การกระทำของหยางเฉินในครั้งนี้ มันคือการวางอำนาจบาตรใหญ่อย่างที่สุด ไม่ไว้หน้าราชวงศ์เย่
วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของเย่หลิน อดีตฝ่าบาทของราชวงศ์เย่ เขาได้เชิญกองกำลังระดับสูงของจิ่วโจวมาด้วยมากมาย ตอนนี้หยางเฉินได้นั่งอยู่บนตำแหน่งที่เป็นของเย่หลินต่อหน้ากองกำลังระดับสูงมากมาย
ไม่เพียงเท่านี้ ยังให้ผู้แข็งแกร่งทั้งสองที่ตามเขามาด้วยกันจับผู้อาวุโสของราชวงศ์เย่โยนออกไปข้างๆ เหมือนลูกไก่
ซ่านกวนโหรวนั่งถัดจากกษัตริย์ซ่านกวน ภายในดวงตาเต็มไปด้วยประกายแวววาว ไม่ใช่แค่ซ่านกวนโหรวเท่านั้น ยังมีหญิงสาวมากมายที่ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความศรัทธาและชื่นชม
ในจิ่วโจวจะมีคนหนุ่มสาวที่ทำได้แบบนี้กี่คนกัน?
หยางเฉินมองกษัตริย์เย่ที่กำลังโกรธจัด แล้วพูดอย่างเฉยเมย “ไม่จำเป็นต้องใช้สายตาอาฆาตแบบนี้มองผม บุญคุณความแค้นระหว่างผมกับราชวงศ์เย่ ยังมีเรื่องที่ราชวงศ์เย่ของคุณต้องการทำในวันนี้ด้วย ที่ผมทำแบบนี้ มันไม่เกินเลยไปสักนิด”
“ดี! ดีมาก!”
กษัตริย์เย่ตัวสั่นด้วยความโกรธ หากวันนี้ไม่มีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการและเตรียมการให้ราชวงศ์เย่ของเขา เขาจะไม่อดทนถึงขนาดนี้
แต่ในขณะที่กษัตริย์เย่กำลังคิดจะปล่อยหยางเฉินไปก่อนนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงที่มาไม่ถูกเวลาดังขึ้นทั่วห้องจัดเลี้ยง “แกเป็นใครกัน? กล้าดียังไงมาก่อเรื่องในงานฉลองวันเกิดของผู้อาวุโสเย่หลิน? กษัตริย์เย่มีเมตตา ไม่อยากเอาเรื่องแก แต่ฉันเจียวต้าเหว่ย จะไม่ยอมทน”
จู่ๆ ชายหนุ่มที่โต๊ะกลางก็ลุกขึ้น ชี้ด่าแสกหน้าหยางเฉิน “เจ้าหนู ถ้าแกเก่งจริงก็ออกมา ฉันขอท้าสู้กับแก!”
สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เจียวต้าเหว่ยในทันใด
เจียวต้าเหว่ย ดูมีอายุราวๆ 35 ปี เมื่อพิจารณาจากลมปราณบูโดของเขา น่าจะเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นต้นได้ไม่นาน
เมื่อกษัตริย์เย่เห็นเจียวต้าเหว่ยก้าวออกมา ก็ตระหนักได้ว่ากำลังจะเรื่อง เขาแอบด่าคนโง่เขลาอยู่ภายในใจ
แต่เจียวต้าเหว่ยก็ลุกออกมาเพื่อราชวงศ์เย่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้
แม้ว่าการกระทำของหยางเฉินจะทำให้ทุกคนในที่นี่ตกใจ แต่หลายคนเชื่อว่าหยางเฉินมีซ่งจั่วและซ่งโย่วให้พึ่งพา ถึงได้กล้าหยิ่งผยองถึงเพียงนี้
นี่คือสิ่งที่เจียวต้าเหว่ยคิด ดังนั้นจึงกล้าที่จะลุกออกมายั่วยุหยางเฉิน
เพียงแต่ว่าหยางเฉินกลับมองไปที่เจียวต้าเหว่ยอย่างไร้ความรู้สึก ไม่มีทีท่าที่จะลุกขึ้นมา แต่พูดเบาๆ ว่า “ถ้าอยากจะเป็นสุนัขของราชวงศ์เย่ ผมก็ไม่รังเกียจ แต่คุณมายั่วยุผม มันโง่มาก รู้ไหมว่าทำไม?”
