“ใช่!”ป้าหลี่พยักหน้าแรงๆ แล้วร้องพูดว่า:”ตอนนั้น ฉันไม่ได้ประจำการอยู่ที่จินหลิงอย่างถาวร แต่ได้รับมอบหมายให้ทำงานในเมืองจงไห่ ในคืนวันหนึ่ง พ่อบ้านถังส่งคนมารับฉันจากเมืองจงไห่ไปยังจินหลิงโดยด่วน แล้วให้ฉันรับผิดชอบสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าร่วมกับคนใช้อีกคนของตระกูลเย่ หลังจากนั้นพวกเราใช้เวลาสองสามวัน เปลี่ยนพนักงานทั้งหมดในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเป็นคนใช้ของตระกูลเย่ หลังจากเตรียมการทั้งหมดแล้ว ฉันจึงไปหาคุณตามคำสั่งของพ่อบ้านถัง และพาคุณมาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า……”
เย่เฉินตกใจมาก!
นี่มันเป็นเรื่องที่เขาฟังแล้วรู้สึกเหลือเชื่อมากที่สุด ตั้งแต่เด็กจนโต!
เขาเข้ามาอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ตอนอายุแปดขวบ และอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลาสิบปี แต่ตอนนี้ถึงจะรู้ว่า ตอนนั้นพนักงานในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี้ เป็นคนใช้ของตระกูลเย่ทั้งหมด? !
หรือว่า เขาใช้เวลาทั้งวัยเด็กและวัยรุ่นอย่างโง่เขลา ภายใต้การจับตาดูของคนตระกูลเย่? !
เขาไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้
แต่เขาก็รู้ดีว่า ป้าหลี่ไม่โกหกตัวเองแน่นอน!
นี่มันเพราะอะไรกันแน่……
เขาระงับความโกรธ และถามเธอว่า:”ป้าหลี่ ผมอยากรู้ว่า ทำไมพวกคุณถึงต้องพยายามทำแบบนี้ด้วยล่ะ? และทำทุกวิถีทางเพื่อปกปิดข้อมูลของผมด้วย? พวกคุณมีจุดประสงค์อะไรกันแน่?”
ป้าหลี่ร้องพูดว่า:”คุณชาย! ตอนนั้นการตายของพ่อแม่คุณไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่มีคนไม่ดีที่คิดจะฆ่าทั้งครอบครัวคุณ!”
“อะไรนะ!”เย่เฉินโพล่งออกมา:”พ่อแม่ของผม ถูกฆ่าเหรอ?”
ป้าหลี่พูดอย่างตาแดงว่า:”คุณจำรายละเอียดของปีนั้นได้ไหม? พ่อแม่ของคุณเช่าบ้านเก่าๆในจินหลิง แล้วเปลี่ยนชื่อ พวกเขายังเปลี่ยนชื่อคุณด้วย เพื่อให้คุณสามารถเรียนที่โรงเรียนประถมตี้อีจินหลิงได้…..”
เย่เฉินพยักหน้า:”ผมจำได้ พ่อแม่ของผมเสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนที่ผมอยู่ในโรงเรียน ดังนั้นคุณจะบอกว่า ตอนนั้นพ่อแม่ของผมถูกคนอื่นฆ่าใช่ไหม?”
“ใช่!”ป้าหลี่พยักหน้าแรงๆ:”กลุ่มคนที่ฆ่าพ่อแม่ของคุณในตอนนั้น หลังจากแกล้งทำเป็นว่าเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ แล้วเตรียมไปหาคุณที่โรงเรียนประถมตี้อีจินหลิงทันที และจะฆ่าคุณด้วย พ่อบ้านถังเป็นคนหาคนมาทันเวลา และจับกุมคนเหล่านั้น ที่หน้าประตูโรงเรียนประถมตี้อีจินหลิง เดิมทีเขาอยากจะมีไว้ชีวิตสักคน แต่อีกฝ่ายกินยาพิษฆ่าตัวตายไปแล้ว ต่อมาเขาสืบตามเบาะแสนี้ และพบว่าอีกฝ่ายคือทหารหน่วยกล้าตายที่มาจากต่างประเทศหมด แต่เบาะแสถูกตัดขาดตอนนั้น”
เย่เฉินถามว่า:”แล้วเขารู้ไหมว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อแม่ของผม?”
