเราสามารถตรวจสอบผ่านวิธีทางเทคนิคได้ มันจึงอยู่ใกล้เคียงกับสสารของสนามแม่เหล็กมากกว่าสสารธรรมดา”
“ถ้า..แน่นอนว่าถ้าหากเราตรวจสอบการเปลี่ยนในสนามแม่เหล็กด้วยวิธีการเปิดช่องทางไฮเปอร์สเปซผ่านพื้นผิวโค้งล่ะก็ บางทีพวกเราอาจจะสามารถแก้ไขปัญหานั้นก็ได้”
แม้ศาสตราจารย์ห่าวเจ๋ออวี่จะไม่ได้อธิบายว่าเป็นปัญหาเรื่องอะไร แต่พอศาสตราจารย์ลู่เหวินเหม่าได้ยินดังนั้น เขาก็เข้าใจขึ้นมาทันที จากนั้นสีหน้าของเขากลับมาช็อกอีกครั้ง
รวมพลังพื้นฐานทั้งสี่เข้าด้วยกัน!
นี่คือสุดยอดข้อเสนอในศาสตร์ฟิสิกส์เชิงทฤษฎี!
ในหมู่พวกนี้นั้น ทฤษฎียากๆ ของปฏิกิริยาไฟฟ้าแก่ได้ถูกนักวิชาการลู่แก้ไปเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่ปัญหาคอขวดอย่างสุดท้ายที่ยากที่สุดเพียงอย่างเดียวก็คือทฤษฎีการรวมแรงครั้งใหญ่
ซึ่งก็คือการรวบรวมพลังพื้นฐานสามอย่างเข้าด้วยกันเพื่อหาแรงโน้มถ่วงปริศนา
นี่ไม่ใช่แค่จอกศักดิ์สิทธิ์ของนักฟิสิกส์นับไม่ถ้วนที่ฝันใฝ่มาถึงสองศตวรรษ แต่ยังเป็นวิธีเดียวด้วยที่จะสามารถวิวัฒนาการวงการฟิสิกส์ต่อไปได้
และในขณะเดียวกันนี่ก็ยังเป็นปัญหาข้อแรกจากปัญหาหนึ่งร้อยแห่งศตวรรษที่นักวิชาการลู่เคยตีพิมพ์ที่งานประชุมฟิสิกส์แห่งศตวรรษอีกด้วย
…
สมการคลื่นความโน้มถ่วงของอนุภาคซีได้ถูกแก้แล้ว และแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่มีความแม่นยำมากกว่าเดิมของอนุภาคซีกับความโค้งกาลอวกาศก็ถูกตีพิมพ์เช่นกัน ข่าวใหม่ๆ รอบนี้เหมือนโยนหินลงทะเลสาบ มันก่อให้เกิดคลื่นน้ำนับพัน
เหตุผลที่ทำให้เกิดทุกอย่างนี้ก็คือตอนที่ลู่โจวอัปเดตบน LSPM
[ขอบคุณคุณเวร่า พุลยุยที่ช่วยคำนวณค่าคงตัว ε ให้ หัวข้อนี้ของพวกเราได้มาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว อีกไม่นานจะมีการปล่อยงานวิจัยออกมา]
ค่าคงตัว ε คืออะไร?
วินาทีแรกที่พวกเขาเห็นอัปเดตนี้ แทบจะทุกคนต่างก็สับสนในหัวไม่ต่างกัน
จนกระทั่งพวกเขาได้เห็นงานวิจัยที่ตีพิมพ์ออกมาหลังจากนั้นนั่นแหละ
กระบวนการแย้งทั้งหมดที่ไหลลื่นเหมือนแม่น้ำ การคำนวณแต่ละบรรทัดที่หนักแน่นเหมือนอิฐแต่ละก้อนบนกำแพงเมืองจีนเป็นงานวิจัยที่เปี่ยมไปด้วยพลังและทำให้คนรู้สึกเชื่อใจอย่างไร้ข้อกังขา
สิ่งน่าเหลือเชื่อที่สุดก็คืองานวิจัยนี้ไม่ได้มีแค่ส่วนของสมการคลื่นความโน้มถ่วงของอนุภาคซีเพียงอย่างเดียว แต่ยังรวมความสัมพันธ์ระหว่างการสั่นของอนุภาคซีกับการรบกวนสนามแรงโน้มถ่วง และรวมความสัมพันธ์ระหว่างความสัมพันธ์ที่ทับซ้อนนี้กับความโค้งของกาลอวกาศด้วย
หลุมที่ลู่โจวขุดขึ้นมาตั้งแต่ตอนที่เขาเริ่มวิจัยทฤษฎีไฮเปอร์สเปซ จนสุดท้ายตอนนี้เขาก็เป็นคนฝังมันเอง
เหมือนกับเขาสร้างตึกสูงขึ้นมาจากบนพื้นดินด้วยตัวเอง
ซึ่งงานส่วนใหญ่เขาก็เป็นคนทำคนเดียว!
ไม่ใช่แค่ห่าวเจ๋ออวี่กับลู่เหวินเหม่า คนดังใหญ่โตสองคนในวงการฟิสิกส์เชิงทฤษฎีที่อึ้งกิมกี่ไป แต่ทั้งวงการฟิสิกส์เชิงทฤษฎีก็ช็อกกับธีสิสของนักวิชาการลู่ไปตามๆ กัน
แน่นอนว่าคนที่หน้าแหกมากที่สุดก็หนีไม่พ้นศาสตราจารย์เบเลอร์
ในฐานะผู้เชี่ยวชาญวงการอนุภาคซีที่เขาไปให้สัมภาษณ์ในทีวีมาก่อนหน้านี้ แล้วบอกว่าสมการคลื่นความโน้มถ่วงของอนุภาคซีถูกใช้มาศตวรรษหนึ่งแล้ว บอกว่าตอนวิจัยกันมาพันๆ รอบก็ใช้สูตรนี้ และบอกว่าการพัฒนาปรับปรุงสูตรนี้มันเป็นไปไม่ได้
กฎเรื่องการพัฒนาเป้าหมายทางวิทยาศาสตร์บ่งชี้ความเป็นไปได้เพียงข้อเดียว ซึ่งก็คือถึงแม้สมการดั้งเดิมจะไม่ใช่สมการที่เพอร์เฟกต์ แต่มันก็เป็นสมการที่ถึงจุดลิมิตของเทคโนโลยียุคปัจจุบันแล้ว การลงทุนทรัพยากรในการวิจัยวิทยาศาสตร์จำนวนมากกับข้อเสนอนี้เป็นเพียงการเสียเวลาไปสูญเปล่า
แต่ศาสตราจารย์เบเลอร์ไม่คิดว่าภายในเวลาไม่ถึงสองเดือน เขาจะต้องถูกบังคับให้ถอนคำพูดนั้นไป
ไม่มีใครคิดว่าจะมีคนที่หักล้างความเข้าใจด้านการคำนวณของทุกๆ คน โดยใช้วิธีแค่การพึ่งความเข้าใจด้านคณิตศาสตร์กับฟิสิกส์ของตัวเองเท่านั้นในการแก้ปัญหา
ในอดีตวิธีนี้จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อผ่านการทดลองมาหลายต่อหลายครั้งแล้วเท่านั้น…
…………………………………………………