“หยางเฉิน วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของพ่อผม คุณอย่าให้มันเกินไปนัก!” กษัตริย์เย่ตกใจมาก รีบพูดอย่างโกรธเคือง
เขาย่อมสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่รุนแรงจากหยางเฉิน
แต่เจียวต้าเหว่ยกลับไม่รู้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายเลย ตรงกันข้ามยังพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “เจ้าหนู ถ้าแกเป็นลูกผู้ชาย ก็ก้าวออกมายอมรับคำท้าของฉัน”
จากนั้นเขาก็พูดกับกษัตริย์เย่ว่า “ผู้อาวุโสกษัตริย์เย่ เจ้าหนุ่มคนนี้กล้าดูหมิ่นราชวงศ์เย่ เขาสมควรตาย ท่านไม่ต้องห่วง ผมได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นต้นแล้ว เจ้าหนุ่มคนนี้ก็แค่อาศัยการคุ้มครองจากผู้แข็งแกร่งของตระกูลเท่านั้น ถึงได้กล้ากำแหงกับราชวงศ์เย่ แค่ผมลงมือ เขาไม่มีทางรอดแน่นอน”
“หุบปาก!”
กษัตริย์เย่คำรามอย่างโกรธจัด “แกหุบปากของแกซะไอ้บัดซบ! แกรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร? แกคิดว่าแกเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพชั้นต้น ก็สุดยอดมากแล้วหรอ?”
“ฉันจะบอกแกให้นะ หากเทียบกับเขา แกก็เป็นได้แค่มดตัวหนึ่ง ถ้าเขาจะฆ่าแก มันง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ”
กษัตริย์เย่โกรธมากจริงๆ ถึงกับสบถคำหยาบในที่สาธารณะ มีเพียงคนที่รู้จักหยางเฉินเท่านั้น ที่รู้ว่าทำไมกษัตริย์เย่ถึงได้กระวนกระวายใจเช่นนี้
แต่คนส่วนใหญ่ในที่นี่ไม่รู้จักหยางเฉิน รู้เพียงว่าปัจจุบันราชวงศ์เย่นั้นแข็งแกร่งมาก มีหลายคนต้องการประจบสอพลอ
เจียวต้าเหว่ยยังตกตะลึงกับการดุด่าของกษัตริย์เย่ ยังไม่ได้สติกลับมา
เขาสามารถมาถึงระดับแดนเทพชั้นต้นได้เมื่ออายุ 35 ปี ถ้าอยู่ในราชวงศ์ก็คือบูโดอัจฉริยะแล้ว
เขาโตมาขนาดนี้ ยังไม่เคยพบใครที่มีพรสวรรค์ด้านบูโดเหนือเขามาก่อน
“ผู้อาวุโสกษัตริย์เย่ ท่านคงไม่ได้ประเมินผมต่ำเกินไปหรอกนะ?”
หลังจากเจียวต้าเหว่ยชะงักไปชั่วครู่ ก็กล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า “ผมได้ทะลวงเข้าสู่ระดับแดนราชาเมื่ออายุได้ 20 ปี ในเวลาสั้นๆ เพียงสิบปี เมื่อผมอายุได้สามสิบ บูโดของผมก็มาถึงแดนราชาสูงสุด ห่างจากแดนเทพชั้นต้นเพียงหนึ่งก้าวเท่านั้น”
“ตอนที่ผมอายุ 34 ปี บูโดของผมได้มาถึงแดนเทพชั้นต้นแล้ว ตอนนี้ผมอายุแค่ 35 ปี ด้วยพรสวรรค์ด้านบูโดของผม อีกไม่เกินสิบปี ก่อนจะอายุห้าสิบ ผมจะสามารถก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอดหรือแม้แต่ระดับแดนเหนือมนุษย์ได้แน่นอน”
“ผู้อาวุโสกษัตริย์เย่ ท่านคิดว่า ผมยังสู้เศษสวะที่อายุยังไม่ถึงสาบสิบอีกเหรอ?”