ป้าหลี่พูดว่า:”ก็เพราะว่าสืบไม่ได้มาตลอด ว่าใครเป็นคนสั่งคนเหล่านั้น ดังนั้น พ่อบ้านถังกลัวว่าผู้บงการเบื้องหลังจะยังอยากทำร้ายคุณอีก ดังนั้นจึงตัดสินใจให้คุณเปลี่ยนชื่อแล้วซ่อนในจินหลิง เพราะฉะนั้นเขาจึงส่งพวกเรามารับผิดชอบสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง ในขณะที่ปกป้องและดูแลคุณ ยังปกปิดข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวคุณออกจากโลกภายนอก ที่กลัวคืออีกฝ่ายยังไม่ยอมปล่อยคุณไป!”
“ถังซื่อไห่ทำแบบนี้ เพราะได้รับคำสั่งจากตระกูลเย่เหรอ?”
“ไม่ใช่…..”ป้าหลี่ส่ายหัวและพูดว่า:”พ่อบ้านถังสงสัยมาตลอดว่า คนที่แอบลอบทำร้ายครอบครัวของคุณ อาจจะเป็นคนของตระกูลเย่ ดังนั้นเรื่องพวกนี้ เขาได้ปิดบังทุกคนในตระกูลเย่มาตลอด”
เย่เฉินถามว่า:”แล้วทำไมก่อนหน้านี้ คุณถึงมาหาผมกะทันหันอีกล่ะ?”
ป้าหลี่ตอบว่า:”คุณท่านส่งคนไปหาคุณมานานหลายปีแล้ว แต่ถ้าไม่เจอ เลยคิดว่าคุณหายสาบสูญไปแล้ว ปีที่แล้ว คุณท่านเตรียมที่จะทำพินัยกรรมอย่างเป็นทางการ จัดการมรดกของตระกูลเย่ พ่อบ้านถังไม่ยอมให้คุณถูกตัดออก ดังนั้นเขาจึงบอกคุณท่านเกี่ยวกับที่อยู่ของคุณ คุณท่านหวังว่าคุณจะกลับไปที่เย่นจิง และแข่งขันกับทายาทคนอื่นๆของตระกูลเย่ เพื่อสืบทอดธุรกิจของครอบครัว แต่เขาก็รู้ว่าคุณอาจจะไม่เห็นด้วย จึงมอบตี้เหากรุ๊ป และ10 พันล้านหยวนให้…..”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถามว่า:”ป้าหลี่ ถ้าอย่างนั้นตอนนั้นคุณต้องปลูกถ่ายไตเพราะโรคยูริเมีย เรื่องจริงหรือไม่?”
เมื่อป้าหลี่ได้ยินเช่นนี้ ก็สั่นไปทั้งตัว ก้มหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า และพูดอย่างรู้สึกผิดว่า:”ค่ะคุณชาย ที่ฉันไม่สบายเป็นเรื่องโกหก……เพราะว่าฉันเห็นคุณเติบโตมา ฉันรู้จักนิสัยของคุณดี ถ้าไม่บังคับคุณ คุณก็จะไม่รับเงินของตระกูลเย่แน่นอน ดังนั้นเลยตัดสินใจกับพ่อบ้านถังว่าใช้กลยุทธ์ทุกข์กาย อยากใช้เรื่องที่ฉันป่วยใกล้ตาย มาบังคับให้คุณรับเงินจากตระกูลเย่ ฉันหลอกลวงคุณชาย สมควรประหารเป็นหมื่นๆครั้ง คุณชายโปรดลงโทษฉันด้วยค่ะ!”