กษัตริย์เย่มองไปที่ใบหน้าอันเย่อหยิ่งของเจียวต้าเหว่ย ทันใดนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ถูกต้อง ความสำเร็จด้านบูโดของเจียวต้าเหว่ยก็อยู่ในอันดับต้นๆ ของราชวงศ์เย่เหมือนกัน
แต่ถึงอย่างไร หากเอาเจียวต้าเหว่ยไปเทียบกับหยางเฉินแล้ว
“กษัตริย์เย่ ในเมื่อลูกชายของผมต้องการต่อสู้เพื่อราชวงศ์เย่ กษัตริย์เย่ได้โปรดทำให้สมปรารถนาด้วยเถิด”
ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ เจียวต้าเหว่ยค่อยๆ ลุกขึ้นยืน มองไปที่กษัตริย์เย่พร้อมกับกล่าวขึ้น
ชายวัยกลางคนที่พูดชื่อเจียวโสง เป็นบิดาของเจียวต้าเหว่ย และเป็นผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลเจียว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
และตัวเขาเองก็มีความสามารถอยู่ในระดับแดนเทพชั้นปลาย สองพ่อลูกเป็นบุคคลที่โดดเด่นอย่างแท้จริงในด้านบูโด
เว้นแต่พวกเขาจะได้พบกับหยางเฉิน พรสวรรค์ด้านบูโดของพวกเขาสองพ่อลูกนั้นเหนือกว่าทายาทสายตรงส่วนใหญ่ของราชวงศ์
“กษัตริย์เย่ ในเมื่อผู้นำของตระกูลเจียวต้องการออกหน้าเพื่อราชวงศ์เย่ คุณก็อย่าให้เสียความตั้งใจเลย”
กษัตริย์ซ่านกวนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน
เจียวโสงกับเจียวต้าเหว่ยฟังแล้วกลับรู้สึกเหมือนเป็นการสรรเสริญพวกเขา สองพ่อลูกล้วนมีสีหน้าก็ภูมิใจ
เจียวโสงยังกล่าวกับกษัตริย์ซ่านกวนด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบพระทัยเป็นอย่างยิ่ง กษัตริย์ซ่านกวน!”
หลงจิ้นก็กล่าวด้วยรอยยิ้มเช่นกัน “กษัตริย์เย่ ได้โปรดช่วยให้ผู้นำตระกูลเจียวสมหวังด้วยเถิด! คุณไม่เห็นหรือว่าผู้นำตระกูลเจียวรอแทบไม่ไหวที่จะได้ล้างแค้นให้ราชวงศ์เย่แล้ว?”
ต้วนหวงส่ายหัวพลางยิ้มเจื่อนๆ แต่กลับไม่ได้พูดอะไรเลย เขาย่อมรู้ดีว่ากษัตริย์ซ่านกวนและหลงจิ้นทั้งสองคนซ่อนเล่ห์เพทุบายอะไรเอาไว้บ้าง
เจียวโสงจองหองขึ้นมาทันที กล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “กษัตริย์เย่ ปล่อยให้ลูกชายของผมออกแรงเถอะ ถือว่าเพิ่มความน่าสนใจให้กับงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของผู้อาวุโสเย่หลิน แต่กษัตริย์เย่ได้โปรดวางใจ ลูกชายของผมรู้จักประมาณกำลังตน”
พูดจบเขาก็หันไปบอกเจียวต้าเหว่ย “ต้าเหว่ย วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของผู้อาวุโสเย่หลิน หากเห็นเลือดจะเป็นลางไม่ดี ลูกอย่าให้เจ้าหนุ่มนั่นได้เห็นเลือด เข้าใจไหม?”
เจียวต้าเหว่ยพยักหน้า ความอาฆาตปรากฏขึ้นในดวงตา ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “พ่อไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ให้เขาได้เห็นเลือดเด็ดขาด แต่ช่วงนี้ผมกำลังศึกษาเรื่องกระบวนท่าที่สังหารคนได้โดยไม่มีเลือด อยากลองวิชาอยู่พอดี”
สีหน้าของกษัตริย์เย่แดงก่ำด้วยความโกรธ หลายคนเริ่มซุบซิบกันว่า ผู้นำตระกูลเจียวมักจะชอบโชว์ต่อหน้าราชวงศ์เย่ ราชวงศ์เย่แยกไม่ออกแล้วว่าสิ่งไหนดีไม่ดี
“ในเมื่อพวกคุณอยากรนหาที่ตาย งั้นก็ตามใจ!” กษัตริย์เย่กัดฟันพูด